Κλαις εύκολα στις ταινίες; Μάθε γιατί αυτό είναι σημάδι υψηλής ευφυΐας
- 15 ΙΟΥΛ 2025
Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να δακρύζει εύκολα παρακολουθώντας μια ταινία; Ίσως όταν ο ήρωας θυσιάζεται ή όταν ένα παιδί αποχαιρετά τον γονιό του; Μην ντρέπεσαι, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι είσαι πιο έξυπνη/ος, από όσο νομίζεις. Συναισθηματικά τουλάχιστον.
Ψυχολογική μελέτη αποκαλύπτει ότι όσοι κλαίνε στις ταινίες, βαθμολογούνται σημαντικά υψηλότερα σε τεστ συναισθηματικής ευφυΐας. Οι ερευνητές εξηγούν πως αυτή η συναισθηματική αντίδραση δείχνει βαθύτερη ενσυναίσθηση, κοινωνική ευαισθησία και καλύτερη κατανόηση των ανθρώπινων σχέσεων.
Η δύναμη του συναισθήματος στην οθόνη
Στη μελέτη, οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν φορτισμένες συναισθηματικά σκηνές από ταινίες και στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε τεστ συναισθηματικής ευφυΐας. Όσοι ένιωσαν συγκίνηση ή ξέσπασαν σε κλάματα, εμφάνισαν υψηλότερες επιδόσεις σε τομείς όπως η ενσυναίσθηση, η αυτογνωσία και η επικοινωνία.
Η ανακάλυψη αυτή καταρρίπτει τον μύθο ότι η συναισθηματική ευαισθησία είναι αδυναμία. Αντίθετα, φαίνεται ότι η ικανότητα να συνδεόμαστε με φανταστικούς χαρακτήρες και ιστορίες αποτελεί ένδειξη βαθιάς συναισθηματικής ευφυΐας.
Γιατί κλαίμε, παρότι ξέρουμε πως είναι απλά ταινία;
Γνωρίζουμε πως αυτό που βλέπουμε, δεν είναι πραγματικότητα. Οι ηθοποιοί πληρώνονται για να μας συγκινήσουν. Κι όμως, δεν μπορούμε να το ελέγξουμε. Ο εγκέφαλός μας ωστόσο, δεν κάνει μεγάλη διάκριση μεταξύ της πραγματικότητας και των εικόνων που βλέπει.
Ο νευροδιαβιβαστής οξυτοκίνη, που συχνά αποκαλείται «η ορμόνη της αγάπης» φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο. Ενεργοποιεί κυκλώματα στον εγκέφαλο που μας κάνουν να νοιαζόμαστε για τους άλλους, ακόμα και αν δεν τους γνωρίζουμε προσωπικά. Έρευνες έχουν δείξει ότι η οξυτοκίνη εκκρίνεται όταν κάποιος μας εμπιστεύεται ή ζητά συναισθηματική σύνδεση.
Πείραμα με δάκρυα και γενναιοδωρία
Σύμφωνα με το Phycology Today, συμμετέχοντες σε σχετικό πείραμα παρακολούθησαν ένα βίντεο από το νοσοκομείο St. Jude στις ΗΠΑ. Μισοί είδαν έναν πατέρα να μιλά για τον 4χρονο γιο του που πάσχει από καρκίνο στον εγκέφαλο. Οι άλλοι είδαν τους ίδιους να επισκέπτονται τον ζωολογικό κήπο. Το αποτέλεσμα; Όσοι παρακολούθησαν τη συναισθηματική εκδοχή είχαν αύξηση 47% στα επίπεδα οξυτοκίνης στο αίμα τους.
Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί. Στο 2o μέρος του πειράματος, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να μοιραστούν χρήματα με αγνώστους. Όσοι είχαν επηρεαστεί συναισθηματικά, έδειξαν μεγαλύτερη γενναιοδωρία, ακόμη και χωρίς ανταπόδοση. Κάποιοι μάλιστα δώρισαν όλα τους τα χρήματα σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς.
Και μάντεψε: οι γυναίκες εμφάνισαν περισσότερη οξυτοκίνη, περισσότερη ενσυναίσθηση και έκαναν διπλάσιες δωρεές σε σχέση με τους άντρες.
Το κλάμα είναι δύναμη και σημάδι ευφυΐας
Αυτό που αποκαλύπτει η επιστήμη είναι ξεκάθαρο: όταν συγκινούμαστε με μια ταινία, ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να ξεχωρίσει τη μυθοπλασία από την πραγματικότητα. Εκκρίνει οξυτοκίνη, ενεργοποιεί την ενσυναίσθηση και μας ωθεί να φερθούμε ανθρώπινα.
Το κλάμα δεν είναι ένδειξη αδυναμίας. Είναι σημάδι μιας εσωτερικής δύναμης που συνδέει, κατανοεί και συμπονά. Και γι’ αυτό ίσως αξίζει να αφήνουμε τον εαυτό μας να δακρύζει λίγο περισσότερο. Έστω και στις ταινίες.
