Οι 15 καλύτερες LGBTQ+ κινηματογραφικές στιγμές. Υπερήφανα μεγάλες ταινίες

Από το γουέστερν ρομάντζο του Brokeback Mountain και τη θαρραλέα αφήγηση του Moonlight, μέχρι τις ποπ αποχρώσεις του Call Me by Your Name ή την επαναστατική ορατότητα του Portrait of a Lady on Fire, βλέπουμε όλο και πιο συχνά ιστορίες που δεν ζητούν άδεια για να υπάρξουν. Απλώς υπάρχουν, με αξιοπρέπεια, βάθος και ευαισθησία.

Η LGBTQ+ εκπροσώπηση στον κινηματογράφο δεν αφορά μόνο την αναγνώριση. Αφορά το δικαίωμα να δούμε και να δούμε τον εαυτό μας, να πούμε: «Αυτό το συναίσθημα, αυτός ο φόβος, αυτή η αγάπη — είναι και δικά μου». Κι όσο περισσότερες είναι οι φωνές που ακούγονται, τόσο λιγότερη μοναξιά θα νιώθει η επόμενη γενιά.

Γιατί ο κινηματογράφος δεν αλλάζει μόνο το τοπίο της τέχνης. Μπορεί και πρέπει να αλλάζει και νοοτροπίες. Η υπερηφάνεια –η πραγματική υπερηφάνεια– απαιτεί αυτογνωσία. Και είναι δύσκολο να ξέρεις ποιος είσαι, όταν δεν μπορείς να δεις ποιος μπορείς να είσαι.

Η αντιπροσώπευση έχει σημασία και οι παρακάτω ταινίες παρέχουν μια ποικιλία αρχέτυπων, ιστοριών και στιλ στα οποία μπορείς να χάσεις ή /και να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. 

Dog Day Afternoon (1975)

Μια καυτή μέρα του Αυγούστου, ο Sonny (Al Pacino) επιχειρεί να ληστέψει μια τράπεζα στο Μπρούκλιν. Τα πράγματα όμως δεν πάνε καλά. Ο Sonny βρίσκεται σε dt στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Τα πράγματα αποκτούν ένα πιο τρυφερό twist, όταν μαθαίνουμε ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα κλεμμένα χρήματα για την εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου του εραστή του.

My Beautiful Laundrette (1985)

Ένας Πακιστανός-Βρετανός και ο πρώην εραστής του, ο οποίος έχει γίνει πια ένας street punk φασίστας, ενώνονται ξανά και διευθύνουν μια οικογενειακή επιχείρηση με πλυντήρια. Οι χαρακτήρες της ταινίας ασχολούνται με τον υλισμό και τη μανία κατά των μεταναστών στη Μεγάλη Βρετανία της Thatcher. Στοιχεία που φαντάζουν υπερβολικά επίκαιρα, ακόμα και σήμερα.

Orlando (1992)

Η ταινία αφηγείται την ιστορία του αριστοκράτη του 16ου αιώνα Λόρδου Orlando, στον οποίο η βασίλισσα Ελισάβετ Α’ διέταξε να «μην ξεθωριάσει, μην μαραθεί, μην γεράσει». Σε σκηνοθεσία της Sally Potter η κινηματογραφική μεταφορά του έργου της Virginia Woolf, είναι χρωματισμένη με το πνεύμα της έμφυλης πολιτικής των δεκαετιών του ’70 και του ’80 και βρίσκεται στην κορυφή του κινήματος του New Queer Cinema. H ανδρόγυνη γοητεία της Tilda Swinton, δίνει σάρκα και οστά στον Orlando.

Heavenly Creatures (1994)

Ο Peter Jackson ταξίδευε σε κόσμους φαντασίας πολύ πριν από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Έναν τέτοιο φανταστικό κόσμο οικοδομούν σε αυτή την ταινία, δύο πολύ αληθινά κορίτσια από τη Νέα Ζηλανδία (Kate Winslet και Melanie Lynskey). Οι δυο τους ξεφεύγουν από την πραγματικότητα μέσω της φαντασίας τους. Αλλά η σύνδεσή τους γίνεται έντονη και επικίνδυνη, όταν συνωμοτούν για να διαπράξουν φόνο, σε μια από τις πιο διαβόητες, αληθινές ιστορίες εγκλήματος, όλων των εποχών.

All About My Mother (1999)

Τα κωμικά μελοδράματα του Pedro Almodóvar είναι γεμάτα με απολαυστικά παράλογους χαρακτήρες. Το βραβευμένο με Όσκαρ All About My Mother, μας παρουσιάζει μερικούς από τους καλύτερους. Μετά τον θάνατο του γιου της, η Manuela ψάχνει να βρει τον πατέρα της. Ο οποίος ακούει πια στο όνομα Lola. Στο ταξίδι βρίσκεται μια νεαρή καλόγρια (την οποία υποδύεται η Penelope Cruz), η οποία έχει πρόσφατα μείνει έγκυος στο μωρό της Lola. Η επιτομή της αλμοδοβαρικής, κινηματογραφικής δημιουργίας.

Boys Don’t Cry (1999)

Αν υπάρχει μία ταινία που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη μια ουσιαστική συζήτηση για θέματα έμφυλης βίας και τρανσοφοβίας, αυτή είναι το Boy’s Don’t Cry. Η επαναστατική ερμηνεία της Hilary Swank σφραγίζει την ταινία της Kimberly Peirce για τη δολοφονία του τρανς άνδρα Brandon Teena.

Before Night Falls (2000)

Βασισμένη στην αυτοβιογραφία του ομοφυλόφιλου Κουβανού ποιητή Reinaldo Arenas, η ταινία του Julian Schnabel έφερε τον Javier Bardem στο προσκήνιο και τόνισε τη σκληρότητα και την ομοφοβία της Κούβας του Castro και της Αμερικής του Reagan.

Hedwig and the Angry Inch (2001)

Ο John Cameron Mitchell φέρνει στην οθόνη το καλτ μιούζικαλ του για τη «διεθνώς αγνοημένη» τρανς ροκ σταρ Hedwig. Σε αυτή την έκδοση, ο Mitchell μάς δείχνει το παρασκήνιο που μπόρεσε να πει μόνο στη σκηνή και μας συστήνει τον Tommy Gnosis του Michael Pitt. Ένα σπάνιο, ροκ μιούζικαλ που γοητεύει ακόμα και αν δεν είσαι fan του είδους.

Brokeback Mountain (2005)

Η πρώτη queer ταινία της νέας χιλιετίας, το Brokeback Mountain έκανε τις queer ιστορίες mainstream. Ο ντροπαλός Ennis del Mar (Heath Ledger) είναι ανομολόγητα ερωτευμένος τον Jack Twist (Jake Gyllenhaal). Ο σκηνοθέτης Ang Lee και ο σεναριογράφος Larry McMurtry, επεκτείνουν τη διήγηση της Annie Proulx, σε μια ταινία χωρίς ίχνος ψεύτικης στιγμής.

Carol (2015)

Ο Todd Haynes, φέρνει το καλτ μυθιστόρημα της Patricia Highsmith στη μεγάλη οθόνη σε αυτή τη σαγηνευτική ταινία, που ακολουθεί μια τη νεαρή Therese (Rooney Mara). Η Therese γοητεύεται από μια γοητευτική μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα, την Carol (Cate Blanchett). Οι δυο τους ξεκινούν ένα ταξίδι στο οποίο ολοκληρώνουν ένα άρρητο πάθος η μία για την άλλη. Ένα πάθος που τελικά καταστρέφει τον γάμο της Carol και ξυπνά σκοτεινές επιθυμίες στην Therese.

A Single Man (2009)

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Tom Ford, διασκευάζει το μυθιστόρημα του Christopher Isherwood για έναν Άγγλο καθηγητή που επιστρέφει στους ρυθμούς της ζωής, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του εραστή του. Όπως θα περίμενε κανείς από τον Ford, η οθόνη πλημμυρίζει από στιλ, ενώ οι ερμηνείες των Colin Firth και Julianne Moore, θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη σου.

Blue Is the Warmest Color (2013)

Ο Χρυσός Φοίνικας του 60ου Φεστιβάλ Καννών, χαρακτηρίστηκε ακατάλληλος για ανηλίκους. Οι παθιασμένες, σεξουαλικές σκηνές μεταξύ των πρωταγωνιστριών Léa Seydoux και Adèle Exarchopoulos, ήταν η αιτία. Στον πυρήνα της, ωστόσο, μιλάμε για μια από τις καλύτερες, νεανικές ταινίες. Η τέχνη, η απογοήτευση και η συγκίνηση της εξερεύνησης της ταυτότητας, μπαίνουν σε πρώτο πλάνο.

Moonlight (2016)

Η μόνη ταινία σε αυτή τη λίστα που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Επάξια. Ο Barry Jenkins εξερευνά την αρρενωπότητα μέσα από τον χαρακτήρα του Chiron, ενός νεαρού άνδρα που ενηλικιώνεται στο Μαϊάμι. Ο Chiron παλεύει με τη σεξουαλική του ταυτότητα εν μέσω της προβληματικής σχέσης με τη μητέρα του, η οποία είναι εθισμένη στο κρακ. Ο ίδιος λαχταρά να απελευθερωθεί από το προκαθορισμένο μονοπάτι που χάραξε για τον εαυτό του το περιβάλλον του. Ένα ταξίδι που ξεκινά μετά από μία μοιραία συνάντηση.

Call Me By Your Name (2017)

Η μεγαλύτερη, πιο οδυνηρή, κινηματογραφική ιστορία αγάπης με πρωταγωνιστές gay άνδρες. Ο Timothée Chalamet υποδύεται τον Elio, έναν έφηβο που ζει στην Ιταλία και ερωτεύεται έναν μεγαλύτερο σε ηλικία Αμερικανό φοιτητή, τον Oliver (Armie Hammer). Ο Oliver μένει με την οικογένειά του Elio για το καλοκαίρι. Αυτό που ξεκινά ως μια αμφιλεγόμενη φιλία μετατρέπεται γρήγορα σε μια ερωτική σχέση. Οι 2 τους, απολαμβάνουν την καλοκαιρινή ραστώνη της Μεσογείου, προετοιμάζοντας τους εαυτούς τους για την αναπόφευκτη εξέλιξη. I dare you not to cry.

Portrait of a Lady on Fire – (2019)

Η ταινία Portrait of a Lady on Fire σε σκηνοθεσία της Céline Sciamma, διαδραματίζεται στη Γαλλία του 18ου αιώνα και αφηγείται την αθόρυβα εκρηκτική ιστορία έρωτα ανάμεσα σε 2 γυναίκες.

Η Marianne, μια ζωγράφος, καλείται να ζωγραφίσει το πορτρέτο της Héloïse, μιας νεαρής αριστοκράτισσας που προορίζεται για έναν κανονισμένο γάμο. Το πορτρέτο προορίζεται για τον μέλλοντα σύζυγο, αλλά πρέπει να δημιουργηθεί χωρίς η Héloïse να το γνωρίζει, καθώς αρνείται να ποζάρει. Έτσι, η Marianne προσποιείται ότι είναι η συνοδός της, ενώ παρατηρεί διακριτικά κάθε της κίνηση, για να τη ζωγραφίσει κρυφά.

Ανάμεσα στις 2 γυναίκες γεννιέται ένας βαθύς, παθιασμένος και σύντομος δεσμός, γεμάτος βλέμματα, σιωπές και ανεξομολόγητες επιθυμίες. Σε μια εποχή που ο έρωτας ανάμεσα σε 2 γυναίκες δεν είχε «χώρο», η ταινία αποτυπώνει με ενσυναίσθηση την ένταση του ανείπωτου και την τραγικότητα του προσωρινού.