Ακύλλας Καραζήσης: «Δεν με χαρακτηρίζουν τα πατριαρχικά πρότυπα»
- 3 ΑΠΡ 2023
Ο Ακύλλας Καραζήσης παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή Καλύτερα δε γίνεται και τη δημοσιογράφο Ναταλία Αργυράκη. Ο καλλιτέχνης που σκηνοθετεί την παράσταση Ο Παγοπώλης έρχεται στο Θέατρο Προσκήνιο, μίλησε μεταξύ άλλων για την πατριαρχία, το θέατρο, αλλά και για τη γυναικεία παρουσία στην υποκριτική.
«Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα ζήσω στη Γερμανία 15 χρόνια που έζησα ούτε ότι θα γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Ζούσα μέρα με τη μέρα. Δεν μετανιώνω καθόλου που έζησα έξω», είπε ο Ακύλλας Καραζήσης, ο οποίος έζησε από το 1975 μέχρι και το 1990 στη Γερμανία όπου σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία, ενώ αργότερα εργάστηκε και ως ηθοποιός.
«Θεωρώ πλούτο για έναν νέο άνθρωπο να φύγει από τη χώρα του. Και στα παιδιά μου το λέω να φύγουν έξω. Όχι γιατί η Ελλάδα είναι κακή. Και στην Αμερική να ζούσαν θα τους έλεγα να πάνε στην Ευρώπη. Δεν μου αρέσει καθόλου ο επαρχιωτισμός του “είμαι εδώ στη χώρα μου, αποδίδω για τη χώρα μου για να αναπτυχθεί”. Τι είμαστε, στρατιωτάκια;», πρόσθεσε ο πατέρας δύο κοριτσιών, ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Ο Ακύλλας Καραζήσης σχολίασε ότι η Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια που ζει εδώ έχει αλλάξει πολύ. «Κι έχει αλλάξει προς το πολύ καλύτερο ό,τι κι αν λέμε», είπε αναφερόμενος και στον χώρο του θεάτρου. «Το θέατρο είχε στήριξη για 10, 15 χρόνια μόνο την εποχή των επιχορηγήσεων. Δεν είμαι της σχολής να λέμε το κράτος αυτό και το κράτος το άλλο. Δεν με ενδιαφέρει. Κατά τη γνώμη μου το κράτος, οι πολιτικοί είναι εχθροί της τέχνης, δεν τους ενδιαφέρει. Δείξτε μου έναν πολιτικό που πάει στο θέατρο αυτοβούλως, επειδή του αρέσει και όχι για να τον δουν και να φωτογραφηθεί. Ελάχιστοι είναι», τόνισε ο Ακύλλας Καραζήσης.
«Μιλάνε βέβαια για πολιτισμό με μία ξύλινη γλώσσα και είναι αστείο. Γι’ αυτόν τον πολιτισμό που μιλάνε αυτοί, εγώ δεν θέλω να ξέρω τίποτα», πρόσθεσε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Με αφορμή την παράσταση Ο παγοπώλης έρχεται, ο Ακύλλας Καραζήσης ρωτήθηκε από τη Ναταλία Αργυράκη για τις γυναίκες που στην παράστασή του ενσαρκώνουν αντρικούς ρόλους. «Αποφάσισα να βάλω στην παράσταση γυναίκες σε αντρικούς ρόλους και από σκηνοθετική και από κοινωνική άποψη», είπε ο Ακύλλας Καραζήσης.
«Το έργο είναι γραμμένο το 1938-1939. Σήμερα ζούμε σε έναν άλλο πλανήτη και το θεωρώ πολύ αστείο να παίζουν μόνο άντρες. Για μένα το θέατρο είναι ένας χώρος μεταμφίεσης, ένας χώρος που έχει πολύ ενδιαφέρον να δω μία γυναίκα να παίζει έναν άντρα, έναν άντρα να παίζει μία γυναίκα χωρίς να είναι ούτε τραβεστί, ούτε τίποτα», είπε χαρακτηριστικά.
«Αυτό πριν από 15 χρόνια θα μπορούσε να έχει ξεσηκώσει συντηρητικά αντανακλαστικά. Σήμερα δεν γίνεται αυτό, θέλω να πιστεύω ότι ζούμε σε μία ανοιχτή κοινωνία», πρόσθεσε ο Ακύλλας Καραζήσης.
Ο ίδιος ανέφερε ότι δεν χαρακτηρίζεται καθόλου από πατριαρχικά πρότυπα. «Προσωπικά από τα 15 δεν χαρακτηρίζομαι από αυτά και μεγάλωσα σε μία οικογένεια με πατριαρχικά πρότυπα όσο αυτό ήταν δυνατόν», σημείωσε.
Ο Ακύλλας Καραζήσης αναγνώρισε τη συμβολή που είχε σε αυτό το διαφορετικό του μεγάλωμα και η ζωή του στο εξωτερικό. «Βέβαια έπαιξε ρόλο γιατι η θέση της γυναίκας στη Γερμανία τότε ήταν πάρα πολύ διαφορετική, αλλά κι ακόμα είναι. Κυρίως σε ό,τι αφορά τη γυναίκα που είναι άνω των 50, που εδώ υπάρχει ακόμα ο ρατσισμός για τη γυναίκα που είναι ανύπαντρη που δεν έχει σύντροφο», συμπλήρωσε.
Στον χώρο του θεάτρου ο ηλικιακός ρατσισμός είναι κάτι που «ευτυχώς αλλάζει», όπως είπε ο Ακύλλας Καραζήσης. «Υπάρχει μία μεγάλη γενιά των γυναικών ηθοποιών στην ηλικία των 50 που συνεχίζουν να είναι πολύ ενεργές και παρούσες», εξήγησε.
