Η Μαρία Καρυστιανού είπε όσα σκεφτόμαστε για τη Γάζα και τις «μαχόμενες μάνες» της
- 26 ΜΑΙ 2025
Μια συγκλονιστική ανάρτηση στα social media πραγματοποίησε η Μαρία Καρυστιανού για τη Λωρίδα της Γάζας και την πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση που έχει προκύψει στο πλαίσιο της σύγκρουσης Ισραήλ- Παλαιστίνης, η οποία κοστίζει καθημερινά τη ζωή μικρών παιδιών. Μεταξύ άλλων, η Μαρία Καρυστιανού η οποία έχασε την κόρη της στη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη και ξέρει, δυστυχώς, τι σημαίνει ο πόνος της απώλειας του παιδιού.
Η Μαρία Καρυστιανού με μια ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, αναφέρθηκε στην εν εξελίξει γενοκτονία που βλέπουμε να συμβαίνει στη Γάζα. Ήδη σήμερα, Δευτέρα 26 Μαΐου τουλάχιστον 33 άνθρωποι σκοτώθηκαν, ενώ δεκάδες τραυματίστηκαν (ως επί το πλείστον παιδιά και γυναίκες) στον βομβαρδισμό σχολείου στη Γάζα από το Ισραήλ.
Η Μαρία Καρυστιανού μέσα από την ανάρτησή της αναφέρθηκε στην απουσία της Ελλάδας απο την κοινή δήλωση 22 χωρών της Ε.Ε. που ζητούσε την ανεμπόδιστη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, καλώντας το Ισραήλ να αναθεωρήσει τη στάση του, αλλά και στις μανάδες της Παλαιστίνης. Πιο αναλυτικά ανέφερε τα εξής για τη Γάζα: «Αβάσταχτος ο πόνος , η αδικία , η απελπισία… Πόση θλίψη Θεέ μου…
Ποιοί είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιός θα έχει να φάει και ποιός να γιατρευτεί; Με ποιο δικαίωμα κάποιος αποφασίζει για άλλον αν θα ζήσει ή θα πεθάνει; Η ανθρωπότητα υποφέρει. Στέγνωσε από ανθρωπιά και σεβασμό. Η μυρωδιά του θανάτου μας καίει ολόγυρα! Σε ένα βαθύ επίπεδο όλοι το αισθανόμαστε αυτό. Αν όχι δεν ανήκουμε πλέον στους ανθρώπους. Οφείλουμε να σταθούμε στην σωστή πλευρά της ιστορίας. Να διαμαρτυρηθούμε, να στηρίξουμε , να βοηθήσουμε.
Την ξέρουμε καλά αυτήν την μυρωδιά. Τον έχουμε νιώσει αυτό τον κεραυνό στα μύχια της ψυχής μας! Κουβαλάμε στα κύτταρά μας χρόνια ξεριζωμού, πολέμου, θανάτου, σκλαβιάς. Πώς γίνεται να μην κατανοούμε, να μην συμπονούμε, να μην κοιτάμε προς τα εκεί; Σταματήσαμε να λογιζόμαστε για άνθρωποι;
Οχι. Αρνούμαι να πιστέψω πώς ήταν αυτή η φωνή της Ελλάδας. Δεν είναι δική μας αυτή η ντροπιαστική επιλογή. Η δική μας φωνή δεν συντάσσεται με το σκοτάδι. Η δική μας φωνή είναι άλλη από τη φωνή τους κέρδους και του μίσους.
Τον γνωρίζουμε αυτόν τον πόνο, χάσαμε και εμείς τους πιο αγαπημένους. Αρνούμαστε να μείνουμε θεατές της πιο φρικτής τους φαντασίωσης.. και τώρα μας καταδικάζουν και ως συνεργούς σε δολοφονίες άμαχου πληθυσμού, σε δολοφονίες παιδιών! Ήμαρτον! Ως άνθρωπος και ως μητέρα στέκομαι με σκυμμένο κεφάλι μπροστά στις μαχόμενες μάνες.
Σιωπούμε όταν τα μωρά κοιμούνται, όχι όταν πεθαίνουν… Όταν πεθαίνουν , χρέος μας είναι να γινόμαστε θεριά ανήμερα ….Χρέος μας! “Οὒτοι συνέχθειν,ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν”» ανέφερε η Μαρία Καρυστιανού.
