Η Μαριάννα Τουμασάτου και η Χράζα παραδίδουν μαθήματα αποδοχής (τρανς) παιδιών
- 5 ΙΟΥΝ 2025
Η Μαριάννα Τουμασάτου και η Χράζα γράφουν ξανά το εγχειρίδιο θετικής γονεϊκότητας με πολλά δάκρυα, αγκαλιές και glitter. Το θέατρο έχει μια αποστολή, να αφουγκράζεται την κοινωνία και να παραμένει βαθιά ανθρώπινο και τρυφερό. Οι ζωές και τα βιώματα των τρανς παιδιών όταν δεν μεταφέρονται από εκείνα αλλά μπαίνουν στο σωλήνα του pink washing, σχεδόν δεν «ακούγονται». Οπότε μια παράσταση που πρωταγωνιστεί μια drag queen και μιλά ως θηλυκότητα για τις εμπειρίες της ίδιας και των queer φίλων της, είναι ένας σωστός τρόπος να μάθεις τι συμβαίνει με τα τρανς παιδιά που μεγαλώνουν στην επαρχία, σε οικογένειες που δεν ξέρουν ακριβώς πώς να τα αντιμετωπίσουν.
Κατεβαίνω τα σκαλοπάτια του πιο ιστορικού θεάτρου στο κέντρο της Αθήνας, έχω ραντεβού στο Υπόγειο του Κουν με 2 θηλυκότητες. Τη Μαριάννα Τουμασάτου που υποδύεται μια μητέρα που πρέπει να μάθει να αφουγκράζεται τις ανάγκες ενός γιου που ένιωθε δυσφορία στο σώμα του, γιατί είναι μια τρανς γυναίκα. Και τη Χράζα, μια από τις βασίλισσες της αθηναϊκής queer νύχτας, που για πρώτη φορά θα πατήσει τα 12ποντά τακούνια της σε θεατρική σκηνή.
Η παράσταση φέρνει στη σκηνή του Υπογείου για πρώτη φορά μετά την αποφοίτησή της από το Θεάτρο Τέχνης Καρόλου Κουν τη Μαριάννα Τουμασάτου μαζί με τη Χράζα. Είναι οι 2 πρωταγωνίστριες της παράστασης Πλεκτά στη ντουλάπα, το έργο του Κωνσταντίνου Ευστρατίου που γεννήθηκε στο ίδιο το Θέατρο Τέχνης στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Δραματουργία Τώρα». Ένα θεατρικό φεστιβάλ που στηρίζει τη νέα ελληνική γραφή με έμφαση στη θεματολογία που απασχολεί την εποχή μας. Ναι, η ρευστή ταυτότητα και η αποδοχή είναι τα SOS θέματα.
«Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν τα δικά μας λάθη ως γονείς κι εμείς πρέπει να καταλάβουμε τις ανάγκες τους. Δεν είναι ποτέ λάθος του παιδιού, είναι πάντα λάθος του γονιού». Δεν ξεκινήσαμε έτσι την κουβέντα μας με τη Μαριάννα Τουμασάτου, αυτή τη φράση της όμως κράτησα από τη συνέντευξή μας. Γιατί είναι το κλειδί για μια ευτυχισμένη ζωή. Η Μαριάννα Τουμασάτου γνώρισε τη Χράζα πέρσι στην ανάγνωση του κειμένου. «Ήταν να γίνει» μου λέει η Χράζα. Οι 2 θηλυκότητες έχουν τη χημεία εκείνη που αναπτύσσεται με έναν άνθρωπο που μοιράζεσαι την ίδια στάση ζωής. Και οι 2 ξέρουν τι σημαίνει αποδοχή και σεβασμός. Όταν ρωτάω την Μαριάννα Τουμασάτου πώς ένιωσε όταν συνάντησε τον κόσμο της Χράζας, με διόρθωσε.
«Δεν είναι άλλοι οι κόσμοι μας με τη Χράζα. Ανήκουμε στον ίδιο κόσμο»– Μαριάννα Τουμασάτου
Και δεν είναι η πρώτη φορά που μου αποσαφήνισε τα αυτονόητα για εκείνη (που, δυστυχώς, δεν είναι αυτονόητα για όλους ακόμη). Για τη Μαριάννα Τουμασάτου αυτή η παράσταση δεν είναι μια ιστορία απόρριψης ή αποδοχής. «Είναι μια ιστορία αγάπης». Για τη Χράζα είναι η παράσταση που βλέπεις και ένα παιδί να αποδέχεται τη μαμά του. Και έχει δίκιο. Είμαστε προσκολλημένοι στη γονεϊκή αποδοχή και δεν ρωτάμε σχεδόν ποτέ τα παιδιά όταν γίνονται ενήλικες γιατί απέρριψαν τους γονείς τους.
– Χράζα, πώς νιώθεις που παίζεις στο θέατρο;
Θέλω να πω ότι νιώθω τολμηρή που είπα «ναι» σε όλη αυτή την τρέλα. Είχα τρομερό άγχος να αφήσω τον έλεγχο σε κάποιον άλλο, εδώ και 10 χρόνια μόνη μου βάφομαι, ντύνομαι, κάνω τα χορευτικά μου, τα πάντα. Δυσκολεύτηκα να αφεθώ. Και ήταν πολύ φοβιστικό για μένα να βγω στη σκηνή με το αγορίστικο drag. Ήταν πολύ έξω από το δικό μου comfort zone. Όλα ήταν φοβιστικά. Και νιώθω τρομερή ανακούφιση από την υποδοχή της παράστασης. Ήμουν λίγο επιφυλακτική και απαισιόδοξη. Έτσι είμαι. Μέσα σε 28 μέρες καταφέραμε να ανεβάσουμε αυτή την παράσταση. Όταν είδα τη μαμά μου, την αδελφή μου, τους παιδικούς μου φίλους από τη Σέριφο και τον γαμπρό μου να κλαίει, τότε κατάλαβα ότι τους άρεσε.
Επίσης, θέλω να γράψεις ότι είμαι κάπου που δεν με αντιμετωπίζουν ως εξωτικό πουλί και δεν με φωνάξανε επειδή είναι της μόδας το inclusivity. Ούτε είμαι κάπου που νιώθω ότι υπάρχω για να κλάψουν με το βίωμα μου. Την ιδέα αυτή την είχε ο Κωνσταντίνος Ευστρατίου από όταν σπούδαζε και ξαναζωντάνεψε γιατί κατάλαβε ότι η εκπροσώπηση των queer ατόμων στο θέατρο είναι ελλιπής. Τα τρανς άτομα δεν απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια και την ίδια πρόσβαση. Δεν θα με πληρώνει κανένας μπαμπάς -ή “daddy”- για να κάνω drag, έχω δουλέψει πολύ για να το κάνω ένα βιώσιμο επάγγελμα. Οπότε, ο Κωνσταντίνος είναι ένα άτομο που εμπιστεύομαι και ξέρω ότι θα αποτυπωθούν σωστά οι εμπειρίες μας. Λέμε οι ίδιες τώρα τις ιστορίες μας. Δοσμένες με χιούμορ που είναι το εργαλείο μας για την επιβίωση.
«Ξέρεις κάτι, κάνουμε μια κωμωδία για να γελάσουμε με το τρανς βίωμα. Κλαίμε και μόνες μας στα σπίτια μας, δεν χρειαζόμαστε κοινό»– Χράζα.
– Μαριάννα Τουμασάτου, τι θέλεις να πάρει το κοινό από αυτή την παράσταση;
Είμαι σίγουρη ότι ακόμη και άτομα που δεν είναι εξοικειωμένα με την queer κοινότητα, θα βρουν κάποιο σημείο να ταυτιστούν. Μόνο αν είσαι φασίστας δεν θα ανοίξουν τα μάτια σου. Αυτό το θέατρο έγινε ιστορικό γιατί πάντα έκανε πρωτοποριακές παραστάσεις. Και η ίδια η ύπαρξη της Χράζας είναι μια πράξη πολιτικής αντίστασης, σε μια κοινωνία που κάνει βήματα προς τα πίσω, ολοταχώς. Ξέρω σίγουρα ότι δεν θα σιωπώ για πράγματα που κοινωνικά δεν αντέχω, δεν θα μένω ουδέτερη λέγοντας ότι είμαι καλλιτέχνης και με ενδιαφέρει αποκλειστικά η τέχνη μου. Ξέρω ακόμη ότι το αντίκτυπο της θέσης μου αυτής στη ζωή μου είναι κάτι που το αντέχω.
Με τη Μαριάννα Τουμασάτου και τη Χράζα μιλήσαμε ακόμη για το πόσο ασφαλές είναι το να βγαίνει δημόσια κάποια θηλυκότητα και να υπερασπίζεται την εαυτή της, την άποψη της, το δικαίωμα της γνώμης της και πόσο κοστίζει να κουβαλά αυτό το φορτίο της επιβίωσης. Γιατί να πρέπει να διαβάζει ένα queer άτομο τα κακοποιητικά σχόλια στα social και να πληρώνει μετά επίσκεψη στον ψυχίατρο για να μπορεί να αντέχει αυτά τα σχόλια;
Η Χράζα επιμένει ότι αυτή η παράσταση είναι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί γιατί δείχνει ξεκάθαρα ότι τα πράγματα που ενώνουν τις θηλυκότητες είναι πολλά περισσότερα από εκείνα που τις χωρίζουν. Και το πιο κοινό είναι η καταπίεση που δέχονται διαχρονικά από τους άνδρες. Οι 2 θηλυκότητες βάφονται και ετοιμάζονται να προβάρουν κάποιες σκηνές από το έργο πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι. Φεύγοντας, ακούω τη Μαριάννα Τουμασάτου να λέει στη Χράζα ότι «δεν μπορείς να φέρεις την ευθύνη για τη σκληρότητα της ψυχής των ανθρώπων». Κι αυτό είναι μια συμβουλή που θα έπρεπε να είναι σύνθημα στους ελληνικούς τοίχους όλων των πόλεων. .
Info: «Πλεκτά στη ντουλάπα», Υπόγειο Θεάτρου Τέχνης Καρολου Κουν, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα. Παρασκευή 6/6, Σάββατο 7/6 και Κυριακή 8/6 στις 21:00. Εισιτήρια εδώ.
