Πήγα στην κηδεία της Jessica Brown που εξελίχθηκε σε ροκ queer πάρτι
- 7 ΦΕΒ 2024
The life and death of Jessica Brown. Δεν ξέρω αν το λες παράσταση, δρώμενο, gig στο υπόγειο του Rex, mockumentary, μια σάτιρα για millennials με ανησυχίες και φασέικη αισθητική ή μια punk κηδεία. Μια συμβουλή: αν πηγαίνεις θέατρο για να δεις κάτι με αρχή-μέση-τέλος βατό και αναμενόμενο, δεν θα το βρεις στην παράσταση που δημιούργησαν και σκηνοθέτησαν ο Τζέο Πακίτσας και η Σοφία Πριόβολου.
Μια κηδεία σε ροζ φέρετρο βγαλμένο από το S-Cape
Αν αγαπάς την εναλλακτική κουλτούρα, τα queer θεάματα και χρησιμοποιείς τη λέξη «edgy», να πας. Η υπόθεση σε μια πρόταση: τα μέλη μιας μάλλον αποτυχημένης μπάντας που μισιούνται κάνουν ναρκωτικά και ψάχνουν την ντίβα τραγουδίστριας της μπάντας. Σε περισσότερες από μια προτάσεις: θα δεις το τελευταίο live της τραγουδίστριας Jessica Brown.
Η Jessica Brown κηδεύεται επί σκηνής μπροστά στους θεατές σε ένα μοναδικό σόου που θα κλείσει στο φέρετρο την ιστορία μιας εμβληματικής μπάντας. Η μεγάλη ώρα πλησιάζει. Η ένταση κορυφώνεται. Πού είναι όμως η Jessica Brown; Γιατί δεν έχει έρθει; Τι ξέρουμε πραγματικά για εκείνη πριν αποφασίσει να κάνει την τελευταία της παγκόσμια εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο; Τα προβλήματα της μπάντας βγαίνουν στην επιφάνεια ενώ μοιάζει να την περιμένουν για πάντα.
Εν αναμονή της lead singer, παρακολουθούμε από την κλειδαρότρυπα τα μέλη του μουσικού σχήματος να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις για το μέλλον, ξεδιπλώνοντας το καθένα το πραγματικό του πρόσωπο. Ένας ολοκληρωμένος οδηγός αυτοκαταστροφής για ματαιόδοξες μπάντες.
Murder Mystery στο Εθνικό
Ποιος σκότωσε την Jessica Brown; Η βασική πρωταγωνίστρια είναι απούσα. Είναι όμως πάντα εκεί. Σαν τοξική και χειριστική περσόνα, που ρουφάει την ενέργεια και τα vibes των άσπονδων φίλων της. Πάρα πολύ ματαιοδοξία μαζεμένη σε μια μη λειτουργική παρέα. Τα μέλη της μπάντας κουβαλάνε σαν delulu καλλιτέχνες ελπίδες ότι θα γίνουν σπουδαίοι. Πλούσιοι, αναγνωρίσιμοι, επιδραστικοί. Πιστεύουν ότι θα γίνουν ροκ σταρ.
Οκ, αυτός είναι ο λόγος που μισιούνται. Ξέρουν ότι δεν θα γίνουν ποτέ. Λένε μόνο ψέματα και δίνουν το φιλί του Ιούδα. Είναι dead inside νάρκισσοι. Ο καθένας τους θέλει να ξεφύγει από αυτή την αλεπότρυπα και να κάνει κάτι που να έχει σημασία. Meantime, απλά κόβουν γραμμές και λένε απολύτως τίποτα, που να έχει σημασία επί σκηνής. Και γελάς. Γιατί οι ατάκες τους είναι γραμμένες σαν να πίνουν ποτά στη Φάλαινα ή στο Τιγρέ. Βγαλμένες από τα έγκατα του φασεïισμού.
Νιώθεις ότι βλέπεις σινεμά γιατί κάποιος τους παρακολουθεί με κάμερα. Έχουμε δει άπειρες παραστάσεις της Στέγης με τη χρήση κάμερας και οθόνης. Μας το είχε δείξει η Άντζελα Μπρούσκου πριν δεκαετίες. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν είναι εντυπωσιακό. Κι όταν γίνεται κάπως ερασιτεχνικά είναι κακό. Ας πούμε ότι ως θεατές, νιώθουμε να βλέπουμε ένα diy ντοκιμαντέρ για τη Jessica Brown. Δίνεται η ευκαιρία στο κοινό να κινείται ελεύθερα στο χώρο, λες και είναι σε συναυλία, με το ποτό στο χέρι.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα που το πάνε. Αποφάσισα να σταματήσω μετά τα πρώτα 40 λεπτά. Στην Πειραματική δίνουν ευκαιρία στις κολεκτίβες να δείξουν το ταλέντο τους. Αναπολογητικά.
Τι κράταω; Τον Τζέο Πακίτσα να κάνει τον trapper. Τον Kristof να κάνει slay. Και να είναι αυθεντικά αστείος. Τη Χρυσάνθη Τσουκαλά (των Callas) να είναι ο ταλαντούχος εαυτός της. Την Στυλιάνα Ιωάννου που είδα και στο Milky Way να είναι ερμηνευτικός σίφουνας. Και τη Σοφία Πριόβολου να γίνεται το πιο τέλειο ζόμπι. Τρομερός ο Ιάσων Άλυ και πραγματικά υπέροχα τα κοστούμια της Ηλέκτρας Σταμπούλου.Η Jessica Brown είναι μια κηδεία που δεν μοιάζει σε τίποτα με τις καθιερωμένες παραστάσεις εκεί έξω.
Info: The life and death of Jessica Brown, Θέατρο Rex – Πειραματική Σκηνή Νέων Δημιουργών, Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00. Εισιτήρια εδώ.
