Είδα τον Αιμίλιο Χειλάκη να μένει ξανά «Μόνος με τον Άμλετ» και να δικαιώνεται
- 27 ΙΟΥΛ 2025
Ο Αιμίλιος Χειλάκης επέστρεψε φέτος μετά από περίπου μία δεκαετία στην παράσταση Μόνος με τον Άμλετ, αλλά δεν αναμετριέται μόνο με αυτόν τον εμβληματικό σαιξπηρικό ήρωα. Στην παράσταση που συνσκηνοθετεί με τον Μάνωλη Δούνια γίνεται Άμλετ, Οφηλία, Πολώνιος, Γερτρούδη, Κλαύδιος, όλοι οι ήρωες του έργου του William Shakespeare που προφέρουν λόγια που μένουν αξέχαστα στον χρόνο.
Στην παράσταση Μόνος με τον Άμλετ, μέσα σε 80 λεπτά θα «εισπνεύσεις» όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα και την ουσία του έργου, θα αναρωτηθείς ακούγοντας τη συγκλονιστική φωνή του Αιμίλιου Χειλάκη: «Να ζεις, να μη ζεις» και «τι συμφέρει στον άνθρωπο, να αντέχει σωπαίνοντας τις πληγές από μια μοίρα που τον ταπεινώνει ή να επαναστατεί, να αντισταθεί;» και θα θαυμάσεις τον ηθοποιό που φέρει μέσα τους όλους τους ήρωες και αλλάζει πρόσωπα συχνά με την πιο αδιόρατη κίνηση (π.χ. με ένα κραγιόν σηματοδοτεί τη μετάβασή του στη Γετρούδη), πετυχαίνοντας όμως μία τόσο διακριτή μεταμόρφωσή (γίνεται όλος ένας άλλος χαρακτήρας, κινησιολογικά, ερμηνευτικά, συναισθηματικά μέσα σε δευτερόλεπτα).
Η μουσική του Δημήτρη Καμαρωτού, ο οποίος την εκτελεί live, παίζει το δικό της ξεχωριστό ρόλο στο έργο, μαζί φυσικά με την σημαντική για την απόδοση τόσων ρόλων κινησιολολογία της Φαίδρας Νταϊόγλου και το λιτό, αλλά πολυλειτουργικό και ατμοσφαιρικό σκηνικό της Αλεξίας Θεοδωράκη και τους φωτισμούς του Νίκου Βλασόπουλου. Τα λόγια, όλα αυτά τα λόγια που θα σε αγγίξουν βαθιά, προέρχονται από τη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά.
Έλλη Πουπουλίδου/NDP Photo
Είδα τον Αιμίλιο Χειλάκη να βγαίνει στη σκηνή και να στέκεται Μόνος με τον Άμλετ ήδη από την πρεμιέρα της περιοδείας της παράστασης στα θέατρα της Ελλάδας. Και θυμήθηκα γιατί όσες φορές και να δω αυτό το έργο του Shakespeare πάντα κάτι νέο θα φωτίζει μέσα μου. Πάντα θα με συγκινεί η αγωνία αυτού του ήρωα να αντισταθεί σε έναν κόσμο που γκρεμίζεται και μοιάζει να μην τον χωράει πια. Να καταφέρει να ζήσει κρατώντας άκαμπτη την ηθική του ενώ ο κόσμος γύρω του προσπαθεί να τον φέρει στα ρευστά του μέτρα, αυτά όπου οι αξίες συμβιβάζονται και ξεχνιούνται καταπώς κρίνει το συμφέρον.
Και δεν θα στο αρνηθώ, χάρηκα που είδα ένα από τα αγαπημένα μου έργα σε μία εκδοχή που κράτησε κάτι περισσότερο από 1 ώρα. Μεγαλώνοντας η ανάγκη μου για συμπύκνωση μεγαλώνει και ο μονόλογος αυτός μου την πρόσφερε χωρίς να κάνει καμία έκπτωση στην ουσία των λόγων που ακούστηκαν στο θέατρο.
«Το ερώτημα δεν είναι πια “να ζει κανείς ή να μη ζει”, αλλά “πώς να ζει”: Είναι προτιμότερο να ζει άπραγος ή να πεθαίνει πράττοντας; Αυτό το ερώτημα διατρέχει την παράσταση και γίνεται η ραχοκοκαλιά της», αναφέρει το δελτίο Τύπου της παράστασης. Και βλέποντας την παράσταση είμαι σίγουρη ότι ο Αιμίλιος Χειλάκης έχει αποφασίσει να ζει απαιτητικά, επιστρέφοντας σε έναν μονόλογο με ένταση και υψηλές ερμηνευτικές προδιαγραφές που ερμηνεύει με την ίδια δύναμη σχεδόν 10 χρόνια μετά αφού τον πρωτοεπισκέφθηκε.
Έλλη Πουπουλίδου/NDP Photo
Ο Άμλετ που είδα σε ένα ανοιχτό θέατρο αυτό το καλοκαίρι ήταν σίγουρα μόνος του σε έναν κόσμο που η εξουσία και η διαφθορά επικρατούν. Μόνος μέσα στις σκέψεις του που τον κατατρέχουν και μία σύγκρουση με τον εαυτό του για να περάσει στη δράση που θα δικαιώσει την ψυχή του νεκρού πατέρα του. Δεν ξέρω αν ο Άμλετ δικαιώνεται πουθενά, ακόμα κι αν η ιστορία του επιβιώνει. Ξέρω όμως ότι ο Αιμίλιος Χειλάκης σίγουρα δικαιώθηκε από αυτή την επιστροφή. Το ίδιο κι εγώ που τον συνάντησα, ως κοινό, κι έφυγα όπως θα ήθελα από τα θέατρο, για άλλη μια φορά μετακινημένη εντός μου, συγκινημένη από τον ιδεολόγο σαιξπηρικό ήρωα τον προικισμένο με βιτριολικό χιούμορ κι ευαισθησίες.
Το επόμενο διάστημα η παράσταση Μόνος με τον Άμλετ θα ταξιδέψει από την Κέρκυρα ως την Αλεξανδρούπολη, την Καβάλα, αλλά και το Λαύριο. Η περιοδεία θα κλείσει την 1η Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού στην Αθήνα.
Περισσότερες πληροφορίες για τους σταθμούς της περιοδείας και εισιτήρια εδώ.
