Το διακοσμητικό μυστικό που θα σε κάνει να νιώσεις το σπίτι σου “δικό σου”

Της Κέλλυς Δεσύπρη

Θυμάμαι να πηγαίνω, μεγαλώνοντας, σε καταστήματα επίπλων και να νιώθω άβολα. Ήθελα κάτι που θα με κάνει να νιώσω όμορφα και χαλαρά, σαν στο σπίτι μου. Φανταζόμουν ένα τεράστιο κατάστημα, με όλων των ειδών τα έπιπλα, τα διακοσμητικά αντικείμενα, τα υφάσματα και τα χαλιά ελεύθερα μέσα στον χώρο. Φανταζόμουν δωμάτια από τις παιδικές μου ζωγραφίες να ζωντανεύουν και να με προσκαλούν να παίξω εκεί. Ήθελα να βιώνω κάθε τι πριν να το αποκτήσω. Κι έπειτα, οι ευχές μου εισακούστηκαν μαγικά, και η IKEA ήρθε στην Αθήνα. Και ενώ ο χώρος της δημοσιογραφίας, τελικά, με κέρδισε η λατρεία μου για τη διακόσμηση ανανεώνεται ξανά και ξανά με κάθε επίσκεψη σε ένα κατάστημα IKEA (φυσικό ή διαδικτυακό).

Κι όταν πριν από λίγα χρόνια, μπήκα στο δικό μου σπίτι, η IKEA έκανε ξανά τα όνειρά μου πραγματικότητα. Γιατί το δικό μου σπίτι έχει κάτι το ιδιαίτερο. Δεν το νοίκιασα, δεν το αγόρασα, δεν το βρήκα άδειο και άχρωμο αλλά γεμάτο με τις αντίκες της γιαγιάς μου. Δεν άλλαξα καν το όνομα στο κουδούνι. Όμως όσο γνώριμο κι αν ήταν, δεν το ένιωσα δικό μου μέχρι τη στιγμή που δίπλα στα έπιπλα της γιαγιάς από τα παλιά, βρήκαν θέση και τα δικά μου από την IKEA.

Όπως έχω ήδη εξηγήσει, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω πως η ΙΚΕΑ κουβαλά κάποια δόση μαγείας. Έτσι μαγικά ταίριαξαν και τα δικά μου έπιπλα δίπλα σε εκείνα της γιαγιάς. Μια IKEA παπουτσοθήκη κρατά παρέα στον Louis XΙV μπουφέ. Δίπλα στο 60s τραπεζάκι με την τηλεόραση στήθηκε μια μικρή Expedit με τα αγαπημένα μου βιβλία και κεριά. Το μονό κρεβάτι ΙΚΕΑ από το φοιτητικό μου σπίτι, έγινε βελούδινος καναπές στο σαλόνι και πια περιστοιχίζεται από vintage φωτιστικά από όνυχα και την παλιά ραπτομηχανή της γιαγιάς.

Η αγαπημένη μου γωνιά όμως είναι εκείνη που φιλοξενεί το λευκό μεταλλικό κρεβάτι Nesttun δίπλα απ’ τη μεγαλοπρεπή ντουλάπα της γιαγιάς από το 1940.

Ανάμεσά τους ένα κομοδίνο Gladom δίνει χρώμα και φυλάει τα βιβλία που (ταυτόχρονα, ναι) διαβάζω αυτόν τον καιρό. Ποτέ δεν φανταζόμουν πως αυτές οι μικρές προσθήκες στο σπίτι της γιαγιάς θα ήταν τελικά εκείνες που θα μου χάριζαν την αίσθηση που από παιδί αναζητούσα.

Το “ολόδικό μου σπίτι” είναι η αίσθηση που έχω όταν, μετά από μία γεμάτη μέρα, πέφτω βαριά στο κρεβάτι μου. Είναι αυτή η εσωτερική ασφάλεια που νιώθω κάθε πρωί που ξυπνάω εκεί και οι φορές που, παρόλο που πλέον έχω και ένα σαλόνι, επιλέγω να δω τις αγαπημένες μου σειρές χωρίς να σηκωθώ καν από το κρεβάτι. Στο “ολόδικό μου σπίτι” ήθελα να συναντά η ιστορία της αγαπημένης μου γιαγιάς Καλλιόπης το δικό μου παρόν και τα όνειρά μου για το μέλλον. Και είναι σαφές πως η IKEA με τις ευέλικτες, έξυπνες και οικονομικές λύσεις που προσφέρει, μπορεί και το κάνει πραγματικότητα.

Έτσι, όχι μονάχα κάνει το σπίτι των ονείρων μας προσιτό αλλά μας επιτρέπει να μετατρέψουμε κάθε χώρο σε ιδανικό, για τις ανάγκες μας. Τα έπιπλα IKEA μεγαλώνουν μαζί μας και γίνονται κομμάτι της ιστορίας μας. Έτσι το σπίτι της γιαγιάς έγινε πλέον το σπίτι μου και ίσως σε ένα μέλλον, όχι πολύ μακρινό, να γίνει σπίτι της δικής μου οικογένειας. Σε κάθε περίπτωση όμως, το σπίτι αυτό είναι ένα σπίτι ζωντανό, με ιστορία και προσωπικότητα. Ένα σπίτι ΙΚΕΑ.