ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

7 χαρακτηριστικά των ανθρώπων που μιλούν μόνο για τον εαυτό τους

Andrej Lišakov/Unsplash+

Όλοι έχουμε αυτόν τον έναν άνθρωπο στη ζωή μας. Ξέρεις, εκείνον που ό,τι κι αν πεις, θα βρει τρόπο να γυρίσει τη συζήτηση στον εαυτό του. Μπορεί να μιλάς για τις διακοπές σου και ξαφνικά να καταλήξεις να ακούς για το πώς εκείνος έσωσε την παρέα από… τσουνάμι στη Νάξο το 2012. Αλλά μήπως υπάρχει κάτι βαθύτερο πίσω από αυτή τη συμπεριφορά; Η ψυχολογία λέει «ναι»!

Παρακάτω παρουσιάζουμε με απλό και κατανοητό τρόπο τα 7 βασικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που έχουν ανάγκη να είναι το επίκεντρο κάθε κουβέντας. Όχι, δεν χρειάζεσαι πτυχίο ψυχολογίας, μόνο διάθεση για κατανόηση. Kαι ίσως λίγη υπομονή.

1. Είναι πάντα οι «πρωταγωνιστές» της αφήγησης

Αν κάθε κουβέντα μαζί τους καταλήγει σε «μία φορά που μου συνέβη κι εμένα κάτι παρόμοιο, αλλά πιο έντονο», τότε πιθανότατα έχουν τάση στον εγωκεντρισμό.

Ο Carl Rogers, ένας από τους πιο γνωστούς ψυχολόγους του 20ού αιώνα, εξηγεί ότι οι εγωκεντρικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να δουν τον κόσμο από τη σκοπιά των άλλων. Είναι σαν να παίζουν σε ταινία όπου όλοι οι άλλοι είναι απλώς κομπάρσοι. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι κακοί άνθρωποι– μπορεί να είναι συνήθεια ή ακόμη και ένας μηχανισμός άμυνας.

2. Τους λείπει η ενσυναίσθηση

Αν έχεις ανοιχτεί σε κάποιον και η αντίδρασή του ήταν «Αχ, κι εγώ πέρασα κάτι παρόμοιο…», ενώ εσύ ακόμα προσπαθούσες να συγκρατήσεις τα δάκρυά σου– τότε μάλλον έχεις γνωρίσει κάποιον που δεν έχει αναπτυγμένη ενσυναίσθηση.

Η ενσυναίσθηση είναι βασικό χαρακτηριστικό της συναισθηματικής νοημοσύνης. Χωρίς αυτή, δυσκολεύονται να μπουν στη θέση των άλλων και να τους προσφέρουν ουσιαστική στήριξη.

3. Διψάνε για επιβεβαίωση

Έχεις παρατηρήσει ανθρώπους που ψάχνουν συνεχώς επιβράβευση; Που περιμένουν από εσένα να θαυμάσεις τις επιλογές τους, τις φωτογραφίες τους ή τη δουλειά τους; Αυτό, σύμφωνα με τη θεωρία του Maslow, σχετίζεται με την ανάγκη για αυτοεκτίμηση και αναγνώριση. Η συνεχής αναφορά στον εαυτό τους είναι ο τρόπος που προσπαθούν να αποδείξουν – και σε σένα, αλλά κυρίως στον εαυτό τους– πως αξίζουν.

4. Δεν ξέρουν να ακούν ενεργά

Ένα ακόμη συχνό χαρακτηριστικό είναι η έλλειψη ενεργητικής ακρόασης. Διακόπτουν, στρέφουν το θέμα αλλού ή δείχνουν ανυπομονησία μέχρι να έρθει η σειρά τους να μιλήσουν.

Η επιστήμη δείχνει ότι αυτό ίσως σχετίζεται με τη μειωμένη ανάπτυξη εγκεφαλικών περιοχών που σχετίζονται με την κοινωνική κατανόηση. Ο κοινωνιολόγος Charles Derber αποκάλεσε το φαινόμενο αυτό «συνομιλιακό ναρκισσισμό». Δηλαδή τη συνεχή (και συχνά ασυνείδητη) προσπάθεια να επαναφέρουν την κουβέντα στον εαυτό τους.

Χαρακτηριστικά ανθρώπων που μιλούν μόνο για τον εαυτό τους

5. Έχουν ανάγκη να εντυπωσιάσουν

Ξέρεις αυτό το άτομο που, ό,τι κι αν πεις, θα σου πει κάτι «καλύτερο»; Εσύ πήγες Πήλιο; Εκείνος έκανε σκι στον Άρη. Αυτό το συνεχές «κοίτα με» έχει συχνά να κάνει με την ανάγκη να αποδείξουν την αξία τους. Αισθάνονται πως πρέπει να επιδείξουν τα επιτεύγματά τους για να αναγνωριστούν και να γίνουν αποδεκτοί.

6. Πίσω από όλα ίσως κρύβεται χαμηλή αυτοεκτίμηση

Μπορεί να φαίνεται αντιφατικό, αλλά η υπερβολική εστίαση στον εαυτό μπορεί να καλύπτει βαθιές ανασφάλειες. Η ανάγκη να είναι στο επίκεντρο δεν προέρχεται πάντα από υπερηφάνεια, αλλά από την εσωτερική αναζήτηση αποδοχής.

Μέσα από τις συνεχείς αναφορές στον εαυτό τους, προσπαθούν να πείσουν… κυρίως τον εαυτό τους ότι αξίζουν.

Xαρακτηριστικά ανθρώπων που μιλούν μόνο για τον εαυτό τους

7. Τους λείπει η αυτογνωσία

Τελευταίο – αλλά εξαιρετικά σημαντικό – χαρακτηριστικό είναι η έλλειψη αυτογνωσίας. Πολλοί δεν έχουν ιδέα ότι κάνουν κάθε κουβέντα… προσωπική υπόθεση. Ο Daniel Goleman, ειδικός στη συναισθηματική νοημοσύνη, έχει πει πως η αυτογνωσία είναι διαρκής διαδικασία επίγνωσης – όχι κάτι που ενεργοποιείται περιστασιακά. Αν δεν αντιλαμβάνονται πώς επηρεάζουν τους γύρω τους, δύσκολα μπορούν να αλλάξουν συμπεριφορά.

Η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πολυσύνθετη

Κάποιοι είναι πιο εγωκεντρικοί, άλλοι ζητούν αποδοχή, και άλλοι απλώς δεν έχουν εκπαιδευτεί να ακούν ουσιαστικά.

Το να κατανοήσουμε τι κρύβεται πίσω από τη διαρκή ανάγκη να μιλάνε για τον εαυτό τους, δεν σημαίνει ότι την αποδεχόμαστε παθητικά. Μας δίνει όμως την ευκαιρία να αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις με περισσότερη ενσυναίσθηση, λιγότερη σύγκρουση και, φυσικά, έξυπνα όρια.

Exit mobile version