Μία Μάχη Μετά την Άλλη: Η ταινιάρα του Paul Thomas Anderson ξέρει ότι το αιδοίο πρωταγωνιστεί στην επανάσταση
- 29 ΣΕΠ 2025
Είδα την πρώτη ταινία του Paul Thomas Anderson (PTA) μετά από καιρό που διαδραματίζεται στο σήμερα (αν και είναι βασισμένη σε βιβλίο του 1990, το Vineland του Thomas Pynchon- ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος αφιέρωσε 20 χρόνια στη διασκευή του), σε αυτό το χάος που ζούμε kai μοιάζει η καθημερινότητά μας μια εμπόλεμη ζώνη που δεν έχει καλούς και κακούς. Είμαστε όλοι ελλαττωματικοί. Αυτή είναι η Mία Mάχη Mετά την Άλλη.
Τα πρώτα 40 λεπτά είναι η πολιτική ταινία της χρονιάς και το πιο mainstream project του, μέχρι σήμερα
Η καλύτερη σκηνή της ταινίας (με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό των ταινιών του- 11 φορές υποψήφιου για Όσκαρ- PTA) είναι τα πρώτα 40 λεπτά περίπου, στα οποία οι French 75, μια ομάδα με επικεφαλής την λάγνα, εγωκεντρική, dominatrix επαναστάτρια Perfidia Beverly Hills (η σεξουαλική ενέργεια της Teyana Taylor αξίζει Όσκαρ, μιλάμε για μια ξέφρενη έκρηξη μαύρης και γυναικείας δύναμης) και τον ειδικό σε εκρηκτικά Ghetto Pat (ο Leonardo DiCaprio παίζει με ρεαλισμό τον loser χρήστη ουσιών που θα φτάσει στα πέρατα της γης για την κόρη του), απελευθερώνουν μια ομάδα παράνομων μεταναστών από ένα κέντρο κράτησης.
Το «Ελεύθερα σύνορα. Ελεύθερες επιλογές. Ελεύθερες από φόβο» που ακούγεται ως σύνθημα της ταινίας ανήκει στη femme fatale που ερωτεύτηκαν όλοι. Και είναι ξεκάθαρο ότι τα γυναικεία σώματά στην ταινία θεωρούνται πολιτικά και αποτελούν την πρώτη γραμμή του πολέμου τους. Η κατασκευή βομβών και το σεξ πάνε χέρι-χέρι, ειδικά σε ένα φασιστικό αστυνομικό κράτος. Αλλά, ο δονκιχωτικός αγώνας τους ενάντια στην κυβέρνηση δεν είναι το θέμα της ταινίας. This pussy ain’t for fun, λέει η ηρωίδα μας.
Το διεστραμμένο ερωτικό τρίγωνο ακροαριστεράς- ακροδεξιάς είναι το θέμα της ταινίας
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, η Perfidia ταπεινώνει σεξουαλικά τον Συνταγματάρχη Steven Lockjaw (Sean Penn σε έναν από τους καλύτερους ρόλους όλων των εποχών), ο οποίος την ερωτεύεται (παρόλο που αντιπροσωπεύει όλα όσα μισεί), περνά μια νύχτα μαζί της (βάζοντας τον εαυτό του σε μια παθητική σεξουαλική θέση). Την βάζει στο μάτι, τη «σώζει» από τη φυλακή με αντάλλαγμα σεξουαλικές χάρες. Στο μυθιστόρημα είναι λευκή – όχι μόνο λευκή, αλλά και με πολύ μπλε μάτια που ο Thomas Pynchon αποκαλεί «φθορίζοντα». Μετατρέποντας τον χαρακτήρα σε μαύρη γυναίκα στην ταινία, ο Paul Thomas Andreson δημιουργεί ένα νέο, πιο προσωπικό κίνητρο για τη σαρκική επιθυμία του Steven Lockjaw: Είναι ρατσιστής που γουστάρει τις μαύρες γυναίκες, αρρωστημένα.
16 χρόνια μετά, μια μυστική ομάδα λευκών ρατσιστών που ονομάζεται Christmas Adventurers Club (μιλάνε για φυλετική καθαρότητα της Γης και χαιρετούν ο ένας τον άλλον με «καλά Χριστούγεννα») του προσφέρει την ιδιότητα μέλους. Εγώ είδα μια σάτιρα (πες το και αλληγορία) της σύγχρονης ξενοφοβικής Αμερικής. Όσο επίκαιρη κι αν φαίνεται η ταινία, φροντίζει να αποφεύγει τις χρονικά σφραγισμένες αναφορές, προκειμένου να τονίσει τη δική της διαχρονικότητα και τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι μάχες επαναλαμβάνονται συνεχώς.
Θα ζαλιστείς με υπέροχα ενορχηστρωμένη σκηνή καταδίωξης με αυτοκίνητα. Χωρίς να μπούμε σε spoilers, η Chase Infiniti είναι άξια κόρη της φεμινίστριας μάνας της. Μέχρι και οι επαναστάτριες καλόγριες το ξέρουν αυτό.
Υ.Γ.: ο Sensei Sergio St. Carlos του Benicio del Toro είναι ο κολλητός που λείπει από την καθημερινότητα όλων μας.
