22 αγαπημένα ροκ τραγούδια που έγραψαν ιστορία (και η ιστορία πίσω από αυτά)

Το τραγούδι που πιστώνεται όσο κανένα την μουσική επανάσταση των 60’s είναι το “I wanna hold your hand” των Σκαθαριών. Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1964 με στόχο να κατακτήσει το κοινό της Αμερικής και το κατάφερε καλύτερα από ποτέ όταν παίχτηκε στην εκπομπή “The Ed Sulivan Show” και το παρακολούθησαν περί τα 70 εκατομμύρια τηλεθεατές. Η ιστορία πίσω από αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με τους στίχους όσο με την φιλία του John Lennon και του Paul McCartney που έγραφαν μαζί τα περισσότερα τραγούδια τους. Κι όταν εννοώ μαζί εννοώ πατώντας και γράφοντας ο ένας πάνω στα ακόρντα του άλλου όπως είχε περιγράψει ο John ότι έγραψαν αυτό το τραγούδι – επανάσταση για τη rock στο σαλόνι της τότε κοπέλας του Paul.

Rolling Stones  – I Can’t Get No Satisfaction

To 1965 o Keith Richards έπεσε για ύπνο έχοντας βάλει σε ένα μαγνητόφωνο μια άγραφη κασέτα. Το πρωί την γύρισε στην αρχή και άκουσε ένα reef που είχε βγάλει ενώ κοιμόταν και το στίχο “I Can’t Get No Satisfaction”. Η υπόλοιπη κασέτα περιείχε το ροχαλητό του αλλά αυτό το reef και ο στίχος ήταν αρκετά για να χαρίσουν στην τεράστια αυτή μπάντα το πιο ευπώλητο single τους, όλων των εποχών.

The Who – My Generation

To ομότιτλο album των “The Who”, το πρώτο της δισκογραφίας τους κυκλοφόρησε το 1965. Το τραγούδι “My Generation” έγινε τεράστια επιτυχία και μάλλον το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι του συγκροτήματος μέχρι σήμερα.  O Pete Townshend έγραψε το τραγούδι σε ένα τρένο σαν αντίδραση στην Βασιλομήτωρα που είχε διατάξει να ξεπαρκάρουν το αυτοκίνητο του από έναν δρόμο της Belgravia γιατί χαλούσε την αισθητική της στην καθημερινή της βόλτα στην γειτονιά. Ή τουλάχιστον έτσι φημολογείται. Όπως φημολογείται ότι το τραύλισμα του Roger Daltrey στην ερμηνεία του τραγουδιού έγινε επίτηδες για να ομοιάζει με εκείνο των Mods, του κυρίαρχου ρεύματος της γενιάς του γκρουπ δηλαδή, όταν έπαιρναν speed. Το τραγούδι θεωρείται προπομπός της punk rock που ήρθε αρκετά χρόνια αργότερα στο προσκήνιο.

Jefferson Airplane – White Rabbit

To 1967 το «καλοκαίρι της αγάπης» οι Jefferson Airplane κυκλοφορούν το τραγούδι White Rabbit. Το τραγούδι έχει σαφείς αναφορές στην «Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» υπό το πρίσμα της κουλτούρας των παραισθησιογόνων ναρκωτικών ουσιών και των άλλων διαστάσεων στις οποίες «ταξίδευε» με τη χρήση τους η νέα γενιά των ΗΠΑ. Έγινε ουσιαστικά ο ύμνος της εποχής επειδή όπως επιβεβαίωσε και ο ιδρυτής των Jefferson Airplane Marty Balin σε συνέντευξή του «Ήταν επίκαιρο, αντανακλούσε την εποχή. Τον μύθο, την ιδέα, το acid». Ωστόσο η συνθέτρια Grace Slick έλεγε πάντα ότι απευθυνόταν στην υποκρισία των γονέων που διάβαζαν παραμύθια στα παιδιά τους που εμπεριείχαν αυτή την κουλτούρα των ναρκωτικών. Επιπλέον έλεγε ότι ο στίχος “Feed your head” στο κρεσέντο του τραγουδιού είχε πρόθεση να εκφράσει την ανάγκη να απελευθερώσουμε το μυαλό μας μέσω της εκπαίδευσης, το ίδιο με τις αισθήσεις μας.

The Doors – Riders on the Storm

Tο τελευταίο τραγούδι του album “L. A. Woman” ήταν το τελευταίο που θα ηχογραφούσαν ποτέ οι Doors όλοι μαζί. Κυκλοφόρησε το 1971 και μπήκε στο top 100 των chart της χρονιάς την ημέρα που πέθανε ο υπέρτατος ποιητής της ροκ μουσικής, Jim Morisson στις 3 Ιουλίου του 1971. Σύμφωνα με τον Jac Holzman της δισκογραφικής τους εταιρείας “Electra” το τραγούδι ήταν: «Η καλύτερη δουλειά τους μετά το ντεμπούτο τους. Τέλειωσε έτσι τόσο το album όσο και την κοινή τους πορεία προσκαλώντας όλους μας να ενωθούμε μαζί τους σαν καβαλάρηδες στην καταιγίδα». Σύμφωνα με τον Ray Manzarek το τραγούδι αντανακλούσε την απόφαση του Jim Morisson να πάει στο Παρίσι και να απεξαρτηθεί από τις ουσίες με τη βοήθεια της μεγάλης του αγάπης Pamela Courson. Ακόμα και μέσα από την αφήγηση της ιστορίας ένος δολοφόνου που κάνει οτοστόπ -λέγεται ότι μέρος του τραγουδιού ήταν εμπνευσμένο από τον κατά συρροή δολοφόνο Bill Cook- η θριαμβευτική δύναμη της αγάπης επικρατεί.

John Lennon – Imagine

Αν υπάρχει ένας ύμνος στην αγάπη και την δύναμη της ανθρωπότητας αν αποφάσιζε να επενδύσει σε αυτήν αντί στην εξουσία, αυτός είναι το Imagine του John Lennon που κυκλοφόρησε το 1971 και έγινε το μεγαλύτερο single της σόλο καριέρας του πρώην σκαθαριού. Ο John Lennon είχε πει ότι το εμπνεύστηκε από ποιήματα της γυναίκας του Joko Ono κι ένα βιβλίο με προσευχές που είχε φτάσει στα χέρια τους. «Η ιδέα της θετικής προσευχής. Αν μπορείς να φανταστείς έναν κόσμο σε ειρήνη, χωρίς τους ανταγωνισμούς των θρησκειών – όχι χωρίς θρησκεία αλλά χωρίς αυτό το “Ο Θεός μου είναι μεγαλύτερος από τον δικό σου” μπορεί να γίνει πραγματικότητα» είχε εξηγήσει ο John Lennon. Και ακόμα προσπαθούμε.

Deep Purple – Smoke on the Water

To 1972 κυκλοφορεί το τραγούδι “Smoke on the Water” των Βρετανών Deep Purple. Το τραγούδι θα μείνει στην ιστορία γιατί το χαρακτηριστικό reef του είναι μάλλον το πρώτο που μαθαίνουν όλοι οι ερασιτέχνες κιθαρίστες του κόσμου. Πάντως ο Ritchie Blackmore αποκάλυψε ότι το reef αυτό είναι η δική του ερμηνεία ή παραλλαγή πάνω στην Συμφωνία νο. 5 του Μπετόβεν. Όπως έχει πει «Του χρωστάω πολλά λεφτά».

Lou Reed- Perfect Day

Την 1η Νοεμβρίου του 1972 ο Lou Reed κυκλοφορεί το perfect day, ένα τραγούδι που διασκεύασαν όλοι σχεδόν οι fan του, μέχρι και ο δικός μας Διονύσης Σαββόπουλος. Εκτός από την επιτυχία του το τραγούδι έχει γίνει σε ιστορική παραγωγή του David Bowie και επιπλέον ενώ αναφέρεται σε μία «υπέροχη μέρα» που πέρασε ο Lou Reed με τη σύζυγό του, τότε μνηστή του, στο Central Park της Νέας Υόρκης,  θεωρήθηκε εντέλει ωδή στον εθισμό από τα ναρκωτικά. Ήταν τα 70’s και ο Lou Reed ήταν τοξικοεξαρτημένο άτομο για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του οπότε δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι πώς έγινε αυτό. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε και σε μια από τις πιο iconic σκηνές της ταινίας Trainspotting δικαιώνοντας αυτή την πιο σκοτεινή φήμη που κυκλοφορεί για το νόημα του.

Iggy Pop – Passenger

Το τέλειο τραγούδι για την έναρξη ενός road trip με όνειρα και ελπίδες για το ταξίδι είναι το “Passenger” του Iggy Pop που κυκλοφόρησε το 1977 στο album “Lust for Life”. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό αφού είναι ένα τραγούδι γραμμένο ακριβώς ως ωδή στα ταξίδια του Iggy Pop παρέα με τον David Bowie. Είτε τα ταξίδια γίνονταν στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο του Βερολίνου όπου οι δύο καλλιτέχνες διέμεναν για καιρό είτε στο αυτοκίνητο του Bowie στην Αμερική. Ο ίδιος επιβεβαίωσε ότι αυτά τα τραγούδια τον ενέπνευσαν μαζί με την απόλυτη ένωσή τους ως ομάδα, ως συνεργάτες, ως άνθρωποι με αμοιβαία κατανόηση. Ακριβώς όπως πρέπει να είναι οι σωστοί συνεπιβάτες.

Sex Pistols – God Save The Queen

To 1977 η βασίλισσα Ελισάβετ ετοιμαζόταν να γιορτάσει την 25η επέτειό της βασιλείας της. Οι Sex Pistols ετοιμάζονταν να γράψουν ιστορία κυκλοφορώντας το single τους “God Save The Queen”. Το single έφτασε στη δεύτερη θέση των chart ωστόσο πολλοί υποψιάζονταν ότι τα στατιστικά κυκλοφόρησαν «πειραγμένα» ώστε να μη φανεί ότι ένα τόσο ανατρεπτικό τραγούδι που ασκούσε ευθεία κριτική στη μοναρχία έφτασε στο νούμερο 1. Ο τελευταίος στίχος του τραγουδιού “No Future” έγινε σύνθημα για τη γενιά της punk, ενώ η μπάντα  επιχείρησε να παίξει το τραγούδι live ανήμερα της επετείου πάνω σε ένα ποταμόπλοιο στον Τάμεση που ονομαζόταν «Βασίλισσα Ελισάβετ». Η επιχείρηση κατέληξε σε φιάσκο με τον διοργανωτή του event και πολλά μέλη της συνοδείας της μπάντας να συλλαμβάνονται.

The Clash – London Calling

To 1979 είναι μια δύσκολη χρονιά για τα μέλη της μπάντας “The Clash”, καθώς είχαν χρεή, δεν είχαν μάνατζερ και οι διενέξεις με την δισκογραφική τους εταιρεία για το αν το ομώνυμο album τους έπρεπε να έχει μία ή δύο πλευρές δεν είχαν τελειωμό. Βάλε και μία υπαξιακή αγωνία για μία πιθανή πλημμύρα στον Τάμεση που θα αφάνιζε τη μισή πόλη ή ένα πυρηνικό ατύχημα που θα εξαφάνιζε τον μισό πλανήτη και έχεις την ιστορία πίσω από τους στίχους του τραγουδιού. Ο ίδιος ο τίτλος του τραγουδιού δε, είναι ευθεία αναφορά στις πιο σκοτεινές περιόδους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου -και της ανθρωπότητας- όταν οι μεταδόσεις του BBC ξεκινούσαν με αυτήν ακριβώς τη φράση: “London Calling”.

Led Zeppelin – All of My Love

To “All of My Love” των Led Zeppelin γράφτηκε και κυκλοφόρησε το 1979 ως μία ωδή στον γιο του Robert Plant, Karac που πέθανε σε ηλικία 5 ετών από έναν ιό του στομάχου. Η μπάντα βρισκόταν σε μία πολύ επιτυχημένη και γεμάτη εντάσεις περιοδεία και ο ξαφνικός χαμός του παιδιού σχεδόν τους διέλυσε. Το τραγούδι χαρακτηρίζεται ως το πιο θλιμμένο τραγούδι των Led Zeppelin που ως τότε έβγαιναν στη σκηνή με μία ορμή που συνέπαιρνε τους πάντες. Η αμηχανία του θανάτου ενός παιδιού τους στοίχειωσε ακριβώς όπως η ερμηνεία του Robert Plant στο τόσο προσωπικό τραγούδι του στοίχειωσε το κοινό και εμάς που το ακούμε μέχρι σήμερα.

Pink Floyd- Another Brick on the Wall

Μπορεί να νόμιζες ότι το “Another Brick on the Wall” είναι ένας ύμνος επαναστατημένων παιδιών ενάντια στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά η αλήθεια των Pink Floyd απέχει αρκετά από αυτό. Το τραγούδι κυκλοφόρησε ως single το 1979 και έγινε το πιο επιτυχημένο single του γκρουπ. Πούλησε πάνω από 4 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και περιλήφθηκε στο concept album “The Wall”, ένα από τα πιο επιτυχημένα του συγκροτήματος. Ο Roger Waters είχε εξηγήσει την ιδέα πίσω από αυτό: «Η ιδέα για το “The Wall” ήρθε μετά από 10 χρόνια περιοδείας και συναυλιών. Νομίζω ότι ειδικά τα τελευταία χρόνια μεταξύ 75 και 79 παίζαμε σε μεγάλα κοινά, τα οποία αποτελούνταν εν μέρει από κάποιους παλιούς ακροατές μας που έρχονταν να μας δουν να παίζουμε και στη μεγάλη τους πλειοψηφία από ανθρώπους που ήρθαν απλά να πιουν . Οι συναυλίες έγιναν μια αποξενωτική εμπειρία για εμάς τελικά. Πολύ συνειδητά χτίστηκε ένα τείχος ανάμεσα σε εμάς και το κοινό και ο δίσκος άρχισε να δουλεύεται σαν έκφραση αυτών των συναισθημάτων». Το τείχος του Waters έγινε μπετό όταν ένας θαυμαστής που προσκλήθηκε στη σκηνή το 1977 τον έφτυσε στο πρόσωπο. Σύμφωνα με το γκρουπ λοιπόν, ο «Τοίχος» του “The Wall” είναι το σύνορο της απομόνωσής μας και τα τούβλα του είναι άνθρωποι και γεγονότα που μας στρέφουν προς τα μέσα και μας αποξενώνουν από τους άλλους ανθρώπους.

Rory Gallacher – Philby

To 1979 o Rory Gallacher επιστρέφει με το album “Top Priority” στον hard rock ήχο του που πάντα τον έκανε να ξεχωρίζει στη μουσική σκηνή. Από το album ξεχώρισαν τα Bad Penny και Philby. Το δεύτερο πήρε τον τίτλο του από τον Kim Philby έναν διάσημο διπλό κατάσκοπο του Ψυχρού Πολέμου και είναι ενδεικτικό της εμμονής του Rory Gallacher με τους ανθρώπους που βρίσκονταν στο περιθώριο της κοινωνίας. 

Patti Smith – Dancing Barefoot

Αν μιλάμε για αληθινά ροκ καλλιτέχνες η Patti Smith δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Ούτε και το τραγούδι της “Dancing Barefoot” που κυκλοφόρησε το 1979 και αφιερώθηκε σε γυναίκες όπως η ερωμένη του Μοντιλιάνι, Jeanne Hebuterne, όπως αναφέρει το εσώφυλλο του δίσκου Wave. Η Patti Smith φανταζόταν πάντα τους στίχους της που ήθελε να αντανακλούν την αγάπη ενός ανθρώπου προς έναν άλλο αλλά και την αγάπη των ανθρώπινων πλασμάτων προς τον δημιουργό τους, να τραγουδιούνται από τον Jim Morrisson πράγμα που την οδήγησε να το τραγουδήσει και να το ηχογραφήσει σε χαμηλότερο «πιο αντρικό» τόνο. Επίσης η δισκογραφική εταιρεία την είχε συμβουλεύσει να αντικαταστήσει τη λέξη “Heroine” δηλαδή ηρωίδα σε αυτό το τραγούδι με μια άλλη. «Είμαι χαρούμενη που δεν το έκανα» είχε δηλώσει η ίδια.

U2 – Sunday bloody Sunday

To 1983 οι U2 κυκλοφορούν ένα από τα πιο πολιτικά τραγούδια τους στο εμβληματικό για την επιτυχία της μπάντας album “War”. Το τραγούδι αναφέρεται στα προβλήματα της Βόρειας Ιρλανδίας και ειδικότερα στην «Ματωμένη Κυριακή» του 1972 όταν Βρετανοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ και σκότωσαν άοπλους πολίτες που διαμαρτύρονταν εναντίον της Βρετανικής κατοχής. Ο drummer της μπάντας είχε πει για το τραγούδι: «Είμαστε πολιτικοί σε ότι αφορά τους πολίτες, δεν ασχολούμαστε με την πολιτική. Το τραγούδι δεν είναι για “εκείνη τη φορά που 13 Καθολικοί πυροβολήθηκαν από Βρετανούς στρατιώτες”. Αυτό είναι ένα περιστατικό, το πιο γνωστό στη Βόρειο Ιρλανδία και είναι ο πιο δυναμικός τρόπος για να πούμε “Πόσο ακόμα; Πόσο ακόμα πρέπει να ανεχόμαστε να συμβαίνουν τέτοια πράγματα;” Δεν με νοιάζει ποιος είναι ποιος. Καθολικοί, Προτεστάντες, οποιοσδήποτε. Άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα λόγω της έχθρας και του μίσους και εμείς λέμε “Γιατί; Ποιος ο λόγος;”». Κι αυτή την απορία μοιραζόμαστε όλοι μέχρι σήμερα.

Queen – I Want to Break Free

Οι μεγαλύτερες μπάντες της δεκαετίας του 1970 είχαν μεγάλη δυσκολία να προσαρμοστούν στην εποχή του MTV. Όχι και οι Queen. Το single τους “I Want to Break Free” που κυκλοφόρησε το 1984 έφτασε στην κορυφή των chart παγκοσμίως με μόνη εξαίρεση την συντηρητική Αμερική που χωρίς να γνωρίζει ότι το video clip είναι παρωδία της βρετανικής σαπουνόπερας coronation street, αντιμετώπισε παράξενα ένα συγκρότημα ντυμένο ντραγκ. Στη Λατινική Αμερική το τραγούδι θεωρήθηκε «ιερό» ως αναφορά στα δεινά της δικτατορίας από τα οποία ήθελαν να ξεφύγουν οι άνθρωποι. Ως αποτέλεσμα αυτού όταν ερμηνεύοντας το τραγούδι στη Βραζιλία ο Freddie Mercury φόρεσε την περούκα και το ψεύτικο στήθος του video clip ο κόσμος άρχισε να πετάει πράγματα στη σκηνή θεωρώντας ότι υποτιμούσε το πολιτικό του μήνυμα. Βγάζοντας την περούκα η τάξη αποκαταστάθηκε.

Nirvana – Smells Like Teen Spirit

Μέσα σε τέσσερις λέξεις μάθαμε το 1991 παγκοσμίως την ύπαρξη της grunge μουσικής. Δεν υπήρχε καν κάτι κοντινό σε αυτήν, τίποτα αντίστοιχο που να μας προϊδεάζει γι’ αυτή την μουσική επανάσταση. Και παρότι ποτέ δεν ένιωθε άνετα με αυτή την ταμπέλα, ο Curt Cobain έγινε με την κυκλοφορία του τραγουδιού, του δεύτερου single του ιστορικού ακόμα και για το εξώφυλλό του δίσκου “Nevermind”, η «φωνή της γενιάς» του. Ο Cobain είχε πει ότι έγραψε το τραγούδι προσπαθώντας να μιμηθεί το ύφος των Pixies ενώ ο τίτλος του τραγουδιού ανήκει σχεδόν ολοκληρωτικά στην φίλη του και τραγουδίστρια του group Bikini Kill που έγραψε στον τοίχο του «Ο Kurt μυρίζει Teen Spirit». Μολονότι εκείνη αναφερόταν σε ένα αποσμητικό με αυτό το όνομα που φορούσε η τότε κοπέλα του Kurt εκείνος το ερμήνευσε σαν επαναστατικό σύνθημα καθώς δεν ήξερε την μάρκα του επίμαχου αποσμητικού.

Radiohead – Creep

Εντάξει, αν είσαι πραγματικός fan των Radiohead ντρέπεσαι λιγάκι που αναφερόμαστε σε αυτό το τραγούδι. Όμως η πραγματικότητα είναι πως το Creep, το πιο εμπορικό single όλων των εποχών για τη μπάντα του Thom Yorke που κυκλοφόρησε το 1992 ως προπομπός του album “Pablo Honey” έκανε κόσμο να λιώσει μπροστά στο στεροφωνικό. Το τραγούδι γράφτηκε όσο ο Thom φοιτούσε στο πανεπιστήμιο του Exeter για ένα κορίτσι που του άρεσε και συνήθιζε να το ακουλουθεί παντού, όπως έχει πει ο κιθαρίστας της μπάντας Johnny Greenwood. Οι Radiohead φημολογείται ότι απηύδησαν με την επιτυχία του τραγουδιού και μεταξύ τους το μετονόμασαν σε “Crap”. Δημοσίως το «αποκύρηξαν» κατά κάποιο τρόπο με το τραγούδι τους “My Iron Lung” που ακολούθησε στο album “The Bends”.

Red Hot Chilly Peppers – Under The Bridge

O δίσκος των RHCP “Blood Sugar Sex Magik” το 1992 έφερε μια νέα μουσική επανάσταση. Είχε έναν ήχο πρωτόγνωρο για τα μουσικά δεδομένα της εποχής. Οι Red Hot Chilly Peppers θα έμπαιναν όμως στον χώρο του mainstream χάρη στο single του δίσκου Under The Bridge. Το τραγούδι είναι σε στίχους του Anthony Keidis, που αναφερόταν σε πολύ προσωπικές σκέψεις του για τον αντίκτυπο των ναρκωτικών στη ζωή του  και τη μοναξιά του. Θέλω να σου θυμίσω σε αυτό το σημείο ότι ο Anthony Keidis δοκίμασε πρώτη φορά ηρωίνη στα 14 του και γνώριζε τα ναρκωτικά σε όλη του την ζωή αφού ο πατέρας του ήταν ένας ηθοποιός που για να τα βγάλει πέρα έκανε και τον ντίλερ. Αρχικά ο ίδιος δεν ένιωθε ότι το τραγούδι θα ταίριαζε στο ρεπερτόριο της μπάντας αλλά τα υπόλοιπα μέλη τον έπεισαν και ευτυχώς που το έκαναν.

Oasis – Wonderwall

To 1995 οι Oasis κυκλοφορούσαν τον δεύτερο δίσκο τους “(What’s the story) Morning Glory” και ακόμα και αν δεν έμπαινες στον κόπο να ακούσεις έστω και ένα ακόμα από τα αριστουργηματικά τραγούδια τους (εντάξει είμαι υποκειμενική, τους αγαπούσα το παραδέχομαι) ήξερες ποιοι ήταν από το “Wonderwall”. Κι ας μην ήξερες καν τι σημαίνει η προηγούμενη λέξη. Το τραγούδι είναι αυτό που λέμε «σουξέ» μέχρι σήμερα και ο Noel Gallacher είχε πει το 1996 στο NME ότι το είχε γράψει για την τότε κοπέλα του και μετέπειτα σύζυγό του Meg Mathews. Έλα μου όμως που έρχονται και τα διαζύγια στη ζωή αυτή. Κάπως έτσι ο Noel άλλαξε ρότα και μετέπειτα δήλωνε πως το νόημα αυτού του τραγουδιού διαστρεβλώθηκε από τα media. Σύμφωνα με την αναθεωρημένη εκδοχή του, το έγραψε έχοντας στο μυαλό του έναν φανταστικό φίλο που θα ερχόταν να τον σώσει από τον εαυτό του.

Green Day – Boulevard of Broken Dreams

Το μοναδικό τραγούδι που μέχρι σήμερα έχει κερδίσει και το Grammy για το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς και το MTV Award για το καλύτερο βίντεο της χρονιάς κυκλοφόρησε το 2004 από τους Green Day. Προσπαθώντας να βρει έμπνευση για νέα τραγούδια ο frontman της μπάντας Billie Joe Amstrong ταξίδεψε μόνος του στη Νέα Υόρκη για μερικές εβδομάδες και συνήθιζε να περνά τον χρόνο του εκεί περπατώντας στις τεράστιες λεωφόρους του. Αποτέλεσμα αυτού του αισθήματος μοναξιάς και της τάσης φυγής του ήταν το τραγούδι, το θέμα του οποίου είναι εμπνευσμένο από έναν πίνακα του Gottfried Helwein που απεικονίζει τους James Dean, Humprhey Bogart, Marilyn Monroe και Elvis Prestley να κάθονται σε ένα 24ωρο αμερικάνικο diner. To τραγούδι ψηφίστηκε τραγούδι της δεκαετίας των 00s σε σχετική λίστα του περιοδικού Rolling Stone.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Clem Murray