7 γυναίκες που θα σε πείσουν να γίνεις εθελόντρια

Χωρίς τον εθελοντισμό, τουλάχιστον στην Ελλάδα, πολλά έργα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν και κατ’ επέκταση πολύς κόσμος θα είχε μείνει χωρίς βοήθεια.

Η 5η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα Εθελοντισμού για την Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη το 1985, με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στα εκατομμύρια των εθελοντών, που είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του ανθρώπου, συχνά με κίνδυνο της ζωής τους.

Ας δώσουμε, λοιπόν, το λόγο έστω για μια ημέρα, σε ανθρώπους που αφιερώνουν ώρες της ζωής τους για να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους. Ας αφήσουμε 7 εθελόντριες σε Οργανισμούς που στοχεύουν σε μια καλύτερη ζωή, να μας πουν για τα κίνητρα τους και τη σημασία του να είσαι εθελοντής. Και ας σκεφτούμε μετά, λίγο καλύτερα, αν βοηθάει περισσότερο να είμαστε καχύποπτοι ή να δίνουμε το χέρι μας όταν μπορούμε σε αυτούς που το χρειάζονται.

Ντία Χωραφά

 

Έγινα εθελόντρια στο “Μπορούμε” πριν περίπου δύο μήνες, όταν γνώρισα τους ιδρυτές αυτής της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης με σκοπό τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων και την καταπολέμηση του υποσιτισμού στην Ελλάδα.

Πηγή ευαισθητοποίησης ήταν το όραμα, η φιλοσοφία και το έργο των ιδρυτών, και κατ’ επέκταση της ομάδας του “Μπορούμε”.

Η θετική στάση ζωής, η κοινωνική προσφορά και αλληλεγγύη συνδυάζονται με τον επαγγελματισμό, τη διαφάνεια, την αίσθηση ευθύνης.

Μεταξύ των πολλών στοιχείων που θα μπορούσα να αναφέρω για το έργο της Οργάνωσης, σημειώνω ότι το “Μπορούμε” καθημερινά σώζει και προσφέρει περισσότερες από 10.000 μερίδες φαγητού σε ανθρώπους που βιώνουν διατροφική ανασφάλεια.

Πιστεύω στον εθελοντισμό και την ενεργό δραστηριοποίηση της κοινωνίας των πολιτών. Μέσω της συλλογικής δράσης για κοινωνικό σκοπό μπορούμε να αλλάξουμε αυτά που μας ενοχλούν και μας απογοητεύουν στη σημερινή πραγματικότητα.

Κάθε ιστορία διάσωσης και προσφοράς φαγητού σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη είναι σημαντική και ξεχωριστή! Ενδεικτικά αναφέρω την πρώτη δράση στην οποία συμμετείχα με την ομάδα του Μπορούμε στο πλαίσιο μιας έκθεσης τροφίμων. Ήταν μεγάλη η χαρά μας όταν στο τέλος λειτουργίας της έκθεσης συγκεντρώσαμε μεγάλη ποσότητα αγροδιατροφικών προϊόντων υψηλής διατροφικής αξίας. Τα τρόφιμα που μας διέθεσαν οι παραγωγοί προσφέραμε με τη σειρά μας σε φορείς που στηρίζουν ευάλωτες κοινωνικά ομάδες.

Χθες με χαρά αποδεχθήκαμε την πρόσκληση ενός δημοτικού σχολείου προκειμένου να ενημερώσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τους μικρούς μαθητές για το θέμα της σπατάλης του φαγητού, τον εθελοντισμό και την κοινωνική προσφορά. Με τη σειρά τους τα παιδιά μας πρότειναν ιδέες για να διαδώσουμε το μήνυμα σε όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται. Μαθαίνουμε πολλά από τους μικρούς μας φίλους!

Θα συμβούλευα κάποιον να γίνει εθελοντής:

Για τη χαρά της συλλογικότητας, της συμμετοχής και της ομαδικότητας.

Για τη χαρά της δημιουργικότητας και της μάθησης, πως να δίνεις άμεσα λύσεις, πως με λίγα μέσα να επιτυγχάνεις το μέγιστο αποτέλεσμα.

Για τη χαρά της προσφοράς και της αλληλεγγύης.

Για την αίσθηση ελπίδας και αισιοδοξίας!

*Το Μπορούμε είναι μία μη κερδοσκοπική οργάνωση με σκοπό τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων και την καταπολέμηση του υποσιτισμού στην Ελλάδα. Στα πλαίσια του προγράμματος “Διάσωση & Προσφορά Τροφίμων”, καθημερινά, σώζει φαγητό και τρόφιμα από όλους τους πιθανούς δωρητές και το προσφέρει, μέσω κοινωφελών φορέων, στους ανθρώπους που βρίσκονται σε διατροφική ανασφάλεια. Με αυτόν τον τρόπο μειώνεται η περιβαλλοντική επιβάρυνση και παράλληλα στηρίζονται επισιτιστικά οι πιο ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες.

Κοντυλένια Παπανικολάου

 

Η έννοια της προσφοράς θα μπορούσα να πω ότι είναι συνυφασμένη με εμένα, με την ζωή μου από τα πρώτα κιόλας χρόνια της αφού όλη αυτή η ανάγκη προέκυψε από την μητέρα μου η οποία υπήρξε και εξακολουθεί να είναι άνθρωπος προσφοράς.

Εύχομαι να συνεχίσει και η κόρη μου στο ίδιο μοτίβο αν και τα δείγματα μου το επιβεβαιώνουν.

O εθελοντισμός είναι ένα θέμα που μας αγγίζει όλους, ανεξαρτήτως κοινωνικο-οικονομικής τάξης και επαγγελματικής ιδιότητας. Ενδυναμώνει την κοινωνική αληλλεγγύη ενισχύει την ενεργό συμμετοχή και την συνύπαρξη προσδίδοντας νέο περιεχόμενο στη ζωή μας.

Oι εθελοντές θα έλεγα βιώνουν το αθλητικό γεγονός Spetses Mini Marathon στον ίδιο βαθμό με τους αθλητές καθώς δεν είναι απλοί θεατές.

Μια από τις καλύτερες στιγμές που θυμάμαι ως εθελόντρια, ήταν στο Spetses Mini Marathon στο κεντρικότερο σημείο του νησιού(ΝΤΑΠΙΑ)εκατοντάδες όρθιοι να χειροκροτούν με δάκρυα χαράς και να παροτρύνουν τον αθλητή Νίκο Παπαγγελή να τερματίσει. Μεγαλείο ψυχής!

Με τον εθελοντισμό:

Αναπτύσσεις νέες δεξιότητες

Μαθαίνεις να δουλεύεις ως μέλος μιας ομάδας

Μαθαίνεις να βάζεις στόχους και να τους πετυχαίνεις

Γνωρίζεις ανθρώπους με διαφορετικές κοινωνικές και πολιτισμικές καταβολές,που έχουν τα ιδια ενδιαφέροντα

Παρατηρείς πως γίνεται ο συντονισμός μεγάλων και μικρών ομάδων για την επίτευξη των στόχων

Κατανοείς καλύτερα τους συμπολίτες σου

*Το Spetses Mini Marathon είναι μια αθλητική διοργάνωση που δημιουργήθηκε το 2011 και κατάφερε να ξεχωρίσει στο εγχώριο και το διεθνές αγωνιστικό σκηνικό. Στοχεύει στην προαγωγή του καλού τρόπου ζωής και έχει διαπιστωθεί ότι εκτός από τον κλάδο του τουρισμού, έχει συμβάλει στην καλύτερη υγεία των κατοίκων και συγκεκριμένα των παιδιών του νησιού.

Ειρήνη Γιαννακοπούλου

Είμαι εθελόντρια στον οργανισμό “Το Χαμόγελο του Παιδιού” και συγκεκριμένα στο σπίτι ημερήσιας φροντίδας Βροχίτσας από τον Οκτώβριο του 2014.

Μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου και ενημερώθηκα για το σπουδαίο έργο που γίνεται στο σπίτι αυτό και έτσι θέλησα να γίνω και εγώ μέλος σε αυτήν την ομάδα.

Ο εθελοντισμός για μένα δεν είναι απλά ένας όρος, είναι τρόπος ζωής.

Επέλεξα να ασχοληθώ με τον Οργανισμό αυτόν διότι καμία χρηματική απολαβή δεν υπερβαίνει την ανεκτίμητη αξία ενός αυθόρμητου και αληθινού χαμόγελου στο πρόσωπο ενός παιδιού.

Τι πιο σπουδαίο από το να συμβάλλεις στη διατήρηση της αθωότητας στα μάτια ενός παιδιού; Τι πιο σπουδαίο από το να βοηθάς τα παιδιά που θα αποτελέσουν το μέλλον μας;

Θυμάμαι τα περασμένα Χριστούγεννα, κατά την είσοδο του Αγίου Βασίλη στο χωριό της Βροχίτσας πάνω σε ένα πυροσβεστικό όχημα συνοδευόμενο από άλλα οχήματα της πυροσβεστικής υπηρεσίας, τα παιδιά να τρέχουν στον προαύλιο χώρο του σπιτιού πλημμυρισμένα από αθωότητα, ανυπομονησία και χαμόγελα ευτυχίας. Μαζί με τα παιδιά της γειτονιάς και τα παιδιά του Χαμόγελου: όλοι μαζί μια παρέα, χωρίς “ταμπέλες”, χωρίς “διακρίσεις”, μόνο με χαμόγελα! Ομολογώ πως αποτέλεσε μία από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου.

Στη σημερινή οικονομικά δυσβάσταχτη και εγωκεντρική κοινωνία στην οποία ζούμε, ο εθελοντισμός αποτελεί μέσο ευτυχίας.

Θα συμβούλευα όλους να ασχοληθούν με τον κάθε είδους εθελοντισμό, να εμπνευσθούν από αυτόν και να είναι σίγουροι πως η ζωή τους θα αποκτήσει βαθύτερο νόημα και αξία. Και όσον αφορά “Το Χαμόγελο του Παιδιού”, δεν υπάρχει πιο ουσιώδης ματιά στο μέλλον από την αναγνώριση ότι βοηθώντας ένα ΠΑΙΔΙ, βοηθάμε τους εαυτούς μας.

*”Το Χαμόγελο του Παιδιού”, είναι ένας εθελοντικός οργανισμός, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Στηρίζεται στο συναίσθημα, αλλά δε μένει σ’ αυτό και στα λόγια. Έχει κάνει πράξη την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των παιδιών. Κύριο μέλημά του είναι να προασπίσει τα δικαιώματα των παιδιών όχι μόνο στη θεωρία αλλά στην πράξη, καθημερινά, 24 ώρες την ημέρα, 365 ημέρες το χρόνο. Να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη σωματική, ψυχική και πνευματική ισορροπία τους. Βασίζεται στις υπηρεσίες του κράτους (Αστυνομία, Εισαγγελίες, Νοσοκομεία κ.α.), όπου υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι που συμβάλλουν στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των παιδιών. Ως εθελοντικός οργανισμός, στηρίζει τους θεσμούς, ώστε να γίνουν αποδοτικότεροι σε θέματα παιδιών.

Νεκταρία Σκίτσα

 

Επίσημα εθελόντρια στο Κέντρο Ημέρας του Κέντρου Ζωής είμαι εδώ και ένα χρόνο. Θέλησα να γίνω εθελόντρια στον συγκεκριμένο Οργανισμό γιατί αφορά ένα ευαίσθητο θέμα που χρειάζεται σεβασμό και αγάπη και ήταν αυτό που ήθελα να προσφέρω.                                         

Το να γίνω εθελόντρια δεν ήταν απόφαση μιας στιγμής, αλλά ένα αίσθημα ανθρωπισμού που προερχόταν από το συναίσθημά μου και μέσα από τον εθελοντισμό μπόρεσα να το εκφράσω.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές των βιωματικών σεμιναρίων που πραγματοποιούσε η ψυχολόγος του Κέντρου ζωής Μαρία Κουλεντιανού για τους νέους εθελοντές. Στιγμές γεμάτες με ειλικρίνεια, επικοινωνία και αγάπη.

Θα προέτρεπα κάποιον να γίνει εθελοντής αν έχει αγάπη για τον συνάνθρωπο και αυτό θέλει να το εφαρμόσει στην καθημερινότητα του, κάτω από πραγματικές συνθήκες. Όπως έχει πει και ο υπεύθυνος του Κέντρου ημέρας του Κέντρου Ζωής Παναγιώτης Βότσης, στην φιλανθρωπία δίνεις αυτό που σου περισσεύει, η αυτό που έχεις, αν αυτά τελειώσουν δεν δίνεις τίποτα.

Στον εθελοντισμό, όμως είναι διαφορετικά. Δίνεις αυτό που είσαι και αυτό που είσαι δεν τελειώνει ποτέ.

* Το Κέντρο Ζωής, είναι η μη κυβερνητική οργάνωση που από το 1991 παρέχει δωρεάν, ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών, στους ανθρώπους που ζουν με HIV/AIDS, των οικογενειών και των συντρόφων τους. Το Κέντρο ανταποκρίνεται και στις ανάγκες ενημέρωσης του ευρύτερου πληθυσμού σχετικά με το HIV/AIDS ενώ λειτουργεί χάρη στην πολύτιμη και ακούραστη προσφορά των εθελοντών και επαγγελματιών του, μέσα σε πλαίσια σεβασμού προς τον συνάνθρωπο και απόλυτης εχεμύθειας. Οι εθελοντές του Κέντρου Ζωής εκπαιδεύονται σε ειδικά σεμινάρια, τα οποία διοργανώνονται κάθε χρόνο.

Εύη Ρούτη

Στη Φαιναρέτη είμαι εθελόντρια εδώ και περίπου μισό χρόνο. Έχω τελειώσει ψυχολογία, αλλά εδώ βοηθάω στο διοικητικό κομμάτι.

Πρώτα γνώρισα αυτή την Οργάνωση, ως εξυπηρετούμενη. Ήρθα, έγκυος, δηλαδή για τις τάξεις και τη συμβουλευτική.

Έχοντας γνωρίσει από μέσα τη δράση της Φαιναρέτης, αποφάσισα να συνεχίσω εθελοντικά.

Θεωρώ σημαντικό να είσαι εθελοντής. Αν έχεις χρόνο και διάθεση αξίζει να προσφέρεις, σε ένα φορέα που κανονικά θα έπρεπε το Κράτος να προσφέρει.

Έχουμε κάθε μέρα ωραίες στιγμές. Μαμάδες που έρχονται με τα παιδιά που έχουν γεννήσει να μας πουν ευχαριστώ και άλλες που μας ευχαριστούν για την βοήθεια που παρείχαμε μέσω της τηλεφωνικής γραμμής.

Δε μπορείς να πεις σε κάποιον να γίνει εθελοντής, είναι πως το νιώθει. Ο εθελοντισμός όμως είναι κάτι που σε γεμίζει. Όταν βλέπεις ότι βοηθάς σε ένα έργο που πιστεύεις, είναι μια μεγάλη ικανοποίηση. Σίγουρα, σου δίνει μεγαλύτερη από το να πας για καφέ, ενώ επίσης μπορεί να “γεμίσει” το βιογραφικό σου μια περίοδο που δεν έχεις δουλειά.

*Η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία (ΑμΚΕ) “ΦΑΙΝΑΡΕΤΗ” ιδρύθηκε το 2006 με σκοπό την έρευνα και την παρέμβαση για την προαγωγή της υγείας της γυναίκας και της οικογένειας στην Ελλάδα. Η “ΦΑΙΝΑΡΕΤΗ”  οργανώνει δράσεις και αναλαμβάνει καινοτόμες πρωτοβουλίες με άμεση αναφορά στη γυναίκα και την οικογένεια και βασικό άξονα την αντίληψη ότι η παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών πρόνοιας και πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας δεν συνιστά πολυτέλεια αλλά ανάγκη και δικαίωμα κάθε πολίτη.

Μαίρη Κοτρώτσου

Είμαι εθελόντρια στην Αμυμώνη, εδώ και περίπου 6 μήνες. Έχω σπουδάσει βρεφονηπιοκόμος και ψάχνοντας για δουλειά ανακάλυψα το έργο της Αμυμώνης.

Ήθελα να προσφέρω τη βοήθεια μου σε άτομα που την έχουν ανάγκη.

Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποια στιγμή από την εμπειρία μου στην Αμυμώνη. Όλες είναι όμορφες και έχουν συγκινήσεις. Είναι μαγικό πως παιδιά με πολλαπλές αναπηρίες όπως όρασης, κίνησης, λόγους, νόησης, εκφράζουν τα αισθήματα χαράς και λύπης, εκφράζουν τα θέλω τους και μη…

Θα συμβούλευα κάποιον να γίνει εθελοντής:

Για να προσφέρει κάτι που ίσως ξέρει και είναι χρήσιμο σε κάποιους άλλους

Για να γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους. Ο καθένας μας είναι μοναδικός.

Για να μάθει κάτι καινούργιο, ακόμα και για το πεδίο σπουδών του. Η πράξη δεν περιγράφεται με λόγια.

*Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Προβλήματα Όρασης και Πρόσθετες Αναπηρίες Αμυμώνη ιδρύθηκε το 1993.Ως ειδικώς αναγνωρισμένο φιλανθρωπικό σωματείο, έχει ήδη απευθυνθεί σε 200 οικογένειες. Σήμερα παρέχει υπηρεσίες σε 90 άτομα από βρέφη έως ενήλικες μέχρι 40 ετών. Τα άτομα αυτά εκτός από προβλήματα όρασης (τύφλωση ή πολύ χαμηλή όραση) έχουν επιπρόσθετες αναπηρίες, όπως νοητική υστέρηση, αυτισμό, σύνδρομα, νευρολογικές διαταραχές, άλλα αισθητηριακά και κινητικά προβλήματα. Η εκπαίδευση και αποκατάστασή τους γίνεται μέσω τεσσάρων (4) ξεχωριστών προγραμμάτων, με σκοπό την ανάπτυξη κάθε ατόμου ώστε να ανεξαρτητοποιηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο. To 2006 η Αμυμώνη στήριξε και συνέβαλε στην ίδρυση του Συλλόγου Γονέων παιδιών με τύφλωση και πρόσθετες αναπηρίες, στη Θεσσαλονίκη.

Πελίνα Θεοδοσίου

 

Προσφέρω εθελοντικά τις υπηρεσίες μου ως δημοσιογράφος στη ΓΡΑΜΜΗ ΖΩΗΣ, από το 2010. Έχω αναλάβει το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας του Εθελοντικού Οργανισμού.

Η πρώτη γνωριμία μου με τη ΓΡΑΜΜΗ ΖΩΗΣ  έγινε μέσα από μια συνέντευξη που έκανα με τον Πρόεδρο του Διοικητικού της Συμβουλίου κ. Γεράσιμο Κουρούκλη, για τηλεοπτική εκπομπή. Εκεί και σε επόμενες επαφές μου με ανθρώπους του Οργανισμού, κατάλαβα ότι είχα απέναντί μου ανθρώπους που με ανιδιοτέλεια προσπαθούν να στήσουν ένα εθελοντικό σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης προς τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας. Είδα μια ειλικρινή προσπάθεια κάλυψης των κενών που υπάρχουν στον τομέα αυτό από την πλευρά του κράτους και μια αγωνία για τη δημιουργία δομών που θα ενίσχυαν το αίσθημα ασφάλειας των ηλικιωμένων και θα υπερασπιζόταν την αξιοπρέπειά τους. Γνωρίζοντας από την εμπειρία μου ως δημοσιογράφος ότι οποιαδήποτε προσπάθεια δεν έχει και πολλές πιθανότητες να πετύχει, αν δεν επικοινωνηθεί σωστά, αν ο κόσμος δεν τη γνωρίσει και δεν καταλάβει την πραγματική της διάσταση και σημασία, αποφάσισα να βοηθήσω στον τομέα αυτόν ακριβώς. Να προσφέρω δηλαδή την εμπειρία μου και μερικές ώρες απασχόλησης, ώστε το μήνυμα να περάσει στην κοινωνία και το έργο της ΓΡΑΜΜΗΣ ΖΩΗΣ να γίνει γνωστό.

Γιατί έγινα εθελόντρια; Καλή ερώτηση. Όπως το λέει και η λέξη “εθελόντρια”, το ήθελα. Και πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο, εκτός από αυτά που πρέπει, να μπορεί να πει ότι κάνει και κάτι που πραγματικά το θέλει. Είναι μερικά πράγματα που σε “πληρώνουν” διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Σε “πληρώνουν”, σε γεμίζουν δηλαδή με συναισθήματα, με ικανοποίηση, με χαμόγελο.

Μια από τις καλύτερες στιγμές, ήταν όταν έληξε το πρώτο SILVER  ALERT και ο ηλικιωμένος που αναζητούσαμε είχε βρεθεί σώος.

Η αίσθηση ότι βοήθησες να δοθεί τέλος στην αγωνία και το φόβο ενός ανθρώπου που κινδυνεύει και είναι εντελώς αδύναμος να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά και των ανθρώπων της οικογένειάς του που τον αναζητούν με αγωνία για την τύχη του, δημιουργεί τρομερά συναισθήματα.

Πραγματικά, όλοι οι άνθρωποι της ΓΡΑΜΜΗΣ  ΖΩΗΣ, ζούμε την κάθε περίπτωση από τόσο κοντά, που γίνεται δική μας! Έτσι, κάθε φορά που ένα περιστατικό ειδικά του SILVER ALERT τελειώνει με ευτυχή τρόπο, η ανακούφιση είναι τέτοια σα να πρόκειται για άνθρωπο της δικής μας οικογένειας!

Θα συμβούλευα κάποιον να γίνει εθελοντής για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα, στη συγκυρία που σήμερα ζει ο λαός μας, η κοινωνία έχει μεγάλη ανάγκη την εθελοντική προσφορά, ώστε οι αδυναμίες και οι ελλείψεις των κρατικών δομών να μην επιβαρύνουν κι άλλο την καθημερινότητα των πιο αδύναμων συμπατριωτών μας. Μεγαλύτερη ανάγκη όμως το έχουμε εμείς οι ίδιοι.

Η προσφορά χωρίς αντάλλαγμα, δίνει τέτοια ικανοποίηση που δύσκολα θα βρεις και στην καλύτερα αμειβόμενη εργασία.

 Η ελευθερία που αισθάνεσαι, η εμπειρία που αποκομίζεις, η επαφή με την ειλικρινή ευγνωμοσύνη του συνανθρώπου, αποφέρουν κέρδη ανεκτίμητα!

*Η “Γραμμή Ζωής” είναι μη Κερδοσκοπικός Εθελοντικός Οργανισμός. Ιδρύθηκε τον Μάιο του 2006 από τον Γεράσιμο Κορούκλη, πλαισιωμένο από μία ομάδα ανθρώπων με επιστημονική γνώση και εμπειρία στο χώρο της κοινωνικής μέριμνας, της σωματικής και ψυχικής υγείας, ευαισθητοποιημένους από τα υπάρχοντα προβλήματα στην οργανωμένη και ουσιαστική στήριξη των ηλικιωμένων. Σταθεροί στο στόχο της, η “Γραμμή Ζωής” σχεδιάζει, υλοποιεί και υποστηρίζει προγράμματα δράσης, στην κατεύθυνση της εξασφάλισης ποιοτικής και αξιοπρεπούς διαβίωσης της πιο ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας, αυτής των ατόμων μεγ+αλύτερης ηλικίας (65+).