5+1 γυναικείες φωνές της πόλης

Από τη Μικαέλα Θεοφίλου

Κατερίνα Παπαχρήστου

 

Τα τραγούδια της frontwoman των  Tango With Lions ταξιδιάρικα,  ατμοσφαιρικά, ονειρικά θα ήταν το τέλειο σάουντρακ για τις ταινίες του Tarantino και του Jim Jarmusch. Η μπάντα της έχει ήδη δύο δίσκους στο ενεργητικό της, το Verba Time και το A Long Walk με την πιο σημαντική της στιγμή όταν πριν από μερικούς μήνες το τραγούδι τους  Ιn A Bar γίνεται το δημοφιλέστερο αγγλόφωνο ελληνικό τραγούδι «χτυπώντας» στο  youtube τον αριθμό ρεκόρ των 10.000.000 και άνω ακροάσεων.

Οι μουσικές μου επιρροές ήταν … Κυρίως dark wave, post punk, indie, folk, κλασική, jazz.

Το είδος που τραγουδάω θα το χαρακτήριζα…  μουσική. Δεν είμαι πολύ καλή στις κατηγοριοποιήσεις. Το αφήνω στα χέρια των ειδικών(;).

Από μικρή… σιγομουρμούριζα μόνη μου μελωδίες, μετά, όταν άρχισα να μαθαίνω μουσική και να πειραματίζομαι με διαφορετικά μουσικά όργανα, ξεκίνησα να γράφω αραιά και πού μερικά κομμάτια. Από το 2002 και μετά, άρχισα πια να γράφω συστηματικά. Το 2007 έγραψα τα πρώτα κομμάτια ως Tango  with  Lions.

Μέχρι να βρω  τη δική μου «φωνή» στο τραγούδι… χρειάστηκε να έρθω σε ειλικρινή επαφή με τον εαυτό  μου. Πέρασα από διαφορετικά στάδια και πειραματισμούς -κάποια από τα κομμάτια που έγραφα πριν από δέκα χρόνια δεν θα ήθελα και πολύ να τα ακούσω- μέχρι να γράψω μουσική που να με εκφράζει αληθινά.

Αν η μουσική μας ήταν soundtrack… θα θέλαμε να είναι για την ταινία Stranger  than  Paradise  του Jim Jarmusch.

Δεν θυμάμαι ποιο ήταν το πρώτο cd που αγόρασα…. γιατί και οι κασέτες ήταν ακόμα μέχρι το 2000 στα φόρτε τους, αλλά θυμάμαι τα πρώτα cd που “ήρθαν” στο σπίτι: Η Λίμνη των Κύκνων και το The Wall.

Τα  πάνω από 10 εκατομμύρια views  για τραγούδι μας  «In Α Βar»… είναι ένα καλό διαβατήριο για επαφές με φεστιβάλ στο εξωτερικό, όχι ότι αρκεί αυτό και μόνο. Μας έφερε το ‘15 σε επαφή με το φεστιβάλ Jazz in the Park στη Ρουμανία και συζητάμε για κάποιες άλλες εξορμήσεις μέσα στο 2016, ίσως προς την Ιταλία.

Το Internet πηγή είναι άντλησης ταλέντων… αν και έχει πολλά αμφιλεγόμενα “πρόσωπα” όμως έχει και πολλά καλά. Εγώ επιλέγω το ποτήρι μισογεμάτο.

 

Στη μουσική μου πορεία μέχρι τώρα… όλα μου φαίνονται σημαντικά. Είναι μικρά ή  μεγαλύτερα βήματα προς την ολοκλήρωση μικρών ή μεγαλύτερων πλάνων και  εσωτερικών αναγκών. Η σημαντικότερη στιγμή στη δημιουργία είναι πάντα το παρόν, η στιγμή, γιατί εμπεριέχει ενθουσιασμό, εξερεύνηση και αναμονή.

Η  μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα, είναι για μένα η έλλειψη κινήτρου λόγω συνθηκών, η γεωγραφική θέση της χώρας και η λανθασμένη, οπισθοδρομική αντιμετώπιση πολλών ανθρώπων σχετικά με την ενασχόληση με την τέχνη.

Με κρατάει αισιόδοξη… η άνοιξη, οι εξορμήσεις και οι άνθρωποι που με περιστοιχίζουν.

Όταν τραγουδάω… αισθάνομαι ηρεμία.

Η μεγαλύτερη μουσική μου φαντασίωση είναι… να ασχολούμαι μόνο με τη μουσική!

Θα ήθελα να έχω πρωτοτραγουδήσει το τραγούδι Green Grass του Tom Waits και το στίχο «I am shy and mysterious when I say my goodbyes» από  το I Got You On Tape των Somersault

Τα σχέδια μου για το 2016… Καινούργιος δίσκος Tango with Lions!

Πέννυ Μπαλτατζή

 

Το swing, η jazz και όλες εκείνες οι vintage νότες που σου κάνουν ένα ταξίδι στο χρόνο κυλάνε στο αίμα της και τη μουσική της και όσο ήταν η frontwoman των Penny & the Swinging Cats –από το 2009- αλλά και τώρα που μας ξανασυστήνεται ως Πέννυ Μπαλτατζή.  H τελευταία της δουλειά με την μπάντα  ήταν  το  «Εξωτικό Χαρμάνι» όπου υπέγραψε στίχους και μουσική σε 12 από τα 14 τραγούδια . Τώρα πια συλλέγει τραγούδια  που θα “ντύσουν” με  χρώματα, αρώματα  και ήχους  την πρώτη της προσωπική δουλειά που όπως μας αποκάλυψε θα έχεις ήχους  Caribbean, Latin, kalypso, πολύ συναίσθημα και πολύ χορό.

Έμαθα να ακούω όμορφες μουσικές από μικρή… με πολλές και διαφορετικές καταβολές. Beatles,Billie Ηoliday, Louis Armstrong, Barbara Streisand, Jacques Brel, Joe Dasin, Donna  Summer, Μαρινέλλα,  Χατζιδάκι, Θεοδωράκη,  Πουλόπουλο αλλά και κλασική μουσική. Mεγαλώνοντας άκουγα  blues, country, bebop  αλλά και παραδοσιακές μουσικές της Ελλάδας.

Με το τραγούδι αποφάσισα να ασχοληθώ απο τριών χρονών… μόνο που σε μένα έμεινε κουσούρι. Συνθέτω από  το δημοτικό αλλά τα τελευταία 7  χρόνια το κάνω πιο οργανωμένα.

Πιστεύω ότι όλες οι εμπειρίες είναι γαλόνια για τη ζωή μας…και όλες οι ώρες στο πατάρι ανεξάρτητα τη μουσική είναι ώρες πτήσης για να γίνεσαι καλύτερος πάντα!

Το πρώτο cd που αγόρασα ήταν το cd single This Ain’t A Love Song του Bon jovi το 1995

 

Το ρετρό είναι πάντα στο αίμα μου. Αυτό πιστεύω πως θα με χαρακτηρίζει πάντα. Ακόμα και ποπ,  θα είμαι ρετροπόπ.

Η τελευταία μου κίνηση όπου πλέον έβγαλα το όνομα μου μπροστά νιώθω ότι είναι το νέο μου ξεκίνημα και η πιο σημαντική μου στιγμή αυτή τη στιγμη.

Η  έμπνευση για να γράψω ένα τραγούδι έρχεται  από ένα όνειρο, μια στιγμή που το μυαλό χάνεται, μια ιστορία, μια ταινία, ένα  τραγούδι, μια ανάμνηση… Η έμπνευση όμως κρατάει μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Από τη στιγμή που την εκλογικεύσεις και βάλεις μέσα της την εμπειρία και τη  σκέψη τότε μεταμορφώνεται σε δημιουργία.

Όταν τραγουδάω ξεχνώ τα πάντα, καλά ή άσχημα… Ταξιδεύω. 

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα είναι η μικρή της βιομηχανία και η περιορισμένη αγοραστική της δύναμη . Γι αυτό  πρέπει να δοκιμάζουμε την τύχη μας και ευρύτερα ανά τον κόσμο..

Η σκέψη που με κρατάει αισιόδοξη είναι ότι η ζωή είναι πολύ μικρή…

Τα σχέδια μου για το 2016 είναι υγεία, ευημερία, ευδαιμονία, εμπειρίες, ταξίδια, μουσική και ένας νέος  δίσκος .

Katerina Duska

 

Έχει τη χροιά μιας ώριμης ντίβας της soulful και της indie pop όμως η ξεχωριστή φωνή της Katerina Duska που την παρομοιάζουν με αυτή της Amy Winehouse γράφει τη δική της ιστορία στην ελληνική αγγλόφωνη σκηνή. Με μισή καταγωγή από τον Καναδά, με τους γονείς της και τις μνήμες της να μένουν εκεί, την Katerina την ανακάλυψε η δισκογραφική της από τη μεγαλύτερη πηγή άντλησης ταλέντων: το Internet.

“Embodiment” είναι ο τίτλος του πρώτου μου δίσκου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη Minos EMI , και περιέχει εννέα κομμάτια στα οποία έχω γράψει τους στίχους και τη μουσική.

Aγαπώ πολλά είδη μουσικής. Νομίζω πως αυτές που έπαιξαν τον πιο καθοριστικό ρόλο στον δικό μου προσωπικό ήχο είναι η pop, η r’n’b, η soul και η jazz μουσική. Indie- Pop, Neo- Soul, Soulful Pop είναι τα είδη της μουσικής που τραγουδάω.

Άρχισα να εκδηλώνω την αγάπη μου για το τραγούδι στην εφηβεία μου και κάπου εκεί έγραψα και το πρώτο μου τραγούδι στην κιθάρα. Επαγγελματικά και αποκλειστικά με τη μουσική ασχολούμαι τα τελευταία τρία χρόνια.

Το τραγούδι το προσεγγίζω ως μία διαδικασία φυσική, η οποία δεν πρέπει να εκβιάζεται. Αντιθέτως, ωριμάζει με το χρόνο και μέσα από τα βιώματα.

Το πρώτο cd που αγόρασα ήταν το “The Miseducation of Lauryn Hill”.

Αυτή τη στιγμή έχω ως βάση την Ελλάδα. Παρόλα αυτά , επειδή η μουσική για μένα δεν έχει σύνορα και φραγμούς , με ενδιαφέρει  να απευθυνθώ σε μεγαλύτερα κοινά.

Όταν άκουσα στο ραδιόφωνο το πρώτο μου τραγούδι, ήταν μοναδική η αίσθηση  Πάντα με ενθουσιάζει τρομερά το airplay , είτε αφορά εμένα, είτε φίλους συναδέλφους μου.

 

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα για μένα είναι ο βιοπορισμός.

Η έμπνευση για ένα τραγούδι δεν έρχεται με συγκεκριμένο τρόπο. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα οποιουδήποτε συναισθήματος και οποιασδήποτε στιγμής.

Αυτό που με κρατάει αισιόδοξη είναι το να  ζω την κάθε μου μέρα με αγάπη για τους ανθρώπους γύρω μου και γι αυτό που κάνω.

Πάθος, εκτόνωση, ελευθερία. Αυτά αισθάνομαι  όταν τραγουδάω!

Η μεγαλύτερη μουσική μου φαντασίωση είναι να ζω από τη μουσική μου.

Δε θα ήθελα να έχω πρωτοτραγουδήσει κανένα από τα κομμάτια που με έχουν αγγίξει. Τα θεωρώ αριστουργήματα  και θα ήταν ιεροσυλία να ισχυριζόμουν πως θα τα ήθελα εκτελεσμένα και ερμηνευμένα διαφορετικά.

Τα σχέδια μου για το 2016 είναι μία σειρά από ζωντανές εμφανίσεις στην Αθήνα και εκτός, στα πλαίσια της προώθησης του νέου δίσκου.

Idra Kayne

 

Της έχουν προσδώσει τον τίτλο Soul Funk Diva της πόλης. Και εκείνη με πολύ σεμνότητα ακολουθεί και υπηρετεί  με συνέπεια στα live της κλασικούς και σύγχρονους  funk, pop, jazz και soul ήχους που δικαιολογούν απόλυτα αυτόν τον τίτλο. Αγαπάει όμως και το θέατρο με το μιούζικαλ να κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά της. Αυτόν τον καιρό συμμετέχει  στην παιδική παράσταση “Το Βιβλίο των Θρύλων” στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη  ενώ  το νέο της single Don’t stop the music σε κάνει ήδη «να το κουνάς» στους ρυθμούς του.

Funk, pop, jazz, soul… αυτή είναι η μουσική που πάντα άκουγα και αγαπούσα.  Για μένα λοιπόν ήταν σχεδόν μονόδρομος να ασχοληθώ με αυτό το είδος.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω τραγουδίστρια. Όταν ο αδερφός μου μού χάρισε την πρώτη μου κασέτα το πήρα απόφαση.

Το πρώτο cd που αγόρασα ήταν το soundtrack της ταινίας “The Bodyguard” με τη Whitney Houston .

Μέχρι να αποκτήσω τη δική μου «φωνή» στο τραγούδι… χόρτασα από  «άσχετες»  δουλειές  ως σερβιτόρα, μπαργούμαν, καθηγήτρια Αγγλικών, babysitter, κοινωνική λειτουργός -αυτό που έχω σπουδάσει- γραμματέας, τηλεφωνήτρια…. Όλες αυτές οι δουλειές με ένα περίεργο τρόπο με συγκέντρωναν ακόμη περισσότερο σε αυτό που ονειρευόμουν να κάνω πραγματικά.

Δεν ξέρω ποια στιγμή να επιλέξω ως τη σημαντικότερη της καριέρας μου… γι’αυτό θα αναφέρω δύο live που είναι χαραγμένα στο μυαλό μου. Το πρώτο ήταν στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής το καλοκαίρι που μας πέρασε και το δεύτερο ήταν την φετινή Πρωτοχρονιά στο Gazarte.

 

Όταν άκουσα στο ραδιόφωνο το πρώτο μου τραγούδι… θυμάμαι ότι οδηγούσα και άρχισα να ουρλιάζω από χαρά! Σταμάτησα στην άκρη του δρόμου και πήρα τηλέφωνο την κολλητή μου…

Είναι πάρα πολλές οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα, αλλά αυτό που με ενοχλεί ιδιαίτερα είναι η έλλειψη αξιοκρατίας…

Aυτά που με κρατάνε αισιόδοξη είναι η πίστη στον εαυτό μου και η μουσική.

Όταν τραγουδάω… αισθάνομαι ευτυχία

Η μεγαλύτερη μουσική μου φαντασίωση είναι μια παγκόσμια περιοδεία κι ένα βραβείο Grammy. When I dream, I dream big!

Το τραγούδι που παίζω στο repeat αυτόν τον καιρό… είναι το   “I can’t feel my face” του Weeknd

That’s the way love goes” της Janet Jackson… αυτό το τραγούδι θα ήθελα να έχω τραγουδήσει πρώτη. 

Αγαπημένος μου στίχος τραγουδιού είναι  “the greatest thing you’ll ever learn is just to love and be loved in return” από  το “Nature Boy” (Nat King Cole)

Τα σχέδια μου για το 2016… είναι η ολοκλήρωση του δεύτερου άλμπουμ, παραστάσεις και πολλά πολλά live.

Eύα Κοτανίδη

 

Την γνωρίσαμε ως ηθοποιό. Με αυτή την ιδιότητα τραγουδούσε και σε παραστάσεις. Αν και σπούδαζε τραγούδι,  δεν είχε σκεφτεί ποτέ να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό. Μέχρι που ένας μουσικός έψαχνε μια γυναικεία φωνή που να τραγουδάει γαλλικά. Η μισή γαλλική της καταγωγή και η άψογη προφορά της ήταν μαζί με τη γάργαρη φωνή της τα μεγάλα της πλεονεκτήματα. Έτσι, φτιάχτηκε το σχήμα Hot Club De Grèce (από το Hot Club De France του Django Reinhardt), το πρώτο στην Αθήνα που παρουσίασε gypsy swing σε γαλλικό στίχο. Από ‘κει άρχισαν όλα. Τρία χρόνια μετά, «καρποφόρησαν» και τα μουσικά…μήλα της, και έτσι δημιούργησε τους Eva and the apples…

Pop, άρωμα rock, ρυθμοί ska, swing, bossa, samba, reggae, γαλλικό chanson και πολλοί πειραματισμοί … είναι τα είδη που τραγουδάω. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο είδος, είναι σαν να μου ζητάς να διαλέξω το αγαπημένο μου ρούχο από τη ντουλάπα μου… Έτσι, 

Το καινούριο μου single είναι η τελευταία μου δουλειά. Λέγεται Dream of you, είναι μια pop μπαλάντα που κυκλοφορεί από τη Feelgood Entertainment. Τους στίχους και τη μουσική υπογράφει ο Παντελής Κυραμαργιός από τις Μέλισσες οι οποίες υπογράφουν την ενορχήστρωση. Τώρα φτιάχνουμε το video clip!

Μπορεί να χορεύω με ένα swing, να ταξιδεύω με κλασσική μουσική , να ερωτεύομαι με jazz, να ξελαρυγγιάζομαι με ένα pop κομμάτι, να χαλαρώνω μοναδικά με ένα house, να ξεβιδώνομαι υπέροχα με ένα Latin, να χοροπηδάω με ένα dance  ή να γίνομαι ένα με τους φίλους με ένα λαϊκό…. Θα είναι για την κάθε φορά το αγαπημένο μου είδος…

Το τραγούδι μπήκε στη ζωή μου τυχαία, αν και πάντα το ήθελα και το ονειρευόμουνα χωρίς όμως να το επιδιώκω συγκεκριμένα, όταν ένας φίλος με σύστησε σ’έναν  μουσικό που έψαχνε κάποια που να τραγουδά στα γαλλικά. 

Δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου μέχρι να βρω το δρόμο προς το τραγούδι… απλά ανέβηκα στη σκηνή και τραγούδησα! Με όλο το τρακ αλλά και την άγνοια κινδύνου, ακριβώς γιατί μπήκα σ ‘αυτό το χώρο σαν ηθοποιός που τραγουδάει, όχι σαν μουσικός. 

Όταν άκουσα  στο ραδιόφωνο το πρώτο μου τραγούδι… κυριολεκτικά πετούσα απ’ τη χαρά μου! Χοροπηδούσα κι ούρλιαζα μες στο σαλόνι! Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να ακούς από αγαπημένους σου σταθμούς και παραγωγούς δική σου δουλειά.

Το πρώτο cd που αγόρασα ήταν ο «Καιρός των τσιγγάνων»- το soundtrack της ταινίας του Κουστουρίτσα!

 

Το τραγούδι που παίζω στο repeat αυτόν τον καιρό είναι το  Send My Love To Your New Lover της Adele

Το WOMAN, που συνδύαζε θέατρο, τραγούδι, έρευνα, ποίηση και video art και παίχτηκε την πρώτη χρονιά στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν και τη δεύτερη στο Θέατρο Ροές, είναι η σημαντικότερη και δημιουργικότερη στιγμή της καριέρας μου ως τώρα.

Αν ζούσα και δημιουργούσα στη Γαλλία λόγω της μισής μου καταγωγής μπορεί να μην είχα καν ασχοληθεί με το τραγούδι. Θα επικεντρωνόμουν στο σινεμά.

Οι σκέψεις που με κρατάνε αισιόδοξη είναι…  ότι ξέρω ότι η ζωή μου είναι στα χέρια μου.   Ότι δεν υπάρχει καλό και κακό, σωστό και λάθος. Ότι έχουμε την απόλυτη ελευθερία να είμαστε αυτό που επιλέγουμε.

Όταν τραγουδάω… αισθάνομαι χαρά. Είμαι σε τρανς χαράς! Είναι σαν να ανοίγω μια πόρτα μέσα μου και να τους προσκαλώ όλους να περάσουν!

Η μεγαλύτερη μουσική μου φαντασίωση είναι να βρεθώ επί σκηνής με ανθρώπους που θαυμάζω. Ενδεικτικά αναφέρω  Δήμητρα Γαλάνη (respect), Michael Buble (OMG), Ελεονώρα Ζουγανέλη (θεά), Κωστή Μαραβέγια (τι εκρηκτικός επί σκηνής τον λατρεύω) … Αλλά   θα μπορούσα να γεμίσω ολόκληρη τη σελίδα έτσι…

Το τραγούδι που θα ήθελα να έχω τραγουδήσει πρώτη είναι… το L’ hymne à l’amour της Edith Piaf

Τα σχέδια μου για το 2016 είναι καταρχάς τα live μου στο Nixon.  Είναι ένα καινούργιο project που λέγεται Dream Sessions, ξεκινάει την Παρασκευή 5/2 και θα είναι κάθε Παρασκευή για 2 μήνες.  Πρόκειται για έναν ενιαίο, μοντέρνο , ίσως πιο πειραματικό – εναλλακτικό – ηλεκτρονικό ήχο  που εδώ φέρνει κοντά πολύ “διαφορετικούς” καλλιτέχνες στο ίδιο δωμάτιο.  Στα σχέδια μου είναι επίσης ένα ακόμη single, σε ελληνικό στίχο αυτή τη φορά  ενώ  υπάρχει στα σκαριά και ένα θεατρικό.

Παυλίνα Βουλγαράκη

 

Δεν ξέρω πολλά παιδιά γνωστών πολιτικών πάνω στα οποία να μην έχει πέσει βαριά η κληρονομιά να συνεχίσουν την πολιτική παράδοση των γονιών τους. Αυτό δεν ισχύει σίγουρα για την Παυλίνα η οποία έδωσε μια μουσική διάσταση στο όνομα Βουλγαράκη. Αν την ρωτήσεις το μόνο που ήθελε πάντα είναι να γίνει τραγουδίστρια και να γράφει… τραγούδια.  Και τα κατάφερε με το πάθος, δημιουργικότητα και κυρίως ταλέντο.  Ο πρώτος της δίσκος  «Λαβύρινθοι» έχει 10 υπέροχα τραγούδια, 8 από τα οποία είναι δικά της, μια συνεργασία με τον Μπάμπη Στόκα και μια υπέροχη αρχή…

Δεν υπήρξε ποτέ η στιγμή που είπα ότι «εγώ στη ζωή μου θέλω να τραγουδάω». Οτιδήποτε βιώνω , είτε έρχεται και προσαρμόζεται στην ζωή μου εντελώς φυσικά, είτε εντελώς παρορμητικά. Στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει λόγος εσωτερικής ανάλυσης σε σχέση με αυτό, στην δεύτερη δεν υπάρχει ο χρόνος. Αυτή την “γραφικότητα” την έχουν αποδεχτεί από πολύ νωρίς οι άνθρωποι που είναι κοντά μου έτσι κι αλλιώς (γέλια)

Έχω σταθεί τυχερή και έχω συνεργαστεί με καλλιτέχνες που θαυμάζω πολύ όπως τον Μανώλη Μητσιά, την Φωτεινή Βελεσιώτου αλλά και φέτος τον Γιάννη Κότσιρα και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.  Ο Μπάμπης Στόκας εκτός από όλα αυτά που ξέρουμε όλοι για αυτόν ως ερμηνευτή και τραγουδοποιό ,είναι γενναιόδωρος στις συνεργασίες του με νέα παιδιά, δίνει χώρο, στηρίζει ουσιαστικά και είναι ένα μεγάλο σχολείο απ’ το οποίο δεν έχω τελειώσει! Τον συμβουλεύομαι ακόμα πολύ συχνά και τον εμπιστεύομαι απόλυτα.

Δυστυχώς δεν έχω βρει τον αυτόματο μηχανισμό και προς το παρόν η διαδικασια της έμπνευσης ενός τραγουδιού είναι περίπλοκη και επώδυνη. Γιατί επιπλέον δεν έρχεται οποτε τη ζητάω. Ειναι μια ανάγκη που έρχεται όποτε θέλει αυτή .

Το τραγούδι «Λαβύρινθοι» το έγραψα… κάποιο Πάσχα πριν χρόνια στο καράβι πηγαίνοντας στην Σίφνο, πάνω σε ένα βιβλίο του Πανεπιστημίου μου με τίτλο “Σχιζοφρένεια και Φόνος”.

 

Το πρώτο cd που αγόρασα ήταν το it’s five o clock ” των Aphrodite’s child

Τα τραγούδια που ακούω αυτόν τον καιρό στο repeat είναι το “someone’s got it in for me” των James και η “Σχιζοφρένεια” της Μάρως Μάρκελλου

Αισθάνομαι τυχερή για πολλά πράγματα. Δεν νιώθω να έχω καριέρα.

Όταν άκουσα στο ραδιόφωνο το πρώτο μου τραγούδι… αντέδρασα εντελώς παιδικά! Χοροπηδούσα στον καναπέ και πήρα σε ανοιχτή ακρόαση την μητέρα και τον αδερφό μου!

Ο προορισμός της τέχνης είναι η ενότητα, δηλαδή η ίδια τέχνη που πρέπει να συμβαίνει ανεπιτήδευτα και φυσικά πρέπει και να μπορεί να προσεγγίσει όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις αλλά και να τους επηρεάσει συναισθηματικά και ψυχικά . Εξ ορίσμου όλο αυτό είναι δύσκολο σε όλα τα μέρη του πλανήτη.

Αισιόδοξη με κρατάει… η ίδια η  ζωή

Όταν τραγουδάω… άθελα μου επηρεάζομαι από την καθημερινή ψυχολογία μου. Και δυστυχώς ακόμη φαίνεται…

Η μεγαλύτερη μουσική μου φαντασίωση είναι να  εξελίσσω το γράψιμο μου όσο ζω

Ένα από τα κομμάτια των τελευταίων χρόνων που ζηλεύω είναι το “γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω” του Αλκίνοου Ιωαννιδη που αισθάνομαι πως αναφέρεται στην έμπνευση.

Αν είχα βρει το «θάρρος» το οποίο περιγράφω στους Λαβύρινθους μάλλον δεν θα έγραφα. Θα ήμουν ήρεμη και σε πλήρη ισορροπία. Προσπαθώ όμως να είμαι θαρραλέα. 

Τα σχέδια μου για το 2016 είναι η συνάντησή μου κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο Γυάλινο Μουσικό θέατρο με τον Γιάννη Κότσιρα και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα ενώ μέσα στην εβδομάδα θα βρίσκομαι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας για ακουστικά live. Παράλληλα μαζεύω υλικό για τον επόμενο δίσκο.

 

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson