VIRAL

Η ιστορία (και οι φωτογραφίες) της Liza, θα αλλάξουν αμέσως τη σχέση σου με το φαγητό

Η πίεση από τα media (γκουχου γκουχου) για να είσαι κάπως, ή ενός συγκεκριμένου σωματότυπου, ή με τα τάδε φρύδια/χείλη/οπίσθια, είναι σήμερα μεγαλύτερη από ποτέ, απλά παράλληλα την έχουμε καλύψει με ένα διάφανο πέπλο "healthy living" για να μην έχουμε τύψεις. Η αλήθεια όμως είναι πως αν κάνεις μια βόλτα στην πόλη και κοιτάξεις γύρω σου, οι περισσότερες γυναίκες είναι ίδιες μεταξύ τους.

Αντί λοιπόν να προσπαθείς να εξομοιωθείς με τον μέσο όρο, διάβασε την ιστορία της Liza Golden-Bhojwani και αγάπα τον εαυτό σου όπως είναι. Και βασικά, ξεκίνα από το να τον αποδεχτείς.

A little flashback Friday action for you. This caption will be long and won't fit, so if you'd like to read please find the rest in the comment section….The left side was me at the start of the peak of my career. My first proper fashion week where I was actually the size I needed to be. I was booking amazing shows that one never thinks they actually could, walking with girls who I once looked up to, it was a serious adrenaline rush…but after fainting one night in my apt whilst preparing one of my very low cal meals (I think it was 20 pieces of steamed edamame if I remember correctly), I called it quits with the diet and workout regime I was put on and decided I could do it on my own. I thought to myself, I can still be this thin, but I'll just eat a little more so I don't feel so horrible. Well, eating a little more turned into eating nearly a bag full of almonds, which then turned into eating full size meals, which then turned into a full blown binge. I was craving every single food you could imagine and I was giving in to every craving even though I knew this was such an important time in my career. I made it through NYFW okay, no one had noticed any weight gain, but by the time I had gotten the LFW I could see the pounds starting to show both in the mirror and on the measuring tape, but I kept quiet obviously not wanting to sabotage myself. I found myself going to the grocery store and picking up raw vegetables to try and make up for the near two week binge I had in NY, but I didn't see any weight coming off no matter how "healthy" I was eating and no matter how many workouts I fit in. MFW came and I knew I was bigger and by bigger I mean a 35.5in hip rather than the 34.5in hip I started with in NY, I played it cool and just pretended everything was normal. I did end up booking shows, Dolce & Gabbana being one of them. Which I afterwards received online criticism about my thighs looking fat…Anyways PFW came about, and I found it impossible to resist those chocolate croissants I went on many a casting with one exclusive option being on my schedule, but after meeting the client I knew the reason for me not nailing the gig, my size…

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Liza Golden-Bhojwani (@lizagoldenreal) στις

[…] Στην αριστερή εικόνα ήμουν εγώ στην αρχή της κορύφωσης της καριέρας μου. Η πρώτη εβδομάδα μόδας στην οποία ήμουν στο μέγεθος που έπρεπε να είμαι. Έκλεινα φοβερές δουλειές, τις οποίες δεν πιστεύει κανείς ότι μπορεί να πάρει, περπατούσα με κορίτσια που κάποτε θαύμαζα, ήταν πραγματικά μια έκρηξη αδρεναλίνης… αλλά αφού ένα βράδυ λιποθύμησα στο διαμέρισμά μου ενώ έφτιαχνα ένα από τα γεύματά μου με πολύ λίγες θερμίδες (πρέπει να ήταν 20 φασόλια edamame στον ατμό αν θυμάμαι καλά), παραιτήθηκα από τη δίαιτα και την ρουτίνα γυμναστικής που μου είχαν επιβάλλει και αποφάσισα να το κάνω μόνη μου. Σκέφτηκα ότι μπορώ να συνεχίσω να είμαι τόσο αδύνατη, αλλά θα τρώω απλά λίγο περισσότερο, ώστε να μη νιώθω τόσο χάλια. Ε το να τρώω λίγο περισσότερο, έγινε τρώω σχεδόν μια σακούλα με αμύγδαλα, το οποίο έγινε τρώω ολόκληρα γεύματα και συνέχισε κάπως έτσι. Λιγουρευόμουν κάθε φαγητό που μπορείς να φανταστείς και ενέδιδα σε κάθε τέτοια λιγούρα, παρόλο που ήξερα πως ήταν πολύ σημαντική περίοδος για την καριέρα μου.

Όλα πήγαν εντάξει στο NYFW, κανείς δεν πρόσεξε ότι είχα πάρει βάρος, αλλά όταν πήγα στην εβδομάδα μόδας του Λονδίνου, έβλεπα ότι τα κιλά είχαν αρχίσει να εμφανίζονται και στον καθρέφτη και στην μεζούρα, αλλά δεν έλεγα τίποτα γιατί δεν ήθελα να σαμποτάρω τον εαυτό μου. Ξεκίνησα να αγοράζω και να τρώω ωμά λαχανικά ώστε να αναπληρώσω για τις δύο εβδομάδες φαγητού στη Νέα Υόρκη, αλλά δεν είδα τα κιλά να πέφτουν, άσχετα με το αν έτρωγα υγιεινά ή αν έκανα πολλή γυμναστική. Έφτασε η εβδομάδα μόδας του Μιλάνου και ήξερα ότι είχα παχύνει, και εννοώ ότι είχα πάρει 2.50 εκατοστά σε σχέση με τη Νέα Υόρκη, το έπαιξα cool και προσποιήθηκα ότι όλα ήταν φυσιολογικά. Έκλεισα όντως κάποια shows, ανάμεσά τους και αυτό των Dolce&Gabbana, για το οποίο δέχτηκα σχόλια στο ίντερνετ μετά, ότι τα μπούτια μου δείχνουν χοντρά… Μετά ήρθε το Παρίσι και δεν μπορούσα να αντισταθώ στα σοκολατένια κρουασάν[…]Προσπάθησα να το παίξω cool και ότι δεν τρέχει τίποτα, αλλά όταν έκλεισα ένα μόνο σόου και με έστειλαν σπίτι μου νωρίτερα από τα άλλα κορίτσια φαινόταν ότι δεν τα πήγαινα πολύ καλά. […] Κάποιες εβδομάδες μετά, τα shows θα ξεκινούσαν και πάλι και τη Vogue με είχε στα 6 κορίτσια από τη σχολή μοντέλων Freshman του 2013, που αν ξέρεις την βιομηχανία, είναι αρκετά σημαντικό. Όταν ξεκίνησαν τα castings, η περιφέρειά μου ήταν σχεδόν 93 εκατοστά και δε με έπαιρναν στα shows, επειδή με αυτές τις διαστάσεις έτσι γίνεται. Οι άνθρωποι αναρωτήθηκαν τι συνέβη και πού βρίσκομαι και αν έκανα κάτι αποκλειστικό. Η αλήθεια ήταν πως απλά εξαφανίστηκα. Είχα εγκαταλείψει την καριέρα μου επειδή δε μπορούσα να την ακολουθήσω. Δεν ξέρω γιατί απ’ όλους τους ανθρώπους εγώ δεν μπορούσα να κάνω τις διατροφές και τις δίαιτες. Πίστευα πως είμαι αδύναμη, δε νοιάζομαι αρκετά, ή απλά δεν το ήθελα αρκετά. Με τιμωρούσα για αρκετό καιρό λέγοντας συνέχεια στον εαυτό μου ότι απέτυχα.

Είχα μπροστά μου τα πάντα και τα άφησα να φύγουν απλά επειδή δεν μπορούσα να αποχωριστώ τον χειρότερο εχθρό μου, το ΦΑΓΗΤΟ. […] Το 2014 αποφάσισα πως ήθελα να ξαναμπώ στον χώρο, αλλά με έναν πιο υγιεινό τρόπο. Γυμναζόμουν κάθε μέρα και έτρωγα 800-1200 θερμίδες, ενώ το 2012 έτρωγα περίπου 500. Είχα 6pack και ήμουν πιο fit από ποτέ, αλλά και πάλι δεν ήμουν αρκετά καλή για τα Victoria’s Secret ή άλλα brands. Μια μεγάλη ευκαιρία παρουσιάστηκε με ένα casting για μια μεγάλη δουλειά με μαγιό, αλλά ένα εμπόδιο ζωής μπήκε στη μέση κι έτσι δεν έκανα ούτε αυτό. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι πάει στραβά. Ατυχία; Ή ίσως δεν ήμουν εγώ για κάτι τέτοιο. Ίσως δεν ήταν γραφτό να κάνω κάτι τέτοιο ή να είμαι εδώ. Ήμουν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση, αρνητική, με κατάθλιψη και υπερευαίσθητη. Ήμουν μίζερη.

Ήρθαν φίλοι μου από την Ινδία και αποφάσισα ότι ήθελα να επιστρέψω εκεί να κάνω μια εσωτερική αναζήτηση και να ξεφύγω απ’ όλα για μερικές εβδομάδες. Έξι για να είμαι ακριβής. Στις πρώτες δύο εβδομάδες η μοίρα τα έφερε έτσι και γνώρισα έναν άντρα. Έναν άντρα που θα άλλαζε τη ζωή μου ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Έναν άντρα που έβαλε τέλος στη μιζέρια μου και έφερε την ευτυχία στην καρδιά και τη ζωή μου. Σήμερα είμαι παντρεμένη μαζί του, έχω ξεφορτωθεί τη ζωή μου στη Νέα Υόρκη και μετακόμισα εδώ, μαζί με τα σκυλιά και τον εαυτό μου, στην Ινδία.

Το 2016 ήταν η πρώτη φορά σε τρία χρόνια που είπα στον εαυτό μου ότι θα επιστρέψω στη δουλειά όπως και να χει. Πάλευα να χάσω πάλι βάρος και μια μέρα απλά σκέφτηκα… γιατί πολεμώ ενάντια στο σώμα μου; Γιατί δεν συμμαχώ μαζί του; Κι αυτό έκανα. Σιγά σιγά έμπαινα στην κανονική μου μορφή, τον εαυτό μου, όχι αυτόν που μου επέβαλαν, αλλά τον αληθινό. Η εικόνα στα δεξιά είναι εγώ σήμερα, το σώμα μου έτσι όπως είναι. Όχι τέλειο, ούτε έτοιμο για show ή για τα Victoria’s Secret, όχι ό,τι καλύτερο, αλλά είναι το δικό μου και η ψυχή μου είναι χαρούμενη. Κάνω γυμναστική πέντε φορές την εβδομάδα και το κάνω για μένα όχι για τη δουλειά μου. Τρώω ό,τι θέλω και δε νιώθω τύψεις. Και αυτό είναι ένα ωραίο συναίσθημα. Ίσως δεν ήταν γραφτό να είμαι σε εξώφυλλα και να δουλέψω για τα μεγαλύτερα brands, αλλά σίγουρα είχα έναν λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκα. Μου αξίζει να είμαι χαρούμενη και να νιώθω ολοκληρωμένη. Σε όλους μας αξίζει. Ίσως πάλι φτιάχτηκα για να μοιραστώ αυτή την ιστορία μαζί με το μήνυμα του να αγαπάς τον εαυτό σου σε όλες τις γυναίκες που το παλεύουν εκεί έξω. Μόνο ο Θεός ξέρει“.

Μήπως να σταματήσεις να προσπαθείς να γίνεις αυτό που θέλουν οι άλλοι να βλέπουν και να αγαπήσεις αυτά με τα οποία γεννήθηκες;