Όχι εγώ, μια φίλη μου, βγαίνει με κάποιον και δεν ξέρει τι έχουν. Πώς να ξεμπερδέψει την κατάσταση;

Το ερώτημα είναι: πώς μια κατάσταση που μοιάζει τόσο ξεκάθαρη σε ένα (και περισσότερα) ραντεβού, παύει να είναι το ίδιο σαφής μόλις υπάρξει ο αποχωρισμός; Τι γίνεται με την ασυνέπεια στην επικοινωνία; Πώς μεταφράζεται το ότι «δεν τρέχει από πίσω της;» Γιατί δεν της λέει κάθε μέρα πόσο θέλει να βρεθούν, αλλά όταν βρίσκονται, όλα είναι πάλι σαν σενάριο του Nicholas Sparks; Τα πράγματα στις rom coms είναι πολύ πιο απλά. Τι συμβαίνει στην αληθινή ζωή και δεν ξέρουμε τι μας γίνεται; Πώς καταπολεμάται αυτό το συναίσθημα της αβεβαιότητας και υπάρχει αλήθεια τρόπος, να κάνουμε τον άλλον να μας πει ανοιχτά τι νιώθει; 

• • • Απαντάει η ψυχολόγος/ ψυχοθεραπεύτρια, Αγγελική Τζάνου:

Κάποιες γνωριμίες έχουν μια ένταση από την αρχή. Η σύνδεση φαίνεται άμεση και εύκολη. Μπορεί να πιστέψεις ότι κάτι ουσιαστικό συμβαίνει, όχι απλώς φλερτ, αλλά κάτι πιο βαθύ, που μοιάζει να έχει βάση. Είναι φυσικό τότε να γεννηθεί προσδοκία.

Όταν τα πράγματα κάπως αλλάζουν και ο άλλος απομακρύνεται ή απλώς δεν συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό, δημιουργείται σύγχυση. Η ξαφνική αλλαγή και η ασυνέπεια κάνουν όσα έγιναν πριν να μοιάζουν ασαφή. Και τότε εμφανίζονται ερωτήματα όπως:
Ήταν αληθινό ή το φαντάστηκα;
Έκανα κάτι λάθος;
Γιατί ένιωσα τόσα πολλά, και τώρα δεν υπάρχει συνέχεια;

Στη Gestalt θεραπεία μιλάμε για το ανάμεσα.
Ό,τι δημιουργείται στη σχέση δεν είναι κάτι ατομικό, είναι πεδίο.
Για να υπάρξει αληθινή επαφή, χρειάζεται και οι δύο να συμμετέχουν συνεπώς, συνειδητά και με πρόθεση. Όχι μόνο όταν βρίσκονται από κοντά, αλλά και στο ενδιάμεσο.

Όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε η προσδοκία μένει μετέωρη και ενεργοποιούνται πιο δύσκολες και βαθιές πεποιθήσεις, όπως:
– Δεν αξίζω αρκετά.
– Δεν πρέπει να ζητάω πολλά.
– Αν περιμένω, ίσως αλλάξει κάτι.
– Κάτι κάνω λάθος και χαλάω τα όμορφα πράγματα.

Αυτές οι σκέψεις, όμως, δεν έχουν να κάνουν με τον άλλον. Είναι δικές μας αφηγήσεις, ανοιχτοί λογαριασμοί και προσωπικές ιστορίες που προβάλλονται στο παρόν, κουβαλώντας παλιές εμπειρίες και ανάγκες. Έχουν να κάνουν με το τι φέρνουμε εμείς στο ανάμεσα.

Πώς γεμίζουμε τα κενά στο «μαζί», πως το εμπιστευόμαστε ότι «κάτι υπάρχει», επειδή έχουμε ανάγκη να υπάρξει.

Η απογοήτευση είναι η σύγκρουση με την πραγματικότητα, ανάμεσα σε αυτό που συνέβη και αυτό που ελπίσαμε. Το θέμα δεν είναι να καταλάβεις γιατί απομακρύνθηκε ή γιατί δεν σε διάλεξε, αλλά είναι ευκαιρία να σταθείς λίγο σε εσένα και να σκεφτείς:

Ποια ανάγκη μέσα μου με έκανε να συνδεθώ με αυτόν τον τρόπο;

Γιατί ήταν τόσο σημαντικό να με επιλέξει;

• Τι λέει γι’ αυτό, το Chat GPT;

Εξαιρετικό το ερώτημα της φίλης σου — και πολύ οικείο σε πολλούς. Γιατί ναι, το ραντεβού μοιάζει βγαλμένο από ρομαντική κομεντί, αλλά η συνέχεια είναι περισσότερο… ψυχολογικό θρίλερ με στοιχεία υπαρξιακού δράματος. Ας το πάρουμε με τη σειρά:

Γιατί μετά το ραντεβού αλλάζει η συμπεριφορά;
Η χημεία δεν σημαίνει απαραίτητα πρόθεση. Ένα καλό ραντεβού μπορεί να είναι απλώς ένα καλό ραντεβού. Κάποιοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να δημιουργούν οικειότητα και «σπίθα», χωρίς όμως να έχουν ξεκάθαρη διάθεση για κάτι βαθύτερο ή πιο σταθερό.

Ο ενθουσιασμός της στιγμής δεν εγγυάται συνέχεια.
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι «παρόντε» μόνο στο εδώ και τώρα. Επικοινωνούν καλά όταν είναι μπροστά σου, αλλά όχι στο ενδιάμεσο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακία — μπορεί να είναι αναποφασιστικότητα, έλλειψη ωριμότητας ή απλά προτεραιότητες αλλού.

Δεν είναι όλοι ίδιοι στη διαχείριση συναισθημάτων.
Μπορεί εκείνη να βιώνει έντονα και ρομαντικά τη σύνδεση, αλλά εκείνος να το βλέπει πιο ελαφριά, χωρίς κακή πρόθεση, απλώς επειδή έτσι σχετίζεται — χωρίς «δέσιμο» ακόμα.

Γιατί δεν είναι πιο ξεκάθαρος;
Ίσως δεν είναι και πολύ ξεκάθαρος με τον εαυτό του.
Μπορεί να του αρέσει η παρέα, η χημεία, αλλά να μην ξέρει τι θέλει — ή να φοβάται να το παραδεχτεί.

 

Ίσως αποφεύγει τη δέσμευση αλλά του αρέσει η «ρομαντική εμπειρία».
Ναι, υπάρχουν κι αυτοί που θέλουν την εγγύτητα και την αίσθηση σχέσης, χωρίς να μπουν σε σχέση. Συναισθηματικοί τουρίστες.

Μπορεί να έχει άλλες προτεραιότητες/μπερδέματα/άλλη ζωή που δεν έχει αποκαλύψει.
Η ελλιπής επικοινωνία συχνά είναι ένδειξη όχι αδιαφορίας, αλλά ότι δεν είναι σε φάση για ολόκληρη συναισθηματική επένδυση.

Αν κάποιος θέλει, φαίνεται. Δεν χρειάζεται να στέλνει κάθε μέρα ποίημα, αλλά η σταθερότητα και η πρόθεση για επαφή δεν είναι ποτέ ασαφής.

Αν νιώθει η φίλη σου ότι ζει σε μια διαρκή εκκρεμότητα, είναι γιατί εκείνος δεν της δίνει ασφάλεια — όχι γιατί εκείνη δεν «καταλαβαίνει».

Πώς καταπολεμάται η αβεβαιότητα;
1. Με ειλικρινή ερώτηση: Όχι passive-aggressive, όχι «να δούμε πού θα πάει». Ξεκάθαρη ερώτηση: “Πώς βλέπεις εσύ αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας;” Ίσως δεν πάρει την απάντηση που θέλει, αλλά θα πάρει μια αλήθεια.

2. Με παρατήρηση της πράξης, όχι των λέξεων. Αν κάποιος λέει πως του αρέσεις, αλλά δεν κάνει βήματα να σε δει/επικοινωνήσει/χτίσει κάτι, τότε δεν είναι αρκετό. Ό,τι και να πει μετά, δεν ισοφαρίζει την έλλειψη πράξης.

3. Με τη ρεαλιστική αποδοχή: δεν θα σε θέλουν όλοι το ίδιο. Όσο ρομαντική κι αν είναι η εμπειρία, δεν σημαίνει ότι είναι και αμοιβαία ως προς την πρόθεση.

Οι ρομαντικές κομεντί τελειώνουν στο φιλί. Η αληθινή ζωή ξεκινάει μετά από αυτό. Εκεί που η επιθυμία χρειάζεται διάρκεια, και το συναίσθημα, πράξη.