6 φαινομενικά «αθώες» ερωτήσεις που δείχνουν πως σε κρίνουν
- 6 ΟΚΤ 2025
Σου έχει τύχει ποτέ να σε ρωτήσουν κάτι που μοιάζει με ενδιαφέρον αλλά ακούγεται σαν κριτική; Ερωτήσεις όπως «Κερδίζεις όντως από αυτό;» ή «Είναι αυτό που θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου;» έρχονται συχνά τυλιγμένες με χαμόγελο, αλλά πίσω τους κρύβεται μια δόση ειρωνείας ή επικριτικής διάθεσης.
Αυτές οι φαινομενικά «αθώες» ερωτήσεις είναι τρόποι κοινωνικού ελέγχου. Δεν ζητούν πραγματικά απάντηση· ζητούν επιβεβαίωση ότι ξέρουν καλύτερα. Το μυστικό είναι να μην μπεις στο παιχνίδι τους και να απαντήσεις με ψυχραιμία, χωρίς να δικαιολογηθείς. Δες παρακάτω 6 συνηθισμένες «αθώες» ερωτήσεις που στην πραγματικότητα σε κρίνουν και πώς να απαντήσεις με αυτοπεποίθηση.
«Μήπως είσαι λίγο υπερβολικά ευαίσθητος/η;»
Αυτή η φράση είναι κλασικό παράδειγμα gaslighting. Δεν ενδιαφέρεται για τα συναισθήματά σου- προσπαθεί να σε κάνει να αμφισβητήσεις αν έχεις δίκιο να νιώθεις έτσι.
Η απάντηση: «Είμαι ακριβώς τόσο ευαίσθητος/η όσο χρειάζεται για την περίσταση. Τι σε ανησυχεί συγκεκριμένα στην αντίδρασή μου;»
Με αυτόν τον τρόπο, μεταφέρεις το βάρος σε εκείνον/η που κρίνει και τον αναγκάζεις να εξηγήσει τη δική του στάση.
«Είσαι σίγουρος/η ότι αυτό θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου;»
iStock
Το «σίγουρος» και το «αυτό» κουβαλούν δυσπιστία. Η ερώτηση δεν είναι ενδιαφέρον, είναι αμφισβήτηση της επιλογής σου.
Η απάντηση: «Ναι, είναι ακριβώς αυτό που θέλω. Τι σε εκπλήσσει σε αυτή την απόφαση;»
Αντί να αμυνθείς, γίνε εσύ ο ερευνητής. Κάνε τον άλλο να εξηγήσει γιατί τον ενοχλεί η επιλογή σου.
Φαινομενικά «αθώες» ερωτήσεις που δείχνουν πως σε κρίνουν
«Δεν ανησυχείς για το βιολογικό σου ρολόι;»
Η φράση αυτή είναι κοινωνικά επικίνδυνη, καθώς εισβάλλει στα πιο προσωπικά ζητήματα μιας γυναίκας: τα σώματά μας, οι επιλογές μας, δεν είναι δημόσιο θέμα.
Η απάντηση: «Όχι, δεν ανησυχώ. Οι προσωπικές μου επιλογές δεν είναι κάτι που συζητώ. Πες μου, εσύ πώς είσαι;»
Ευγενική αλλά σταθερή απόκρουση, με άμεση αλλαγή θέματος. Δεν χρωστάς εξηγήσεις σε κανέναν.
«Μπορείς πραγματικά να το αντέξεις οικονομικά;»
Πίσω από τo «ενδιαφέρον» κρύβεται έλεγχος και ταξική κριτική. Δεν ενδιαφέρονται για τα οικονομικά σου, θέλουν να επιβεβαιώσουν ότι ξόδεψες λάθος.
Η απάντηση: «Νιώθω άνετα με τις οικονομικές μου αποφάσεις. Υπάρχει κάτι που σε ανησυχεί συγκεκριμένα;»
Δεν μιλάς με αριθμούς, δεν απολογείσαι: κλείνεις το θέμα κομψά, αλλά αποφασιστικά.
Φαινομενικά «αθώες» ερωτήσεις που δείχνουν πως σε κρίνουν
«Έχεις διαβάσει πραγματικά την έρευνα για αυτό;»
Η ερώτηση αυτή δεν ψάχνει για διάλογο, αλλά επιχειρεί να σε μειώσει διανοητικά. Το «πραγματικά» είναι το κλειδί: υπονοεί ότι νομίζεις πως γνωρίζεις, αλλά δεν έχεις ιδέα.
Η απάντηση: «Έχω διαβάσει αρκετά. Σε ποια έρευνα αναφέρεσαι συγκεκριμένα;»
Με αυτή τη φράση, γυρίζεις την επίθεση σε πρόσκληση για ουσιαστική συζήτηση, που συνήθως δεν μπορούν να στηρίξουν.
«Χωρίς παρεξήγηση, αλλά δεν νομίζεις ότι…;»
Ό,τι ακολουθεί μετά το «χωρίς παρεξήγηση» είναι σίγουρα προσβλητικό. Η φράση αυτή προσπαθεί να σε κάνει συνένοχο: «σου το λέω αλλά μην παρεξηγηθείς».
Η απάντηση: «Με ενδιαφέρει γιατί ξεκινάς με το “χωρίς παρεξήγηση”. Τι ακριβώς θέλεις να πεις;»
Φωτίζεις την πρόθεσή του, χωρίς να υψώσεις τόνο. Εκθέτεις την επιθετικότητα με ευγένεια.
Αυτές οι ερωτήσεις, όσο αθώες κι αν μοιάζουν, είναι μεταμφιεσμένες μορφές κριτικής. Ο στόχος τους είναι να σε κάνουν να αισθανθείς αμυντικά, να απολογηθείς ή να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου. Η πιο αποτελεσματική απάντηση δεν είναι η επίθεση, αλλά η ήρεμη ανατροπή του πλαισίου:
- Μην δικαιολογείσαι.
- Ρώτα ευγενικά πίσω.
- Μετακίνησε τη συζήτηση εκεί που νιώθεις ασφαλής.
Έτσι, διατηρείς την αξιοπρέπειά σου, χωρίς να δίνεις χώρο σε τοξική επικοινωνία.
