Ευγενία Σαμαρά: Η συγκινητική ανάρτηση για τα 4 χρόνια από τον θάνατο του πατέρα της
- 16 ΔΕΚ 2025
4 χρόνια συμπληρώθηκαν από τότε που έφυγε από τη ζωή ο πατέρας της Ευγενίας Σαμαρά. Η ίδια με αφορμή το γεγονός, μοιράστηκε μέσα από story στο Instagram ένα συγκινητικό μήνυμα και μια φωτογραφία τους από τα παλιά.
Στη φωτογραφία βλέπουμε την Ευγενία Σαμαρά από όταν ήταν ακόμα μικρό παιδί να κοιτάει τον φακό, ενώ αγκαλιάζει τον πατέρα της. «4 χρόνια χωρίς εσένα κι όμως ανθίζεις μέσα μου κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Λείπεις μπαμπούλα μου». Η ηθοποιός ήταν πολύ δεμένη με τον πατέρα της και η ανάμνησή του είναι για πάντα χαραγμένη στη μνήμη της.
Η Ευγενία Σαμαρά καλεσμένη στο podcast της Ναταλίας Αργυράκη με τίτλο Νέα γυναίκα μόνη ΔΕΝ ψάχνει είχε μιλήσει για την απώλεια του πατέρα της, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών, και πώς αυτό το γεγονός άλλαξε τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.
«Η απώλεια του πατέρα μου είναι ό,τι πιο δύσκολο έχω περάσει στη ζωή μου. Τα μαθήματα που πήρα και η αλλαγή μέσα μου δεν θα γινόταν αν δεν είχα αυτή την απώλεια. Δεν θα έτρωγα τα χαστούκια που έφαγα για να πω ότι η ζωή είναι και κάπως αλλιώς».
Η ηθοποιός όπως είδαμε και παραπάνω, ανάρτησε την ίδια φωτογραφία με την οποία ανακοίνωσε μέσω instagram τότε την απώλεια του πατέρα της, συνοδεύοντάς τη και πάλι με ένα συγκινητικό μήνυμα.
«Εσύ, που ξυριζόσουν για να είναι μαλακό το μαγουλάκι σου για να μπορώ να σε φιλάω και να μην τσιμπιέμαι. Εσύ, που ήσουν το φως το ίδιο και μόνο χαμογελούσες. Εσύ, που σε ήθελαν για φίλο τους οι φίλοι μου και οι φίλοι των φίλων μου. Εσύ, που μου έλεγες να κάνω πάντα ό,τι γουστάρω. Εσύ, που δεν μπορούσες να μου πεις όχι. Εσύ, που δεν με πίεσες ποτέ. Εσύ, που άκουγες τους ανθρώπους και σε 10 λεπτά σου έλεγαν τα εσώψυχά τους» σημείωνε τότε η Ευγενία Σαμαρά και συνέχιζε:
«Εσύ, που βγαίναμε και πίναμε και χορεύαμε ασταμάτητα. Εσύ, που ήσουν ο πιο ατακαδόρος που γνώρισα ποτέ μου. Εσύ, που ο θυμός σου κρατούσε 5 λεπτά. Εσύ, που κοκορευόσουν για εμένα όπου και να βρισκόσουν. Εσύ μπαμπούλι μου… εσύ που είσαι μέσα μου, τώρα πρέπει να σου πω αντίο. Και έτσι ξαφνικά σταμάτησε ο χρόνος. Και έτσι ξαφνικά αναρωτιέμαι αν σου είπα αρκετές φορές σ’ αγαπώ και αν σου έδωσα αρκετά φιλιά και αγκαλιές.
Αύριο θα είχες τα γενέθλια σου και εμείς εδώ ανήμποροι κοιτάμε το κενό… Πώς μας την έσκασες έτσι ρε μάγκα μου; Και σου έγραφα μικρή, στα ραβασάκια μου, γαμώτι μου, ξύπνα με να σε χαιρετήσω! Αντίο μπαμπάκι μου, μπαμπούλι μου, πατέρα μου, Σάκαρε μας. Σ´ αγαπάμε όπως μας έμαθες να αγαπάμε. Δίχως μέτρο. Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη. Να ζείτε παιδιά. Συνειδητά. Την κάθε στιγμή».
