“Γερνάω Μαμά Και Άλλα Πολλά Για Τις Γυναίκες Σήμερα!” – Boo Is A State Of Mind:02

Η εικόνα μιας τόσο γνωστής γυναίκας όσο η Audrey σε μια τόσο άγνωστη στιγμή της, σε μια ηλικία που δεν έχουμε καθόλου συνηθίσει να την βλέπουμε, σε μια άλλη στιγμή της πέρα από το “Breakfast At Tiffany’s”,

υπήρξε για μένα σχεδόν αφυπνιστική. Γιατί να μην τα ξέρω όλα αυτά για εκείνη; Γιατί δεν έψαξα ποτέ κάτι παραπάνω πέρα από την ομορφιά της και το υποκριτικό της ταλέντο; Γιατί δεν είχα ιδέα για την πανέμορφη ώριμη εμφάνισή της;

Βολεύτηκα κι εγώ στην εύκολη λύση της ταμπέλας που η ποπ κουλτούρα μου είχε σερβίρει για εκείνη.

Το ανθρωπιστικό της έργο εν τω μεταξύ, που είναι πολύ αξιόλογο και σημαντικό, δεν κατάφερε να με εντυπωσιάσει τόσο όσο η όψη της σε αυτήν την φωτογραφία.

Τραγικό, δεν νομίζεις;

Οι υπέροχες ρυτίδες της!

Αυτές με έκαναν να κοιτάζω και να ξανακοιτάζω και να σκέφτομαι πόσο όμορφο και σπάνιο ήταν που βρέθηκε στα χέρια μου μια εικόνα με τόση αλήθεια. Χωρίς ρετούς και σοφταρίσματα, χωρίς μπότοξ και υαλουρονικά, χωρίς λίφτινγκ και φωτοσοπ. ΠΟΣΟ ΣΠΑΝΙΟ για την σημερινή εποχή Θεέ μου!

Είναι αλήθεια πως στο δυτικό κόσμο στον οποίο από τύχη γεννηθήκαμε και ζούμε, οι γυναίκες αντιμετωπίζουμε πολύ περισσότερο από τους άντρες την πίεση να παραμείνουμε για πάντα νέες. Αλαβάστρινες. Ανέγγιχτες από το πέρασμα του «κακού χρόνου».

Σκέψου το λίγο. Βρες μου μια γυναίκα σήμερα, προβεβλημένη στα Μ.Μ.Ε. που τον έχει αφήσει να την «επηρεάσει».

Μέτωπα τσιμεντωμένα, πρόσωπα ανέκφραστα, μάτια που εξαφανίζονται σιγά σιγά μέσα σε παραφουσκωμένα μάγουλα και γυναίκες που τείνουν να γίνονται ολόιδιες μεταξύ τους αφού η λεπτή γραμμή της διαφορετικότητας εξαλείφεται με ενέσιμα. Μήπως έχει χαθεί το μέτρο;

Αυτό είναι το «πρότυπο». Αυτή είναι η εικόνα που προβάλλεται κατά κόρον στα media και δυστυχώς αυτή είναι που μας έχει «φορεθεί» σαν επιτρεπτή. “Ageism” λέγεται αυτό στα εγγλέζικα.

(Tα έλεγε και η Madonna στα early 90’s)

(αλλά δεν μπόρεσε να αντισταθεί και η ίδια στο «σύστημα»)

Και δεν έχω κανένα ζήτημα με τις αισθητικές επεμβάσεις και ούτε έχω δώσει κανέναν όρκο ότι δεν θα κάνω ποτέ τίποτα εγώ στον εαυτό μου, γιατί μεγάλη μπουκιά φάει και τέτοια. Αλλά! Είναι πολύ διαφορετικό το να θέλεις να βελτιώσεις κάτι γιατί απλά το θέλεις εσύ, με το να αισθάνεσαι σχεδόν υποχρεωμένη, πιεσμένη από μια «κοινωνική νόρμα» να το κάνεις, ειδάλλως δεν θα σου δοθεί π.χ. μια θέση εργασίας που κατά τα άλλα σου αξίζει.

Τα λόγια μου δεν είναι ενάντια σε καμία μορφή βελτίωσης της εξωτερικής μας εμφάνισης. Είναι ενάντια στη φρίκη που μπορεί να μας πιάσει αν δεν τα κάνουμε όόόόλα αυτά, ότι αξίζουμε λιγότερο. Ότι αν δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα για να δοκιμάσουμε μποτοξάκια, πάει, τελειώσαμε ως γυναίκες λίγο μετά τα 35. Ο άντρας μεγαλώνει και γίνεται πιο γοητευτικός αλλά την ίδια τύχη φαίνεται να μην μπορεί να έχει και μια γυναίκα.

Σωστά;

Όχι σωστά!!! Λάθος! Πολύ λάθος.

Και εδώ είναι που έρχεται η σημασία της γυναικείας αλληλεγγύης και το σύστημα υποστήριξης από γυναίκες προς γυναίκες.

Όταν από μόνες μας έχουμε καταπιεί αμάσητη την καραμέλα αυτού του πολύ συγκεκριμένου προτύπου, όταν από μόνες μας διαπιστώνουμε ότι ρίχνουμε τέτοιες ματιές γύρω μας, όταν μας ξεφεύγει με μικρό αναστεναγμό και κούνημα του κεφαλιού η ατάκα «Πω πω, γέρασε και αυτή η καημένη», τότε συνεχίζουμε τον κύκλο του παράλογου αλαβάστρινου και το νομιμοποιούμε λίγο παραπάνω.

Ναι! Γέρασε! Με θαυμαστικά και μπράβο μαζί! Γιατί σημαίνει έζησε. Και είναι ακόμη εδώ. Να μας δείξει τα «παράσημά» της. Να μας μιλήσει για τις εμπειρίες της. Για τα όσα έμαθε από αυτήν την ζωή. Και να μπορέσει να μεταφέρει αυτές τις εμπειρίες έχοντας παράλληλα όλες τις εκφράσεις του προσώπου της διαθέσιμες για να τις συνοδεύσει.

Αλλά να σας πω όμως κάτι;

Στο τέλος της ημέρας, ακόμη κι αν δεν αλλάξει τίποτα, νιώθω τυχερή που μπορώ και γράφω σήμερα ένα κείμενο με τις αρλούμπες μου, με όσα έχω στο μυαλό μου και που το κάνω δημόσια και αυτό είναι επιτρεπτό.

Γιατί εδώ στο δυτικό κόσμο που κατά τύχη γεννήθηκα, μου επιτρέπεται ως γυναίκα να μιλάω και να έχω άποψη και να ψηφίζω και να διαμαρτύρομαι και να αγωνίζομαι. Δυστυχώς εν έτει 2017, σε πολλές χώρες αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα, δεν είναι!

Όλα τα κορίτσια του ladylike.gr ετοιμάσαμε ένα βίντεο για να σας μιλήσουμε για μερικά από τα εξωφρενικότερα πράγματα που συμβαίνουν στον πλανήτη εις βάρος των γυναικών.

Ποιο ageism και ποια botox σας λέω εγώ τώρα. Ψιλά γράμματα!

Και κάπου εκεί στην έρευνα για το τι γίνεται με τις γυναίκες στον πλανήτη βρέθηκα μπροστά στο Αφγανιστάν, οπού εκεί δεν μπορούν καν να γεννήσουν με ασφάλεια. Διάβαζα για την δράση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για την φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και θα ήθελα πολύ να σας μεταφέρω αυτό το βίντεο που με συγκλόνισε:

Κάθε χρόνο 4.300 γυναίκες χάνουν τη ζωή τους από επιπλοκές στη γέννα, δηλαδή 396 για κάθε 100.000 τοκετούς. Στην Ελλάδα ο αντίστοιχος δείκτης θνησιμότητας είναι 3 γυναίκες για κάθε 100.000 τοκετούς, ένας από τους χαμηλότερους στον κόσμο.

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα λειτουργούν τη μεγαλύτερη μαιευτική κλινική της οργάνωσης στο Αφγανιστάν και επιπλέον 3 νοσοκομεία που εξειδικεύονται στη μαιευτική φροντίδα. Το 2016, βοήθησαν 66.499 γυναίκες στο Αφγανιστάν να γεννήσουν με ασφάλεια τα μωρά τους. Και μπορεί εγώ κι εσύ να μην έχουμε βρεθεί εκεί για να βοηθήσουμε, αλλά μπορούμε να το κάνουμε από την τύχη του δυτικού μας κόσμου! Χρειάζονται μόλις 10 ευρώ και μπορούμε κι εμείς να σώσουμε μια γυναίκα και το παιδί της προσφέροντας ένα κιτ ασφαλούς τοκετού στο www.msfgifts.gr.

Ξέρω έγραψα πολλά. Με συγχωρείτε γι αυτό. Μα με καίει. Με καίει η γυναικεία μου υπόσταση και η θέση μου σε αυτόν τον πλανήτη.

Θα σας ξανακάνω τέτοιες κουβέντες. Εύχομαι να σας βρίσκω εδώ, ανοιχτόμυαλους σε αυτές. Γιατί καλό είναι να μην περιμένουμε την αλλαγή. Καλό είναι να προσπαθούμε να την πραγματοποιήσουμε!

-Χρόνια πολλά και καλά κορίτσια μου-

boo!