OPINIONS

Chester Bennington: Η Οργή των Linkin Park σώπασε για πάντα

Η είδηση έπεσε σαν βόμβα ή μάλλον καλύτερα σαν όλες τις αντίστοιχες προηγούμενες αναγγελίες θανάτου που εδώ και καιρό ταξιδεύουν με ορμή βολίδας από τον τόπο εκτέλεσής τους στα στομάχια μας και τα δένουν χίλιους κόμπους: Ο Chester Bennington, o τραγουδιστής των Linkin Park πέθανε. Δεν σκοτώθηκε, αυτοκτόνησε. Κρεμάστηκε στα 41 του χρόνια. Σοκ, ξανά.

Τραγική ειρωνεία, σύμπτωση ή όχι, ο frontman της μπάντας που πολλοί από μας έχουμε ταυτίσει με την οργισμένη εφηβεία μας ή τις πιο απογοητευτικές στιγμές της ζωής μας γενικότερα πήρε την απόφαση να κρεμαστεί στο σπίτι του στην Αριζόνα την ίδια μέρα που ο καλός του φίλος Chris Cornell θα γιόρταζε τα γενέθλιά του, αν δεν είχε επίσης κρεμαστεί 2 μήνες πριν τον Chester. Οι παραλληλισμοί είναι αναπόφευκτοι.

 (Chris Pizzello/Invision/AP, File)

Ο Chester Bennington ερμηνεύοντας το Hallelujah στην κηδεία του Chris Cornell.

Τι γίνεται ρε μάγκες επιτέλους; Γιατί (μας) το κάνετε αυτό;

Κάθε φορά που ακούω πως ένας καλλιτέχνης επιλέγει να τα βροντήξει όλα κάτω και να φύγει βάζοντας τέλος στη ζωή του με τον πιο εγωιστικό κι απεγνωσμένο τρόπο, στο μυαλό μου έρχεται η ίδια ακριβώς εικόνα: Ο Χ μόνος σ’ ένα σκοτεινό σπίτι, με ρούχα φορεμένα εδώ και μέρες, ένα μπουκάλι βότκα στο χέρι, ουσίες πεταμένες στο πάτωμα. Κάθεται στον καναπέ σε πλήρη απόγνωση και κουνιέται σαν αυτιστικός. Πονάει αλλά δεν ξέρει γιατί, πιστεύει ότι γεννήθηκε έτσι. Η οικογένειά του απούσα, η σύντροφός του ξέρει τι σκοτάδι περνάει, αλλά ξέρει πως είναι καλλιτέχνης και οι καλλιτέχνες είναι πολύ ευαίσθητοι άλλωστε, έτσι τον γνώρισε, έτσι τον αγάπησε, με τα φεγγάρια του, ανησυχεί για εκείνον, αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο. Όπως μου είπε μια φίλη χθες το βράδυ, κάποιες ψυχές δεν αντέχουν αυτόν τον κόσμο.

Ο Chester Bennington είχε 2 πλευρές. Μια καλή και μια κακή. Η μία τροφοδοτούσε την άλλη. Ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της nu metal. Το πρώτο άλμπουμ του με τους Linkin Park, το Hybrid Theory έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο σημαντικά των 00’s και ένα από εμπορικότερα όλων των εποχών. Ο Chester όταν ήταν μικρός είχε ένα όνειρο: να γίνει μέλος των Stone Temple Plots.Το κατάφερε. Ήταν επιτυχημένος. Είδωλο στα μάτια των πιτσιρικάδων που υπέφεραν από teenage angst. Έγραψε στίχους με τους οποίους ταυτίζονται οι πιο βαθιές, μίζερες σκέψεις πολλών από μας για τη ζωή.

Έβγαλε τα πιο απογοητευμένα, οργισμένα, παραπεταμένα παιδιά από τα μοναχικά τους δωμάτια και τα έφερε στα στάδια που τραγουδούσε, για να ενώσουν τα ουρλιαχτά της διαταραγμένης, αγχωτικής εφηβείας τους με τα δικά του και μαζί να τραγουδήσουν φτύνοντας πάνω στην ματαιότητα αυτού του άδικου, σκατά κόσμου.

Είχε ανυπολόγιστη δόξα, χρήμα, τα γνωστά για κάποιον τραγουδιστή του επιπέδου του. Είχε επίσης 6 παιδιά, τα οποία απέκτησε με 3 διαφορετικές πολύ όμορφες γυναίκες. Τελευταία σύζυγός του, το πρώην κουνελάκι του Playboy, Talinda Ann Bentley. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ήταν αρκετό για να μην περάσει τη θηλιά γύρω από το λαιμό του και να πεθάνει από ασφυξία. Έδωσε το τέλος που δεν προϋποθέτει καμία απολύτως αρχή. “The hardest part of ending is starting again”. Άραγε θεωρούσε πως έτσι έπρεπε να συμβεί στη δική του περίπτωση, το νήμα να κοπεί απότομα αλλά από δική του επιλογή; Ότι ας πούμε “δεν με ρώτησε κανείς αν θέλω να έρθω σ’ αυτόν τον κόσμο, οπότε το πώς θα φύγω θα είναι δική μου απόφαση”; Η περάτωση της τραγικής αποστολής ενός Ροκ Σταρ; Μια απόφαση που πήρε πάνω στην τρέλα που αναπόφευκτα σε πιάνει όταν λιώνεις τόσα χρόνια στις ουσίες; Τέλος πάντων, τι νόημα έχει να κάνουμε εικασίες τώρα;

Πάντως κι εδώ η ίδια γνωστή ιστορία. Ευχή και κατάρα. Ο Chester δεν κατάφερε ποτέ να βγει ολόκληρος από το λούκι, δεν σφάλισε ποτέ πίσω του την πόρτα του σκοτεινού τούνελ που έβγαζε σε όλες εκείνες τις βασανιστικές αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας. Οι γονείς του χώρισαν όταν εκείνος ήταν 11 χρονών. Ο πατέρας, ένας ντετέκτιβ για υποθέσεις παιδικής κακοποίησης κέρδισε την επιμέλειά του αλλά μάλλον δεν έκανε τίποτα σωστά όσον αφορά στο δικό του παιδί το οποίο από πολύ νωρίς άρχισε να κακοποιεί τον εαυτό του δοκιμάζοντας κάθε λογής ψυχότροπο. Μέχρι τα 17 ο Chester ήταν εθισμένος στο όπιο, τη μεθαμφεταμίνη, τα LSD και την κοκαΐνη. Αποτοξινώθηκε και μετά το έριξε αυστηρά στο αλκοόλ.

Το 2011 κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας με τους Linkin Park, αποφάσισε να τα κόψει όλα γιατί ‘δεν ήθελε να είναι πια αυτός ο άνθρωπος’

Κάποια στιγμή αποκάλυψε πως όταν ήταν παιδί ένας φίλος του πατέρα του τον κακοποίησε σεξουαλικά αλλά δεν τον κατήγγειλε ποτέ γιατί δεν ήθελε να στιγματιστεί ή να τον περάσουν για ομοφυλόφιλο. Η πάλη με τον ίδιο του τον εαυτό ήταν αδυσώπητη, τον έτρωγε, έβγαινε στα λόγια που κραύγαζε τόσο συναισθηματικά στα τραγούδια του. Τα είχε πει όλα μέσα από αυτά.

Στις 21 Ιουλίου 2009, ακριβώς μα ακριβώς 8 χρόνια πριν ο Chester Bennington και οι Linkin Park εμφανίστηκαν στο Rockwave Festival. Μία συναυλία που δεν ξεχνιέται έτσι κι αλλιώς. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που τον είδαμε ζωντανό.

 

Να μας συγχωρέσει αλλά του έχουμε πολλά νεύρα γι’ αυτό που μόλις έκανε. Είναι κάτι σαν προδοσία ρε γαμώτο. Κι όλοι εσείς οι άνθρωποι που έχετε ταλέντο και φιλοδοξίες να γίνετε διάσημοι, να έχετε κοινό και θαυμαστές οφείλετε να το παλεύετε για να περνάτε κι ένα σωστό μήνυμα στον κόσμο και σ’ όλα αυτά τα παιδιά που σας ακολουθούν και ταυτίζονται και πορώνονται με την πάρτη σας. Πρέπει το παλεύετε κι όχι να ονειρεύεστε τον θάνατό σας σαν την τελευταία συγκλονιστική πράξη που θα ολοκληρώσει την καριέρα σας.

Όταν ο Chris Cornell έδωσε τέλος στη ζωή του, ο Chester του έγραψε αυτό το αποχαιρετιστήριο γράμμα. Σήμερα του το γυρνάμε πίσω γιατί πονάμε:

“Αγαπημένε Chris,

Ονειρεύτηκα τους Beatles χθες το βράδυ. Ξύπνησα με το ‘Rocky Raccoon’ να παίζει στο κεφάλι μου και προβληματισμένος  κοίταξα το πρόσωπο της συζύγου μου. Μου είπε πως ο φίλος μου έφυγε από τη ζωή. Σκέψεις με σένα, πλημμύρισαν το νου μου και θρήνησα. Ακόμα θρηνώ, με λύπη αλλά και ευγνωμοσύνη καθώς μοιράστηκα κάποιες πολύ ξεχωριστές στιγμές μαζί σου αλλά και με την όμορφη οικογένειά σου. Με έχεις εμπνεύσει  με πολλούς τρόπους που δεν θα μπορούσες να γνωρίζεις. Το ταλέντο σου ήταν αγνό και απαράμιλλο. Η φωνή σου ήταν ευτυχία και πόνος, θυμός και συγχώρεση, αγάπη και πόνος της καρδιάς όλα μαζί σε ένα. Υποθέτω πως αυτό είμαστε όλοι. Με βοήθησες να το καταλάβω αυτό. Μόλις παρακολούθησα το video σου να τραγουδάς το ‘A Day In The Life’ των Beatles και σκέφτηκα το όνειρό μου. Θέλω να σκέφτομαι πως έλεγες αντίο με τον δικό σου τρόπο. Δεν μπορώ να φανταστώ ένα κόσμο χωρίς εσένα μέσα του. Προσεύχομαι να βρεις γαλήνη στην επόμενη ζωή. Στέλνω τον αγάπη μου στη σύζυγο και τα παιδιά σου, στους φίλους και την οικογένειά σου. Σε ευχαριστώ που μου επέτρεψες να είμαι κομμάτι της ζωής σου”.

Με όλη μου την αγάπη,

Ο φίλος σου Chester Bennington”

 

Κεντρική Φωτογραφία: Photo by Amy Harris/Invision/AP