Τα 2 πιο χαρακτηριστικά σημάδια που μαρτυρούν τους γονείς «ελικόπτερα»
- 29 ΜΑΙ 2025
Οι περισσότεροι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Όμως τι συμβαίνει όταν αυτή η πρόθεση γίνεται υπερβολή; Οι λεγόμενοι γονείς «ελικόπτερα» υιοθετούν ένα είδος ανατροφής που χαρακτηρίζεται από υπερπροστατευτικότητα και υπερβολική ανάμιξη στη ζωή του παιδιού. Αν και προέρχεται από αγάπη και ανησυχία, μπορεί τελικά να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.
Ας δούμε 2 χαρακτηριστικές συμπεριφορές που έχουν οι γονείς «ελικόπτερα» και τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν αυτές στην ψυχική υγεία και στις σχέσεις των παιδιών και στην ενήλικη ζωή τους,
1. Οι γονείς «ελικόπτερα» έχουν από (πολύ) κοντά τα παιδιά τους (Hovering)
Οι γονείς «ελικόπτερα» διατηρούν στενή επαφή με το παιδί τους σχεδόν σε 24ωρη βάση: τηλεφωνήματα, μηνύματα, παρακολούθηση στα social media, συνεχείς συναντήσεις ή οποιαδήποτε μορφή ελέγχου ακόμα κι όταν το παιδί είναι ενήλικας ή ζει μόνο του.
Αν και η επικοινωνία γονιού- παιδιού είναι θετική, η συνεχής επιτήρηση μπορεί να καταπνίξει την ανεξαρτησία του παιδιού. Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Psychosocial Nursing and Mental Health Services (2020) δείχνει ότι αυτή η υπερπροστασία μειώνει την αυτοπεποίθηση και την αυτοαποτελεσματικότητα των παιδιών. Ικανότητες απαραίτητες για τη διαχείριση προκλήσεων στην ενήλικη ζωή. Τα παιδιά αυτά συχνά βιώνουν άγχος, κατάθλιψη και δυσκολίες στις κοινωνικές σχέσεις.
Παράλληλα, οι περιορισμοί που θέτουν οι γονείς για λόγους «ασφαλείας» μπορούν να οδηγήσουν σε κοινωνική απομόνωση ή ντροπή. Το παιδί ενδέχεται να απομονώνεται για να αποφύγει τον συνεχή έλεγχο.
Τι μπορείς να κάνεις: Αν είσαι γονιός, άφησε περιθώριο για αυτονόμηση. Αν μεγάλωσες έτσι, αναγνώρισε τη δυναμική αυτή και χτίσε σταδιακά τις δικές σου αποφάσεις χωρίς ενοχές.
2. Κατάργηση της αποτυχίας
iStock
Η αποτυχία είναι μέρος της ζωής και της εξέλιξης. Όμως οι γονείς «ελικόπτερα» κάνουν τα πάντα για να την αποτρέψουν: παρεμβαίνουν σε σχολικά έργα, τηλεφωνούν σε δασκάλους, εξασφαλίζουν ευκαιρίες με «μέσον» ή χρήματα και προστατεύουν τα παιδιά από οποιοδήποτε αίσθημα απογοήτευσης ή αποτυχίας.
Αν και αυτή η προσέγγιση φαίνεται «στοργική», στερεί από το παιδί την ικανότητα να μάθει να διαχειρίζεται προκλήσεις, να αντέχει την απογοήτευση και να αναπτύσσει ψυχική ανθεκτικότητα. Σύμφωνα με μελέτη στο Parenting Culture Studies, η υπερπροστασία μπορεί να οδηγήσει σε ψυχολογικά «αντίποινα», όπως το να κατηγορεί το παιδί τους γονείς του για κάθε αποτυχία στην ενήλικη ζωή του.
Μάθημα: Το να αφήνεις το παιδί σου να αποτύχει είναι δύσκολο, αλλά απαραίτητο. Η αποτυχία είναι συχνά ο καλύτερος δάσκαλος.
Η υπερπροστατευτική ανατροφή δεν προέρχεται από αδιαφορία. Το αντίθετο. Όμως, όταν η αγάπη μετατρέπεται σε έλεγχο και η στήριξη σε εμπόδιο, τότε τα παιδιά δυσκολεύονται να σταθούν στα πόδια τους.
Αν αναγνωρίζεις στον εαυτό σου σημάδια γονεϊκής υπερπροστασίας, είτε ως παιδί είτε ως γονιός, μην φοβηθείς να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.
Το να επαναπροσδιορίσεις τα όρια και τη σχέση σου με την αυτονομία δεν είναι αδυναμία, αλλά πράξη φροντίδας.
