Αποκλειστικό: 5 ταινίες από γυναίκες σκηνοθέτριες που θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Από ντεμπούτα που έχουν χαρακτηριστεί τα καλύτερα της χρονιάς, μέχρι πολυαναμενόμενες ταινίες που θα δούμε σύντομα στις αίθουσες, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θέλει να σε συστήσει σε φωνές που μιλούν για αυθεντικές γυναικείες εμπειρίες.

Αβαρής/Weightless

Σκηνοθεσία: Emilie Thalund
Τμήμα: Ανοιχτοί Ορίζοντες

Η 15χρονη Lea θέλει να χάσει βάρος, γι’ αυτό και θα περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές της σε μια κατασκήνωση υγιεινής διατροφής και άσκησης για εφήβους. Αντί για τα συνομήλικά της παιδιά, θ’ αρχίσει να νιώθει ένα ερωτικό σκίρτημα για τον εκπαιδευτή τους, τον ενήλικα Rune. Όταν όμως ο Rune αρχίσει ν’ ανταποδίδει το ενδιαφέρον, η Lea θα δυσκολευτεί ν’ αξιολογήσει τις προθέσεις του.

Μια ταινία για την εφηβική ανασφάλεια, το body shaming, την πολυπλοκότητα της γυναικείας φιλίας, τα όνειρα για το μέλλον, την αγωνία για την προσωπική ταυτότητα, και την αποπλάνηση ανηλίκων που θρέφεται από τις απορίες της απειρίας.

Η ταινία καταφθάνει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Νέοι Σκηνοθέτες από το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν.

Love Me Tender

Σκηνοθεσία: Anna Cazenave Cambet
Τμήμα: Ειδικές προβολές

Μια βαθιά φορτισμένη ιστορία για την ταυτότητα, τη μητρότητα και τον αγώνα για αυτονομία από τη Γαλλίδα σκηνοθέτρια Anna Cazenave Cambet που διασκευάζει το ομώνυμο μυθιστόρημα της Constance Debré (2020).

Η Vicky Krieps – η οποία έχει αποκαλύψει πως το φιλμ δυσκολεύτηκε να βρει χρηματοδότηση επειδή ο χαρακτήρας της δεν είναι μία τυπικά συμπαθητική γυναίκα – υποδύεται μία άλλοτε παντρεμένη μητέρα που, εκμεταλλευόμενη τη νέα της ελευθερία, αρχίζει να βγαίνει με γυναίκες. Πίνει, της αρέσει να παρτάρει και να κάνει χρήση ουσιών, και κάνει συχνά σεξ με άτομα που δεν είναι ο πατέρας του παιδιού της. Σε απάντηση της νέας της ζωής, αυτός προσπαθεί να της στερήσει την επιμέλεια του γιου τους, ξεκινώντας μια πολυετή νομική και συναισθηματική διαμάχη, καθώς η Κλεμάνς αγωνίζεται να ισορροπήσει ανάμεσα στον ρόλο της μητέρας και της γυναίκας που είναι ελεύθερη να ζει ανοιχτά.

Μετά το εξαιρετικό We Believe You από το Βέλγιο και το All to Play For του 2023 με τη Virginie Efira, οι γαλλόφωνες δραματικές ταινίες που ακολουθούν μητέρες σε διαμάχες για την επιμέλεια των παιδιών τους σημειώνουν μεγάλη επιτυχία. Το Love Me Tender, μία αξιοσημείωτη προσθήκη σε αυτή την τάση, έκανε πρεμιέρα στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του 78ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, όπου ήταν επίσης υποψήφιο για το Βραβείο Queer Palm.

Η ταινία θα κυκλοφορήσει από το Cinobo και στη συνέχεια θα είναι διαθέσιμη στο cinobo.com.

Tρία Αντίο/Three Goodbyes

Σκηνοθεσία: Isabel Coixet
Τμήμα: Ανοιχτοί Ορίζοντες

Στην αρχή της λαμπρής καριέρας της, η Ισπανίδα σκηνοθέτρια Isabel Coixet έγινε γνωστή διεθνώς με το My Life Without Me, στην οποία η Sarah Polley είχε υποδυθεί μία νεαρή μητέρα που κρύβει το γεγονός ότι πάσχει από καρκίνο τελικού σταδίου. Επομένως, μη θέλοντας να επαναλάβει κάτι που είχε ήδη κάνει, η δημιουργός ήταν αρχικά απρόθυμη να αναλάβει τη μεταφορά του ιταλικού best-seller της Michela Murgia, ενός ημι-αυτοβιογραφικού βιβλίου για τη διάγνωση καρκίνου των νεφρών. Όταν όμως ο Ιταλός παραγωγός Riccardo Tozzi επέμεινε, η Coixet διάβασε τη συλλογή ιστοριών και πείστηκε να κάνει την ταινία, επειδή θα έδειχνε πως «ακόμα και στον αποχαιρετισμό υπάρχει χάρη, και ακόμα και στη θλίψη υπάρχει χώρος για χαρά».

Στο Three Goodbyes, ένα ζευγάρι, η Marta και ο Antonio, χωρίζουν μετά από μία φαινομενικά ασήμαντη διαφωνία. Η Marta που υποδύεται η Alba Rohrwacher — η οποία πρόσφατα πρωταγωνίστησε στο Maria του Pablo Larrain — αντιδρά στον χωρισμό με το να κλειστεί στον εαυτό της. Το μόνο σύμπτωμα που δεν μπορεί να αγνοήσει είναι η ξαφνική απώλεια της όρεξής της. Ο Antonio, ένας ανερχόμενος σεφ, τον οποίο υποδύεται ο Elio Germano — που κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών για το Our Life Daniele Luchetti — βυθίζεται στη δουλειά του. Τότε η Marta ανακαλύπτει πως η απώλεια της όρεξής της έχει να κάνει με την υγεία της και, με τον χρόνο να τελειώνει, αντιμετωπίζει το αναπόφευκτο με ζωτική αποφασιστικότητα.

Η Coixet μεταφέρει την ιστορία με ένα ψηφιδωτό από δράμα, χιούμορ, τζαζ, ιταλικές γεύσεις, μικρές εκκεντρικότητες και μεγάλες αλήθειες.

Romería

Σκηνοθεσία: Carla Simón
Τμήμα: Ειδικές προβολές

Η Marina, 18 ετών, ορφανή από μικρή ηλικία, πρέπει να ταξιδέψει στην ακτή του Ατλαντικού της Ισπανίας για να πάρει μία υπογραφή για μία αίτηση υποτροφίας από τους παππούδες της από την πλευρά του πατέρα της, τους οποίους δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Βρίσκεται σε ένα νέο περιβάλλον όπου δεν γνωρίζει αν θα έχει υποδοχή αγάπης ή αντίστασης, ξυπνώντας έτσι συναισθήματα θαμμένα από καιρό, άρρητες πληγές που συνδέονται με το παρελθόν, και αποσπασματικές, συχνά αντιφατικές αναμνήσεις από τους γονείς της που θυμάται ελάχιστα.

Το Romería φέρνει τη Simón πίσω στο περίπλοκο και οδυνηρό θέμα της μητέρας και του πατέρα της, το οποίο είχε για πρώτη φορά προσεγγίσει στο υπέροχο αυτοβιογραφικό της ντεμπούτο Summer 1993. Η κινηματογραφική δουλειά της Simón είναι ζεστή και συντονισμένη τόσο με την ανθρώπινη φύση όσο και με τη γεωγραφική υφή του τόπου, θέτοντας το αιώνιο ερώτημα που θα μας συναρπάζει και θα μας νικάει όλους πάντα: πώς ήταν οι γονείς μας πριν γεννηθούμε;

Η ταινία θα έχει την ελληνική της πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2026 στις αίθουσες από την Weirdwave.

Γαλάζιος Ερωδιός/Blue Heron

Σκηνοθεσία: Sophy Romvari
Τμήμα: Ανοιχτοί Ορίζοντες

Στο υπόκωφο πλην εκκωφαντικό ντεμπούτο της, η σκηνοθέτρια Sophy Romvari συνεχίζει τις απόπειρες αυτοβιογραφίας των πολυβραβευμένων μικρού μήκους της και επιστρέφει σε μια οριακή εποχή, μέσα από φωτεινά και σκοτεινά θραύσματα της μνήμης.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, μία 6μελής οικογένεια εγκαθίσταται από την Ουγγαρία στο νέο της σπίτι στο νησί του Βανκούβερ, ενώ η εσωτερική δυναμική της οικογένειας αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από τις εμπειρίες της μικρότερης κόρης, της Sasha. Η νέα τους αρχή διακόπτεται από την ολοένα και πιο επικίνδυνη συμπεριφορά του Jeremy, του μεγαλύτερου παιδιού της οικογένειας.

Πριν από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Τορόντο απ’ όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές που μιλούν για το καλύτερο σκηνοθετικό ντεμπούτο της χρονιάς.