#ΤΟΖΗΣΑΜΕ

Η Χριστίνα Μαξούρη με «Τα τραγούδια της Σωτηρίας» δίνει σε έναν μύθο που έτρωγε χαστούκια, το χάδι που αναζητούσε

Γιώργος Βάγγαλης

Η Χριστίνα Μαξούρη ήταν ο λόγος που βρέθηκα την Πέμπτη στο ΠΛΥΦΑ και κατάλαβα γιατί επέμεναν τόσο πολύ οι φίλοι μου να πάω στον Βοτανικό να την ακούσω (κι ας άργησα, έγινε στόμα με στόμα γνωστή στο Φεστιβάλ Αθηνών του 2021). Έχει αλλάξει τόσο πολύ η κοινωνική γεωγραφία της Αθήνας μεταπανδημικά (εξαιτίας του άναρχου gentrification και των επιπτώσεων της τουριστικοποίησης του κέντρου) που οι καλλιτέχνες ψάχνουν χώρους να «ανασάνουν» μακριά από τον εξευγενισμό. Και τους ευχαριστούμε που μας δείχνουν περιοχές της πόλης που αξίζουν περισσότερο την αγάπη μας από τη δήθεν κουλ Κυψέλη και το Παγκράτι.

Γιατί η Χριστίνα Μαξούρη είναι ένας καλός λόγος να πας στο ΠΛΥΦΑ; 

Για Τα τραγούδια της Σωτηρίας, τη μουσική (πάρα πολύ χειροποίητη και για αυτό ακριβώς το λόγο μαγική) παράσταση για τη ζωή της Μπέλλου, μια πραγματικά (και όχι ψευτομοδάτα woke) φεμινιστική παράσταση γιατί μιλά για μια γυναίκα που αγωνιζόταν να ακουστεί η φωνή της. Η Σωτηρία Μπέλλου, μια γυναίκα που κακοποιήθηκε από τη μάνα της, τον άνδρα που παντρεύτηκε και την κλώτσησε στην κοιλιά με αποτέλεσμα να αποβάλλει, που αγωνίστηκε με το ΕΑΜ και την έδειραν και οι Χίτες όταν δεν έσκυψε κεφάλι, που φυλακίστηκε επειδή πέταξε βιτριόλι στον κακοποιήτη της, που ήταν εθισμένη στο τζόγο και το ποτό, μια γυναίκα που αψηφούσε κάθε κανόνα, πέρασε πολλά για να γίνει μύθος.

Το ημίφως που δημιουργείται από τα λιγοστά λαμπιόνια στο πάλκο είναι το τέλειο, λιτό σκηνικό για το μεγαλείο της φωνής της Χριστίνας Μαξούρη. Η παράσταση είναι σαν τελετή και η Χριστίνα Μαξούρη είναι υποβλητική και δίνει νέα πνοή στα Τραγούδια της Σωτηρίας στο σήμερα. Μαζί με τα τραγούδια, η Χριστίνα Μαξούρη αφηγείται συγκινητικές ιστορίες και σύντομα περιστατικά από τη ζωή της αξεπέραστης ερμηνεύτριας, μέσα από λόγια της ίδιας της Μπέλλου, αλλά και ανθρώπων που τη γνώρισαν. Δεν ήξερα ότι ο παππούς του Αργύρη Ξάφη την συνέντρεξε, ούτε ότι ο Κώστας Καζάκος την έσωσε κυριολεκτικά από την ανυπαρξία της και της έδωσε μια δεύτερη καριέρα.

Μια μυσταγωγία ζήσαμε

Δεν φανταζόμουν ποτέ (μα ποτέ) ότι 20χρονα παιδιά με septum στη μύτη θα γνώριζαν τους στίχους από κομμάτια όπως Περιπλανώμενη ζωή, Δε λες κουβέντα, Σαν απόκληρος γυρίζω, Μην κλαις και σε κάποια σημεία της αφήγησης θα έτρεχαν δάκρυα στα μάτια τους. Και ότι σε μια θεατρική αίθουσα θα ένιωθα λες και πήγα σε ένα ρεμπέτικο με τους φίλους μου. Μια μεγάλη γιορτή αφιερωμένη στην «Αρχόντισσα του ρεμπέτικου»  στο ΠΛΥΦΑ, κάθε Πέμπτη στις 21:00.

Η Χριστίνα Μαξούρη μελέτησε πολύ τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου. Σε ανατριχιαστικό βαθμό τη θυμίζει. Μαζί με τον Δημήτρη Χαλιώτη έχουν κάνει την έρευνα και υπογράφουν την καλλιτεχνική επιμέλεια της παράστασης, που ξεκίνησε την πορεία της το καλοκαίρι του 2021 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με 4 sold out βραδιές στο Στέκι του Ηλία στο Θησείο, επαναλήφθηκε λίγο αργότερα στη μουσική σκηνή Χαμάμ στα Πετράλωνα και τον περσινό χειμώνα με αλλεπάλληλα sold out στον ιδιαίτερο χώρο του ΠΛΥΦΑ, ενώ έχει περιοδεύσει εντός και εκτός Αθηνών (Φεστιβάλ Τήνου, Ζάκυνθος, Σύρος- Documenting Heritage Festival, Mykonos Art Festival, Διαδρομές στη Μάρπησσα, Αγ. Παρασκευή- Πολιτιστικές Συναντήσεις στη Δημοτική Βιβλιοθήκη).

Χριστίνα Μαξούρη

Δεν είναι μικρό πράγμα να μαθαίνεις σε μια νέα γενιά την ιστορία του τόπου τους. Γιατί τα τραγούδια του Τσιτσάνη και του Παπαϊωάννου αυτό κάνουν. Τα συγχαρητήρια μου και στον Δημήτρη Κουφογιώργο (μπουζούκι), Ζαχαρία Γερασκλή (μπουζούκι – φωνή), Βασίλη Προδρόμου (κιθάρα-φωνή) -εμείς είδαμε στις 4/4 τον Άγη Παπαπαναγιώτου (κιθάρα) στη θέση του- και στον Δημήτρη Κούστα (ακορντεόν).

Σε αυτή την μικρή υποφωτισμένη σκηνή, η Χριστίνα Μαξούρη μάς χαρίζει πολλά περισσότερα από όσα περιμέναμε. Βρήκαμε κομμάτια του εαυτού μας, που είχαμε ξεχάσει. Για τη Χριστίνα Μαξούρη δεν υπάρχουν λόγια. Μόνο το χειροκρότημά μας.

Info: Τα τραγούδια της Σωτηρίας – 3ος κύκλος παραστάσεων με τη Χριστίνα Μαξούρη κάθε Πέμπτη στο ΠΛΥΦΑ. Εισιτήρια εδώ