Υπόθεση κέρατο: Άρπαξε το ρόπαλο και σπάσ’ του το αυτοκίνητο

Ο στρουθοκαμηλισμός όμως – aka βουτάω το κεφάλι στην άμμο για να μη με βρει ό,τι με κυνηγάει – είναι αποτελεσματικός βραχυπρόθεσμα. Ακριβώς επειδή βυθίζεις μόνο το κεφάλι, το κακό αργά η γρήγορα θα σε βρει και, πίστεψέ με, είναι πολύ χειρότερο να σου ‘ρθει από πίσω. Κάπου ανάμεσα λοιπόν σε αυτές τις αμπελοφιλοσοφίες πρέπει να κάνω και μια πραγματική αναφορά στην αφορμή των παραπάνω αράδων.

Όλα ξεκίνησαν όταν σε μια φυσιολογικά βαριά Δευτέρα, έσκασε το σκάνδαλο με τη Beyonce και το νέο της άλμπουμ, Lemonade, το δριμύ κατηγορώ στον σύζυγο Jay Z και την “Μπέκι με τα ωραία μαλλιά” που μπήκε ανάμεσά τους και τους χώρισε και ξαφνικά η Μεγάλη Εβδομάδα απέκτησε τον ύμνο των απατημένων γυναικών. Το θέμα είναι, πως η Queen B, πέρα από ένα ακόμα τεράστιο χιτ – τράπεζα εσόδων, πυροδότησε ένα πολύ ουσιαστικό φιτίλι: αυτό της απομυθοποίησης, της εξομοίωσης, του είμαι-κι-εγώ-σαν-κι-εσάς.

Μπορεί να ακούγεται ρηχό, αλλά σε μια κοινωνία που ωφελείται από τη ντροπή, τις φοβίες, τη μιζέρια και την έλλειψη αυτοπεποίθησης των μελών της, το να παραδέχεται μια σταρ του βεληνεκούς της Beyonce σχεδόν απροκάλυπτα, όχι μόνο ότι έχει φάει κέρατο, αλλά ότι είναι στην τελική μια γυναίκα όπως όλες μας (όχι αυτό δεν ήταν προφανές), είναι τουλάχιστον λυτρωτικό. Να πέσουν οι στίχοι παρακαλώ.

“Who the fuck do you think I am? You ain’t married to no average bitch, boy”

 

Όχι ότι δεν ήταν προφανές, αλλά είμαστε όλες (και όλοι μην κοροϊδευόμαστε), έρμαια στον βωμό της απιστίας. Καμία Beyonce δε γλύτωσε από τη μάστιγα του νέου που σου-φαίνεται-πιο-ωραίο και πέρα από τις φορές που όντως φταις, τις υπόλοιπες δεν υπάρχει κανένας λόγος να κατηγορείς τον εαυτό σου. Στα πρώτα στάδια της συνειδητοποίησης της κατάστασης, σχεδόν ασυναίσθητη αντίδραση, είναι να παίρνουμε την ευθύνη της έκβασης της κατάστασης. Ξέχνα το, και μη με αναγκάσεις να προβώ σε κλισέ δηλώσεις του στιλ “το κέρατο σημαίνει αυτοταπείνωση”.

“Can’t you see there’s no other man above you? What a wicked way to treat the girl that loves you”

 

Είναι ίσως κάτι πεπερασμένο στο ανθρώπινο DNA, να ωθεί το άτομο να μην συμπεριφέρεται με τον τρόπο που αρμόζει στους πολύ δικούς του ανθρώπους. Αυτό που διδάσκει ο θυμός της Beyonce στο Lemonade και αυτό που οι σχέσεις με τους ανθρώπους προσφέρονται να σου μάθουν κάθε μέρα, είναι πως όσο κι αν νιώθεις ότι πρέπει να πάρεις εκδίκηση, όσο κι αν θυμώνεις κι απογοητεύεσαι στο τέλος μένεις εσύ να νιώθεις ευάλωτη και μόνη. Φυσικά και συνειδητοποιείς ότι εσύ φέρθηκες σωστά σε κάποιον που τελικά σε πρόδωσε και δεν άξιζε όσα του έδωσες, αλλά μήπως να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό σου;

“He only want me when I’m not on there. He better call Becky with the good hair”

 

Όταν όλα δείχνουν πως έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που δε σου εκτιμά όσο σου πρέπει, καλό είναι πριν φύγεις να του το επισημάνεις. Και γιατί όχι, αφού είσαι τόσο μεγάλη καρδιά, να του προτείνεις και μια εναλλακτική. Ιδανικά, βαδίζοντας στο δρόμο που χάραξε η Beyonce με τη λεμονάδα που μας κέρασε, δείξε πόσο υπεράνω είσαι επισημαίνοντας ότι καταλαβαίνεις γιατί διάλεξε την άλλη – “έχει άλλωστε πολύ ωραία μαλλιά”.

“Suck on my balls, I’ve had enough”

Πέρα απ’ το γεγονός ότι το Lemonade παρουσιάζει από πρώτο χέρι τα στάδια της απιστίας και το πώς νιώθει μια γυναίκα βιώνοντάς την και προσπαθώντας να το ξεπεράσει, η βασίλισσα της ποπ Beyonce, κάθεται στον θρόνο κάθε γυναικείας συνείδησης γιατί σου δείχνει τον τρόπο να σηκωθείς από τα χαλιά – και τα χάλια – που έχεις πέσει. Η απειλή “If you try this shit again, you lost your wife”, στον γελοιότατο Jay-Z είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια δεύτερη ευκαιρία. Μισό λεπτό να συνειδητοποιήσουμε κάτι για την καλλιτεχνική οντότητα που λέγεται Beyonce.

Μπορεί να της πήρε δύο χρόνια (από το 2014 φημολογείται ότι έχει γίνει κατιτίς μεταξύ του Jay Z και της Rachel Roy), αλλά αφού χώνεψε όσα έγιναν – μάζεψε τα κομμάτια της, έγραψε ένα άλμπουμ αφιερωμένο στον άπιστο σύζυγο, φόρεσε τα Cavalli της, πήρε τα ρόπαλά της, τραγούδησε τον πόνο της, έστειλε τα μηνύματά της, ξεμπρόστιασε το σχεδόν προσβλητικό – για τη μέση γυναίκα – κέρατο που υπέστη και άνοιξε το δρόμο της δημόσιας διαπόμπευσης κάθε υποκειμένου που νομίζει πως μπορεί να λέει ψέμματα και να έχει διπλή ζωή. Και θα βγάλει και εκατομμύρια απ’ αυτό.

 

Φυσικά δε ζω σε ροζ συννεφάκι και γνωρίζω ότι μπορεί όλα να είναι σκηνοθετημένα – όχι δε θέλω να το σκέφτμαι, δε με βολεύει. Επίσης τα έσοδα υποθέτω πως μπαίνουν σε κοινό λογαριασμό εξαιτίας του TIDAL, αλλά μάντεψε ποιον θα δείχνουν με το δάχτυλο σε κάθε του εμφάνιση. Και δυστυχώς η αξιοπρέπεια δεν εξαγοράζεται, όσα λεφτά κι αν βγάλεις. Ο λαός λέει καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Τι γίνεται αν βγουν και τα δύο Jay Z; Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Beyonce. Έχεις κάθε δικαίωμα να θυμώνεις και να το δείχνεις, απλά φρόντισε πάντα στο τέλος να βγαίνεις εσύ κερδισμένη.