Βουγονία: Η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου δεν είναι αριστούργημα

ΖΩΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
10 ΝΟΕ 2025

Είδα τη Βουγονία και είμαι σίγουρη ότι αξίζει ένα διάλειμμα στον εργασιομανή Γιώργο Λάνθιμο. Τι ταινία είναι η Βουγονία; Μισανθρωπική. Στερεοτυπική (ξέρουμε ότι ο κόσμος μας έχει τα χάλια του και η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη, duh). Κάπως φλατ ταινία με συνωμοσιολόγους φτωχάλες με παιδικά τραύματα. Αν είσαι φαν του Γιώργου Λάνθιμου από τα «πέτρινα χρόνια», είναι και μια ταινία που σε αποξενώνει από τον δημιουργό της. Το έκανε και με το Kinds of Kindness, εδώ επιμένει να απομακρύνει το κοινό που τον αγαπά. Μπορεί να περνάει μια φάση η σχέση μας. Και καλό είναι το διάλειμμα. Απαραίτητο.

Στη Βουγονία ο Jesse Plemons θέλει να σώσει τον πλανήτη, αλλά παραμένει λούζερ

Η ταινία διαδραματίζεται στο σήμερα, σε μια γωνιά της αμερικανικής ενδοχώρας. Είναι σκοτεινή; Ναι, με τον σατιρικό τρόπο του Λάνθιμου. Βοηθά ότι γράφτηκε από τον Will Tracy, συν-σεναριογράφο της ταινία The Menu. Θα μπορούσε να είναι η 4η ιστορία από το Kinds of Kindness, είναι όμως το remake του νοτιοκορεάτικου Save the Green Planet! (μια καλτ σάτιρα, sci-fi μαύρη κωμωδία, θρίλερ, μια δυστοπική παραβολή του ταξικού πολέμου).

Ο Jesse Plemons (alt-right, αριστερός, μαρξιστής, πλέον αποφεύγει όλες τις ταμπέλες, έχει απορρίψει τα πάντα και είναι περήφανα απελπισμένος μηδενιστής) απαγάγει την Emma Stone, τη δισεκατομμυριούχο ιδιοκτήτρια της βιοϊατρικής εταιρείας Auxolith που θεωρεί ότι είναι εξωγήινη από τον γαλαξία της Ανδρομέδας και αποφασισμένη να καταστρέψει τον πλανήτη Γη (ο ερασιτέχνης μελισσοκόμος είναι πεπεισμένος ότι η εξωγήινη αγροκαπιταλιστική απειλή θέλει τους ανθρώπους χωρίς κοινότητα). Η Emma Stone παίζει ένα εταιρικό ρομπότ που πιστεύει μόνο στη συναλλακτική δραστηριότητα.

Ζούμε σε έναν τρελό κόσμο και ο Γιώργος Λάνθιμος το γνωρίζει

Για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, η (πραγματικά ταλεντάρα) Emma Stone βρίσκεται δεμένη με χειροπέδες σε ένα βρώμικο υπόγειο, με ξυρισμένο κεφάλι και βουτηγμένη σε μια αντισταμινική κρέμα. Κάτι σαν θεατρική παράσταση δωματίου (να σημειωθεί ότι η νοτιοκορετάτικη ταινία του Jang Joon-hwan, είναι βασισμένη στο Misery). Και ο Aidan Delbis, ο αυτιστικός ηθοποιός που κάνει το ντεμπούτο του στην ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, είναι υπέροχος. Ο χαρακτήρας της Emma Stone έχει χρήματα, δύναμη και φήμη. Ο Teddy (Jesse Plemons) και ο Don (Aidan Delbis) έχουν ελάχιστα εκτός από ο ένας τον άλλον και μια ανάμνηση ενός κόσμου όπου (ίσως) ήταν κάποτε ευτυχισμένοι.

Το ελληνικό στοιχείο της ταινίας

Ο Σταύρος Χαλκιάς. Ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός, ο οποίος υποδύεται τον παιδοβιαστή αστυνομικό. Τα πλάνα από το Σαρακήνικο στο αριστουργηματικό και μακάβριο φινάλε. Το μόνο που θα θυμάσαι σε ένα χρόνο. Κρίμα, πολύ κρίμα που δεν είδαμε στο φινάλε την Ακρόπολη.

Είναι καλή ταινία;

Είναι μια εμπειρία. Μια σουρεαλιστική ματιά σε έναν κόσμο που έχει εθιστεί στον φόβο, την καχυποψία και τις μεταλήθειες. Δεν είναι η καλύτερη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου. Είναι σίγουρα η πιο mainstream ταινία του μέχρι σήμερα. Ωστόσο, θέτει ένα ερώτημα: Πόσο μακριά θα φτάναμε για να σώσουμε την ανθρωπότητα; Το φινάλε της ταινίας είναι η απάντηση που δίνει ο Γιώργος Λάνθιμος (δεν θα κάνω spoiler).

Υ.Γ: Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται σε μια αρχαία ελληνική πεποίθηση ότι οι μέλισσες αναγεννώνται από το κουφάρι ενός νεκρού βοδιού.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ