DESIGN

Πριν και μετά: Η εντυπωσιακή μετατροπή ενός βουστάσιου του 1903 σε παραδοσιακό σπίτι

Ellie Ntoutsi

«Η αρχιτεκτονική είναι ακινητοποιημένη μουσική», έλεγε κάποτε ο Γερμανός συγγραφέας, καλλιτέχνης και πολιτικός, Johann Wolfgang Goethe και συμφωνούμε απόλυτα μαζί του. Η μουσική, πέραν του ότι αποτελεί σπουδαίο μέσα έκφρασης και κρύβει στον πυρήνα της μια θεραπευτική δύναμη, έχει την ικανότητα να γεννά συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις, να προκαλεί δέος, συγκίνηση, θαυμασμό.

Κάτι τέτοιο, λοιπόν, συμβαίνει με την αρχιτεκτονική, αλλά με κάπως πιο στατικό τρόπο. Πόσες φορές έχει τύχη να σταθείς μπροστά από ένα κτίριο, ένα σπίτι στο κέντρο της πόλης ή μια εξοχική κατοικία της επαρχίας και απλά να παρατηρείς ακίνητη, επειδή το design του σού προκάλεσε δέος, εντύπωση και θαυμασμό; Σίγουρα πολλές φορές.

Αυτήν ακριβώς τη σύζευξη συναισθημάτων νιώθει κανείς στη θέα της ανακαίνισης ενός παλιού βουστάσιου σε παραδοσιακή κατοικία που ανέλαβε το αρχιτεκτονικό γραφείο EC Interiors. Η εταιρεία απαρτίζεται από μία ομάδα διακοσμητών και 3D designers, με πολυετή εμπειρία στην αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, ενώ συνεργάζεται με ένα μεγάλο δίκτυο εξειδικευμένων τεχνιτών.

Πιο συγκεκριμένα, η ανακαίνιση που ονομάστηκε The Old Byre Project έλαβε χώρα στο Φανάρι Καρδίτσας και αφορά ένα παλιό βουστάσιο που χτίστηκε το 1903, ανακατασκευάστηκε και μετατράπηκε σε ένα σύγχρονο σπίτι που διατήρησε τις λεπτομέρειες της παραδοσιακής διακόσμησης.

Ουσιαστικά, αποτελεί το ισόγειο μιας παραδοσιακής κατοικίας που στο παρελθόν είχε βοηθητική και κτηνοτροφική χρήση. Με την πάροδο του χρόνου εγκαταλείφθηκε και μετά από έναν αιώνα και παραπάνω, απέκτησε νέα ζωή και χρήση ως μικρό σπίτι χάρη στη σπουδαία δουλειά του EC Interiors.

Η απλότητα, η λειτουργικότητα και η αντοχή στον χρόνο ήταν οι πυλώνες της ανακαίνισης

Η απλότητα, η λειτουργικότητα και η αντοχή στο χρόνο ήταν οι βασικοί στόχοι του επανασχεδιασμού, με σεβασμό στην τοπική παράδοση και στα δεδομένα που προϋπήρχαν της ανακαίνισης. Η μοντέρνα αισθητική και η απλότητα στον εσωτερικό χώρο του σπιτιού, αναμειγνύονται με την παράδοση δημιουργώντας ένα νέο, εντυπωσιακό σύνολο. Η χρωματική παλέτα που κινείται στους γήινους και θερμούς τόνους, συνδυάζεται με το απαλό γκρι των κύριων χώρων, αναδεικνύοντας την κυριαρχία της πέτρας και του ξύλου.

Το βουστάσιο του 1903 που μετατράπηκε σε παραδοσιακό σπίτι

Πριν

Μετά

Η ορθογώνια επιμήκης κάτοψη χωρίζεται νοητά στα δύο. Χώρος διημέρευσης – καθιστικό, χώρος ανάπαυσης – υπνοδωμάτιο, με την κουζίνα και το μπάνιο να τοποθετούνται στη μέση και να λειτουργούν ως διαχωριστική ζώνη μεταξύ των δύο χώρων.

Τα νέα υλικά επιλέχθηκαν με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να ταιριάζουν με τα ήδη υπάρχοντα παραδοσιακά υλικά και να αλληλοσυμπληρώνονται.

Χρησιμοποιήθηκαν πέτρα, ξύλο, ντόπια και ανθεκτικά στο χρόνο υλικά. Όλα αυτά συνδυάστηκαν με νέα κονιάματα, κουρασάνι και σοβατισμένο σκυρόδεμα. Η επιλογή των νέων υλικών έγινε με κριτήριο την αντοχή τους στο χρόνο, τη βιωσιμότητα της κατασκευής και την υψηλή ενεργειακή τους αποδοτικότητα.

Τα ξύλινα στοιχεία συμπληρώνουν τα λίθινα σημεία του σπιτιού, αποκαλύπτοντας το δομικό σύστημά του και διατηρώντας τον σεβασμό στις παραδοσιακές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για να κατασκευαστεί. Αυτές οι τελευταίες, συνδυάζονται με σύγχρονες μεθόδους κατασκευής, αλλά και υλικά.

Η παλιά ταΐστρα των ζώων διατηρήθηκε και μεταμορφώθηκε σε καναπέ για το καθιστικό, με κρυφούς αποθηκευτικούς χώρους. Αντιστοίχως, διαμορφώθηκε και το κρεβάτι του υπνοδωμάτιου.

Το σύνολο των παραδοσιακών αντικειμένων (έπιπλα, συσκευές και σκεύη) που διαθέτει το σπίτι συντηρήθηκαν και επαναχρησιμοποιήθηκαν, αποκτώντας νέα ζωή.

Η ενεργειακή σόμπα και οι μεταλλικοί σωλήνες των ηλεκτρικών, συμπληρώνουν τα έντονα χρώματα του συνόλου των επίπλων, συσκευών και σκευών που υπάρχουν στο σπίτι.

Όλα τα παραπάνω, μαζί με τα κεντητά μαξιλάρια, τα πλεκτά υφάσματα και τα διάφορα παλιά αντικείμενα συνέβαλαν στη δημιουργία ενός ζωντανού και οικείου χώρου.

Το κόκκινο της τερακότας στο μπάνιο αποτελεί φόρο τιμής στα παραδοσιακά κεραμικά και το κόκκινο χώμα του χωριού. Λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος με τον τόπο και παράλληλα αποτελεί τη φυσική συνέχεια στον χρόνο.

Η αυλή άλλαξε εντελώς όψη και διαμορφώθηκε για διάφορες υπαίθριες δραστηριότητες και αναψυχή.

Η ομάδα του EC INteriors, λοιπόν, δημιούργησε ένα πλακόστρωτο υπαίθριο καθιστικό με έμπνευση από παλιό καφενείο χωριού. Για την «πράσινη επένδυση» του εξωτερικού χώρου του σπιτιού, επιλέχθηκαν τοπικά φυτά και καλλιέργειες, όπως το αμπέλι.