Χάρις Αλεξίου: Η στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή στην αντιπολεμική συναυλία για την Παλαιστίνη
- 19 ΙΟΥΝ 2025
Μία σπάνια εμφάνιση επί σκηνής πραγματοποίησε η Χάρις Αλεξίου στην Τεχνόπολη, όπου την Τετάρτη 18 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε συναυλία στήριξης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Τη συναυλία είχε συνδιοργανώσει στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος και το Πανελλήνιο Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών.
Η Χάρις Αλεξίου ένωσε τις καλλιτεχνικές της δυνάμεις με καλλιτέχνες όπως η Νατάσσα Μποφίλιου, η Ελεονώρα Ζουγανέλη, η Ρίτα Αντωνοπούλου, η Ματούλα Ζαμάνη, ο Πάνος Βλάχος, ο Πάνος Μουζουράκης, ο Κωστής Μαραβέγιας, οι Σκιαδαρέσες, η Μάρθα Φριντζήλα, ο Γιάννης Χαρούλης κ.α. που στάθηκαν «δίπλα στο δίκιο και την ανθρωπιά και απέναντι στη βαρβαρότητα», όπως ανέφερε το κείμενο υπογραφών που είχαν εκδόσει ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος και το Πανελλήνιο Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISS
ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISS
Παρόλο που η Χάρις Αλεξίου έχει πάψει να τραγουδά ζωντανά εδώ και χρόνια, η ίδια θέλησε να συμβάλει με την παρουσία της επί σκηνής στο κοινό μήνυμα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Το έκανε χαρίζοντας στο συγκεντρωμένο πλήθος που παρακολούθησε τη συναυλία μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της βραδιάς.
«Μιας και δεν τραγουδάω, θα σας τραγουδήσω αλλιώς. Θα σας διαβάσω ένα ποίημα του Παλαιστίνιου Zakaria Mohammed», είπε στο κοινό η Χάρις Αλεξίου. Ο Παλαιστίνιος ποιητής Zakaria Mohammed γεννήθηκε στο υπό κατοχή χωριό al- Zawiya το 1953. Ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας, θεατρικός συγγραφέας και ποιητής που είχε εκδόσει 9 τόμους ποιημάτων. Το 1994 αφού είχε περάσει 25 χρόνια ζώντας στην εξορία επέστρεψε στην υπό ισραηλική κατοχή Ramallah και με το έργο του συνέβαλε στη διαμόρφωση της μοντέρνας αραβικής ποίησης και τη διατήρηση της παλαιστινιακής πολιτιστικής κληρονομίας. Πέθανε το 2023.
«Λένε πως οι καλλιτέχνες έχουν πολύ δυνατή φωνή κι έτσι μπορούν να περάσουν τα μηνύνατα. Όχι, οι καλλιτέχνες παίρνουν τη δική σας φωνή και την κάνουν δυνατή», είπε η Χάρις Αλεξίου πριν ξεκινήσει να απαγγέλει το ποίημα του βραβευμένου ποιητή. O Zakaria Mohammed είχε αποσπάσει το Mahmoud Darqish Prize for Culture and Creativity το 2020 κι αν θες να διαβάσεις το πώς κατέγραψε την επιστροφή του στην πατρίδα του μετά από 25 χρόνια εξορίας, μπορείς να το κάνεις (και να συγκλονιστείς) εδώ.
Το ποίημα που απήγγειλε η Χάρις Αλεξίου
«Έκλαιγε, γι αυτό κι εγω του κρατούσα το χέρι. Για να τον παρηγορήσω και να του σκουπίσω τα δάκρυα. Του είπα καθώς με έπνιγε η λύπη: Σου υπόσχομαι ότι η δικαιοσύνη θα νικήσει στο τέλος και η ειρήνη σύντομα θα έρθει. Του έλεγα ψέματα φυσικά. Ξέρω ότι η δικαιοσύνη δεν θα νικήσει και η ειρήνη δεν θα έρθει σύντομα.
Αλλά έπρεπε να σταματήσω τα δάκρυά του. Είχα αυτή την λανθασμένη ιδέα που λέει πως αν μπορούσαμε με κόλπα να σταματήσουμε το ποτάμι των δακρύων, όλα θα συνέχιζαν την πορεία τους με την λογική. Τα πράγματα θα γίνονταν αποδεκτά ως έχουν.
Η βία και η δικαιοσύνη θα βοσκούσαν μαζί στο χωράφι. Ο θεός και ο σατανάς θα ήταν αδέρφια και το θύμα θα ήταν ο έρωτας του θύτη. Αλλά δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσουν τα δάκρυα. Ξεχύνονται ολοένα σαν πλημμύρα να διαλύσουν την ψεύτικη τελετή της ειρήνης. Και γι αυτό, γι αυτή την πικρή εμμονή των δακρύων, ας θεωρήσουμε το μάτι ως το μόνο αληθινό, άγιο επί γης. Δεν είναι δουλειά της ποίησης να σκουπίζει τα δάκρυα. Η ποίηση οφείλει να σκάβει μια τάφρο από όπου θα μπορούν να ξεχυλίζουν και να πνίγουν το σύμπαν».
Αυτά ήταν τα λόγια που μοιράστηκε η Χάρις Αλεξίου με το κοινό της συναυλίας στήριξης στον παλαιστινιακό λαό. «Η φωνή μας γίνεται κραυγή» ήταν το σύνθημα της συνύπαρξης των καλλιτεχνών στην Τεχνόπολη την Τετάρτη, 18 Ιουνίου.
Και καμιά φορά οι κραυγές είναι τόσο σιγανές αλλά και τόσο σπαρακτικές όσο η ποίηση που σε τρυπάει κατευθείαν στο κόκκαλο. Όσο η απαγγελία της Χάρις Αλεξίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISS
