Η εμμονή των τηλεοπτικών σειρών με τις άγριες δολοφονίες γυναικών. Τι Τουρκία, τι τηλεόραση
- 22 ΜΑΡ 2021
Νεκρά (και συνήθως γυμνά) σώματα γυναικών που γίνονται το εντυπωσιακό φινάλε ή ο λόγος για να εξελιχθεί η πλοκή σε τηλεοπτικές σειρές.
Είναι τρομερό το πόσο έχει κανονικοποιηθεί η εικόνα μίας δολοφονημένης γυναίκας και μας φαίνεται απόλυτα φυσιολογική; Έχει εξαφανιστεί η σύζυγος κάποιου και ψάχνουν να τη βρουν; Ε βέβαια, αυτός τη σκότωσε. Μιλάμε για εξιχνίαση υπόθεσης θανάτου; Αν δεν είναι νέα γυναίκα, δεν υπάρχει λόγος να γράψουμε το επεισόδιο. Αν δεν βλέπουμε δολοφονίες γυναικών, το κοινό θα βαρεθεί.
Αν και οι γυναικοκτονίες έχουν αυξηθεί, η τέχνη συνεχίζει ακατάπαυστα να αντιγράφει τη ζωή και αποδεικνύει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, και μάλιστα σύντομα. Σειρές όπως το Line of Duty δείχνουν ναι μεν μία πραγματικότητα, αλλά μόνο μέσα από τη θυματοποίηση και την ευάλωτη φύση (;) των γυναικών σε όλο τον κόσμο.
Οι γυναίκες πεθαίνουν πιο εύκολα αν είναι μειονότητα
Σαν να μην έφτανε το ότι οι γυναίκες είναι το παντοτινό θύμα, και είναι ένα γεγονός που φυσικά και δεν προκαλεί έκπληξη στο κοινό, μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε τη σεζόν 2015-2016, έδειξε ότι ναι μεν το 56% των τηλεοπτικών θυμάτων ήταν άντρες (πράγμα λογικό εφόσον το φύλο τους εκπροσωπείται περισσότερο), αλλά το ενδιαφέρον ήταν το ποιες είναι οι γυναίκες που «πεθαίνουν» περισσότερο. Τη συγκεκριμένη χρονιά, οι λεσβίες και bisexual γυναίκες πέθαναν στις σειρές “The Vampire Diaries”, “The Walking Dead”, “Empire”, “The Magicians” και πολλές ακόμα.
Τα στερεότυπα που διαιωνίζονται
Σε αυτήν την περίπτωση, το στερεότυπο είναι απλό και κατανοητό. Μία νεκρή γυναίκα κείτεται γυμνή και σέξι, σαν έργο τέχνης και είναι αποτέλεσμα ενός άντρα, διότι όλοι είναι κτήνη. Αν μάλιστα πρόκειται για γυναίκα μαύρη ή άλλης εθνικότητας, οι δημιουργοί το βλέπουν σχεδόν σαν υποχρέωσή τους να απεικονίσουν τη δολοφονία με τον πιο βάρβαρο τρόπο, όπως συνέβη στη σειρά “The Undoing”. Η σειρά “True Detective” μετέτρεψε τη γυναικοκτονία σε φετίχ και η λίστα δεν έχει τέλος. Μόνο ένα πράγμα είναι σίγουρο. Η βίαιη δολοφονία μίας γυναίκας είναι απαραίτητο κομμάτι της πλοκής. Αν σκοτώνεις ένα παιδί σε σειρά ή ταινία, δεν θα δεις καν την επίμαχη σκηνή. Αν μιλάμε όμως για γυναίκες, το πράγμα αλλάζει.
Χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες πίσω από τις κάμερες
Η 30χρονη σεναριογράφος, γνωστή από τη σειρά του Netflix, 5’s Blood, μόλις ανέλαβε το επόμενο project της, με τίτλο The Seven Deaths of Evelyn Hardcastle. «Είναι ένα βιβλίο που έχει ακριβώς αυτόν τον τίτλο αλλά δεν είναι αυτό που φαίνεται. Όμως ο τίτλος και το marketing είναι ένα debate που έχω συνέχεια με τον εαυτό μου».
Το μόνο σίγουρο, και εδώ δεν υπάρχει debate, είναι ότι αυτή η τηλεοπτική τραγωδία θα σταματήσει αν υπάρξουν περισσότερες γυναίκες στο σενάριο, τη σκηνοθεσία και την παραγωγή. Πολλοί όμως πιστεύουν ότι υπάρχει μία αχτίδα αλλαγής στη μετά Weinstein εποχή. Σύμφωνα με ανώνυμο παραγωγό, υπήρχε μία εποχή όπου οι μοναδικές προτάσεις, στο δωμάτιο των σεναριογράφων, ήταν ο βιασμός και η δολοφονία μίας γυναίκας. Η ατάκα που γράφαμε στον τοίχο ήταν «πότε βιάστηκε αυτή τελευταία φορά»; Αν και είναι δύσκολο να αισιοδοξείς, οι γυναίκες στη σκηνοθεσία και το ότι γίνονται πια ορατές από τα βραβεία, είναι ένα πρώτο βήμα.
Η τηλεόραση αντιγράφει την Τουρκία (στις δολοφονίες γυναικών)
Όλα αυτά συνεχίζουν να συμβαίνουν το 2021, τη χρονιά που ο Ταγίπ Ερντογάν απέσυρε την Τουρκία από τη Διεθνή Σύμβαση που υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να καταβάλλουν προσπάθειες για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Σε μία χώρα όπου η γυναικοκτονία είναι απόλυτα σύνηθες φαινόμενο (με 300 θύματα την προηγούμενη χρονιά), θεωρείται ότι αυτή η Σύμβαση ενθαρρύνει τα διαζύγια και διαλύει οικογένειες. Αν σκοτώνεις τη γυναίκα σου, δεν διαλύεις την οικογένεια. Και αν την έχεις βιάσει, μπορείς να την παντρευτείς. Χάνεται η ζωή, σώζεται η τιμή.
