ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο Σταύρος Τσιώλης έφυγε από τη ζωή και παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε

eurokinissi

«Μαλάκες, λεφτά έχετε. Γυναίκες έχετε;», αναρωτιούνταν οι ήρωες σε μία από τις ταινίες του Σταυρού Τσιώλη, σε εκείνες τις ταινίες που ακόμα και εν τη απουσία τους, οι γυναίκες πάντα ήταν το επίκεντρο της ιστορίας. Ο σκηνοθέτης «έφυγε» από τη ζωή στις 6.10 το ξημέρωμα της Τρίτης (23/07). Η ανακοίνωση έγινε μέσα από την επίσημη σελίδα του στο Facebook. Ο Σταύρος Τσιώλης ήταν 82 ετών.

«Σήμερα Τρίτη 23 Ιουλίου, στις 6.10 το πρωί ο αγαπημένος μας πατέρας φίλος και αδελφός, Σταύρος Τσιώλης, ταξίδεψε στους ουρανούς, πέταξε προς έναν άλλο πολύχρωμο γαλαξία, ένα καλύτερο κόσμο όπου οι ψυχές χαίρονται το λίκνισμα των αστεριών και δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να προσεύχονται για όλους και όλα τα μικρά σπάνια και ταπεινά πράγματα που αγάπησαν σ΄αυτή τη ζωή… Μόνο λύπη γι όλα αυτά που μας χώρισαν και άγια τύχη γι όλα αυτά που ένωσαν», ανέφερε η ανακοίνωση που βύθισε στη λύπη φίλους, συγγενείς και ανθρώπους που απλά τους άγγιξαν οι ταινίες του.

 

Ο Σταύρος Τσιώλης γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 6 Οκτωβρίου 1937 και σπούδασε κινηματογράφο στη σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη από το 1958 σε 54 ταινίες. Η πρώτη δική του ήρθε μία δεκαετία μετά, και ήταν η μικρού μήκους ταινία «Ο μικρός δραπέτης» με την υπογραφή της Φίνος Φιλμ. Η «Κατάχρησις Εξουσίας» ήρθε το 1970 και αποτέλεσε μια διεθνή επιτυχία. Κι ύστερα, ενώ όλοι περίμεναν το επόμενο project, ο Σταύρος Τσιώλης εγκαταλείπει τον κινηματογράφο για 15 χρόνια κι επιστρέφει με την ταινία «Μία τόσο μακρινή απουσία» που βραβεύεται στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Οι «Ακατανίκητοι εραστές» του 1988 παίζονται αργότερα στο ΜΟΜΑ της Νέας Υόρκης.

Η περιπλάνηση, ο αυτοσχεδιασμός και οι ερασιτέχνες ηθοποιοί είναι τρία στοιχεία που σχεδόν ποτέ δε λείπουν από τις ταινίες του. Ο τραγουδιστής Αργύρης Μπακιρτζής είναι ένα παράδειγμα ανθρώπου που μάλλον δεν περίμενες να δεις στον κινηματογράφο, αλλά ο Σταύρος Τσιώλης όχι μόνο τον είδε να βρίσκεται εκεί, τον χρησιμοποίησε επανειλημμένα στις ταινίες του.

 

Για την έλλειψη σεναρίου ο Σταύρος Τσιώλης είχε δηλώσει σε τηλεοπτική συνέντευξη: «Όταν δουλεύεις στην οργανωμένη παραγωγή είναι απαραίτητο το σενάριο. Παρόλα αυτά εγώ και στη Φίνος Φιλμ όταν δούλευα τα άλλαζα τα σενάρια. Και στην “Κατάχρηση εξουσίας” το άλλαξα και κατά έναν περίεργο τρόπο αυτό ο Φίνος το δέχτηκε. Αλλά και στη νέα μου περίοδο το ίδιο συμβαίνει, πηγαίνω στο γύρισμα και καταλαβαίνω ότι δε θέλω να γυρίσω το σενάριο που έχω γράψει και γυρίζω άλλες ταινίες. Στους “Ακατανίκητους εραστές” είπε “τώρα πια ας γυρίσω και χωρίς σενάριο” γιατί το ζητούσε και η ίδια η ταινία αυτό. Ένας μικρός χωριατάκος 13 ετών το σκάει από το ορφανοτροφείο να πάει στη γιαγιά του στο χωριό. Τι σενάριο να γράψεις σε αυτό; Ήθελα να αφήσω τη ζωή την ίδια να μου αποκαλυφθεί, να μου δείξει δικά της μυστικά».

Η τελευταία του ταινία κυκλοφόρησε το 2017 και ήταν το «Γυναίκες που περάσατε από εδώ», το οποίο έκλεισε την τριλογία του «Γυναίκες». Οι δύο πρώτες ήταν το «Παρακαλώ Γυναίκες, μην κλαίτε» και «Ας περιμένουν οι Γυναίκες». Ο ΠΑΟΚ, η πολιτική, η ανδρική φιλία και οι γυναίκες, πάντα παρούσες στο έργο του, το χιούμορ πάντα λεπτό, αποκαλυπτόταν σιγά σιγά και η γλυκύτητά του φανερή σε κάθε του συνέντευξη. «Πλησίασα τις γυναίκες από μικρό παιδί με διάφορους τρόπους. Πρώτα με την αγάπη της μάνας μου, η οποία με γέννησε 16 χρονών, άρα ήταν μικρή κοπέλα. Μεγαλώνοντας, άρχισα να γνωρίζω τις φίλες της και να τις ερωτεύομαι με τη σειρά μία-μία. Όλες τις γυναίκες τις γνώρισα μέσα από τις διηγήσεις τους για τους άντρες», έλεγε πριν από 7 μήνες στο Oneman και τον Κωνσταντίνο Αμπατζή. «Ακόμα και στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, δεν άκουσα να συζητάνε ποτέ για πολιτικά. Κοιτάζανε μέσα στο πηγάδι και βλέπανε ποιον θα παντρευτούνε, ερχόταν η μαμά και τις σκέπαζε με μια κουβερτούλα. Εκεί κατάλαβα ότι οι γυναίκες είναι αλλοπαρμένα πλάσματα, αλλά σε τι βάθος και τι δημιουργία. Την ώρα που οι άντρες σκοτωνόντουσαν, οι γυναίκες ονειρευόντουσαν τη συνέχεια της ζωής. Γι΄αυτό και θεωρώ ότι η γυναίκα είναι το ανώτερο ον της δημιουργίας και όχι εμείς», συμπλήρωνε ο σκηνοθέτης που αγαπούσε τις γυναίκες πολύ και που στο κύκνειο άσμα του αποφάσισε να τους δώσει τον λόγο.

 

Εκτός από τον κινηματογράφο ο Σταύρος Τσιώλης αγαπούσε και τη στιχουργική, έντυνε με τους στίχους του τα τραγούδια των ταινιών του ενώ είχε δώσει στίχους και σε καλλιτέχνες όπως η Μαριώ, η Πίτσα Παπαδοπούλου και ο Αντώνης Ρέμος. Ένα από αυτά στο αφήνω πιο κάτω.

Κεντρική φωτογραφία: Eurokinissi