ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Yang Liu: “Η ασυνεννοησία αντρών – γυναικών είναι παγκόσμιο φαινόμενο”

Συνάντησα μερικές από τις σελίδες του βιβλίου "Man Meets Woman" κάπου στο διαδίκτυο και αμέσως μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Αν και περιείχαν πολύ απλές εικόνες, κατάφεραν πολύ γρήγορα να περάσουν αυτό που ήθελαν: πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνεται ο άντρας και οι γυναίκα τα πράγματα. Πόσο έντονα υπάρχουν τα σεξιστικά στερεότυπα στη ζωή μας, ακόμα και το 2014.

Αμέσως έκανα “focus” στο ότι πίσω από αυτή τη δουλειά κρύβεται μια γυναίκα. Πρόκειται για την 38χρονη Κινέζα πολυβραβευμένη σχεδιάστρια Yang Liu την οποία και έψαξα να βρω για να μάθω λίγα περισσότερα πράγματα για εκείνη. Δέχτηκε αμέσως και η συζήτηση ξεκίνησε ακριβώς από την αφορμή της γνωριμίας μας. Το “Man Meets Woman”.

“Είναι ένα μικρό βιβλίο για τις διαφορές του άντρα και τις γυναίκας μέσα από εικόνες. Στις σελίδες του αποτυπώνεται η δική μου οπτική για το θέμα και καταγράφεται η σύγχρονη κατάσταση των δύο φύλων, στη μοντέρνα αστική κοινωνία” μου ανέφερε.

Όχι, η συζήτηση μας δεν έγινε στα Κινέζικα. Η Yang Liu μιλάει εξαιρετικά αγγλικά. Ζει στην Ευρώπη από την εφηβεία της.

Κοντά στα 13 μετακόμισε στη Γερμανία και μετά γύρισε και πήρε εμπειρία ως σχεδιάστρια σε Σιγκαπούρη, Λονδίνο, Νέα Υόρκη και Βερολίνο όπου και παρέμεινε μέχρι σήμερα.

“Έχοντας ζήσει σε πολλές μητροπόλεις διαφορετικών ηπείρων, διαπίστωσα ότι αυτό που συχνά αποκαλείται ως ασυνεννοησία μεταξύ των δύο φύλων είναι παγκόσμιο φαινόμενο” παρατήρησε στη συνέχεια.

Ναι, αυτό είναι κάτι που πραγματεύεται το βιβλίο της Yang Liu: τις λανθασμένες ίσως αντιλήψεις που έχουμε για το άλλο φύλο και τα στερεότυπα. Σε όποια γλώσσα και να το διαβάσεις, γιατί κυκλοφορεί στα Αγγλικά, στα Γερμανικά, στα Γαλλικά, τα Ισπανικά και στα Ιταλικά, οι εικόνες μιλούν από μόνες τους.

Με χιούμορ και με ειρωνεία, αριστερά φαίνεται πως η κοινωνία θεωρεί τον άντρα μέσα σε μια κατάσταση και δεξιά την γυναίκα.

Σε μια από τις σελίδες για παράδειγμα, αποτυπώνεται το θέμα “η εικόνα του εαυτού”. Από τη μια ο άντρας με κοιλίτσα κοιτάζεται στον καθρέφτη και αισθάνεται αδύνατος και θεός και από την άλλη, η γυναίκα, ενώ είναι αδύνατη αισθάνεται γεμάτη.

Είναι πολλές οι εικόνες του βιβλίου και περνούν τόσο εύκολα το μήνυμα, που μπορείς να τις χαζεύεις και να τις κοιτάς ώρες. Σίγουρα αποτελούν και καλή αφορμή με συζήτηση, ειδικά με το άλλο φύλο. Ένα “συμφωνείς;” και μια εικόνα, όπως αυτή με θέμα “ανταγωνισμός” αρκεί για να ανάψει η συζήτηση.

“Ξεκίνησα πριν πολλά χρόνια να καταγράφω τις εμπειρίες μου, όσον αφορά το πως αντιλαμβάνονται τα πράγματα τα δύο φύλα. Επίσης, κατέγραψα και εκείνες των φίλων μου, από ποικίλα πολιτισμικά background” μου λέει η Yang Liu, σχετικά με τη διαδικασία της συγγραφής και συμπληρώνει: “Μερικές φορές είχα την εντύπωση ότι υπάρχει μεγαλύτερο πολιτισμικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων παρά μεταξύ των ίδιων των αντιπαραβαλλόμενων κουλτούρων”.

Από όλα αυτά, συμπεραίνω ότι η Yang Liu, ταξιδεύοντας και παίρνοντας εμπειρία, ουσιαστικά έκανε ένα… παγκόσμιο ρεπορτάζ. “Προσπάθησα να κάνω μια υποκειμενική καταγραφή, χωρίς σχόλια” αναφέρει η ίδια.

Η δύναμη της εικόνας

Μιλώντας για βιβλίο, δε θα μπορούσα να μη της αναφέρω το γεγονός ότι ουσιαστικά οι 128 σελίδες του “Man Meets Woman” είναι περισσότερο εικόνες και λιγότερο κείμενο.

Μερικές φορές οι εικόνες μπορούν να διηγηθούν καλύτερα μια ιστορία από ότι ένα κείμενο. Αλλά όχι πάντα” σημειώνει η Yang Liu δίνοντας μου ως παράδειγμα το τελευταίο μέρος του “Mans Meets Woman”. Εκεί, το κείμενο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και αλληλεπιδρά με τις εικόνες με τέτοιο τρόπο που και είναι απαραίτητα και τα δύο, μου εξηγεί.

“Σαν σχεδιάστρια είναι μια φυσική επιλογή να χρησιμοποιώ οπτικές λύσεις. Τα σύμβολα είναι ο παλιότερος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, όλων των πολιτισμών του κόσμου. Τα εικονογράμματα (pictograms) είναι μια παγκόσμια γλώσσα” υπογραμμίζει η 38χρονη συγγραφέας.

Μια γυναίκα ποζάρει

 

Μετά τη συζήτηση μας, διάβασα στα… ψιλά γράμματα του βιογραφικού της Yang Liu, ότι εκτός από το να δουλεύει ως σχεδιάστρια και να βγάζει βιβλία, διδάσκει και στο BTK University of Applied Sciences.

Φαντάστηκα το σπίτι της γεμάτο βραβεία από τον κλάδο της, σε κάποιο συρτάρι τυπωμένα τα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε εκείνη από μεγάλα Μέσα στον κόσμο και σαν τελευταία χάρη της ζήτησα μια φωτογραφία.

Και το έκανε. Πήρε το βιβλίο της, άφησε τα σχιστά της μάτια της μόνο να φαίνονται και μου έστειλε δύο παρόμοιες φωτογραφίες. Ήταν το “κερασάκι” σε μια κουβέντα που μου άρεσε πολύ. Χάρηκα πολύ που τη γνώρισα και ναι, ανυπομονώ για την ώρα που θα δω τις φωτογραφίες από το νέο της βιβλίο που όπως μου είπε ετοιμάζει αυτή την περίοδο…

* Το βιβλίο μπορείς να το αγοράσεις με 12 ευρώ, από τις εκδόσεις TASCHEN