Όχι εγώ, μια φίλη μου, θέλει να μπει σε σχέση, χωρίς να θυσιάσει την ελευθερία της. Γίνεται;
- 10 ΣΕΠ 2025
Όχι εγώ, μια φίλη μου, χώρισε πριν 6 χρόνια, μεγάλωσε μόνη της την κόρη της, έστησε τη δουλειά της από την αρχή και ξαναβρήκε τον εαυτό της. Τώρα έχει την καθημερινότητά της, κάνει ταξίδια με τις φίλες, και έχει βρει χρόνο τον οποίο και διαθέτει μόνο στην ίδια – κάτι που δεν είχε ποτέ πριν.
Δύο εβδομάδες πριν, γνώρισε έναν άντρα που της αρέσει πραγματικά. Την κάνει να γελάει, την διεκδικεί, δείχνει να τη θέλει. Κι εκείνη μάλλον δείχνει να φοβάται. «Αν μπω σε σχέση, θα πρέπει να προσαρμοστώ ξανά; Θα πρέπει να δίνω λογαριασμό; Μήπως χάσω την ανεξαρτησία μου; Μήπως γυρίσω πάλι σε εκείνον τον ρόλο της γυναίκας που βάζει στην άκρη τον εαυτό της;» Μετά από τόσα χρόνια που πάλεψε για να σταθεί μόνη της, αναρωτιέται αν μια σχέση τώρα, μπορεί να την κάνει να συνεχίσει να νιώθει ανεξάρτητη. Μπορείς να κάνεις σχέση στα 40+ χωρίς να θυσιάσεις την ελευθερία σου;
-
-
- Απαντά η ψυχολόγος/ ψυχοθεραπεύτρια, Αγγελική Τζάνου:
-
Ο φόβος σου είναι αληθινός. Όταν έχεις σταθεί μόνη σου, όταν έχεις μεγαλώσει παιδί, όταν έχεις στήσει δουλειά από την αρχή, ξέρεις πολύ καλά πόσο σου κόστισε να εξασφαλίσεις και να υποστηρίξεις την ανεξαρτησία σου. Και δεν θέλεις να τη χάσεις και είναι λογικό. Όλοι όσοι κάποτε χάθηκαν μέσα σε μια σχέση, ξέρουν τι σημαίνει να τρέμεις την πιθανότητα να γυρίσεις πάλι πίσω.
Δεν είναι μικρό πράγμα. Για χρόνια έπαιξες ρόλους που δεν σου ταίριαζαν. Η γυναίκα που προσαρμόζεται. Η γυναίκα που δίνει λογαριασμό. Η γυναίκα που βάζει στην άκρη τα θέλω της. Και ναι, αυτό φοβάσαι περισσότερο απ’ όλα: μήπως μια νέα σχέση ξυπνήσει εκείνους τους ρόλους και σε καταπιεί ξανά.
Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είσαι η ίδια. Έμαθες να τοποθετείσαι καθαρά. Έμαθες να φροντίζεις τον εαυτό σου, να κρατάς χώρο για τις φίλες σου, για τα ταξίδια σου, για την καθημερινότητά σου. Και δεν χρειάζεται να το απαρνηθείς αυτό. Μπορείς να μπεις σε σχέση και να παραμείνεις εσύ. Να αφήσεις τον άλλον να σε συναντήσει, χωρίς να χαθείς. Και δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται θάρρος, γιατί το πρώτο σου ένστικτο θα είναι να προστατευτείς. Αλλά στα 40+ μια σχέση δεν χρειάζεται να μοιάζει με εκείνες των 20. Δεν μπαίνεις για να σωθείς, δεν μπαίνεις για να γεμίσεις κενά. Μπαίνεις γιατί θέλεις να μοιραστείς.
Ο φόβος μη χαθεί η ελευθερία και η επιθυμία για συντροφιά είναι βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Και ίσως η απάντηση δεν είναι να διαλέξεις ανάμεσα στην αγάπη και στην ανεξαρτησία. Είναι να δεις πώς μπορούν να συνυπάρχουν. Η ελευθερία δεν χάνεται μέσα σε μια σχέση, αν μάθεις να την φροντίζεις. Αντί να μικραίνει, μεγαλώνει. Γιατί δεν χρειάζεται πια να την υπερασπίζεσαι μόνο μέσα στη μοναξιά, αλλά μπορείς να την μοιράζεσαι με έναν άνθρωπο που σε βλέπει και σε σέβεται.
- Τι λέει γι’ αυτό, η φίλη μου, Ναταλία:
«Εγώ όταν βρέθηκα μόνη μετά από μια μεγάλη σχέση, ένιωσα κενό. Μετά όμως έμαθα να απολαμβάνω την ανεξαρτησία μου. Τώρα έχω το σπίτι μου όπως θέλω, τις μέρες μου τις κανονίζω όπως με βολεύει, και δεν χρειάζεται να δίνω λογαριασμό σε κανέναν.
Και να σου πω την αλήθεια; Αυτό δυσκολεύει πολύ το να μπω ξανά σε σχέση. Γιατί τα standards μου έχουν αλλάξει. Δεν θέλω απλώς να είμαι με κάποιον για να μην είμαι μόνη – θέλω να είναι κάποιος που να αξίζει να μοιραστώ μαζί του τον χώρο, τον χρόνο και την ενέργειά μου.
Τώρα που βγαίνω ραντεβού, συχνά νιώθω ότι οι περισσότεροι δεν ταιριάζουν με τον τρόπο ζωής που έχω χτίσει. Άλλοι θέλουν πολύ γρήγορα δέσμευση, άλλοι δεν ξέρουν τι θέλουν. Κι εγώ σκέφτομαι: “Γιατί να αφήσω την ηρεμία μου για κάτι που δεν μου ταιριάζει πραγματικά;”.
Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει ότι έγινα πιο δύσκολη ή απλώς πιο συνειδητοποιημένη. Ξέρω όμως ότι δεν θέλω να χάσω την ελευθερία που απέκτησα με τόσο κόπο. Αν πρόκειται να ξαναμπώ σε σχέση, πρέπει να είναι με κάποιον που θα σέβεται αυτή την ανεξαρτησία και δεν θα προσπαθεί να με περιορίσει.
Η συμβουλή μου; Μην φοβάσαι να κρατήσεις τον πήχη ψηλά.»
Η ελευθερία που απέκτησες δεν είναι εμπόδιο, είναι το φίλτρο που θα σου δείξει ποιος πραγματικά αξίζει να σταθεί δίπλα σου.
