Ποιό είναι το must-watch μιούζικαλ του φετινού χειμώνα; Οι Θέμις Μαρσέλλου και Δανάη Παππά ξέρουν

Το μιούζικαλ Annie, το πολυβραβευμένο έργο των Thomas Meehan, Charles Strouse και Martin Charnin, έρχεται να μας θυμίσει ότι η ευτυχία μπορεί να έρθει να μας βρει εκεί που δεν την περιμένουμε στο Θέατρο Παλλάς, με την υπογραφή της Θέμιδας Μαρσέλλου. Η τελευταία αναλαμβάνει την απόδοση του κειμένου και των στίχων, ενώ σκηνοθετεί τους Γιάννη Στάνκογλου, Δάναη Παππά, Μαρία Κατσανδρή, Αργύρη Αγγέλου, Κατερίνα Σούσουλα και τις Annie (Μυρτώ Φαραζή, Μαριάνθη Χρόνη) που αναλαμβάνουν να ζωντανέψουν στη σκηνή την ιστορία ενός μικρού ορφανού κοριτσιού που δεν χάνει ποτέ την πίστη του στο καλύτερο αύριο, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει το παρόν του.

Η Θέμις Μαρσέλλου και η Δανάη Παππά καο μιλούν στο LadyLike για την παράσταση και στις απαντήσεις τους θα καταλάβεις γιατί το Annie είναι το must-watch μιούζικαλ του φετινού χειμώνα.

Επειδή η Θέμις Μαρσέλλου είναι «συνώνυμο» των μιούζικαλ στην Ελλάδα

Τη σκηνοθεσία του Annie υπογράφει η Θέμις Μαρσέλλου. Όταν ακούει πως το όνομά της μοιάζει με «συνώνυμο» των μιούζικαλ στην Ελλάδα εκπλήσσεται αλλά χαίρεται γιατί δούλεψε πολύ γι’ αυτό. Η σχέση της με το μιούζικαλ Annie μετρά χρόνια κι ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.

«Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι το όνομά μου θα γίνει “συνώνυμο” των μιούζικαλ, με χαροποιεί πολύ που το λέτε. Αγαπούσα από πολύ μικρή το είδος, είχα σπουδάσει όλα όσα το αποτελούν κι είχα εκπαιδευτεί πολύ βλέποντας παραστάσεις στο εξωτερικό. Σαν τίτλο δεν το είχα φανταστεί αλλά ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με το μιούζικαλ κι ότι θα κάνω τα πάντα για να γίνει και στην Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο και όπως ένιωθα εγώ. Γι’ αυτό μάλιστα και “έφαγα πολλές πόρτες” στην αρχή. Ζητούσα, για παράδειγμα, ζωντανές ορχήστρες και έλεγαν “όχι” οι παραγωγοί. Μην νομίζετε δηλαδή ότι το πέτυχα εύκολα αυτό, ζορίστηκα πολύ.

Στο εξωτερικό, στο Broadway ή στο Λονδίνο, τα μιούζικαλ παίζουν σε διεθνές κοινό. Εδώ δεν υπάρχει αυτό. Οπότε και οι παραγωγοί δεν είχαν άδικο από πλευράς τους που έλεγαν “τι διαφορά έχει η ζωντανή ορχήστρα από το playback;” Έχει όμως, γιατί η μουσική είναι ένας ζωντανός οργανισμός στο μιούζικαλ. Πολλά εμπόδια υπήρξαν. Και προς τιμήν τους κάποιοι παραγωγοί, μπήκαν σε αυτό το παιχνίδι και μπορούμε να μιλάμε τώρα για μιούζικαλ εσείς κι εγώ».

«Το “Annie” εν προκειμένω μού ζητήθηκε ως έργο από το θέατρο Παλλάς. Αλλά για μένα δεν ήταν φυσικά μια απλή ανάθεση, με την έννοια ότι είναι ένα έργο το οποίο λατρεύω, στο οποίο πιστεύω και το έχω ξανανεβάσει με μεγάλη επιτυχία. Επίσης είναι ένα έργο που πρεσβεύει ότι αν πιστεύεις στα όνειρά σου και τα κυνηγάς, θα τα καταφέρεις. Και το πιο σημαντικό: ότι ακόμα κι αν δεν πραγματοποιηθεί ακριβώς αυτό που είχες στο μυαλό σου, ίσως είναι για να σου συμβεί κάτι ακόμα καλύτερο.

Το γεγονός ότι στο Annie, ένα μικρό παιδάκι 11 ετών την εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης της Αμερικής, κάνει αυτό που προανέφερα, με ειλικρίνεια, αφέλεια και πραγματική πίστη, συν το ότι το συγκεκριμένο μιούζικαλ έχει εξαιρετική μουσική και έχει ένα πολύ καλογραμμένο κείμενο, με κάνουν να νιώθω πολύ μεγάλη τύχη και ευλογία που μπορώ να το ανεβάσω ξανά».

Θέμις Μαρσέλλου: «Με αυτό το έργο “συναντήθηκα” πρώτη φορά στα 15 μου χρόνια. Το ερωτεύτηκα ως έφηβη και ως θεατής. Μέχρι τώρα οποιαδήποτε επαφή μαζί του είναι ακριβώς η ίδια. Σε οποιαδήποτε φάση ζωής και να με πετύχει, σε οποιαδήποτε κοινωνική στιγμή, δημιουργείται το ίδιο συναίσθημα»

«Είναι ένα ερωτεύσιμο και συγκινητικό έργο, κάθε φορά ανατριχιάζω στα ίδια σημεία, βουρκώνω, ενθουσιάζομαι, νιώθω ανάταση, στενοχωριέμαι. Κάθε φορά με συνεπαίρνει λες και είναι η πρώτη φορά, είτε είμαι θεατής όπως τότε, είτε είμαι η σκηνοθέτης όπως τώρα.

Αλλά από την άλλη, κάθε φορά είναι καινούργια. Τώρα παραδείγματος χάριν δουλεύω με τον Γιάννη Στάνκογλου που είναι ένας εξαιρετικός Όλιβερ Γουώρμπακς, που δίνει όλη την αίσθηση του ανθρώπου που δίπλα του νιώθεις ασφάλεια. Δεν είχα ξαναδουλέψει μαζί του και δεν είχα φανταστεί πόσο ωραία θα ήταν η δουλειά μαζί του.

Η Δανάη Παππά ήταν μια έκπληξη για μένα. Είναι ένα κορίτσι φρέσκο, τρομερή και ακούραστη επαγγελματίας, που δεν την έχει επηρεάσει καθόλου η ξαφνική δημοσιότητα σε νεαρή ηλικία και που την ενδιαφέρει πάρα πολύ να μάθει και να δουλέψει.

Η Μαρία Κατσανδρή είναι ένας άνθρωπος που προέρχεται από ένα άλλο είδος θεάτρου, που έχω συνυπάρξει μαζί της ως ηθοποιός και είναι μεγάλη τύχη που ξανασυναντιόμαστε σε αυτή τη συνθήκη μαζί, στο Θέατρο Παλλάς.

Με τον Αργύρη Αγγέλου έχουμε δουλέψει αρκετές φορές μαζί κι είναι ηθοποιός του μιούζικαλ, είναι γεννημένος γι’ αυτό το είδος. Όλοι αυτοί οι ηθοποιοί, όπως και τα 2 παιδάκια βέβαια που είναι εξαιρετικές, η Μυρτώ Φαραζή και η Μαριάνθη Χρόνη που παίζει την Annie σε κάποιες παραστάσεις, σε κάνουν να νιώθεις όλο το εγχείρημα, εντελώς καινούργιο. Είναι κάτι που κάνω σα να είναι η πρώτη φορά και μου φέρνει μεγάλη χαρά».

«Το πρώτο μέλημα όταν σκηνοθετώ παιδιά είναι να μπω στον κώδικά τους. Σιγά σιγά το έχω μάθει αυτό. Για τα παιδιά η καθημερινότητά τους είναι να υποδύονται, είτε είναι αγόρια είτε κορίτσια και όλοι το κάναμε αυτό. Παίζουν τα παιδιά και παίζουν πολύ σοβαρά. Οπότε το θέμα είναι να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν με αυτόν τον τρόπο, χωρίς ντροπές και αναστολές τον ρόλο και από την άλλη να καταλάβουν ότι αυτό είναι μία σύμβαση στην οποία μπαίνουμε, είμαστε 100% αφοσιωμένοι εκεί και μετά βγαίνουμε και γελάμε.

Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος που τα ταλαντούχα παιδιά μπαίνουν σε αυτό και πραγματικά τα αποτελέσματά τους είναι εντυπωσιακά σε σύγκριση με τους ενήλικες, επειδή είναι πιο κοντά σε αυτή τη διαδικασία. Τα παιδιά περνούν πολύ καλά κι είναι αξιοσημείωτο πόσο υπεύθυνα και σοβαρά είναι στην παράσταση. Έχω δει παιδιά να σώζουν πράγματα στη σκηνή και να βοηθάνε τους ενήλικες με έναν τρόπο. Μπαίνουν αμέσως στη σύμβαση του θεάτρου και του επαγγελματισμού».

Θέμις Μαρσέλλου: «Είναι σημαντικό να καταλαβαίνεις ότι τα παιδιά είναι σοβαροί άνθρωποι και πρέπει να τους φέρεσαι σαν να είναι σοβαροί άνθρωποι».

«Υπάρχει ένα τραγούδι από το Annie που το τραγουδάω ανεξάρτητα από το αν σκηνοθετώ εκείνη την περίοδο την παράσταση ή όχι. Είναι το “Maybe“, που είναι το πρώτο τραγούδι που λέει η Annie και μιλάει για όσα ονειρεύεται. Το τραγουδάω, το μουρμουρίζω, το σκέφτομαι σε διάφορες στιγμές της ζωής μου. Και ένα ακόμα είναι το “Tomorrow“. Είναι νομίζω ό,τι πιο αισιόδοξο υπάρχει σε αυτή τη ζωή. Είναι ένα τραγούδι που όποτε σε παίρνει από κάτω, αν το ακούσεις ή το τραγουδήσεις, ανοίγει ένα παραθυράκι με φως».

Γιατί σαν τη Δανάη Παππά ξέρεις ότι η τέχνη είναι η χαραμάδα φωτός που ψάχνεις πάντα στη ζωή

Κι αν ένα μιούζικαλ σε διδάσκει την αξία της αισιοδοξίας και της ελπίδας αυτό είναι το Annie. Η Δανάη Παππά, που ξεκίνησε από τον χορό και πέρασε στην υποκριτική μέσω της οποίας τη θαυμάζεις σε θέατρο και τηλεόραση, υποδύεται την Γκρέις στο μιούζικαλ Annie. Κι έχει λατρέψει τον ρόλο της.

«Όταν ήμουν στη Νέα Υόρκη για σεμινάρια χορού, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω και μαθήματα μιούζικαλ, με εστίαση στον χορό. Ήταν από τις πιο έντονες και ζωντανές εμπειρίες εκείνης της περιόδου, που θυμάμαι με μεγάλη χαρά μέχρι σήμερα. Κάθε φορά που βλέπω ένα μιούζικαλ, αυτό που με συναρπάζει είναι η φαντασμαγορία του, ο τρόπος με τον οποίο το έργο, η μουσική και το στήσιμο της παράστασης σε παρασύρουν σε έναν μαγικό κόσμο».

Δανάη Παππά: «Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο πολύ ήθελα να γίνω μέρος ενός τέτοιου εγχειρήματος, μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησα τις πρόβες για το Annie».

«Μου αρέσει τόσο πολύ η Γκρέις ως χαρακτήρας. Μου αρέσει που είναι τόσο καλή με την Annie, που είναι ερωτευμένη με τον Γουώρμπακς και που δεν θέλει να το δείξει γιατί είναι επαγγελματίας, αλλά της ξεφεύγουν διάφορα που το προδίδουν. Μέσα στον πανικό της γίνεται συχνά αδέξια, κάτι που την κάνει ακόμη πιο αληθινή. Είναι ένας ρόλος γεμάτος ευαισθησία, χιούμορ και αυθεντικότητα κι όλοι αυτοί είναι λόγοι να τη λατρέψεις».

«Συνέχεια ψάχνω μια χαραμάδα φωτός. Προσπαθώ, σαν άνθρωπος, να βρίσκω συνεχώς κάτι που να μου φτιάχνει τη διάθεση, να βλέπω τη θετική πλευρά των καταστάσεων. Ο χορός ήταν πάντα αυτό που με “ανακούφιζε”, αυτό το είδος έκφρασης –που δεν χρειάζεται να μιλήσεις και τα λέει όλα το σώμα και η κίνηση. Για εμένα είναι θεραπευτικός».

Δανάη Παππά: «Μου αρέσει τόσο πολύ ένα τραγούδι που λέγεται “FBI”! Ο σκοπός του στο έργο είναι να φτιάξει τη διάθεση της Annie, να την κάνει να ξεχαστεί και να σταματήσει να κλαίει. Το χρησιμοποιώ συχνά μέσα στη μέρα για να φτιάξω τη διάθεσή μου».

Στιγμιότυπο από την παράσταση. / Πάτροκλος Σκαφιδάς

*Info: Annie, από 1η Νοεμβρίου στο Θέατρο Παλλάς.

Κείμενο: Thomas Meehan

Μουσική: Charles Strouse

Στίχοι: Martin Charnin 

Σκηνοθεσία – Απόδοση Κειμένου και Στίχων: Θέμις Μαρσέλλου

Μουσική Διεύθυνση – Διεύθυνση Ορχήστρας: Νικόλας Γουάστωρ

Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης

Φωνητική Διδασκαλία – Συνοδεία Πιάνου: Βασίλης Αλεβίζος

Χορογραφία: Άννα Αθανασιάδη

Κουστούμια: Παναγιώτα Κοκορού

Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου – Γιώργος Τέλλος

Video Art: Κάρολος Πορφύρης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Βασιλάτου

Πρωταγωνιστούν:

Γιάννης Στάνκογλου

Δανάη Παππά

Μαρία Κατσανδρή

Αργύρης Αγγέλου

Κατερίνα Σούσουλα

Βασίλης Αξιώτης, Στέλιος Κέλλερης

Μαρία Βασιλάτου, Γιώργος Βούντας, Θοδωρής Γιαννόπουλος, Ντόρα Γκέκα, Έμιλυ Γουσγούνη, Άννα Μαρία Κόρνια, Ζωηστέλλα Νικολάου, Στέργιος Περτσινίδης, Μάριος Πετκίδης, Πάρις Χαλάτσης, Σεσίλια Καβουριάδη και η Θέμις Μαρσέλλου,

Στο ρόλο της Annie, η Μυρτώ Φαραζή

Σε κάποιες παραστάσεις, στο ρόλο της Annie, η Μαριάνθη Χρόνη.

Μαζί τους, σε διπλή διανομή, τα παιδιά:

Γιαννούλα Αποστολοπούλου, Αριάδνη Βασιλαροπούλου, Σεσίλ Βελισσάρη, Εβελίνα Ηλιοπούλου, Μάντυ Κακαρούντα, Αλίκη Κίγκαν, Ηλιάνα Λάρισα, Βάνα Μπερτάκη, Έλενα Πελεκάνου, Μέλια Ροδίτη, Αιμιλία Ρούση, Κωνσταντίνα Τσουγιάννη.

Εισιτήρια εδώ.