Καραλής: «Δεν έχω πηδήξει σε προπόνηση πάνω από 5,90»

Υπάρχουν άνθρωποι που μαθαίνουν να ζουν με τα πόδια γερά στη γη και νιώθουν πολύ ασφαλείς εκεί. Και υπάρχουν κι εκείνοι που γεννήθηκαν για να κοιτάζουν τον κόσμο από ψηλά. Ο Εμμανουήλ Καραλής ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, όχι μόνο γιατί πετά πάνω από τον πήχη, αλλά γιατί έμαθε να βλέπει τη ζωή από μια άλλη οπτική: εκείνη της προσπάθειας, της πίστης και της εσωτερικής ελευθερίας.

Στο πρώτο επεισόδιο της 3ης σεζόν του Όταν η Ζωή σού δίνει λεμόνια, έχω την χαρά να φιλοξενώ το πιο χαμογελαστό παιδί του ελληνικού αθλητισμού, τον Μανόλο όλων μας. Και μπορεί αυτό το χαμόγελο να ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του μετά από πολλές δυσκολίες, bullying, ρατσισμό και τελικά την κατάθλιψη, αλλά τώρα είναι εκεί και δίνει μαθήματα ζωής, ελπίδας, και αισιοδοξίας.

Η κουβέντα μας ταξιδεύει στα παιδικά του χρόνια. Στους γονείς που στάθηκαν θεμέλιο, στη μητέρα-βράχο και στον πατέρα-προπονητή. Στις δυσκολίες της δυσλεξίας που έγιναν αφετηρία δύναμης. Μια ιστορία αγάπης και στήριξης, που αποδεικνύει πως τα όνειρα ξεκινούν μέσα από την οικογένεια, αρκεί οι άνθρωποι που σε αγαπούν απλώς να πιστέψουν σε εσένα.

Στη συνέχεια, περνάμε στην αθλητική του πορεία, στις μάχες μέσα και έξω από το στάδιο, στους ανθρώπους που τον στήριξαν, στις προκαταλήψεις που διαλύθηκαν με ένα άλμα. Από την καθημερινή προπόνηση μέχρι τη 4η θέση στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, ο Εμμανουήλ Καραλής αφηγείται με ειλικρίνεια τι σημαίνει να χάνεις, να μαθαίνεις, να συνεχίζεις.

Μιλά για φιλίες που σφυρηλατήθηκαν στον «αέρα» του επί κοντώ. Για τον Μόντο Ντουμπλάντις, και τις στιγμές που ο ανταγωνισμός μετατρέπεται σε συντροφικότητα. Για το πώς η χαρά και ο σεβασμός ενώνουν ακόμη κι αυτούς που κυνηγούν το ίδιο μετάλλιο. Για τη συγκατοίκηση με τον Μίλτο Τεντόγλου στο Ολυμπιακό χωριό και για τη σχέση τους.

Και έρχονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι. Το χάλκινο μετάλλιο που πανηγύρισε σαν να ήταν χρυσό και τα ρεκόρ που σπάει στους αγώνες και όχι στην προπόνηση. Με ποιους δαίμονες χρειάστηκε να παλέψει μέχρι να φτάσει εκεί; Ποιοι ήταν οι στίχοι που το βράδυ πριν αγωνιστεί τον συγκίνησαν;

Ο Εμμανουήλ Καραλής είναι από αυτά τα πρόσωπα που μπαίνουν μέσα σε ένα χώρο και φωτίζονται τα πάντα. Είναι στάση ζωής του ή γεννήθηκε έτσι; Ποιο ήταν το δικό του φως που, όταν το γνώρισε, δεν θέλησε να το ξανά χάσει; Και τι είναι ο πήχης για εκείνον, πέρα από σίδερο και αριθμούς; Θα σας απαντήσω εν συντομία εγώ, χωρίς να προδώσω τίποτα άλλο από τη συζήτησή μας. Ο πήχης είναι για τον καθένα μας ένα προσωπικό μέτρο υπέρβασης, ελευθερίας και συνειδητοποίησης ότι η ζωή είναι πολύ μικρή και πολύ όμορφη για να μην τη ζεις στο 100%!

Ακολούθησε το «Όταν η Ζωή σού Δίνει Λεμόνια» στο Spotify και το YouTube

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ