Τζωρτζίνα Λιώση: Από την υψηλή ραπτική στη μαντήλα (με ευκολία)

Σαν να έχεις δώσει ραντεβού με μία φίλη από το σχολείο στο σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα. Μία γλύκα και μία ευγένεια σπάνια. Η Τζωρτζίνα έχει κάτι απόκοσμο και συνάμα κάτι τόσο οικείο. Με κέρδισε από την πρώτη αγκαλιά γνωριμίας. Άλλωστε όπως και η ίδια θα μου πει λίγο αργότερα πίνοντας διπλό ελληνικό.

Σύμφωνα με την κοινωνική ψυχολογία χρειάζεσαι ελάχιστα δευτερόλεπτα για να δημιουργήσεις την πρώτη εικόνα που συνήθως είναι σταθερή και αληθινή

Η πρώτη μου εντύπωση ήταν αληθινή και παρέμεινε σταθερή. Το μελαχρινό κορίτσι με τα μακριά μαλλιά και την αδύνατη φιγούρα ήταν εξαιρετικό.

Μορφωμένη, συγκροτημένη, ταξιδιάρα, δραστήρια και έτοιμη να δώσει και να πάρει. Δεν ήταν από τα κορίτσια που είχαν όνειρο να γίνουν ηθοποιοί. Ο αρχικός στόχος ήταν διαφορετικός.

”Θυμάμαι στην Γ΄ Γυμνασίου για πρώτη φορά είπα πως θέλω να γίνω ψυχολόγος. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο το σκέφτηκα λίγο αλλά ξεκίνησα και μου άρεσε. Μετά τον πρώτο μήνα δεν βρήκα τον λόγο να αμφιβάλλω.”

Σπουδάζει ψυχολογία στην Αθήνα και παράλληλα κάνει διαφημιστικά. Η θεά Τύχη στέκεται πάνω από το κεφάλι της και κάνει σχέδια, όσο εκείνη διαβάζει για την τριμερή διαίρεση του ασυνείδητου από τον Freud.

Ήμουν στα μαγαζιά με τη μαμά μου και μία κυρία μου είπε να πάω να κάνω ένα δοκιμαστικό. Έτσι ξεκίνησα

Έτσι απλά. Η εξωτερική της εμφάνιση είναι το πρώτο που κοιτάς, ενώ η ευγένεια και ο τρόπος που προσεγγίζει το κάθε θέμα είναι που σε κατακτούν και σε κάνουν (για λίγο) να ξεχάσεις τα καταπληκτικά μάτια της.

Μπαίνει στο πρακτορείο Elite και μέσα από τα διαφημιστικά την εντοπίζει ο Χρήστος Νικολέρης και της ζητά να πάει στο κάστινγκ για την ταινία ”Κανένας”. Ο ρόλος της Τζούλιας της ανήκει και η πρώτη κινηματογραφική της ταινία είναι γεγονός. Ο Νικολέρης την κέρδισε, ο χώρος της υποκριτικής της άναψε μία σπίθα.

Φυσικά και θα τελειώσει τις σπουδές της. Έχει ήδη ξεκινήσει να μαθαίνει ιταλικά για να φύγει στην Ιταλία για Master στην εγκληματολογία όταν προκύπτει η σειρά ”Δύο όχθες, ένας Ισμαήλ” στην Τουρκία.

”Τους ξαφνιάζω κάθε τόσο τους γονείς μου. Ήταν μεγάλο σοκ όταν αποφάσισα πως θα κάνω την πρώτη ταινία και μετά τη σειρά στην Τουρκία.”

Το σκέφτεται πολύ σοβαρά και δέχεται. Ετοιμάζει βαλίτσες για την Τουρκία. ”Μέχρι να παρθούν αυτές οι αποφάσεις πέρασα δύσκολα γιατί σαν χαρακτήρας έχω την τάση να τα υπεραναλύω όλα μέχρι να δράσω.”

Ελλάδα, Τουρκία και πάλι Ελλάδα. Κάνει το ”Love in the end” της Lacta και βάζει πάλι πράγματα σε μία βαλίτσα, αυτή τη φορά για Ρώμη. ”Το είχα ξεκινήσει, είχα κάνει τόσο κόπο δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω.”

Η υποκριτική μπορεί να την περιμένει. Η εγκληματολογία είναι το νέο εγχείρημα

”Όσο έμεινα στη Ρώμη ήταν το μεγαλύτερο διάστημα που ήθελα να κάνω και κάτι άλλο και δεν μπορούσα λόγω διαβάσματος. Και τώρα τι άλλο, σκεφτόμουν συνέχεια. Δεν μπορώ να κάθομαι, θέλω με κάτι να ασχολούμαι.”

Τελειώνει στις σπουδές της, βγαίνει πρώτη στην τάξη της, παίρνει έπαινο και επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.

”Την ημέρα που γύριζα από το αεροδρόμιο με πήραν τηλέφωνο για να πάω στο κάστινγκ για το Ταμάμ.” Η μία πρόταση φέρνει την άλλη. Ο ρόλος της Τουρκάλας Ντιλέκ έχει γραφτεί για την Τζωρτζίνα.

Είναι κοινωνική αλλά ιδιαίτερα ντροπαλή. ”Από μικρή όταν εισέπραττα κάτι θετικό από τον άλλο αμέσως ανοιγόμουν.”

Θέλει να ακούει. Αυτή είναι η συμβουλή που την έχει στιγματίσει. ”Αλλάζω γνώμη, σημαίνει ότι ακούω” είχε πει ένας καθηγητής παλιά και προσπαθεί να το κάνει σε καθημερινή βάση πράξη.

Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι κάπου μπορούν να σε οδηγήσουν και έχουν κάτι να σου δώσουν. Είναι ωραίο να τους ακους. Ό,τι έχει να σου πει ο καθένας, κάτι είναι

Δίνει προσοχή στον συνομιλητή, στους συνεργάτες της. Η υποκριτική της ταιριάζει. ”Θα ήθελα να κάνω μαθήματα υποκριτικής γιατί μου αρέσει πάρα πολύ και θέλω να το κάνω όσο καλύτερα γίνεται. Αφού έχω ήδη δουλέψει αρκετά πάνω σε αυτό είναι κρίμα να μην το κάνω ολοκληρωμένα. Ναι μεν μαθαίνεις από τη δουλειά και από τους ανθρώπους που συνεργάζεσαι αλλά υπάρχουν και κάποια τεχνικά κομμάτια που πρέπει από κάπου να τα διδαχθείς. Έχω πράγματα να μάθω.”

Ό,τι κι αν κάνει την χαρακτηρίζει ο επαγγελματισμός. Κινηματογραφική ταινία, τηλεοπτική σειρά, φωτογράφιση μόδας. ”Ό,τι κι αν κάνεις να το κάνεις όσο καλύτερα μπορείς, αυτό είναι το θέμα.”

Η μόδα είναι λατρεία. Ψηλόμεσα παντελόνια, φούστες και κοντά πουλόβερ. Με αυτά θα την δεις να κυκλοφορεί. ”Πιο μικρή ήμουν πιο αγοροκόριτσο. Είχα πάντα καρέ με αφέλειες, από μωρό. Κάποια στιγμή είπα ας δω τον εαυτό μου και χωρίς αλλά πάντα τα έκοβα. Μετά τα μάκρυνα αλλά πάντα μου περνά από το μυαλό να τα ξανακόψω.”

Είναι στιλάτη, minimal και επίτιμο μέλος του γκρουπ των κοριτσιών με αφέλειες. Γελά πολύ και εκτιμά το χιούμορ. Ένδειξη ευφυΐας, θα προσθέσω.

Το χιούμορ είναι ένα από τα πολύ βασικά στοιχεία που ξεχωρίζω σε έναν άνθρωπο και ο πιο γρήγορος τρόπος για έρθεις κοντά

Δεν έχει ψυχογραφήσει τον εαυτό της αλλά δηλώνει συναισθηματική. Τα μακροπρόθεσμα σχέδια αφήνει να τα κάνουν άλλοι, εκείνη προτιμά τα μικρότερα βήματα. ”Μπορεί να σκέφτεσαι πράγματα που θέλεις να κάνεις αλλά το να τα προγραμματίσεις λίγο σε δεσμεύει. Εκτίθεσαι στον εαυτό σου και είναι πιο εύκολο να απογοητευτείς.”

Η θετική της αύρα κάνει τη δουλειά της. Άνθρωποι σαν την Τζωρτζίνα σπανίζουν. ”Ντρέπομαι με τη δημοσιότητα αλλά είναι πολύ ευχάριστο να ακούς όμορφα λόγια. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αφιερώσει μία ώρα από την εβδομάδα τους για να σε δουν.” Καταλαβαίνετε την ποιότητά της;

Ένα κορίτσι με στέρεες βάσεις που λειτουργεί κατόπιν σκέψης. Μία ηθοποιός με πηγαίο ταλέντο που κερδίζει με την ευγένεια και την καθαρότητά της. Είναι αληθινή, είναι δοτική.

Η κοινωνική ψυχολογία επιβεβαιώνεται. Τα τρία πρώτα δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για εμένα.

Η Τζωρτζίνα είναι η συνάδερφος που θέλεις, η φίλη που χρειάζεσαι, το αντίδοτο στη σύγχρονη δηθενιά. Μας ταιριάζει ταμάμ

Φωτογραφίες: Theodore Manolopoulos

Dresses: Karavan