CELEBRITIES

“Γράμμα Από Την Άκρη Της Ελλάδας”: Boo Is A State Of Mind: 24

Αγαπημένοι μου,

Σας γράφω αυτές τις γραμμές 1000 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που συνήθως σας γράφω αυτές τις γραμμές. Εκεί ακριβώς που είναι η καρδούλα στο χάρτη.

 

Εδώ, στην Ορεστιάδα!

Είναι το τρίτο καλοκαίρι που έρχομαι. (Πέρυσι είχα συμπεριλάβει αυτή την επίσκεψη αστραπή και στο απόλυτο Vlog του καλοκαιριού που είχα ανεβάσει στο κανάλι μου στο YouTube, μπορείς να τη δεις εδώ.

Σκέφτομαι ότι αν οι συνθήκες της ζωής (γκουχου γκουχου) δε με έφερναν εδώ, μάλλον δε θα την είχα επισκεφθεί ποτέ. Και τι κρίμα που θα ήταν!

Ο ποταμός Άρδας που βρίσκεται δέκα λεπτά από το κέντρο της Ορεστιάδας αξίζει τόσα και άλλα τόσα χιλιόμετρα για να τον δεις.

 

Ένας απίστευτος τόπος, πανέμορφος, σαν από παραμύθι βγαλμένος, όπου μπορείς να κάνεις και μπάνιο! Πόσο συχνά κάνεις μπάνιο σε ποτάμι; Με τη γλυκύτατη αυτή παρέα μάλιστα!

 

Φτάσαμε προχθές το απόγευμα για την καθιερωμένη μας βόλτα και χάζι στο ηλιοβασίλεμα και είδα όλες αυτές τις αγελαδίτσες. Καταλαβαίνετε ότι έπρεπε να καταπιέσω τρομερά την παρόρμηση ΛόραΊγκλς για να μην πάω να τις χαϊδέψω σα να ήταν ο γάτος μου ο Τίμος. Το έπαιξα κυρία από απόσταση για να μην τις ενοχλήσω, αλλά μου έκανε τόσο θετική εντύπωση η πολύ καλή κατάστασή τους. Η μοναδική φορά που είχα ξαναδεί αγελάδες έτσι έξω σε βοσκή, ήταν κάτι ταλαιπωρημένες, βρωμικούλες και ισχνές αγελαδίτσες που ήθελες να τις υιοθετήσεις κανονικά. Εδώ πραγματικά ένιωθες ότι κάποιος τις αγαπάει και τις φροντίζει πολύ.

 

Αλλά δεν είναι μόνο ο Άρδας. Τα μικρά χωριουδάκια τριγύρω, τα σύνορα που μπορείς να τα ακουμπήσεις, οι πεδιάδες, τα ηλιοτρόπια με τα οποία είναι γεμάτα ο τόπος, οι ουρανοί!

 

Μέχρι και ο ουρανός μοιάζει λίγο πιο κοντά σου εδώ. 

Ίσως και να ακούγονται κάπως χαζά αυτά. Αλλά δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς την αίσθηση του ακριτικού τόπου αν δεν τον ζήσει για λίγο κάποιος.

Υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο στο να κοιτάς από έναν λόφο απέναντι μια άλλη χώρα!

Και είναι πολύ ωραίο που σε αυτόν τον ακριτικό τόπο υπάρχουν τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι. Που κάνουν οικογένειες και είναι γεμάτη η πλατεία πιτσιρίκια. Και είναι πολύ ωραίο που τα σπίτια είναι χαμηλά και σου επιτρέπουν να βλέπεις αυτόν τον “πιο κοντινό” ουρανό. Και που στους δρόμους σέβονται τους πεζούς ευλαβικά. Πραγματικά αν πατήσεις το πόδι σου στο δρόμο στην Ορεστιάδα όλα τα αυτοκινήτα θα σταματήσουν για να σε αφήσουν να περάσεις, χωρίς κορναρίσματα και χωρίς να σε βρίσουν! Σκέτος σεβασμός. Κανονική προτεραιότητα.

Και είναι πολύ ωραίο που παίζουν μουσική και βόλεϊ παραδοσιακά και που δεν είδα κανέναν να μου παραπονεθεί για κάτι ή να μου πει πως θα ευχόταν να είναι κάπου αλλού.

Ξέρετε τι δεν είναι ωραίο;

Το γεγονός ότι μετά την Αλεξανδρούπολη οι δρόμοι είναι ο,τι να’ναι. Και θα τσεκάρω κάθε χρόνο αν έχουν βελτιωθεί! Το νου σας!

Σας φιλώ πολύ από το Μανχάταν της Ελλάδας λοιπόν! Και πριν αρχίσετε να κοροϊδεύετε να σας πω κι αυτό.

Μανχάταν και Ορεστιάδα μοιράζονται κοινή ρυμοτομία, απολύτως τετραγωνισμένη και τακτοποιημένη κι έχω και τις φωτογραφίες για να το αποδείξω:

 

boo!