JULIANNE MOORE

Οι ταινίες που μας έκαναν πραγματικά “υπερήφανους”

Μόλις τέσσερις ημέρες πριν από το Αθηναϊκό Pride που διεξάγεται σήμερα, ανακοινώθηκε η κατάθεση προς ψήφιση στην Ελληνική Βουλή, του νόμου που επιτέλους αναγνωρίζει την ισότητα των ομόφυλων ζευγαριών στα "μάτια του νόμου". Μετά από αναμονή που φάνηκε αιώνια, η Ελλάδα δεν θα αποτελεί πια το νεκροταφείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πολύ σκωπτικά (και δυστυχώς δίκαια) πολλοί την χαρακτήριζαν εδώ και δεκαετίες. Τουλάχιστον όχι σε αυτόν τον τομέα. Θα πει κανείς, καλά τα δικαιώματα, αλλά υπάρχει λόγος να είναι κανείς περήφανος για την σεξουαλική του ταυτότητα;  Ίσως όχι, αλλά σίγουρα υπάρχει λόγος ο καθένας να είναι περήφανος γι’ αυτό που είναι και σίγουρα να μη νοιώθει ντροπή επειδή κάποιος άλλος το λέει.

Πολλές ταινίες όλα αυτά τα χρόνια βοήθησαν το ευρύ κοινό να έρθει σε επαφή με την ζωή και τα προβλήματα που αυτοί οι ‘άλλοι’ αντιμετωπίζουν στη ζωή τους, βάζοντας ένα ακόμα λιθαράκι στην κατάκτηση της κατανόησης και ισότιμης αντιμετώπισης από το συλλογικό συνειδητό. Αυτές είναι οι καλύτερες:

1. The kids are all right – 2010

 

To 2010 τα παιδιά ήταν, όντως “εντάξει” στη δραματική κομεντί της Lisa Chodolenko, η οποία έριχνε την δραματική αλλά και αστεία της ματιά στην εναλλακτική οικογένεια με δύο μαμάδες. Οι εξαιρετικές Julianne Moore και Annette Bening ήταν συγκινητικά αληθινές ως μαμάδες των δυο αδερφιών που μεγαλώνοντας θέλουν διακαώς να γνωρίσουν τον βιολογικό πατέρα τους, τον δότη σπέρματος που χρησιμοποίησαν οι δύο γυναίκες. Η ταινία έφτασε μέχρι τα Όσκαρ, με υποψηφιότητες για Καλύτερη Ταινία, το  τρυφερό σενάριο αλλά και για τις ερμηνείες της υπέροχης Bening αλλά και του διακριτικού Mark Ruffallo στον ρόλο του “πατέρα”.

2. La mala education / Κακή εκπαίδευση – 2004

 

Στην “Κακή Εκπαίδευση” του πρωτοπόρου για το queer σινεμά Pedro Almodovar, ο μικροσκοπικός Gael García Bernal έδινε μια αντιστρόφως ανάλογη με το δέμας του ερμηνεία. Σε αυτή την σπουδή για τη θρησκόληπτη ανατροφή δύο κολλητών φίλων στην Ισπανία του Φράνκο, ο Αλμοδόβαρ έστρεψε την κάμερα του μακριά από τις αγαπημένες του γυναίκες και ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τους ίδιους τους gay άντρες, αλλά όχι μόνο. Ο σκηνοθέτης που αγαπάει το ‘χρώμα’ έκανε μια από τις πιο προσωπικές του ταινίες γυρνώντας τον ‘προβολέα’ προς το μέρος του.

3. Behind the Candelabra – 2013

 

Όταν ο πολυγραφότατος Steven Soderbergh παρουσίασε τη ζωή του θρυλικού πιανίστα Λιμπεράτσε στις Κάννες το Μάιο του 2013, κανείς δεν περίμενε ότι ο Michael Douglas θα είχε υποστεί την απόλυτη μεταμόρφωση και ταύτιση με τον εκρηκτικό καλλιτέχνη. Σε μια γενναία ερμηνεία, ο απολαυστικός Douglas δεν δίστασε να τσαλακώσει την εικόνα του, υποδυόμενος μια bigger-than-life προσωπικότητα με το μεγαλείο αλλά και τις τραγικές πινελιές που τις άξιζε. Ο πάντα υπολογίσιμος Matt Damon στον ρόλο του campy προικοθήρα boyfriend του, αποτελεί απλά το κερασάκι στην τούρτα, σε αυτή την τηλεταινία, κινηματογραφικών προδιαγραφών, του HBO.

4. Μaurice – 1987

 

Πολλά χρόνια πριν τις ταινίες που αναφέραμε έως τώρα, όταν το να κάνεις ταινία με gay πρωταγωνιστή αποτελούσε πραγματικά είδηση, ο σκηνοθέτης του ‘Επιστροφή στο Χαουαρντς Εντ’ και του ‘Δωμάτιο με Θέα’ James Ivory, μαζί με τον  παραγωγό του (και σύντροφο στη ζωή) Ismail Merchant, έκαναν το ‘Maurice’. Βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του E. M. Forster, εξιστορούσε με τρυφερότητα την τραγική ιστορία ενός ομοφυλόφιλου νεαρού από τα μαθητικά του χρόνια έως και τα φοιτητικά, στην κλειστή πανεπιστημιακή κοινότητας του Cambridge των αρχών του 20ου αιώνα. Στο ρόλο του έρωτα της ζωής του ένας νεότατος Hugh Grant, έκανε τόση εντύπωση που τον οδήγησε  στον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Τέσσερις Γάμοι και Μια Κηδεία» ο οποίος τον έκανε σταρ.

5. Milk – 2008

 

Στην πιο “περήφανη” ταινία τις λίστας μας, ο Sean Penn υπήρξε συγκλονιστικός στο ρόλο του Δημάρχου του Σαν Φρανσίσκο Harvey Milk. Ενσαρκώνοντας τον Milk, τον πρώτο ανοιχτά gay πολιτικό σε δημόσιο αξίωμα στην Ιστορία της Αμερικής, ο Penn “κέντησε” σε μια ερμηνεία για την οποία κέρδισε εκτός από το δεύτερο Όσκαρ του σε Α’ ρόλο, τον αμέριστο θαυμασμό και βαθιά εκτίμηση κοινού, κριτικών αλλά και των “δύσκολων’” συναδέλφων του.  Ο Penn αποτύπωσε το αδάμαστο πνεύμα του πρωτοπόρου αυτού άντρα, που αγωνίστηκε για το δικαίωμα στην ισότητα και την ορατότητα, του μεγαλύτερου πληθυσμιακά και πιο ενεργού κομματιού κατοίκων της πόλης του, μέχρι την άνανδρη δολοφονία του από τον μισαλλόδοξο αντίπαλο του.

6. The normal heart – 2014

 

Άλλη μία τηλεοπτική παραγωγή του HBO, το Normal Heart ήταν το pet-project του τηλεοπτικού wunderkid Ryan Murphy (Glee, Nip Tuck, American Horror Story) που συγκέντρωσε ένα εξαιρετικό καστ αποτελούμενο από μεγάλα ονόματα όπως η  Julia Roberts και ο Mark Ruffallo, αλλά και τους νεώτερους Jim Parsons (Big Bang Theory) και Matt Bomer, o οποίος μάλιστα σάρωσε πέρυσι ότι βραβείο υπάρχει για τηλεοπτική ερμηνεία. Η ιστορία του ακτιβιστή Ned Weeks ο οποίος βλέποντας φίλους κι αγαπημένους να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο, κατά το ξέσπασμα της επιδημίας του AIDS στις αρχές τις δεκαετίας του ’80, ένωσε τις δυνάμεις του με άλλους ακτιβιστές προσπαθώντας να ρίξει φως και προσοχή στον ιο-φάντασμα. Σημαντικός αρωγός η πείσμων γιατρός  (Η Julia Roberts σε ερμηνεία που τσακίζει κόκκαλα) που είχε καταλάβει από νωρίς, ότι αυτό που αντιμετωπίζουν είναι πολύ «μεγάλο» για να μένει στις σκιές από την ιατρική κοινότητα κι ένα κράτος σε άρνηση.

7. Το μυστικό του Brokeback mountain –  2005

 

Η ταινία που έφτασε τόσο κοντά όσο καμιά άλλη στην απόλυτη mainstream κατάκτηση, αυτή του Όσκαρ καλύτερης ταινίας, το  Brokeback Mountain ηταν μια τραγική ιστορία αγάπης δύο αντρών σε λάθος εποχή, με λάθος επάγγελμα και σε λάθος χώρα. Δύο cowboys, οι εμβληματικοί εκπρόσωποι του ανδρισμού στον κινηματογράφο και την διαφήμιση από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, γνωρίζονται κι ερωτεύονται στη συντηρητική ενδοχώρα των ΗΠΑ. Με μόνο όπλο το πάθος που νοιώθουν ο ένας για τον άλλο, λυγίζουν υπό το βάρος μιας κοινωνίας ανέτοιμης να αποδεχθεί την αγάπη όπως είναι, απ’ όπου κι αν προέρχεται. 8 Υποψηφιότητες για Όσκαρ (μεταξύ των οποίων και για τις δύο σπουδαίες ερμηνείες του αείμνηστου Heath Ledger και του Jake Gyllenhaal) αλλά και 3 νίκες:  για τη λυρική σκηνοθεσία του Ang Lee, το διασκευασμένο σενάριο και την υπέροχη μουσική του Gustavo Santaollala.ni