WATCHLIST

Τα βιβλία που έγιναν ταινίες

Το Hollywood έχει κατηγορηθεί πολλάκις για έλλειψη πρωτότυπων ιδεών και έμπνευσης. Λογικό ‘κατηγορώ’ αν σκεφτεί κανείς ότι πάντα αντλούσε θεματολογία από την λογοτεχνία , αλλά ειδικά τα τελευταία χρόνια αυτό έχει επεκταθεί και στα κομικς, τα graphic novels (κάτι σαν εικονογραφημένο σκληρότερο και πιο βίαιο κομικ για μεγάλους) ακόμη και στην δημοσιογραφία, διασκευάζοντας ακόμη και άρθρα 500 λέξεων σε μεγάλου μήκους ταινίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι σχεδόν το 80% της ετήσιας παραγωγής ταινιών είναι βασισμένο σε προϋπάρχον υλικό. Τα βιβλία όμως παραμένουν η πρώτη και βασική πηγή γιατί διασκευάζοντας ένα επιτυχημένο βιβλίο(σπάνια διασκευάζονται αποτυχημένες εκδόσεις) εξασφαλίζεται το ενδιαφέρον του κοινού και η δημοφιλία μιας ιστορίας, πριν καν γυριστεί ένα λεπτό της ταινίας. Βλέποντας την παρακάτω καταγραφή με αγαπημένα βιβλία που έγιναν ταινίες ή με βιβλία που έγιναν αγαπημένες ταινίες, κάποιος θα αναρωτηθεί μάλλον ποιες ταινίες ΔΕΝ έχουν βασιστεί σε βιβλία!

Για τα κορίτσια

Η γυναικεία λογοτεχνία έχει δώσει πολύ υλικό στον κινηματογράφο, με βιβλία γραμμένα από γυναίκες και προορισμένα για γυναίκες θεατές. Οκ μέσα στον κινηματογράφο μπορεί να δεις και το date κάποιας να ξεφυσάει έχοντας πάει συρόμενος στη αίθουσα.

Η αγαπημένη Bridget Jones, ηρωίδα της σειρά των επιτυχημένων βιβλίων της Helen Fielding, ευτύχησε στην παιχνιδιάρικη ενσάρκωση της Renee Zellweger, η οποία τα έδωσε όλα στην προσπάθεια να μοιάσει στην στρουμπουλή και αξιολάτρευτη μανιακή καπνίστρια και μάλιστα δυο φορές! Επιτυχία μεταφοράς 9/10 (μείον ένας πόντος λόγω του λιγότερου επιτυχημένου sequel)

 

Το ταξιδιωτικό μανιφέστο- οδηγός ευτυχίας ‘Eat Pray Love’ της Elizabeth Gilbert, ήταν ένα best seller που θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει κάτι μεταξύ food-porn(σε όρους instagram) και οδηγό σχέσεων. Πολλά καρπούζια σε μια μασχάλη για την άνιση –αλλά σχετικά επιτυχημένη εμπορικά- ταινία, που δεν μπόρεσε να σώσει ούτε η ομορφότερη από ποτέ, εκεί, Julia Roberts, ούτε ο γοητευτικός Javier Bardem. Επιτυχία μεταφοράς 5/10

Πρόσφατη μεταφορά και η μόνη στην κατηγορία μας που ενώ βασίστηκε σε υπερεπιτυχημένη αστυνομική νουβέλα γραμμένη από γυναίκα, το Gone Girl της Gillian Flynn (η οποία έγραψε και το σενάριο), έκανε την ταινία μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς που μας πέρασε και αγκαλιάστηκε κι από το ανδρικό κοινό. Ίσως να οφείλεται στο επιμορφωτικό του θέματος, σχετικά με το τι μπορεί να πάθει ένας άντρας όταν μπλέξει με την λάθος γυναίκα. Επιτυχία μεταφοράς 10/10

 

Οι ‘Υπηρέτριες’ (The Help) ήταν ένα μωσαϊκό χαρακτήρων για την εποχή που ο ρατσισμός και τα απομεινάρια της δουλείας καταδυνάστευαν τις αφροαμερικάνες στο Νότο του ’50, με ένα φοβερό γυναικείο καστ μεταξύ των οποίων η Emma Stone και η Jessica Chastain. Βασισμένη στο επιτυχημένο βιβλίο της Kathryn Stockett, η ακόμη πιο επιτυχημένη κινηματογραφική μεταφορά, έφτασε στα Όσκαρ, με την εκπληκτική Viola Davis φαβορί στον Α’ Γυναικείο (έχασε από την φίλη της Meryl Streep για το ‘Σιδηρά Κυρία’) αλλά κέρδισε στην υπέροχη Octavia Spencer το βραβείο για τον β’ γυναικείο ρόλο. Επιτυχία μεταφοράς 10/10

Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει από τη λίστα μας το αστείο και πνευματώδες πόνημα της πρώην assistant της Anna Wintour, Lauren Weisberger, η οποία πήρε την καλύτερη εκδίκηση, καθώς το ‘ο Διάβολος Φορούσε Prada’ όχι μόνο είχε τεράστια επιτυχία ως βιβλίο αλλά έγινε μια διασκεδαστικότατη ταινία με την Meryl Streep (πάλι!) να ‘γράφει’ στον ρόλο της μέγαιρας αφεντικίνας και την γλυκιά και ταλαντούχα Anne Hathaway να υποδύεται την ίδια την Weisberger. Touche Lauren. Επιτυχία μεταφοράς 10/10

Ο πολυγραφότατος Nicholas Sparks του πασίγνωστου ‘Τhe Notebook’ έκανε τις γυναίκες να κλάψουν με μαύρο δάκρυ και να γνωρίσουν τον Ryan Gosling και είναι μια κατηγορία από μόνος του.

 

Με 7 ταινίες του να έχουν ήδη μεταφερθεί στον κινηματογράφο, αποτελεί σιγουράκι για τους παραγωγούς καθώς οι ταινίες που βασίζονται στα βιβλία του έχουν πάντα μια σχετική επιτυχία, κοστίζουν φτηνά (δεν έχει εκρήξεις την ώρα που διαβάζει η ηρωίδα γράμματα στην παραλία) και ελκύουν μεγάλους σταρς, όπως οι Richard Gere και Diane Lane (Νύχτες στη Ροδάνθη) Kevin Costner – Robin Wright (Message in a Bottle) και Channing Tatum (Dear John).

Πιάσε ένα κλασσικό

Κλασσικά αριστουργήματα που άλλοτε ευτύχησαν κι άλλοτε… όχι τόσο, έχουν γίνει ταινίες, κάποια πολλές παραπάνω από μια φορές. Ας δούμε αυτά που έμειναν στην ιστορία: ‘Ο Υπέροχος Γκάτσμπι’ του F. Scott Fitgerald, ήταν πραγματικά υπέροχος στο πρόσωπο του Robert Redford και τα κοστούμια εποχής της δικής μας Θεώνης Όλντριτζ, επηρέασαν την μόδα της δεκαετίας του ’70 με υπέροχα αναχρονιστικό τρόπο κερδίζοντας και το αντίστοιχο Όσκαρ. Λιγότερο υπέροχος στάθηκε με τον Leonardo Di Caprio στη φαντασμαγορική αλλά άνιση μεταφορά του Baz Luhrmann το 2013.

 

Η Jane Austen είναι για τους κλασσικούς λογοτέχνες ό,τι ο Nicholas Sparks για τα εκμοντερνισμένα ‘Άρλεκιν’: Μια κατηγορία από μόνη της. Το γνωστότερο έργο της μαστόρισσας των ερωτικών σκιρτημάτων με το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της βικτωριανής Αγγλίας, το ‘Περηφάνια και Προκατάληψη’ έχει μεταφερθεί συνολικά 8 φορές! Πέντε από αυτές ήταν στην τηλεόραση ως μίνι σειρά ή τηλεταινία κι ακόμη 3 φορές στον κινηματογράφο με αυτές του 1940 με τον Laurence Olivier και την Greer Garson και του 2003 με την Keira Knightley να είναι οι καλύτερες και πιο επιτυχημένες. Ακόμη, το ‘Λογική κι Ευαισθησία’ της, έγινε μια υπέροχη ταινία από τον Ang Lee το 1995, με την κεντημένη σεναριακή διασκευή της πολυτάλαντης Emma Thompson, η οποία πρωταγωνιστούσε κιόλας (με την αποκάλυψη τότε Kate Winslet), να της φέρνει το Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου.

To βραβείο όμως για το κλασσικό μυθιστόρημα με τις περισσότερες μεταφορές στην οθόνη το παίρνουν οι ‘Μεγάλες Προσδοκίες’ του Charles Dickens οι οποίες έγιναν ταινία, ούτε λίγο ούτε πολύ, 10 φορές!

 

Η γενιά μας όμως θυμάται την πλέον εικονοκλαστική αν κι όχι απόλυτα επιτυχημένη εκδοχή του Alfonso Cuaron, με την Gwyneth Paltrow, τον Ethan Hawke, ένα υπέροχο soundtrack και την απίστευτη πάμπλουτη, ημίτρελη ‘θεία’ της Anne Bancroft να χορεύει ‘Besame Mucho’.

O Truman Capote όπως είδαμε και στην κινηματογραφική βιογραφία του με τον αείμνηστο Philip Seymour Hoffman, όταν έκανε την πολυετή έρευνα για τους φόνους της οικογένειας από το Κάνσας, ‘έτρωγε’ στην ουσία τα πολλά χρήματα που του είχε φέρει το “Breakfast at Tiffany’s”. Μεγάλη εκδοτική επιτυχία του 1958, έγινε ταινία ορόσημο με την εύθραυστη Audrey Hepburn στον εικονικό ρόλο της Holly Golightly, της socialite που βάζει στο μάτι τον νεαρό συγγραφέα γείτονα της.

Το ομώνυμο μυθιστόρημα του Pierre Choderlos de Laclos από τον 18 αιώνα χρησιμοποίησε ο Stephen Frears το 1988 κι έφτιαξε μια ταινία απαράμιλλης εικαστικής και λεκτικής τελειότητας. Με ατάκες που τσακίζουν κόκκαλα, οι Glenn Close, John Malkovich και Michelle Pfeiffer, έλαμψαν σε αυτό το μωσαϊκό ίντριγκας και δολοπλοκίας. Αυτή ήταν μια Δυναστεία για σκεπτόμενους ανθρώπους!

Η Mary Poppins έχει αφήσει εποχή, τα παιδιά όλου του κόσμου ερωτεύτηκαν την υπέροχη νταντά που πετάει με την μαγική ομπρέλα της και μεγαλώνοντας όλοι ονειρευόμασταν μια νταντά με το πρόσωπο της Julie Andrews. H συγγραφέας P.L. Travers όμως είχε πολλές αναστολές στο να δώσει στον Walt Disney τα δικαιώματα του Βιβλίου της φοβούμενη ότι θα την έκανε σαχλή και παιδιάστικη. Τελικά μετά από σθεναρή πολιορκία την κατάφερε, αφού της έδωσε την δυνατότητα να συμμετέχει σε όλες τις δημιουργικές αποφάσεις κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ευτυχώς για μας!

 

Ο ‘Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλει’ ήταν το πυκνογραμμένο μυθιστόρημα της Patricia Highsmith το οποίο πολλοί προσπάθησαν να μεταφέρουν στο σινεμά αλλά ο Anthony Minghella ήταν αυτός που τελικά το κατάφερε. Εγκλωβίζοντας στο φακό του το μαγευτικό φως της Ιταλίας των 50’s, έβαλε ένα αστεράτο καστ (Matt Damon, Jude Law, Gwyneth Paltrow, Cate Blanchett) να δώσει πνοή σε αυτό το στόρι κλεμμένης ταυτότητας και εμμονής, συνδυάζοντας την αστυνομική ίντριγκα με το κοινωνικό σχόλιο, με μια αξιοθαύμαστη ισορροπία.

Μίλα μου για Σύγχρονα

‘Το Άρωμα’ του Patrick Suskind είναι ένα μυθιστόρημα που ακόμη πουλάει 30 χρόνια μετά την δημοσίευση του το 1985. Η ταινία του Tom Tykwer της φήμης του ‘Τρέξε Λόλα, τρέξε’, για πολλούς προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε απόλυτα να πιάσει την ουσία αυτού του δύσκολου για κινηματογραφική μεταφορά, περίεργο στόρι όσφρησης και φονικής γοητείας. Εν αντιθέσει, ‘οι Αυτόχειρες Παρθένοι’του Jeffrey Eugenides, ευτύχησαν στα χέρια της Sofia Copolla, η οποία έπιασε τον παλμό αυτής της σκοτεινά ονειρικής ιστορίας ενηλικίωσης 4 κοριτσιών στην αμερικανική suburbia.

 

O Frank W. Abagnale ήταν ένας απίστευτος τύπος, ένα ‘λαμόγιο’ που η μαγνητική του προσωπικότητα κατάφερε να ‘ρίξει’ ακόμη και τον πράκτορα του FBI που έκανε σκοπό της ζωής του να τον συλλάβει στο ‘Πιάσε με αν Μπορείς’ που είναι και η αυτοβιογραφία του. Οι Tom Hanks και Leonardo DiCaprio έπαιξαν τέλεια τον γάτο και το ποντίκι στην επιτυχιάρα του σύγχρονου μάστερ του σασπένς Steven Spielberg.

Ίσως ο μεγαλύτερος τίτλος βιβλίου που έγινε ποτέ ταινία, το “Julie and Julia: 365 Days, 524 Recipes, 1 Tiny Apartment Kitchen: How one girl risked her marriage, her job, and her sanity to master the art of Living” του 2005, στο ‘Julie and Julia’ έγινε, για την ακρίβεια, η μισή ταινία. H Meryl Streep υποδύεται την αγαπημένη μαγείρισσα της Αμερικής στο δικό της κομμάτι κι ενσαρκώνει τέλεια τη μαγνητική προσωπικότητα και το νακ της Julia Child για την μαγειρική, ενώ το άλλο μέρος της ταινίας που στην ουσία περιγράφει στην τωρινή εποχή την προσπάθεια της συγγραφέως να μαγειρέψει όλες τις συνταγές της Child μέσα σε ένα χρόνο, είναι το άνισο κομμάτι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της πάντα καλής Amy Adams.

Και πάμε και στις Σειρές

Πολλοί τις αγαπούν κι άλλοι τόσοι τις δοκιμάζουν πριν τελικά τις βαρεθούν στην δεύτερη ή τρίτη συνέχεια. Το σίγουρο είναι ότι οι σειρές ταινιών ‘Harry Potter’, ‘Twilight’, ‘Lord of the Rings’, ‘Hunger Games’ κι εσχάτως του ’50 Shades of Grey’ (σε ένα χρόνο το 2 μέρος όπως μόλις ανακοινώθηκε) έχουν διαμορφώσει την ποπ κουλτούρα του σήμερα κι έχουν σώσει τα εισιτήρια των κινηματογράφων στην εποχή του downloading. Μονοπωλούν τη συζήτηση κάθε φορά που ένα κεφάλαιο κυκλοφορεί στα σινεμά και οι φανατικοί αναγνώστες συρρέουν, συμπαρασύροντας και τους περίεργους που αναρωτιούνται «προς τι όλος αυτός ο χαμός»!

Δεν ξεχνώ!

Kάπου εδώ τελειώνουμε το αφιέρωμα το οποίο μάλλον θα έπρεπε να γίνει σε συνέχειες… Έχουν μείνει απ’ έξω τόσες πολλές ταινίες με λογοτεχνική καταβολή. Θα αναφέρουμε επιγραμματικά τις καλύτερες ταινίες που έγιναν από βιβλία του Stephen King ο οποίος αποτελεί βιομηχανία για το μυθιστόρημα αγωνίας και τρόμου: ‘Η Λάμψη’ του Στάνλεϋ Κιούμπρικ, το ανατριχιαστικό ‘Misery’ με την συγκλονιστική Kathy Bates και το υπέροχο ‘Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέυγουορθ’ το οποίο έχει αγαπηθεί τόσο από το κοινό 20 χρόνια και πλέον από την κυκλοφορία του, που στέκεται ως η πρώτη ταινία σε ψήφους στο imdb!

 

Ειδική Μνεία: H Hannibal saga του Thomas Harris! Η Σιωπή των Αμνών παραμένει μια από τις καλύτερες ταινίες αστυνομικού horror, βασισμένη στο δεύτερο μυθιστόρημα της σειράς με ήρωα τον εικονικό Χάνιμπαλ Λέκτερ. Οι υπόλοιπες δύο, το Red Dragon και το Hannibal αποτέλεσαν κατώτερες συνέχεια και prequel αντίστοιχα.