ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Η ερωτική ζωή της Marilyn

Ναι, η Marilyn ήταν πάντα το «μικρό κορίτσι» - η παιδικότητα, ήταν μέρος της εικόνας της, του κρυφού ερωτισμού που εξέπεμπε σαν κύματα : ήταν μικρή, απροστάτευτη, αθώα, διαθέσιμη, απλή και γλυκιά – δεν είχε οικογένεια, δεν ανήκε σε κανένα, ανήκε σε όλους. Υπήρχε εκεί, μόνο για να σε ευχαριστήσει. Αυτός ο μύθος, σε αντίθεση με την pin up εικόνα της bombshell ξανθιάς, το κορμί-κλεψύδρα, τα στενά ρούχα, τις καμπύλες, το λίκνισμά της, την έκαναν αυτό που ήταν και αυτό που έγινε μετά: μια ακαταμάχητη φαντασίωση, μια διαρκής ερωτική υπόσχεση. Η Marilyn Μonroe, ήταν - όπως θα ΄λεγαν και οι Αμερικανοί - «sex on legs».

© Getty Images / Ideal Image

Μόνο όσοι τη
γνώριζαν μπορούσαν να δουν, πίσω απ’αυτή
τη «βιτρίνα» – την ευαισθησία, την
εξυπνάδα, τον κατακερματισμένο ψυχισμό
της. Ο Truman Capote
, στο «Μουσική για χαμαιλέοντες», θα
έγραφε για κείνη:

Αυτό που έχει, αυτή
η παρουσία, αυτή η φωτεινότητα, η ευφυϊα
που τρεμοφέγγει, δεν θα μπορούσε ποτέ
να βγει στη σκηνή. Είναι κάτι τόσο
εύθραυστο και αδιόρατο, μόνο η κάμερα
μπορεί να το συλλάβει. Είναι σαν κολιμπρί
που πετάει και την ποίησή του, μόνο μια
κάμερα μπορεί να την αιχμαλωτίσει.

Η πραγματική Marilyn που στην
πιο τρυφερή της ηλικία, από 8-11 χρονών
είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά (σ.σ. κατά
τα φαινόμενα όχι μόνο μια φορά και όχι
μόνο από έναν άντρα), είχε μάθει πως ο
έρωτας ήταν «σκληρό νόμισμα» – μπορούσε
να το δώσει για να «αγοράσει» αγάπη,
φροντίδα, προσοχή. Αυτό ήθελε, αυτό
προσπαθούσε σε όλη της τη ζωή. Διαλέγοντας,
πάντα, λάθος άντρες.

ΓΑΜΟΣ ΣΤΑ 16

Στις 19 Ιουνίου
1942, η 16χρονη Νorma Jeane
Baker παντρεύτηκε τον James
Dougherty, τεχνίτη αεροσκαφών
στη Lockheed, γειτονόπουλό
της, μόλις 5 χρόνια μεγαλύτερό της. Δεν
ήταν ερωτευμένη μαζί του – φλέρταραν
λίγο σαν παιδιά, ρομαντικές βόλτες με
το αυτοκίνητο, μερικά φιλιά στα σκοτεινά.
Αλλά οι Goddards, το ζευγάρι
που τη φιλοξενούσε εκείνη την περίοδο,
θα έφευγαν από την Καλιφόρνια – χωρίς
κανένα επίσημο κηδεμόνα (σ.σ. πατέρα δεν
είχε γνωρίσει και η η μητέρα της, Gladys
μπαινόβγαινε ήδη στα ψυχιατρεία, με
διαγνωσμένη σχιζοφρένεια), η μικρή
έπρεπε να επιστρέψει στο ορφανοτροφείο.
Προτίμησε το γάμο. Χρόνια αργότερα θα
θυμόταν τα αισθήματα μοναξιάς, ανασφάλειας
και απόρριψης, που της είχε προκαλέσει
αυτή η βιαστική, υποχρεωτική «ένωση».

Κι επίσης,
σιχαινόταν την ιδέα να μείνει για πάντα
μια απλή νοικοκυρά – «ο γάμος δεν μου
προκαλούσε θλίψη, αλλά ούτε και ευτυχία»,
θα έλεγε. «Ο άντρας μου κι εγώ δεν
μιλούσαμε σχεδόν ποτέ – όχι, γιατί
ήμασταν θυμωμένοι. Δεν είχαμε τίποτα
να πούμε. Πέθαινα από πλήξη».

© Getty Images / Ideal Image

Αλλά μετά, η
Αμερική μπήκε στον πόλεμο, ο James
κατατάχτηκε στους πεζοναύτες, έφυγε
στην Ασία. Η Norma Jeane,
έπιασε δουλειά σε ένα στρατιωτικό
εργοστάσιο – εκεί ακριβώς την «ανακάλυψε»
ο φωτογράφος David Conover
και της πρότεινε να του ποζάρει, για
μοντέλο. Ο γάμος της διαλύθηκε το 1946.
Την ίδια χρονιά η Marilyn
Monroe υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με
την Twentienth Century Fox. Αλλά ίσως, αν δεν είχε
γίνει ο πόλεμος, να ήταν άλλη μια γυναίκα
που πέθαινε από πλήξη μέσα σε μια κουζίνα,
στο San Fernando
Valley…

KAI O
DI MAGGIO ΗΘΕΛΕ
ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ

Τον Μάρτιο
του 1952, η Μarilyn δεν ήταν
ακόμα star – αλλά δεν
μπορούσε να πατήσει πόδι σ’ένα δωμάτιο,
χωρίς οι άντρες να κάνουν βρώμικες
σκέψεις. O Joe
Di Maggio,
κορυφαίος παίκτης του αμερικάνικου
μπέιζμπολ, είχε μόλις «κρεμάσει τα
παπούτσια του». Λέγεται πως είδε μια
φωτογραφία της σε ένα περιοδικό, όπου
πόζαρε αγκαλιά με τον παίκτη των White
Sox, Gus Zernial
και του ζήτησε να κανονίσει ένα ραντεβού.

Η Marilyn αρνήθηκε στην αρχή
– φοβόταν πως ο Di Maggio,
θα ήταν άξεστος και φωνακλάς, όπως οι
περισσότεροι πετυχημένοι άντρες που
ήξερε. Στο πρώτο τους ραντεβού τον έστησε
δυό ώρες. Με έκπληξη, ανακάλυψε έναν
άντρα σοβαρό και αξιοπρεπή. Ο Di
Maggio δεν ήταν όμορφος, αλλά
εξέπεμπε αυτοπεποίθηση και ήταν
προστατευτικός μαζί της. Της άρεσε να
την προστατεύουν. Της έκανε
πρόταση γάμου
την Πρωτοχρονιά
του 1953. Δέχτηκε.
Παντρεύτηκαν στις 14 Ιανουαρίου του 1954
και χώρισαν 9 μήνες αργότερα – η Marilyn
δεν είχε υπολογίσει πως για τον Di
Maggio, έναν άντρα με αυστηρή,
καθολική ανατροφή, μια γυναίκα – η δική
του
γυναίκα- θα μπορούσε να είναι
μόνο δύο πράγματα : μητέρα και νοικοκυρά.
Eκείνη δεν ήθελε να είναι
τίποτα από τα δύο.

© Getty Images / Ideal Image

Επιπλέον, ο
Joe τη ζήλευε παθολογικά,
βαριόταν στα κοσμικά parties,
τα μάτια των αντρών που «καταβρόχθιζαν»
τη Μarilyn τον έκανε να
αισθάνεται άρρωστος. Είχαν βίαιους
καυγάδες. Η χαριστική βολή δόθηκε, την
εποχή που γύριζε το «Επτά χρόνια φαγούρα»,
μετά το τέλος της διάσημης σκηνής με το
άσπρο φόρεμα και τον αεραγωγό. Ο Wilder,
είχε αποφασίσει – για λόγους διαφημιστικούς
– το γύρισμα να γίνει δημόσια.

Ένα
τεράστιο πλήθος κόσμου – ανάμεσά τους
και ο Di Maggio
– μαζεύτηκε για να δει την αγαπημένη
του σταρ, εκατοντάδες άντρες έμειναν
να χαζεύουν το φόρεμά της να σηκώνεται,
τα πόδια της , εκτεθειμένα, το εσώρουχό
της, τη Μarilyn, σχεδόν γυμνή,
ξέπνοη, προκλητική, παραδομένη. Η σκηνή
επαναλήφθηκε πολλές φορές. Την επόμενη
μέρα στο studio, η μακιγιέζ
της ηθοποιού προσπαθούσε μάταια να
κρύψει τους μώλωπες στο πρόσωπο και τα
χέρια της, με βαρύ make up.
Στις 17 Οκτωβρίου 1954 η Μarilyn
υπέβαλε αίτηση για διαζύγιο, επικαλούμενη
«ψυχολογική βία». Ο Di
Maggio δεν εμφανίστηκε καν
στο δικαστήριο.

”Ο άντρας μου κι εγώ δεν
μιλούσαμε σχεδόν ποτέ – όχι, γιατί
ήμασταν θυμωμένοι. Δεν είχαμε τίποτα
να πούμε. Πέθαινα από πλήξη”.


όμως, παρά το βίαιο τέλος του γάμου τους,
η Marilyn ήξερε πως μπορούσε
να βασίζεται σε κείνον. Ο Di
Maggio, που ποτέ δεν έπαψε
να την αγαπά, την έβγαλε από την ψυχιατρική
κλινική όπου είχε καταφύγει μετά το
διαζύγιό της με τον Miller,
εκείνος προσπάθησε να την βοηθήσει να
σταθεί στα πόδια της – πριν πεθάνει,
της πρότεινε, λένε, να ξαναπαντρευτούν
και η Μarilyn δέχτηκε. Ο Joe
ήταν πάλι αυτός που κανόνισε την κηδεία
της. Και μετά, μέχρι τον θάνατό του, το
1999, φρόντιζε να υπάρχουν πάντα φρέσκα
λουλούδια στον τάφο της – ένα μπουκέτο
κόκκινα, ερωτικά τριαντάφυλλα, σταλμένα
από κείνον…

H STAR
ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Το 1951, όταν
γνώρισε την Μarilyn Monroe,
o Arthur Miller, ήταν 35 χρονών
– ένα «κεφάλαιο» της αμερικάνικης
δραματουργίας, ο συγγραφέας του «Ήταν
όλοι τους παιδιά μου» και του «Ο θάνατος
του εμποράκου», Και σύζυγος. Και πατέρας
δυό παιδιών.

Τους σύστησε
ο Kazan, στο πλατό της Fox.
Δυό μέρες αργότερα, πήγαν μαζί σε ένα
party. Η Marilyn,
ήταν ενθουσιασμένη μαζί του – ο Miller
είναι ο μόνος άντρας που δεν προσπαθεί
να τη ρίξει στο κρεβάτι και που παίρνει
τις φιλοδοξίες της στα σοβαρά, που την
προτρέπει να σπουδάσει. Την επόμενη
μέρα εκείνος θα το σκάσει στην Νέα Υόρκη.
«Την ήθελα απελπισμένα, γι’ αυτό και
έπρεπε να φύγω, διαφορετικά θα έχανα
τον εαυτό μου»
. Το 1956, όταν θα
ξανασυναντηθούν, η Μarilyn
θα είναι πλέον διάσημη. Kουρασμένος
από τις εντάσεις ενός αδιέξοδου γάμου,
o Μiller θα
αφεθεί στον πόθο του – στα 29 της, η
Marilyn είναι ένα αληθινό
«Στραντιβάριους του σεξ» – ποιος μπορεί
να της αντισταθεί;

© Getty Images / Ideal Image

Στις 29 Ιουνίου
1956, ο συγγραφέας και η σταρ κάνουν ένα
γρήγορο πολιτικό γάμο, και δυό μέρες
αργότερα, ξαναπαντρεύονται με εβραϊκή
τελετή – η Marilyn έχει
ασπαστεί τον ιουδαϊσμό, για χάρη του.
Θέλει απεγνωσμένα να ανήκει κάπου.

Στον μήνα
του μέλιτος, στο Λονδίνο θα διαπιστώσει
πως έχει κάνει πάλι λάθος. Διαβάζοντας
στα κρυφά το ημερολόγιο του άντρα της,
η Μarilyn βλέπει πως ο Μiller
αμφιβάλλει για τον έρωτά τους και
μερικές φορές ντρέπεται για κείνη,
μπροστά στους διανοούμενους φίλους
του. Η διαπίστωση θα την συντρίψει. Ο
φόβος, η βεβαιότητά της πως πάντα
απογοήτευε τους ανθρώπους που την
αγαπούσαν ζωντανεύουν πάλι. Μετά απ’αυτή
την ανακάλυψη, της είναι δύσκολο, να
δουλέψει, να ζήσει.

Η πραγματική Marilyn που στην
πιο τρυφερή της ηλικία, από 8-11 χρονών
είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά είχε μάθει πως ο
έρωτας ήταν «σκληρό νόμισμα» – μπορούσε
να το δώσει για να «αγοράσει» αγάπη,
φροντίδα, προσοχή.

Ο Miller,
βάζει στην άκρη την καριέρα του για να
τη βοηθήσει , γράφει το σενάριο του φιλμ
«Οι Αταίριαστοι», στο οποίο πρωταγωνιστεί
η Marilyn. Ο τίτλος του έργου
θα αποδειχτεί προφητικός. Το 1960, ο Miller
κουρασμένος, «στραγγισμένος» από τις
απαιτήσεις, τις σκηνές, την ανεξέλεγκτη
συμπεριφορά της ανασφαλούς ντίβας,
υποβάλλει αίτηση διαζυγίου. «Αν δεν το
έκανα», θα πει χρόνια αργότερα, « θα
πέθαινα». Και ο Wilder θα
γράψει τον πιο ευφυή επίλογο της σχέσης
τους : «Οι γάμοι της δεν κράτησαν γιατί
ο Di Maggio ανακάλυψε πως είναι η Marilyn Monroe
και ο Miller συνειδητοποίησε πως δεν ήταν
η Marilyn Monroe…»

ΟΤΑΝ Η ΜARILYN
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ JFK

Η Marilyn
και ο JFK πρωτοσυναντήθηκαν
τον Mάρτιο του ’54, σε ένα
πάρτι του Charles K.Feldman,
του πιο διάσημου χολιγοντιανού
ιμπρεσάριου. Ο JFK –
νεοεκλεγείς, τότε, γερουσιαστής των
Δημοκρατικών – ήτανέξι μήνες παντρεμένος
με την Jackie. Η Marilyn
είχε μόλις γυρίσει το “Nιαγάρα”
και το “Oι άντρες προτιμούν
τις ξανθιές” και ήταν ένας ήλιος σαγήνης,
κρεμασμένος στο μπράτσο του Di
Maggio. Είχε μόλις υιοθετήσει
το look Jean
Harlow : ξανθά, σχεδόν λευκά
μαλλιά, βλέμμα γόησσας, εμφάνιση showgirl
και βλέμμα κοριτσιού που έχει ανάγκη
να ασχολούνται μαζί του. Φεύγοντας από
κείνο το πάρτι, o JFK
θα ‘χει στην τσέπη του, το χαρτάκι με
το τηλέφωνό της.

 

H
ιστορία τους δεν θα είναι το τυπικό
ρομάντζο, καρδιές, φεγγάρια, άγγελοι
που βρίσκουν το ταίρι τους στον ουρανό
– «γράφεται» με γρήγορα ραντεβουδάκια
μετά από lunch breaks,
κλεφτά περάσματα από ακριβές σουίτες
ξενοδοχείων. Η Marilyn δεν
είναι παρά ένα ακόμα τρόπαιο στη συλλογή
θηραμάτων του γερουσιαστή Kennedy.
Ωστόσο, με έναν περίεργο τρόπο, οι δυό
τους μοιάζουν : έχουν το «χάρισμα», την
ίδια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ. Και
συναντιούνται, στην ίδια «χρονική ρωγμή»: εκείνη, είναι μια σταρ που φτάνει στην
κορυφή. Κι εκείνος, ετοιμάζεται να γίνει
πρόεδρος των ΗΠΑ.

H
ιστορία θα συνεχιστεί στο ίδιο μοτίβο.
Η Μarilyn θα είναι εκεί, τη
βραδιά που ο Jack θα πάρει
το χρίσμα, στο συνέδριο των Δημοκρατικών,
θα είναι εκεί στα διαλείμματα της
προεκλογικής του εκστρατείας, όταν θα
της χτυπάει, περασμένα μεσάνυχτα την
πόρτα, λέγοντάς της πως «έσφιξα δέκα
χιλιάδες χέρια, είμαι κουρασμένος».

Θα
τον περιμένει να γιορτάσουν, όταν θα
εκλεγεί πρόεδρος. Μπορεί κανείς να
φανταστεί την παράνοια της σχέσης τους
τα επόμενα δυό χρόνια τον κλοιό των
παρακολουθήσεων (σ.σ. τους παρακολουθούσαν
σχεδόν οι πάντες, το FBI, η
Μαφία, ο Hoffa και τα συνδικάτα,
ιδιωτικοί αστυνομικοί, ο Hoover,
ο ψυχίατρός της ) τις συναντήσεις τους,
μπροστά στα έκπληκτα μάτια της ασφάλειας
του Προέδρου, που παρίστανε πως δεν
αναγνώριζε τη σταρ, με γυαλιά και μαύρη
περούκα. Και την απελπισία της τελευταίας
– μια απελπισία που συνόρευε με την
τρέλα. Στα τριανταπέντε της, διαρκώς
μισοναρκωμένη από χάπια, σχεδόν ξοφλημένη
κινηματογραφικά, η Marilyn
δεν ονειρευόταν να διαπρέψει σε ρόλους
μοιραίων, απατημένων γοησσών. Ήθελε να
γίνει Πρώτη Κυρία.

© Getty Images / Ideal Image

Ο επίλογος
θα μοιάζει με ένα θόλο, ασύνδετο,
εξωφρενικό όνειρο. Χάπια. Απελπισία. Η
Fox την απολύει. Bόλτες
με τον Bobby Κennedy
στις παραλίες της Σάντα Μόνικα. Περνούν
την νύχτα μαζί. Ο Ηοοver, ο
Hoffa, η CIA,
παρακολουθούν. Φάκελοι, κοριοί, σημειώματα.
Ο Jack δεν βγαίνει στα
τηλέφωνα. Η Marilyn καταπίνει
τα χάπια σαν κουφέτα. Πως τολμάει να την
αγνοεί ; Συνέντευξη Τύπου, θα τα πει όλα,
θα τα πεί. Σαμπάνια. Και άλλα χάπια. Στις
30 Ιουλίου, η Marilyn μιλάει
στο τηλέφωνο με τον Ρόμπερτ Κένεντι –
κλάματα, απειλές. Στις 4 Αυγούστου 1962,
η Μarilyn αποκοιμιέται πάνω
στο τηλέφωνό της. Για πάντα.