«Αλίκη στο Ναυτικό»: Ο άγνωστος καυγάς της Βουγιουκλάκη με τον Σακελλάριο που παραλίγο να τινάξει την ταινία στον αέρα

Για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, η «Αλίκη στο Ναυτικό» ήταν η 6η συνεργασία της με τη «Φίνος Φιλμ» και η τέταρτη ταινία που γύρισε μαζί με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας για δεύτερη φορά υποδύεται τον πατέρα της Αλίκης, ρόλο που έπαιξε συνολικά τέσσερις φορές.

Φίνος Φιλμ

Η εμφάνιση του φιλμ «Η Αλίκη στο Ναυτικό» πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι και κόστισε 2,5 εκατομμύρια δραχμές, ποσό αστρονομικό για την εποχή. Η «Η Αλίκη στο Ναυτικό» ήρθε πρώτη σε εισπράξεις τη χρονιά εκείνη, ανάμεσα σε 58 ελληνικές παραγωγές. Στη Γαλλία η ταινία προβλήθηκε με αξιόλογη εισπρακτική επιτυχία υπό τον τίτλο «Η Κόρη του Ναυάρχου».

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 20 Φεβρουαρίου 1961 στον κινηματογράφο «Αττικόν», επί της οδού Σταδίου. Όσα προηγήθηκαν πριν την πρώτη προβολή ήταν ικανά να τινάξουν την ταινία στον αέρα.

Αλίκη στο Ναυτικό: Ο καυγάς της Βουγιουκλάκη με τον Σακελλάριο

Ο Γιάννης Μαλούχος, ο οποίος υποδύθηκε τον φίλο του Δημήτρη Παπαμιχαήλ στην ταινία, είχε αποκαλύψει πως τα γυρίσματα της ταινίας είχαν σταματήσει για έναν μήνα περίπου και παραλίγο να μην ολοκληρώνονταν ποτέ, εξαιτίας ενός μεγάλου καυγά του Αλέκου Σακελλάριου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Η Αλίκη είχε κλειστεί στο καμαρίνι και ενώ ήταν να κάνουμε γυρίσματα, κλείστηκε και δεν έβγαινε. Έξαλλος ο Σακελλάριος, πολύ θυμωμένος, δεν κρατιέται με τίποτα, πάει στο καμαρίνι και χτυπάει την πόρτα. Της λέει:

”Άκουσε εδώ, εγώ την ταινία, είτε θέλεις είτε δεν θέλεις, θα τη γυρίσω. Και ξέρεις πώς θα τη γυρίσω; Εσύ θα είσαι με το ίδιο σακάκι που ήσουν και θα φαίνεται μόνο το μισό σου το πλευρό, ο ένας ώμος, από εκεί και πέρα θα παίζουν οι άλλοι. Εσύ θα υπάρχεις ως Βουγιουκλάκη με τον ώμο σου μόνο και με το σακάκι σου. Εγώ θα την τελειώσω”».

Ο Φίνος ήταν ο άνθρωπος που για ακόμα μία φορά μπήκε στη μέση και βοήθησε να αποκατασταθούν οι σχέσεις του Σακελλάριου και της Βουγιουκλάκη και η ταινία ολοκληρώθηκε με επιτυχία.

Μάλιστα ο Γιάννης Μαλούχος είχε δηλώσει: «Η Βουγιουκλάκη είχε πάντα τη δύναμη. Ήταν η μεγάλη σταρ. Ό,τι ήθελε έκανε. Και στον Φίνο μέσα αποφάσιζε. Διότι ήταν μια χαρισματική ηθοποιός, έφερνε και τα λεφτά. Αν η Βουγιουκλάκη δεν ήθελε, δεν έπαιζες…».

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη και η σχέση της με τον Χατζιδάκι

Ο Μάνος Χατζιδάκις υπέγραφε τη μουσική του έργου και μεταξύ των τραγουδιών είναι τα «Τράβα Μπρος», «Ο Γλάρος» και «Ο Γαϊδαράκος».

Ο Χατζιδάκις λάτρευε και θαύμαζε τη Βουγιουκλάκη. Σε συνέντευξή του είχε δηλώσει: «Μην πεις ποτέ κακό για την Αλίκη γιατί είναι η γυναίκα που πάντα θα αντιπροσωπεύει τα χρόνια της αθωότητας». Η πρώτη φορά που συνεργάστηκαν ήταν το 1959, όταν ο Μάνος γράφει τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας «Το Ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο». Είχε προηγηθεί η πρώτη συνάντηση τους στο πατάρι του Λουμίδη, καλλιτεχνικό στέκι της εποχής.

Για τη συνεργασία τους τα χρόνια της «Φίνος Φιλμ», ο Μάνος Χατζιδάκις είχε μιλήσει στην ίδια την Αλίκη Βουγιουκλάκη σε μια σπάνια συνέντευξή του, το 1988 όταν εκείνη είχε μια εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή στο AΝΤ-1 FM.

«Γλυκιά μου Αλίκη, τότε όλοι μας και εσύ και εγώ, εργαζόμαστε για τη βιομηχανία της Φίνος Φιλμ. Ο ένας εμπιστευόταν τον άλλο. Ούτε εσύ ήξερες ποιος ήμουν καλά καλά, ούτε εγώ ήξερα ποια είσαι, εκτός από τη χάρη σου, η οποία ανέδυε και τότε, εξίσου έντονα, όπως και τώρα».

«Η Αλίκη στο Ναυτικό»: Τα ευτράπελα στα γυρίσματα της ταινίας

Πρόκειται για την πρώτη ταινία στην οποία δόθηκε άδεια από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας να επιτραπεί σε γυναίκα να ανέβει σε πολεμικό πλοίο. Η είδηση αυτή δεν δημοσιοποιήθηκε και κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό μέχρι την έναρξη των γυρισμάτων, τα οποία έγιναν στον Πόρο.

Την πρώτη μέρα των γυρισμάτων η Αλίκη Βουγιουκλάκη αρρώστησε μετά έπαθε αλλεργία και μόλυνση και στα δύο της πόδια. Κυκλοφορούσε με μπανταρισμένα τα πόδια και με πατερίτσα. Στις περισσότερες σκηνές κάθεται και το πλάνο είναι από τη μέση και πάνω ώστε να μην φαίνονται τα πόδια της.

Με βάση δημοσίευμα της εποχής, η Αλίκη συνήθιζε μετά το τέλος των γυρισμάτων, αργά το βράδυ να κάνει μπάνιο στη θάλασσα και μάλιστα είχε τόσο ενθουσιαστεί με τη διαμονή της στον Πόρο που αγόρασε ένα κότερο. Το νέο της απόκτημα το ονόμασε «Ντεζιρέ», ενώ το απέκτησε για 1000 λίρες.

«Έτσι όπως πάμε θα φάει η φακή το λάδι» με αυτή την ατάκα απαντούσε ο Φίνος όταν του έδιναν να εγκρίνει τα έξοδα των ταινιών. Το κόστος στην «Αλίκη στο Ναυτικό» είχε ξεπεράσει κατά πολύ τα προβλεπόμενα κι έτσι όταν ο Σακελλάριος του ζήτησε να προσλάβουν εκατό κομπάρσους για να λάβουν μέρος στην παρέλαση των δοκίμων στο τέλος της ταινίας, εκείνος αρνήθηκε και του είπε πως είχαν δυνατότητα μόνο για δεκαέξι κομπάρσους. Το πώς έγινε αυτό εφικτό το περιγράφει ο ίδιος ο Σακελλάριος, στο βιβλίο του Μάκη Δελαπόρτα, «Αλέκος Σακελλάριος, το ταλέντο βγήκε από τον παράδεισο».

«Μπροστά από την κινηματογραφική μηχανή παρελαύνανε οι δεκαέξι, ύστερα όταν χανόντουσαν από την οπτική γωνία, τρέχανε πίσω από τη μηχανή και ξανά παρελαύνανε. Μία φορά, δύο φορές, τρεις φορές, έτσι ώστε να έχει την εντύπωση ο θεατής ότι υπήρχαν τουλάχιστον 100 δόκιμοι.

Για να μην αναγνωρίζονται, μάλιστα, φροντίζαμε να αλλάζουν σειρά σε κάθε λήψη. Οι πρώτοι μπαίνανε τελευταίοι, οι τελευταίοι πρώτοι και ούτω καθεξής». Κάποιες σκηνές παρέλασης ήταν από πραγματική παρέλαση, κάτι που βοήθησε πολύ στο τελικό αποτέλεσμα.

Τα δημοσιεύματα της εποχής

Ο Αντώνης Μοσχοβάκης στην Εφημερίδα Ανεξάρτητος Τύπος τον Φεβρουάριο του 1961 δημοσίευσε της εξής κριτική για την «Αλίκη στο Ναυτικό»: «Δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις ξένες ταινίες στα χρώματά της και, γενικά στην τεχνική πλευρά της η νέα ταινία της ”Φίνος Φιλμ”.

H ελληνική εξοχή, η θάλασσα, λαμπρά φωτογραφημένη από τον Βάλτερ Λάσσαλυ και τον συνεργάτη του, Νίκο Δημόπουλο, της δημιουργούν ένα ευχάριστο ζωηρό πλαίσιο. […] Οι αντιρρήσεις αφορούν όπως κάθε φορά το σενάριο. Μια επιπόλαιη, ελαφρή ιστοριούλα, ισχνή σε δράση και πλοκή, που πολεμάει να στηριχθεί στις γκριμάτσες της πρωταγωνίστριας της και στο μπρίο των κομπάρσων της για να δημιουργήσουν ενδιαφέρον και κέφι.

Ο Αλέκος Σακελλάριος, που είναι υπεύθυνος για το σενάριο, δούλεψε καλά, τουλάχιστον στη σκηνοθεσία. Καλό το ντεκουπάζ του, που δίνει γοργό ρυθμό στο έργο και το κάνει να κυλά άνετα κι αβίαστα. Καλή η κίνηση των προσώπων, που δημιουργεί ζωηράδα, αφηγηματική ακρίβεια, ενδιαφέρον».