10 λόγοι που δεν αντέχουμε στην ιδέα να πάμε στρατό
- 30 ΟΚΤ 2014
Υπάρχουν κάποια κορίτσια εκεί έξω, που υπηρετούν στον στρατό από επιλογή. Το καπέλο τους βγάζουμε και μπράβο τους. Δεν έχουμε κανένα σχόλιο να κάνουμε επί τούτου, καθώς προφανώς είναι επιλογή τους και τους αρέσει να το είναι εκεί. Για εμάς τις υπόλοιπες, ωστόσο, η πιθανότητα να φτάσει χαρτί, ότι πρέπει να ντυθούμε στα χακί, μας τρομοκρατεί.
Για την ακρίβεια, μας προκαλεί τρέμουλο το γεγονός ότι μπορεί να μην απέχουμε και πολύ από το να το ζήσουμε. Να, πριν μερικές ημέρες διαβάσαμε ότι στην ευρύτερη γειτονιά, είναι πια νόμος. Η Νορβηγία έγινε η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που, εν καιρώ ειρήνης, καλεί τις γυναίκες σε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.
Δηλαδή, αλήθεια, μπορεί αυτή να είναι η αρχή και να πάρουν σεριά κι άλλες χώρες; Όχι, μισό λεπτάκι. Δε θα μπορέσει να το αντέξει ο οργανισμός μας, ΠΑΙΔΙΑΑΑΑ. Δε θα μιλήσουμε προς στιγμή για το αν είναι σωστό ή όχι. Θα μιλήσουμε με το χέρι στην καρδιά, όμως, για όλα εκείνα που μας χαρακτηρίζουν και αναγάγουν τη στράτευση σε θρίλερ.
1. Δεν αντέχουμε χωρίς πολλά ρούχα
Στολή; Μια στολή ίδια, όλα τα κορίτσια; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Να μη μπορείς δηλαδή να ευχαριστηθείς τα υπέροχα συνολάκια που έχεις αγοράσει δίνοντας μια περιουσία. Για να μην αναφέρουμε ότι δεν θα υπάρχει θέμα συζήτησης – σχολιασμού. Θα βαρεθούμε μέχρι θανάτου.
2. Θέλουμε μπάνιο καθημερινά
Αν όντως οι πληροφορίες που φτάνουν από τα στρατόπεδα είναι αληθείς, ορίστε ακόμα ένας λόγος που ο στρατός ακούγεται σαν ταινία τρόμου: Μπάνιο αραία και που. ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ; Πως ακριβώς θα ζούμε; Θα τρέχουμε όλη την ημέρα και μετά δε θα μπορούμε να μοσχοβολήσουμε; Έχουμε και δύσκολες μέρες, ας μη το ξεχνάμε.
3. Είμαστε άτακτες
Αν υποθέσουμε ότι καλούμαστε να υπηρετήσουμε στον στρατό και δεν προβλεφθούν μονάδες ξεχωριστές για άντρες και γυναίκες, θα γίνει χαμός. Σιγά μη δε γκομενίζουμε και σιγά μην αφήσουμε τους άντρες να είναι συγκεντρωμένοι. Από την άλλη, αν χωριστούμε σε πτέρυγες, δε θα μας μείνει μαλλί για μαλλί και είναι κρίμα.
4. Έχουμε νεύρα
Κατατασσόμαστε λοιπόν. Περνάνε οι πρώτες μέρες, ξεκινάνε τα δύσκολα. Νεύρα έχουμε έτσι κι αλλιώς χωρίς λόγο, θα μας λείψουν τότε; Θα τα ξεσπάμε στα αμόρε που θα ζουν στον έξω κόσμο, δε θα μας αντέχουν. Όχι ότι είμαστε μελλοντολόγες, αλλά το βλέπουμε να έρχεται. Χωρισμοί πολλοί θα’ ρθουν, ζευγάρια θα διαλυθούν και παιδιά θα γεννηθούν λιγότερα. Όχι, όχι, δεν το θέλουμε αυτό.
5. Τσιρίζουμε
Τσιρίδες: αυτό το τεράστιο πρόβλημα για τα αυτιά μας, για το λαιμό μας, αλλά και για την ίδια την εύρυθμη λειτουργία της μονάδας που θα μπορεί να υπηρετούμε. Αυτές οι κραυγές σε υψηλές συχνότητες, μπορεί να σημάνουν συναγερμό, να σηκώσουν όλο τον στρατό στο πόδι. Και είναι τόσο εύκολο να αποδεσμευτόυν από τα εσώψυχα μας. Φτάνει μια κατσαρίδα, μια μέλισσα, ένα παραμιλητό, ένα τηλέφωνο από τον πρώην.
6. Τρώμε. Τρώμε. Τρώμε.
Πολύς ελεύθερος χρόνος + πολλές γυναίκες στην κουζίνα= κιλά. Θα περάσουμε πολύ δύσκολα, αν προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε τη σιλουέτα μας σε λογικά για το καλούπι μας επίπεδα. Αστρολόγες δεν είμαστε, αλλά όλα δείχνουν ότι μια τέτοια πιθανότητα θα οδηγήσει τη χώρα σε αύξηση του δείκτη παχυσαρκίας μέσα σε χρόνο ρεκόρ.
7. Δεν πάμε πουθενά χωρίς άρωμα
Οι γυναίκες που δε φοράνε καθημερινά άρωμα είναι εξαίρεση. Οι περισσότερες έχουμε ένα συγκεκριμένο μυρωδικό με το οποίο ψεκαζόμαστε από πάνω μέχρι κάτω, κάθε πρωί, μεσημέρι, απόγευμα βράδυ. Αν μας καλούσαν στο στρατο και απαρνιούμασταν να ζορίσουμε τη φύση μας, θα μετατρέπαμε το στρατόπαιδο σε θάλαμο αερίων.
8. Πηγαίνουμε τουαλέτα (συχνά)
Δεν είμαστε ανίκανες. Φυσικά και μπορούμε να ανέβουμε τα βουνά, να κάνουμε σκοπιά ή να μάθουμε σκοποβολή. Αλλά όταν είμαστε αδιάθετες, πως ακριβώς θα αλλάζουμε; Θέλουμε τουαλέτες ευρύχωρες, καθαρές, σε κοντινά σημεία. Επίσης, χρειαζόμαστε γρήγορη εξυπηρέτηση. Και από όσα ξέρουμε, δεν υπάρχουν αυτές οι υποδομές στον στρατό.
9. Στον ύπνο είμαστε αρχόντισσες
Πριν πέσουμε για ύπνο, θέλουμε πλυσίματα, ξεβαψίματα, ενυδάτωση και άλλα τέτοια θηλυκά. Επίσης, το δέρμα μας, δε βολεύεται πολύ εύκολα σε σκληρές επιφάνειες. Ράντζο; Κοινόχρηστες τουαλέτες για μια ντουζίνα θηλυκά; Αυτή δε θα είναι θητεία, θα είναι το έργο “πως να ασχημήνεις σε 9 μήνες”.
10. Αρνούμαστε να μας κουρέψουν
Μιλώντας για ασχήμια, υπάρχει και το θέμα “μαλλί”. Η πιθανότητα να αναγκαζόμαστε να το κουρέψουμε γουλί, οκ πιστεύουμε θα είναι μικρή. Αλλά, το ενδεχόμενο να πέσει ψαλίδι στην κόμη από ένα χέρι όποιο κι όποιο, είναι υπαρκτό και πραγματικά τρομακτικό. Τόσα χρόνια να αφιερώνουμε ένα σωρό χρόνο στα κομμωτήρια και ξαφνικά να έρχεται ο οποιοσδήποτε με ένα ψαλίδι και να κάνει ότι θέλει; Το κλάμμα που θα πέσει είναι κάτι λιγότερο από δεδομένο.
*Σημαντική (πολύ σημαντική) υποσημείωση: Ξέρουμε ότι αρκετά από τα παραπάνω συμβαίνουν και σε κάποιους άντρες. Δείχνουμε την αμέριστη κατανόηση μας, αγαπάμε άντρες και καλά κουράγια. Μέχρι (και αν κληθούμε) να συμπάσχουμε, όμως, θα συνεχίζουμε να γκρινιάζουμε ακόμα και στη σκέψη να γίνουμε φανταρίνες. Μη βαράτε.
