Ο Sebastian Fitzek εξηγεί στο LadyLike γιατί όλοι λατρεύουμε τα crime μυθιστορήματα

Ο Sebastian Fitzek χαίρεται κάθε φορά που συναντά Έλληνες αναγνώστες του γιατί «με υποδέχονται τόσο ζεστά και είναι τόσο ευγενικοί και φιλικοί. Πραγματικά το εκτιμώ», όπως λέει. Ο Γερμανός συγγραφέας εύχεται να έχουμε πάθος «όχι μόνο με τα δικά μου βιβλία, αλλά με τα βιβλία γενικά». Πιστεύει ότι «τα βιβλία ανοίγουν τον κόσμο στη φαντασία. Μπορείς να ταξιδέψεις χωρίς να φύγεις καν από το υπνοδωμάτιό σου. Είναι υπέροχο αυτό και ελπίζω όλοι όλοι οι νέοι άνθρωποι (όπως αυτοί που ήρθαν να με συναντήσουν σήμερα εδώ) θα συνεχίσουν να διαβάζουν». Λίγο πριν συναντηθεί με τους υπόλοιπους αναγνώστες του που είχαν συγκεντρωθεί στο Gazarte για να τον ακούσουν, μίλησε στο LadyLike.

Ο Sebastian Fitzek μάς μιλά για το Κορίτσι του Ημερολογίου, τον λόγο που όλοι καταναλώνουμε τόσο crime περιεχόμενο, τι τράβηξε τον ίδιο στο να γράψει αυτό το είδος, αλλά και τι κάνει για να βεβαιωθεί ότι δεν θα επαναλαμβάνεται από βιβλίο σε βιβλίο. Ο best seller συγγραφέας, που έχει την ικανότητα να κάνει χιλιάδες ανθρώπους στον πλανήτη να διαβάζουν ολόκληρα βιβλία με μία ανάσα (κρατημένη από την αγωνία) είναι ευγενικός, γελαστός και γενναιόδωρος με τις απαντήσεις του.

Αυτά είναι τα δικά του λόγια

Sebastian Fitzek, γιατί διαβάζουμε και βλέπουμε όλοι crime;

«Νομίζω ότι πάντα το κάναμε. Τα θρίλερ, τα μυθιστορήματα αγωνίας, οι ταινίες, τα θεατρικά ήταν πάντα επιτυχημένα γιατί πιστεύω κάτι που όλοι έχουμε και θα έχουμε πάντα κοινό είναι ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο. Κάποια στιγμή, δεν ξέρουμε πότε, αλλά θα έρθει η μέρα που θα μας συμβεί. Και προσπαθούμε πραγματικά να μην το σκεφτόμαστε, γιατί δεν μπορούμε να το σκεφτόμαστε όλη την ώρα, αλλά μερικές φορές νιώθουμε ότι “ίσως θα έπρεπε να το σκεφτώ αυτό” και τότε θέλουμε να το κάνουμε αυτό σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Δεν θέλουμε να το κάνουμε με όρους πραγματικής ζωής και καταφεύγουμε σε ένα βιβλίο, σε μία ταινία σε μια βόλτα με roller coaster, κάτι για να νιώσουμε πιο κοντά στον θάνατο».

«Tο γεγονός πως τόσοι πολλοί άνθρωποι διαβάζουν θρίλερ είναι καλό σημάδι, και δεν το λέω μόνο επειδή γράφω θρίλερ! Αποδεικνύει ότι όλοι συμφωνούμε σε κάτι: ότι η ζωή είναι πολύτιμη, πρέπει να την προστατεύουμε και θα παλέψουμε γι΄αυτή».

«Νομίζω ότι αν φανταστούμε μια κοινωνία όπου θα ήταν εντάξει να σκοτώσουμε κάποιον δεν θα διαβάζαμε θρίλερ γιατί δεν θα νοιαζόμασταν ποτέ για τα θύματα. Όλοι νοιαζόμαστε για τα θύματα, οπότε αυτό είναι ένα καλό σημάδι».

Τι τον έκανε να ξεκινήσει να γράφει θρίλερ

«Ήταν κάτι που βίωσα με έναν καλό μου φίλο. Έχει πεθάνει δυστυχώς. Αλλά ήταν ένας πολύ καλός μου φίλος και υπέφερε από μία ψυχική ασθένεια και στο τέλος πέθανε επειδή έπαιρνε λάθος φαρμακευτική αγωγή και ήταν πολύ ασταθής. Αλλά για κάποια χρόνια δεν ξέραμε ότι ζούσε σε έναν εντελώς παρανοϊκό κόσμο. Ότι αυτά που μας έλεγε και πιστεύαμε ότι ήταν αλήθεια δεν ήταν. Οπότε αυτό με σόκαρε πραγματικά όταν το ανακάλυψα. Όλοι ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους και νομίζω ότι ήταν αυτή η προσωπική εμπειρία που με οδήγησε να γράψω τη “Θεραπεία” που είχε να κάνει με αυτά τα θέματα.

Δεν είχα καταλάβει ότι το έγραψα για να επεξεργαστώ τα συναισθήματά μου. Το έμαθα όταν έδωσα το πρώτο προσχέδιο σε έναν κοινό μας φίλο να το διαβάσει και μου είπε “Α, αυτό είναι το ίδιο πράγμα που ζήσαμε με τον (ας τον πούμε) Paul”. Απάντησα “Ναι, έχει δίκιο”. Αλλά έπρεπε να μου πει κάποιος άλλος τι ήταν αυτό που έγραφα, δεν το καταλάβαινα κατά τη συγγραφή».

«Το βιβλίο “Το κορίτσι του ημερολογίου” είναι διαφορετικό πρώτα απ’ όλα γιατί παίρνει ως αφορμή κάτι που αλήθεια συμβαίνει. Στη Γερμανία έχουμε αυτό το ζωντανό advent calendar που σημαίνει ότι βάζεις χριστουγεννιάτικα αντικείμενα στο παράθυρό σου και ανάβεις ένα κερί για να δείξεις στη γειτονιά ότι η πόρτα σου είναι ανοιχτή και μπορούν να έρθουν στο σπίτι για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα ή τις μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Δεν είναι ένα πολύ συχνό έθιμο αλλά αρκετοί άνθρωποι το τηρούν στη Γερμανία και το άκουσα. Και σκεφτόμουν τι μπορεί να συμβεί αν βάλεις τα λάθος αντικείμενα στο παράθυρο, κάψεις το λάθος κερί, προσκαλέσεις τον λάθος άνθρωπο κι αυτός δεν φεύγει; Αυτές οι ερωτήσεις ήταν που με οδήγησαν. Νομίζω ότι οι άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν με αυτό».

Sebastian Fitzek, τι κάνεις για να μην επαναλαμβάνεσαι;

«Ελπίζω ότι δεν επαναλαμβάνομαι. Νομίζω ότι αν επικεντρωθείς στους χαρακτήρες, αυτοί θα αποκτήσουν τη δική τους ζωή μετά από 60 σελίδες περίπου και μετά η εξέλιξη θα είναι έτσι κι αλλιώς μοναδική γιατί θα κάνουν διαφορετικά πράγματα και γιατί ο καθένας είναι αυτός που είναι. Αν δίνεις προσοχή μόνο στην πλοκή τότε ναι, μπορεί και να αρχίσεις να επαναλαμβάνεις τον εαυτό σου. Αλλά εγώ δίνω βάση στους χαρακτήρες.

Στην πραγματικότητα, αν υπήρχε κάποια “συνταγή” επιτυχίας, νομίζω ότι θα την πουλούσα για δισεκατομμύρια, γιατί υπάρχουν τόσα πολλά βιβλία που δεν πουλάνε, όπως υπάρχουν τόσες πολλές ταινίες που δεν τα καταφέρνουν κι ας έχουν τους καλύτερους stars του κόσμου, πολύ μάρκετινγκ και τελικά αποτυγχάνουν στο ταμείο. Υπάρχει ένα ρητό στο Hollywood που λέει πως “κανείς δεν ξέρει τίποτα σ΄ αυτή τη δουλειά”. Και νομίζω ότι αυτό είναι αλήθεια».

«Η μόνη “συνταγή” που έχω είναι ότι πάντα γράφω ένα βιβλίο που θα ήθελα να διαβάσω ο ίδιος. Και μετά ελπίζω ότι δεν είμαι ο μόνος».

Από τα βιβλία στη μικρή και μεγάλη οθόνη

«Είναι κάπως σουρεαλιστικό (να βλέπω τα βιβλία μου να γυρίζονται). Νιώθω σαν τους βασικούς μου χαρακτήρες που έχουν κάτι στο μυαλό τους το οποίο δεν είναι πραγματικό και ξαφνικά βλέπουν ότι “Ω, ΕΙΝΑΙ πραγματικό”.

Εγώ θα ήθελα να μπορούσα να κοιτάζω μέσα στο μυαλό κάθε αναγνώστη, γιατί θέλω πολύ να ξέρω για παράδειγμα όταν περιγράφω το σπίτι στο “Κορίτσι του Ημερολογίου”, πώς το φαντάζονται κι αν σχηματίζουν την ίδια εικόνα που έχω εγώ στο μυαλό μου. Φαντάζομαι πώς όχι αλλά θα ήθελα να ήξερα.

Μία ταινία μού δίνει τη δυνατότητα να κοιτάξω μέσα σε μερικά μυαλά. Κοιτάζω στο μυαλό του σκηνοθέτη, στο μυαλό του casting agent, στο μυαλό του casting agent, στο μυαλό του σεναριογράφου όταν βλέπω πώς περιγράφει κάτι, πώς διάβασε ο ίδιος το βιβλίο, Και μετά πηγαίνω στο set και βλέπω το σπίτι και λέω: “Α, έτσι το φαντάζονται”. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον για μένα».

O Sebastian Fitzek και όσα τον τρομάζουν

«Όλα μπορούν να τρομάξουν έναν συγγραφέα θρίλερ. Χρειάζεται να φοβάσαι. Επειδή αν δεν τρομάζεις, δεν μπορείς να γράψεις γι’ αυτό το συναίσθημα. Πρέπει να έχεις συναισθήματα. Πρέπει να είσαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος για να γράψεις γι’ αυτό. Το αντίθετο αν δεν φοβάμαι δηλαδή, κάθε ψυχοπαθής θα μπορούσε να διαβάσει το βιβλίο μου ως blueprint σχεδίου. Γιατί πιστεύω ότι οι ψυχοπαθείς που δεν έχουν καθόλου ενσυναίσθηση δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί υποφέρει ένας άνθρωπος. Θα προσπεράσουν τις σελίδες, δεν μπορούν να ταυτιστούν με αυτό. Οπότε οι συγγραφείς θρίλερ πρέπει να είναι το αντίθετο από τους ψυχοπαθείς, πρέπει να είναι ενσυναισθητικοί».

«Η ενσυναίσθηση είναι το μόνο πράγμα που κάθε συγγραφέας πρέπει να έχει».

Τι διαβάζει τώρα;

«Στο κομοδίνο μου βρίσκεται το βιβλίο Alchemized που είναι best seller αυτή τη στιγμή. Είναι ένα βιβλίο 1200 σελίδων και είναι τεράστια επιτυχία στη Γερμανία αυτή τη στιγμή. Δεν το έχω ξεκινήσει ακόμα γιατί είμαι σε περιοδεία και δεν είμαι από τους ανθρώπους που διαβάζουν ένα βιβλίο σε μία ή 2 νύχτες, αλλά με το πού έχω λίγες μέρες στη διάθεσή μου θα το ξεκινήσω».

Info: Το βιβλίο του Sebastian Fitzek, «Το Κορίτσι του Ημερολογίου», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα σε συλλεκτική έκδοση με ειδικό εφέ στο εξώφυλλο που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για το βιβλίο. Θα το βρεις εδώ.

Τι κάνεις όταν ο θάνατος είναι ο μόνος τρόπος να επιζήσεις;

Χρόνια πριν, μια κοπέλα βρέθηκε παραμονές γιορτών σ’ ένα απομονωμένο σπιτάκι στο Δάσος της Φραγκονίας.

Κι εκεί, ένας ψυχοπαθής έφτιαξε μαζί της ένα χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο φρίκης…

Μια μητέρα σκαλίζει τώρα εκείνη την παλιά ιστορία, για να σώσει το δικό της παιδί.

Ένα αινιγματικά σφραγισμένο παρελθόν. Ένας αγώνας για ζωή.

Ένα ημερολόγιο που δεν έπρεπε ποτέ να είχε ανοίξει.