Μπανάνες αντί για λουλούδια: Από ρατσισμό στο ποδόσφαιρο, η Mary Fowler βίωσε τον χειρότερο
- 20 ΝΟΕ 2025
Στο βιβλίο της, Bloom, η ποδοσφαιρίστρια των Matildas (Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου της Αυστραλίας), Mary Fowler, δεν χρησιμοποιεί τις λέξεις «ρατσισμός» ή «ρατσιστής». Ωστόσο, αποκαλύπτει το αηδιαστικό περιστατικό που παραλίγο να την ανάγκασει να σταματήσει το ποδόσφαιρο.
Βίωσε μπόλικο ρατσισμό στη γαλλική ομάδα Montpellier
Σε ηλικία μόλις 22 ετών, η Mary Fowler, η οποία αγωνίζεται επαγγελματικά στο ποδόσφαιρο από τα 15 της, έχει ήδη αρκετή εμπειρία για να γράψει τα απομνημονεύματά της. Η ιστορία της περιλαμβάνει ρατσισμό στο γήπεδο και εξαντλητικές μάχες με την κατάθλιψη.
Σε ένα περιστατικό, μια συμπαίκτριά της έκανε δώρο μπανάνες κατά τη διάρκεια μιας αποχαιρετιστήριας γιορτής μετά τον τελευταίο εντός έδρας αγώνα της με την ομάδα του Montpellier. Η Mary Fowler γράφει ότι οι υπόλοιπες συμπαίκτριές της που αποχώρησαν έλαβαν ένα μπουκέτο λουλούδια κι εκείνη απολύτως τίποτα (όπως και η Ashleigh Weerden, άλλη μια μαύρη συμπαίκτρια της).
Εν μέσω σύγχυσης στα αποδυτήρια σχετικά με το γιατί σε ορισμένες παίκτριες δόθηκαν δώρα και σε άλλες όχι, η Αυστραλή με καταγωγή από την Παπούα Νέα Γουινέα ισχυρίζεται ότι στη συνέχεια της δόθηκαν μπανάνες από συμπαίκτριες. Η δύσκολη περίοδος της στη Γαλλία, όπου μετακόμισε στα 17 της, τελείωσε πριν από 3 χρόνια. Προς το τέλος της παραμονής της στο Montpellier, η Mary Fowler σκεφτόταν να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Η παίκτρια της Manchester City λέει ότι βίωσε κατάθλιψη που κλιμακώθηκε σε αυτοτραυματισμό και αυτοκτονικές σκέψεις.
Το ρατσιστικό αποχαιρετιστήριο δώρο
«Από τότε που έφυγα από το Montpellier, η φίλη μου κι εγώ έχουμε μιλήσει για εκείνη τη στιγμή μερικές φορές. Το να μην λάβουμε λουλούδια ήταν ένα πράγμα, αλλά ως 2 από τις μόλις 6 μαύρες κοπέλες στην ομάδα, το να λαμβάνουμε μπανάνες δεν ήταν κάτι που μπορούσα να θεωρήσω αστείο. Ήταν κάτι που έκανε χωρίς να το σκεφτεί; Ήταν το μόνο πράγμα στα αποδυτήρια που μπορούσε να μας δώσει; Είχε καλές προθέσεις;
Προσπάθησα να το δικαιολογήσω με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, προσπαθώντας να βρω κάποια ένδειξη ότι ήταν ένα ειλικρινές λάθος. Αλλά όταν σκέφτομαι τις πολλές άλλες φορές στον σύλλογο που νιώσαμε παρόμοια, είναι δύσκολο να το δω απλώς ως ένα απλό λάθος. Όποιες και αν ήταν οι προθέσεις, μας άφησε με ένα αίσθημα έκπληξης και αναστάτωσης» γράφει στα απομνημονεύματά της.
Ρατσισμός στο ποδόσφαιρο γυναικών; Ναι, είναι η αντανάκλαση της κοινωνίας μας.
