WATCHLIST

Can I Be Me?: Το ντοκιμαντέρ για τη Whitney Houston που προκαλεί συζητήσεις

Το 2009, το βιβλίο Guinness την έχρισε την πλέον βραβευμένη γυναίκα καλλιτέχνιδα στον κόσμο. Ήταν μόλις 3 χρόνια πριν βρεθεί νεκρή στη μπανιέρα του δωματίου της στο ξενοδοχείο Hilton του Beverly. H Whitney Houston υπήρξε αναμφίβολα μια από τις πιο αγαπημένες γυναικείες φωνές της ποπ αλλά και από τις πιο αυτοκαταστροφικές προσωπικότητες που ανέδειξε ποτέ το παγκόσμιο star system.

Στις 26 Απριλίου έκανε πρεμιέρα στο διεθνές Tribeca Film Festival το ντοκιμαντέρ “Can I Be Me?” των Nick Broomfield και Rudi Dolezal, μια δημιουργία που, αν και δεν εξασφάλισε ποτέ την έγκριση της οικογένειας της Houston, προσπαθεί να σκιαγραφήσει όχι απλά τη ζωή της Houston, αλλά την ίδια και αυτό που ήταν ως προσωπικότητα και καθόρισε κατά συνέπεια σε μεγάλο βαθμό της ζωή της.

 

Γιατί; Επειδή το ντοκιμαντέρ αυτό εξετάζει μία πτυχή της ζωής της που φαίνεται πως πολλοί γνώριζαν αλλά κανείς δεν είχε συζητήσει ποτέ δημόσια, ούτε καν η ίδια η Whitney: την αμφιφυλόφιλη σεξουαλικότητά της. Το “Can I Be Me?” κάνει εκτενή αναφορά στην -όχι απλώς φημολογούμενη, κατά πώς φαίνεται- σχέση της Houston με τη διευθύντρια δημιουργικού, Robyn Crawford. Μια σχέση, που αν και δεν παραδέχτηκε ποτέ καμία από τις 2 ανοιχτά, αποδείχτηκε ζωτικής σημασίας για την πορεία της καλλιτέχνιδος.

Όπως αναφέρει το περιοδικό People, άνθρωποι από το κοντινό περιβάλλον της Houston όσο ήταν στη ζωή, όπως ο πρώην σωματοφύλακάς της και η επί χρόνια στιλίστριά της, Ellin LaVar, δηλώνουν στο ντοκιμαντέρ ότι η Whitney και η Robyn ήταν αχώριστες και πως η ταλαιπωρημένη Houston έβρισκε την ασφάλεια που έψαχνε στην Crawford. Παράλληλα, επισημαίνουν ότι η κατηφορική πορεία της Whitney Houston ξεκίνησε με ταχείς ρυθμούς το 1999, όταν οι δύο γυναίκες χώρισαν, έπειτα από την πίεση συγγενικών προσώπων.

Το τέλος, λίγο έως πολύ γνωστό. Ένα κράμα από ουσίες, κατάθλιψη, εσωστρέφεια, ήταν αυτό που την οδήγησε στην 11η Φεβρουαρίου του 2012 και στο θάνατο. Όποια κι αν ήταν η σεξουαλικότητά της και αυτό ήταν καθαρά δικό της θέμα, εμείς θα νιώθουμε τυχεροί που προλάβαμε να την απολαύσουμε σε μερικές one of a kind καλλιτεχνικές της στιγμές.