Πρώτη φορά Ίο: Ο πιο χρήσιμος οδηγός για το κυκλαδονήσι που δεν είναι αυτό που πιστεύεις

Η Ίος είναι vibe. Αν δεν το καταλάβεις μόλις δέσει το πλοίο στον Γιαλό δηλαδή το λιμάνι του νησιού, (αν με ρωτάς, εκεί να μείνεις και όχι στη Χώρα) και δεις την παραλία με τη χρυσαφένια αμμουδιά για χιλιόμετρα, κάνε υπομονή. 

Οι παραλίες των ονείρων σου

Τι θα σκέφτομαι όλο το χειμώνα μέσα στο μετρό και περιμένοντας το 550; Το εξωτικό Μαγγανάρι και το Κολιτσάνι της Ίου. Αυτό το νησί έχει παραλιάρες. Και μελτέμια. Πολλά. Ειδικά τον Αύγουστο. Γι αυτό πρέπει να βρεις έναν ντόπιο (ευχαριστώ τον Δημήτρη) και να ρωτάς πότε είναι καλή μέρα να πας στην Κουμπάρα (έχει και χλίδα εκεί, να πας στο beach bar Erego και θα νιώσεις άρχοντας) και πότε αξίζει να πας Ψάθη, Τζαμαρία ή Αγία Θεοδότη (παράδεισος). 

Υπάρχουν παραλίες που είναι προσβάσιμες μόνο με καραβάκι ή φουσκωτό ή χωματόδρομο για τους γενναίους (Πικρή Νερό, Τρυπητή, Κλήμα, Κάλαμος, Σαπουνόχωμα, σίγουρα κι άλλες). Κάθε φορά που βουτούσα, πίστευα ότι κάνω μπάνιο σε πισίνα. Ήταν σαν ψεύτικα τα νερά. Έχει οργανωμένες (με πολύ προσιτές τιμές για τον μέσο Έλληνα, στο εγγυώμαι) και ανοργάνωτες για μια γρήγορη βουτιά (αρμυρίκια η Ίος δεν έχει μπόλικα).

Το φαγητό

Υπάρχουν επιλογές για καλοφαγάδες, foodies και για street food. Θα σου πω τα δικά μου αγαπημένα στην Ίο: Το Ίθακα είναι το μέρος που πρέπει να κλείσεις τραπέζι ακόμη κι αν δεν σου αρέσουν τα ψάρια. Θέλω να με εμπιστευτείς. Από ταβέρνες, θα πας Αλωνίστρα, θα κάτσεις στο μπαλκόνι και θα χαζεύεις Ηρακλειά και  θα παραγγείλεις τσιμέτια, σκοτύρι και χωριάτικη με ξινό (για αρχή). 

Για ψαροφαγία, ο Δράκος είναι η φάση σου. Θα επιστρέψεις 100%. Στο Γιαλό δεν δοκίμασα (ενώ όλοι επέμειναν) το ταϊλανδέζικο Thai Me Up αλλά ήπια τα κρασάκια μου και έφαγα μεζέδες στο Octopus Tree.

Στον Κούκο, θα πας για το κατσικάκι του. Στο περίφημο Κατώγι στη Χώρα δεν βρήκα τραπέζι (γιατί είχαν προνοήσει όλοι εκτός από μένα και ήταν fully booked) αλλά μου είπαν τα καλύτερα. Πήγα όμως στο Διασέλι και δάκρυσα από ευτυχία όταν δοκίμασα τα τυριά τους. Είναι το παραδοσιακό τυροκομείο της Ίου, τα δοκίμασα όλα, τα ερωτεύτηκα και πήρα Οινοσπερίτη και σκοτύρι πίσω στην Αθήνα.

Περνούσα τα πρωινά και τα βράδια μου στο Doors στο Γιαλό που κάνει εξαιρετικές Paloma και τέλεια πρωινά. Και σίγουρα να ψωνίσεις κάτι από το υπέροχο μαγαζί με ρούχα και αξεσουάρ της Κατερίνας που είναι δίπλα (ήθελα να σηκώσω το μισό μαγαζί).  Αν για κάποιο λόγο θέλεις να φας μια τεράστια πίτσα σε ξυλόφουρνο, αλλά τεράστια, να πας στο Corali, 3 άτομα ήμασταν δεν καταφέραμε να τελειώσουμε την μεσαία πίτσα.

Έφαγα καταπληκτικά και στον Πολύδωρο. Εκεί βούτηξα στη νοσταλγία και θυμήθηκα τις ταβέρνες που με πήγαιναν οι γονείς μου. Δεν πήγα για κρέας στο Βιλαέτι, γιατί πρέπει κάτι να αφήσω και για του χρόνου.

Το σκοτύρι της Ιού τι είναι; 

Μπλε τυρί, αποκλειστικά από κατσικίσιο γάλα μικρών παραγωγών της Ίου. Παρασκευάζεται από ώριμη μυζήθρα (περίπου 2 ετών) και κομμάτια παλαιωμένης γραβιέρας. Έχει πικάντικη γεύση την οποία συμπληρώνει το λευκό πιπέρι και το θρούμπι που συλλέγεται στο νησί. 

Golden Hour της Ίου για να βγει ο χειμώνας

Πέρα από τους γλουτούς μου που έφτιαξαν από το περπάτημα στο μονοπάτι Γιαλός-Παναγία Γκρεμιώτισσα, για να δω το ηλιοβασίλεμα (αξίζει κάθε στάλα ιδρώτα μου), πήγα στο Ios Club (κάνε κράτηση, ειδάλλως δεν θα βρεις, έχει καλά cocktails, σε τιμές Αθήνας, αλλά η θέα σε κάνει να ξεχνάς την οικονομική κατάσταση σου). Πάρα πολύ ωραία πέρασα και στο Garden of Ios που έχει φοβερό περιβάλλον.

Έβγαλα άπειρες φωτογραφίες στο εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης και στους μισογκρεμισμένους ανεμόμυλους (υπάρχει ένα ταβερνάκι, το The Mills, που έχει τέλεια θέα, να φας το σουβλάκι κοτόπουλο εκεί, είναι έπος).Μην φύγεις από το νησί, αν δεν βρεις ρεικόμελο. Κι αν δεν πας να δεις το Μουσείο Γαΐτη – Σίμωσι. Μιλάμε για εμπειρία. Το Σχολείο των χαδιών είναι πλέον ένα από τα αγαπημένα μου έργα.

Δεν ξενύχτησα καθόλου. Πέτυχα όμως φίλους μου στο νησί που επέστρεφαν στα δωμάτιά τους, όταν εγώ ξυπνούσα. Συναντιόμασταν στο Buongiorno για τυρόπιτες. Τους φάνηκε τέλειο το νησί. Κι αν το clubbing είναι η φάση σας, να πάτε στο Bulldog στη Χώρα, στη Disco 69, στο Far Out έχει μαγικές βραδιές με DJ από όλο τον κόσμο, στο Slammer σε βαράνε στο κεφάλι όταν πίνεις σφηνάκια(!). Το νησί έχει ζωή 24/7. Απλά, άλλα πρόσωπα βλέπεις το πρωί στις παραλίες κι άλλα το βράδυ στα σοκάκια της Χώρας. 

Δεν χόρτασα την Ίο. Θα πάω και του χρόνου και ελπίζω να παραμείνει ακριβώς όπως τη γνώρισα. Αυθεντική, πανέμορφη, ανέγγιχτη από τον τουρισμό στις κρυμμένες γωνιές της. Η Ίος είναι ένα νησί που μπορεί κανείς να (τα) βρει τον εαυτό που χάνει στην πόλη. Κι ένα κομμάτι της εφηβείας του. 

Υ.Γ: Θα πετύχεις γνωστούς από την Αθήνα, δεν θα πέφτεις όμως ποτέ συνέχεια πάνω τους. Γιατι αν δεν κάνεις ένα διάλειμμα από την «αθηνίλα», τότε ποιος ο λόγος να πας διακοπές;

Καλοκαίρι και ΔΕΗ σημαίνει απεριόριστη ενέργεια για αξέχαστες στιγμές.