LIFE
SPONSORED

Η προσωπική μας σχέση αγάπης με τα McDonald’s κλείνει 30 χρόνια

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Πολλές από εμάς ήμασταν ακόμα παιδιά το 1991, εκείνο το φθινόπωρο που άνοιξε στο Σύνταγμα το πρώτο εστιατόριο McDonald’s. Κι όμως οι ιστορίες που το συνόδευαν και το συνοδεύουν από τότε, το έχουν μετατρέψει σε έναν θρύλο στο μυαλό μας. Γιατί για κάθε μία από εμάς, μπορεί τα McDonald’s να είναι το φαγητό μετά την έξοδο, η παραγγελία για όλη την οικογένεια, το trophy γεύμα μετά από μια επιτυχία ή ακόμα κι ένα τσίμπημα σε μια busy ημέρα. Αλλά για πολλές γενιές ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, τα McDonald’s είναι κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Είναι οι αναμνήσεις μία όμορφης ζωής.

30 χρόνια McDonald’s συμπληρώνονται φέτος. Ο αγαπημένος μας Σάκης Ρουβάς τραγούδησε για τα McDonald’s και έφερε στη ζωή μας τα τρία νέα Anniversary burgers.

Το LadyLike συμμετέχει με τον δικό του τρόπο στον εορτασμό των McDonald’s για τα 30 χρόνια του στην Ελλάδα και συμμετέχουμε με τον πιο απλό και απολαυστικό τρόπο. Απολαμβάνοντας τα αγαπημένα μας προϊόντα από τα McDonald’s και μιλώντας για τις απολαυστικές στιγμές μας με αυτά.

Το φαγητό στις ροκ συναυλίες για τη Μίνα Μπιράκου

McDonald’s για μένα είναι κάτι συνυφασμένο με τη μουσική και συγκεκριμένα με συναυλίες. Πριν ή μετά από διάφορα κονσέρτα ένα Cheeseburger ήταν δεδομένο. Και μάλιστα χωρίς να έχει γίνει συζήτηση και από κοινού απόφαση της παρέας. Έγινε κάπως σαν συνήθεια, έθιμο. Εν τω μεταξύ, ανακάλυψα ότι έχω δυσανεξία στη λακτόζη οπότε το “cheese” έγινε Hamburger. Και πριν λίγα χρόνια, προ κορονοϊού και με τελείως διαφορετική παρέα από αυτή που προανέφερα, έζησα το ιδανικό, αυτό το “γιατί δεν το είχαμε σκεφτεί και παλαιότερα” ιδανικό.

Σε μια συναυλία στη Μαλακάσα, ένας φίλος μου, ο Γιάννης, κάποια στιγμή εν μέσω χοροπηδητών μου είπε συνωμοτικά “άνοιξε το backpack μου”. Ήταν γεμάτο Hamburgers και Cheeseburgers από τα McDonald’s. Η συναυλία αυτή έχει καταγραφεί στο μυαλό μου ως η ωραιότερη ever: Συγκρότημα που αγαπάω, οι φίλοι μου και μικρά διαλείμματα για ένα McDonald’s Hamburger, έτσι για ανάκτηση δυνάμεων. Νομίζω έφαγα τέσσερα ή πέντε. Και χόρεψα και τραγούδησα περισσότερο από ποτέ.

Τα party nights για την Κέλλυ Νόβακ

Η πρώτη μου φορά σε McDonald’s ήταν στο McDrive στο Παλαιό Φάληρο. Είχαμε πάει σύσσωμη όλη η οικογένεια για το dinner της Κυριακής. Τότε έφαγα το πρώτο μου Cheeseburger. Fast forward, μερικά χρόνια μετά, το βράδυ της αποφοίτησής μου. Έχουμε βγει με την παρέα από το σχολείο σε κάποιο κλαμπ στο κέντρο της Αθήνας. Μετά το ξενύχτι, πεινασμένοι όλοι, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τα “Μακ” στο Σύνταγμα (όπως τα αποκαλούμε εμείς οι θαμώνες). Εγώ με μαύρο καλσόν, φούξια φόρεμα, αρβυλάκια και γούνα, (περνούσα την Debbie Harry φάση μου με τη μόδα), να διασχίζω τις πόρτες των McDonald’s. Παντελής αδιαφορία για τα βλέμματα του κόσμου που προσπαθούν να δικαιολογήσουν το αλλοπρόσαλλο outfit μου, μιας και είχα έναν και μοναδικό σκοπό: να παραγγείλω το αγαπημένο McChicken McMenu. Έπαιρνα (και παίρνω) πάντα το απλό, παραδοσιακό McChicken. Αυτό που σου επιτρέπει να απολαύσεις κάθε μπουκιά από το υπερτραγανό αυτό κοτόπουλο το οποίο συνδυαστικά με το δροσερό μαρούλι και την πλούσια μαγιονέζα, δημιουργούν μια γευστική «συμφωνία» όταν το τρως. Οι χρυσές τηγανητές πατάτες δε, με τη συνοδεία της sour cream σως, συμπληρώνουν άψογα το επικό αυτό γεύμα.

Από τότε, μετά από κάθε καλό ξενύχτι, ακολουθεί γεύμα στα McDonald’s στο Σύνταγμα. Αυτό το μέρος-landmark της πρωτεύουσας έχει στεγάσει μερικές από τις πιο διασκεδαστικές αναμνήσεις της ζωής μου, από την εφηβεία μέχρι και τώρα. Όσα χρόνια κι περάσουν, το τελετουργικό δεν πρόκειται να αλλάξει, λοιπόν. Ούτε η ατάκα που ξεστομίζουμε ο ένας φίλος στον άλλον, στο τέλος μια επικής βραδιάς. «Πάμε Μακ για McChicken;»

Ικανοποίηση και επιβράβευση για την Μαρία Αρακά

Γλυφάδα, κάπου στο 2000, αργά το απόγευμα ήρθε η πρώτη μεγάλη νίκη για εμένα και την ομάδα μου στη ρυθμική και ενόργανη γυμναστική. Ο ενθουσιασμός μεγάλος, ήταν από τις πρώτες εξόδους, χωρίς γονείς, ήμασταν όλες μεταξύ 10-11 χρονών. Φτάσαμε λοιπόν στα McDonald’s της περιοχής νικήτριες και μια γευστική ανταμοιβή να μας περιμένει για να κλειδώσει την επιτυχία μας ως ομάδα. Κουρασμένες μεν, ενθουσιασμένες δε, παραγγείλαμε όλες μαζί την αγαπημένη μας επιλογή σε burger και όχι μόνο.

Φαγητό, γέλια και συζήτηση και ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν μετά από ένα απαιτητικό διάστημα εξαντλητικών προπονήσεων και σκληρών προσπαθειών για την επίτευξη του στόχου.
Ακόμα και σήμερα που οι αγώνες της καθημερινότητας δεν σχετίζονται με κορδέλες, μπάλες και κορίνες ρυθμικής , αλλά με τον δικό τους τρόπο είναι σίγουρα εξίσου απαιτητικοί η σκέψη είναι η ίδια. Όταν λοιπόν μετά από μία δύσκολη εβδομάδα θέλω να επιβραβεύσω τον εαυτό μου, ξέρω ακριβώς τι να κάνω , όπως τους παλιούς καλούς καιρούς, πηγαίνω στα McDonald’s, τρώω ένα McChicken (και μερικά Chicken McNuggets) και είμαι έτοιμη για τον επόμενο αγώνα!

McDonald’s για μένα είναι ο συνδυασμός ικανοποίησης και επιβράβευσης!