ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο Γιάννης Δρυμωνάκος σε κάθε βουτιά νιώθει ελεύθερος και δυνατός

Το νερό είναι το σπίτι του, Παίρνει βαθιά ανάσα και βουτά μέσα του. Αφήνεται και νιώθει ελεύθερος και δυνατός. Ο Γιάννης Δρυμωνάκος γνώρισε την κολύμβηση και βρήκε το χώρο που για όλη του τη ζωή θα τον εκφράζει, θα τον δυναμώνει και θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο. Ήταν ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες που μέσα στο νερό βρήκε τον εαυτό του και πολύ γρήγορα κέρδιζε τον ένα αγώνα μετά τον άλλο. Λίγο πριν τη συμμετοχή του 8ο Spetses Mini Marathon μας μιλά για το πιο δύσκολο μετάλλιο, το άγχος πριν από τους αγώνες αλλά και τη σημασία που έχει η υποστήριξη τέτοιων διοργανώσεων. Επιστρέφει στις Σπέτσες ξανά και ξανά. Επιστρέφει εκεί για να πάρει μέρος αλλά και για να χειροκροτήσει όσους αγαπούν έμπρακτα τον αθλητισμό.

Διάβασα πως ξεκίνησες την κολύμβηση χάρη στη μητέρα σου. Σωστές οι πληροφορίες;

Η μητέρα μου ήταν λάτρης της κολύμβησης. Τότε ήταν θαυμάστρια του Mark Spitz, αθλητής που κέρδισε 7 χρυσά μετάλλια σε μία Ολυμπιάδα. Η κολύμβηση είναι ένα άθλημα που γυμνάζει όλα τα μέρη του σώματος και επειδή ήθελε να νιώθει μία παραπάνω σιγουριά όταν πηγαίναμε στη θάλασσα, έγραψε τον αδερφό μου κι εμένα στο κολυμβητήριο των Ιλισίων. Εκεί μάθαμε να κολυμπάμε. Ξεκινήσαμε και οι δύο αλλά εγώ στη συνέχεια αγάπησα το κολύμπι παραπάνω και στην πορεία έγινα ένα με αυτό.

Καταλαβαίνεις από τα πρώτα κιόλας χρόνια πως η κολύμβηση είναι ο τομέας σου και θα ασχοληθείς με αυτή για το υπόλοιπο της ζωής σου;

Τώρα πια ως προπονητής μπορώ να πω πως η κλίση ενός παιδιού στην κολύμβηση διακρίνεται από πολύ νωρίς. Μπορείς από την αίσθηση που έχει κάθε παιδί με το νερό να καταλάβεις αν είναι κάτι που του ταιριάζει ή όχι. Από την οικειότητα που αναπτύσει με το νερό, ήδη από τις πρώτες επαφές, μπορείς να νιώσεις αν είναι για αυτό. Οι δικοί μου προπονητές μίλησαν από πολύ νωρίς στους γονείς μου για εμένα. Καταλάβαινα κι εγώ ο ίδιος ότι το νερό δε μου ήταν ξένο και πως μπορούσα να λειτουργώ εντός αυτού με άνεση. Λέγοντας αλήθεια δε θα σου πω πως είχα καταλάβει από πολύ μικρός πως θα ασχοληθώ με τον πρωταθλητισμό, ήταν κάτι που φάνηκε στην πορεία.

Τι πρέπει να παλέψει κάποιος για να γίνει πρωταθλητής;

Οι δυσκολίες που συναντά ένα παιδί που επιλέγει από τον αθλητισμό να οδηγηθεί στον πρωταθλητισμό είναι πολλές. Χρειάζεται να αφιερώσεις πολύ χρόνο και κόπο σε κάτι -που ναι μεν αγαπάς- αλλά είναι κάτι που σε κουράζει. Αλλάζει όλη η καθημερινότητά σου. Μπορεί οι φίλοι σου να βγαίνουν όμως εσύ δεν πρέπει να ξενυχτήσεις γιατί την επόμενη έχεις προπόνηση. Δεν μπορείς πια να ακολουθείς. Αλλάζει ο τρόπος ζωής αλλά ο δικός μου ήταν πάντοτε κοντά στον αθλητισμό επομένως οι θυσίες, ίσως ήταν λιγότερες. Έτσι κι αλλιώς τα Σαββατοκύριακά μου τα περνούσα κάνοντας sports σχετικά με το υγρό στοιχείο.

 

Τι σου προσέφερε εσένα το νερό;

Ήμουν ένα υπερκινητικό παιδί με μαθησιακές δυσκολίες που μέσα στο νερό ήμουν ο εαυτός μου και ξεσπούσα σε αυτό. Μέσα στο υγρό στοιχείο απέκτησα ποιότητα και ένιωσα μεγάλη αγάπη, στοιχεία που με οδήγησαν ψηλά.

Κάνουμε μία αναδρομή στον πρώτο σου αγώνα. Τι έχεις να θυμάσαι;

Το υψηλό επίπεδο ήρθε στη ζωή μου πολύ νωρίς, ήταν για εμένα αρκετά ξαφνικό. Ήρθε χωρίς να έχουν προηγηθεί τα πολύ δύσκολα στάδια του πρωταθλητισμού, όπως οι σκληρές προπονήσεις. Ο πρώτος μου αγώνας το 2000, στα 16 μου σε διεθνές meeting στην Αθήνα. Τότε βγήκε το ανταγωνιστικό στοιχείο που έχω ως αθλητής και κατάφερα να κερδίσω. Κερδίζοντας τον αγώνα αυτό εξασφάλισα και το εισιτήριο πρόκρισης για την Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ.

Το πιο δύσκολο μετάλλιο;

Το μετάλλιο που έζησα πολύ έντονα ήταν το 2011 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σαγκάης. Ήταν η πρώτη φορά που δεν πήγα καλά – στο θεωρητικά δυνατό μου αγώνισμα – στα 200 μέτρα πεταλούδα. Μετά από τρεις ημέρες είχα το 400αρι μικτή, που το είχα ως δεύτερη επιλογή. Πηγαίνοντας στο αγώνισμα σχεδόν απογοητευμένος από την πρώτη μου εμφάνιση κατάφερα να αναστρέψω την ψυχολογία μου και να βγω 5ος στον κόσμο. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Ήταν κάτι που με έκανε να πω στο τέλος πως η χρονιά μου ήταν επιτυχημένη όσο καμία άλλη.

 

Είπες ποτέ θα τα παρατήσω;

Πολλές φορές. Το να ξυπνάς 4:30 το πρωί 5 φορές την εβδομάδα και να μπαίνεις σε ανοιχτή πισίνα το χειμώνα, το να είσαι μέσα στο νερό με θερμοκρασία μείον, το να χιονίζει, να βρέχει, το να είσαι στα όρια της υπερκόπωσης και να ξέρεις πως πρέπει να τα δώσεις όλα, δεν είναι κάτι που μπορείς να δεχτείς έτσι απλά. Θα είναι ψέμα να πω πως δεν το σκέφτηκα ποτέ. Είναι πέρα για πέρα αληθινό ότι σκέφτεσαι να τα παρατήσεις και τα βάζεις εκείνη τη στιγμή με τον εαυτό σου. Νομίζω όμως πως είναι εκείνες οι προπονήσεις που σε κάνουν καλύτερο. Ακόμα κι αν το σώμα ακολουθεί χρειάζεσαι ψυχικό απόθεμα για να συνεχίσεις. Έχω ανέβει σε βατήρα με μαγιό κι έχει επάνω 5 πόντους χιόνι. Να παίρνεις αναπνοή την ώρα που κολυμπάς και να καταπίνεις χιονόνερο.

Έχεις άγχος στους αγώνες;

Όχι, ιδιαίτερο. Δεν έχω τόσο άγχος ώστε να με καταβάλλει. Αυτό που κατάλαβα όλα αυτά τα χρόνια και τώρα θέλω να περάσω στους μαθητές μου ειναι πως αν ξέρεις ότι έχεις κάνει ό,τι καλύτερο μπορείς μέχρι να φτάσεις στον αγώνα, το άγχος μπαίνει στο περιθώριο. Έδωσες τα πάντα και τώρα πρέπει να ανταμειφθείς και να απολαύσεις την κούρσα.

Και πάμε στο Spetses Mini Marathon.

Είναι η έκτη χρονιά που παίρνω μέρος. Ήμουν στο πρώτο Spetsathlon το 2013. Πηγαίνω 5 χρόνια στις Σπέτσες για αυτές τις διοργανώσεις. Αυτό που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη φορά που βρέθηκα στις Σπέτσες είναι ότι το νησί γίνεται ένα μικρό Ολυμπιακό Χωριό. Τις εικόνες που συναντούσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, τις είδα και πάλι στις Σπέτσες. Όλη αυτή μάζωξη θεατών και αθλητών μου ξύπνησε μνήμες από όσα έχω ζήσεις στις Ολυμπιάδες. Στο Spetses Mini Marathon είδα ανθρώπους που θέλουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να μάθουν, ακόμα κι αν το κάνουν ερασιτεχνικά. Όλη αυτή η ατμόσφαιρα που δημιουργείται μεταξύ μας είναι αξιοθαύμαστη. Χαίρομαι με την προσπάθεια όσων παίρνουν μέρος στο Spetses Mini Marathon. Είμαι εκεί και για να αγωνιστώ αλλά και για να να χειροκροτήσω.

 

Γιατί πρέπει να υποστηρίζονται τέτοιες διοργανώσεις;

Καταρχάς ο αθλητισμός πρέπει να ενισχύεται διαρκώς στην Ελλάδα, στη χώρα των Ολυμπιακών Αγώνων. Υπάρχουν τόσα μέρη, όπως οι Σπέτσες που προσφέρουν το κατάλληλο περιβάλλον για άθληση. Είναι ένα κίνητρο για να πεις θα παω, θα περάσω καλά και θα κάνω το χόμπι μου. Ο ήλιος, η θάλασσα, το νησί δημιουργούν έναν εξαιρετικό συνδυασμό που μπορεί να προσελκύσει στη χώρα μας ανθρώπους που θέλουν να πάρουν μέρος σε τέτοιες άρτιες διοργανώσεις.

Τι σε κάνει να επιστρέφεις κάθε φορά στο Spetses Mini Marathon;

Το μικρόβιο του αθλητή δε σε αφήνει. Το χαίρομαι πολύ χωρίς να υπάρχει το άγχος. Απολαμβάνεις την κάθε φορά πιο έντονα και πιο δυνατά. Παίρνεις δόσεις αδρεναλίνης, ευχαρίστησης και αθλητισμού κάνοντας αυτό που αγαπάς.

Τι είναι για εσένα το νερό;

Είναι το σπίτι μου.

Οι στόχοι σου για το μέλλον;

Είμαι άνθρωπος που ζει το παρόν χωρίς να ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον. Σίγουρα υπάρχουν projects γύρω από τον αθλητισμό. Θέλω να μεταδώσω όσα έχω μάθει σε μικρά παιδιά που αγαπούν την κολύμβηση. Τα ταξίδια είναι πάντα μέσα στο πλάνο και περιμένουμε 20 Οκτωβρίου να κάνει πρεμιέρα η ταξιδιωτική εκπομπή μου παρέα με τον Γιάννη Αποστολάκη.

 

* Το 8ο Spetses Mini Marathon θα πραγματοποιηθεί στις Σπέτσες, το τριήμερο 5-7 Οκτώβρη, υπό την αιγίδα του Δήμου Σπετσών και του Ε.Ο.Τ.

 

Φωτογραφίες: Νίκος Καρανικόλας & Luc Percival