ΒΙΒΛΙΑ

Διάβασε αποκλειστικά ένα απόσπασμα από «Το βασίλειο των δαιμόνων» που κατέκτησε το TikTok

Unsplash

Η γυναικεία δύναμη συναντά τη φαντασία στο νεανικό μυθιστόρημα της Kerri Maniscalo, Kingdom of the Wicked – Το βασίλειο των δαιμόνων, που πρόκειται να κυκλοφορήσει τη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Πρόκειται για ένα βιβλίο φαινόμενο που σημείωσε μία ιλιγγιώδη πορεία στο TikTok, πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα, σημείωσε περισσότερα από 57 εκατομμύρια προβολές και έχει συγκεντρώσει 14000 και πλέον κριτικές στο goodreads.

Το βασίλειο των δαιμόνων, όπως καταλαβαίνεις, έχει συναρπάσει όλο τον κόσμο, κάνοντας αναγνώστες και αναγνώστριες να το λατρέψουν. Και πώς αλλιώς θα γινόταν όταν η ιστορία της Kerri Maniscalo συνδυάζει μυστήριο, αγωνία, ανατρεπτική πλοκή και δυνατά συναισθήματα;

Πρωταγωνίστρια του βιβλίου Το βασίλειο των δαιμόνων είναι η Έμιλι, που αναζητά να εκδικηθεί τον δολοφόνο της αδερφής της, Βιτόρια και ταυτόχρονα μπλέκεται συναισθηματικά με τον πιο επικίνδυνο από τους Διαβολικούς, τους πρίγκιπες της κόλασης. Η περίληψη του βιβλίου αναφέρει:

«Δύο αδερφές.
Μια στυγνή δολοφονία.
Η αναζήτηση για εκδίκηση που θα ανοίξει τις πύλες της ίδιας της Κόλασης…
Και ένα τοξικό ειδύλλιο.
Η Εμίλια και η δίδυμη αδερφή της, Βιτόρια, είναι στρέγκε -μάγισσες που ζουν μυστικά ανάμεσα στους ανθρώπους, μένοντας στην αφάνεια για να αποφεύγουν τις διώξεις.

Ένα βράδυ, η Βιτόρια δεν εμφανίζεται στην ώρα της για το σερβίρισμα του δείπνου στο φημισμένο οικογενειακό τους εστιατόριο στη Σικελία. Και πολύ σύντομα, η Εμίλια βρίσκει το πτώμα της πολυαγαπημένης της αδερφής φρικτά ακρωτηριασμένο. Συντετριμμένη, η Εμίλια ξεκινάει να βρει τον δολοφόνο της αδερφής της και να πάρει εκδίκηση με κάθε κόστος. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα καταφύγει στη σκοτεινή μαγεία που είναι χρόνια απαγορευμένη.

Και τότε, η Εμίλια γνωρίζει τον Πρίγκιπα της Οργής – έναν από τους Διαβολικούς, τους πρίγκιπες της κόλασης, που από τα παιδικά της χρόνια όλες οι ιστορίες την προειδοποιούσαν να μείνει μακριά του. Ο Πρίγκιπας της Οργής ισχυρίζεται ότι είναι με το μέρος της, ταγμένος από τον κύριό του να λύσει μια σειρά φόνων νεαρών γυναικών στο νησί. Μα με τους Διαβολικούς, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται».

Όπως καταλαβαίνεις η αγωνία, το σασπένς αλλά και το συναίσθημα είναι βασικά συστατικά αυτού του βιβλίου φαντασίας που συναρπάζει αναγνώστες σε όλο τον κόσμο, και προκαλεί φρενίτιδα στο TikTok. Κάτι μου λέει ότι Το βασίλειο των Δαιμόνων, θα γίνει και δικό σου αγαπημένο ανάγνωσμα. Το παρακάτω απόσπασμα που θα διαβάσεις από αυτό, θα στο αποδείξει.

το βασίλειο των δαιμόνων image description
image description

Διάβασε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο Kingdom of the Wicked – Το βασίλειο των Δαιμόνων.

«Όταν μπήκαμε στο μοναστήρι δεν σκεφτόμουν τον διάβολο. Ούτε τους μοχθηρούς δαίμονες που άρπαζαν ψυχές και που η Νόνα ορκιζόταν ότι είχαν ξαναβγεί για κυνήγι στη Γη. Και μολονότι ο Αντόνιο ήταν αναμφισβήτητα ένα πολύ ευχάριστο θέαμα, δεν απέσπασε την προσοχή μου η καμπύλη των χειλιών του. Ούτε το καστανό τσουλούφι που έπεφτε στο μέτωπό του κάθε φορά που μου έριχνε μια κλεφτή ματιά κι ύστερα κοίταζε αμέσως αλλού.

Από όλα τα πράγματα, εγώ σκεφτόμουν το ελαιόλαδο. Για κάποιον λόγο ο διάδρομος μύριζε αχνά θυμάρι, πράγμα που με έκανε να αναρωτηθώ τι γεύση θα είχαν τα κροστίνι αλειμμένα με λάδι ελιάς αρωματισμένο με θυμάρι. Άρχισα πάλι να ονειρεύομαι το δικό μου εστιατόριο και τα φαγητά της αρεσκείας μου. Τα κροστίνι μου θα ήταν φαντα- στικό ορεκτικό: θα έβαζα πάνω στα φρυγανισμένα ψωμάκια μανιτάρια σε φέτες, σοταρισμένα σε βούτυρο μαζί με σκόρδο και σβησμένα με λίγο λευκό κρασί. Και από πάνω τριμμένο πεκορίνο και φρέσκα φυλλαράκια μαϊντανού για να συμπλη- ρωθούν οι γεύσεις…
Μπήκαμε στο δωμάτιο όπου φυλάγονταν οι προμήθειες σε τρόφιμα. Έκλεισα το τετράδιο συνταγών που υπήρχε μόνιμα στο μυαλό μου και συγκεντρώθηκα στη δουλειά που είχα αναλάβει να κάνω. Έβγαλα από το ντουλάπι δύο ξύλα κοπής και ένα μεγάλο μπολ, και αράδιασα υλικά πάνω στο μικρούτσικο τραπέζι.

«Εγώ θα ψιλοκόψω τις ντομάτες, εσύ κόψε τη μοτσαρέλα σε κύβους».
«Όπως διατάξετε, σινιορίνα». Απλώσαμε και οι δύο το χέρι μας μέσα στο καλάθι και τα δάχτυλα του Αντόνιο σύρθηκαν πάνω στα δικά μου. Τράβηξα γρήγορα δύο ντομάτες, παριστάνοντας ότι δεν είχα νιώσει ένα δυνατό ρίγος από αυτή τη σύντομη, αναπάντεχη επαφή.

Μαγειρεύοντας παρέα με τον Αντόνιο –σε ένα κακοφωτισμένο δωμάτιο σε ένα απόμερο μισοξεχασμένο τμήμα του κτιρίου– δεν ήταν καθόλου άσχημος τρόπος για να περάσω την ώρα μου. Και αν ο Αντόνιο δεν είχε αφιερώσει τη ζωή του στον Κύριο, θα μπορούσε να ήταν μια αρχή για να γίνει κάτι μεταξύ μας.

Μόνο που τώρα, αν και αυτός δεν το ήξερε, ήμασταν εχθροί.

Αυτός ανήκε στην Εκκλησία κι εγώ ήμουν στρέγκα. Αλλά όχι μια ανθρώπινη στρέγκα, που έκανε τα παραδοσιακά ξόρκια για το κακό μάτι και προσευχόταν σε καθολικούς αγίους. Εμένα η οικογένειά μου ήταν κάτι άλλο, κάτι που δεν ήταν ανθρώπινο. Τη δική μας δύναμη οι άνθρωποι τη φοβούνταν, δεν τη σέβονταν. Εμείς και άλλες δώδεκα οικογένειες μαγισσών που ζούσαν μυστικά στο Παλέρμο ήμασταν οι αληθινές Κόρες της Σελήνης. Απόγονοι μιας πραγματικής θεάς. Υπήρχαν κι άλλες τέτοιες οικογένειες διασκορπισμένες σε όλο το νησί, αλλά για την ασφάλεια όλων μας, δεν είχαμε επαφή μεταξύ μας.
Η δική μας μαγεία ήταν περίεργο πράγμα. Ενώ περνούσε μητριαρχικά από γενιά σε γενιά, δεν εκδηλωνόταν σε όλα τα θηλυκά. Η μητέρα μου, μολονότι ήταν γέννημα μάγισσας, δεν είχε υπερφυσικές ικανότητες. Εκτός αν μετρούσε η ζαχαροπλαστική, που πιστεύω ακράδαντα ότι θα έπρεπε να με- τράει. Μόνο μια ευλογημένη από θεά θα μπορούσε να φτιάξει γλυκά σαν κι αυτά της μητέρας μου.

Παλιότερα, υπήρχε ένα συμβούλιο που απαρτιζόταν από τα μεγαλύτερα σε ηλικία μέλη καθεμιάς από τις οικογένειες μαγισσών. Η Νόνα ήταν η επικεφαλής της σύναξης μαγισσών του Παλέρμο, η οποία είχε διαλυθεί λίγο αφότου γεννηθήκα- με η Βιτόρια κι εγώ. Οι ιστορίες ήταν λιγάκι ασαφείς όσον αφορά τα αίτια της διάλυσης, αλλά απ’ ό,τι είχα καταλάβει, η γερόντισσα Σοφία Σαντορίνι είχε επικαλεστεί τις σκοτεινές τέχνες και κάτι είχε πάει πολύ στραβά και είχε κομματιαστεί το μυαλό της. Κάποιοι έλεγαν ότι είχε χρησιμοποιήσει ανθρώπινο κρανίο σε μια μαντική συνεδρία. Άλλοι υποστήριζαν ότι ήταν μαύρος καθρέφτης. Όλοι συμφωνούσαν ως προς το αποτέλεσμα: το μυαλό της είχε παγιδευτεί ανάμεσα σε δύο κόσμους.

Οι άνθρωποι έγιναν καχύποπτοι με αυτό που θεώρησαν ξαφνική ανεξήγητη τρέλα. Άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες περί διαβόλου. Σύντομα ο κόσμος μας έγινε πάρα πολύ επικίνδυνος για συνάξεις μαγισσών, ακόμα και απόλυτα μυστικές, ύστερα από αυτό το περιστατικό. Έτσι, οι δεκατρείς οικογένειες του Παλέρμο υιοθέτησαν και εφάρμοσαν έναν αυστηρό κώδικα σιωπής και κλείστηκαν η καθεμιά στον εαυτό της.

Οι άνθρωποι, με έναν μυστήριο τρόπο, φόρτωναν στον διάβολο ό,τι δεν τους άρεσε. Παραδόξως, αποκαλούσαν εμάς διαβολικές, όταν οι ίδιοι χαίρονταν να μας καίνε ζωντανές.

«Αν εξαιρέσουμε τους δαίμονες που έχουν εισβάλει στην πόλη μας, κατά τα άλλα πώς είσαι;» Ο Αντόνιο δεν έκανε καν προσπάθεια να συγκρατήσει το πλατύ χαμόγελό του.
«Να λες ευτυχώς που έχεις ένα μέλος ιερής αδελφότητας να προσέχει την τρομαγμένη ψυχή σου».

«Είσαι απαίσιος».

«Είμαι, αλλά δεν το πιστεύεις κατά βάθος». Τα μάτια του έλαμψαν όταν του πέταξα ένα κομματάκι από την ντομάτα που έκοβα. Το απέφυγε εύκολα σκύβοντας στο πλάι.
«Έτσι ελπίζω, τουλάχιστον».

«Δεν θα σου πω». Έστρεψα την προσοχή μου στη ζουμερή ντομάτα που έκοβα. Μια φορά, όταν ήμουν μικρή, είχα κάνει στον Αντόνιο τα μάγια της αλήθειας, για να μάθω αν ανταποκρινόταν στα αισθήματά μου. Ανταποκρινόταν, και είχα καταχαρεί, και ήταν σαν να χαιρόταν μαζί μου ο κόσμος όλος. Μα όταν είπα στη Νόνα τι είχα κάνει, με έβαλε να καθαρίζω την κουζίνα απ’ άκρη σ’ άκρη μόνη μου επί έναν μήνα.

Δεν ήταν ακριβώς αυτή η αντίδραση που περίμενα από τη γιαγιά μου.

Η Νόνα έλεγε ότι τα μάγια της αλήθειας –παρότι δεν κατατάσσονται ρητά στις πρακτικές των σκοτεινών τεχνών– δεν πρέπει να γίνονται ποτέ στους ανθρώπους, γιατί οι άνθρωποι ήταν Proibiti – Απαγορευμένοι. Τα Απαγορευμένα ήταν λίγα, αλλά οι συνέπειες πολύ αυστηρές.

Σε αυτόν τον κόσμο, η ελεύθερη βούληση ήταν ένας από τους βασικούς νόμους της φύσης, υπεράνω μαγείας, είτε φωτεινής είτε σκοτεινής, και δεν έπρεπε να παίζει κανείς μαζί της ποτέ, γι’ αυτό απαγορευόταν να κάνουμε τα μάγια της αλήθειας σε ανθρώπους. Η Νόνα, όποτε αμφισβητούσαμε τους αυστηρούς κανόνες της, μας έφερνε για παράδειγμα τη γερόντισσα Σοφία Σαντορίνι».