OPINIONS

“Ξεχύθηκαν πρόωρα φέτος οι φάλαινες στις παραλίες”. Προσοχή στα ευαίσθητα ματάκια σας

Θα επιθυμούσα ίσως περισσότερο από πολλά πράγματα σε αυτή τη ζωή, να μη χρειαζόταν να ξαναγράψω περί αποδοχής του κορμιού μας, πρώτα από εμάς τις ίδιες και έπειτα από την κοινωνία που έχει - δυστυχώς - μάθει στα πρότυπα των εξώφυλλων που περνούν από πολύωρο photoshop για να κρεμαστούν τελικά από κάποιο μανταλάκι στα περίπτερα της πόλης. Απ' ό,τι φαίνεται, βέβαια, θα αργήσει να έρθει αυτή η ώρα της λύτρωσής μου.

Περίπου δέκα μήνες πριν, είχα γράψει ένα ακόμα κείμενο,  για το πόσο μπορεί ένα σχόλιο ή μια ανάρτηση στα social media, να είναι κάτι πολύ παραπάνω από καλός μαγνήτης για likes και κοινοποιήσεις, και να επηρεάσει ουσιαστικά την ψυχολογία και την εικόνα μιας γυναίκας για το κορμί της και τον εαυτό της. Καλώς ή κακώς, όταν παλεύεις με την αυτοεκτίμησή σου και ένα κοινωνικό σύνολο έτοιμο να σε κατακρίνει και να σε κατασπαράξει επειδή δεν ανήκεις στην πλειονότητα της εξωτερικής του εμφάνισης, είναι αρκετά εύκολο να αμφισβητήσεις ακόμα και την αξία σου, επειδή απλά οι άλλοι δεν σε αποδέχονται.

Είναι, λοιπόν, ακόμα πιο παρανοϊκό και απάνθρωπο, να ικανοποιεί κανείς την ανάγκη του για πρόσκαιρη φήμη, δόξα, (αρνητική) διαφήμιση και δημόσιο «χαβαλέ», με το να αποδοκιμάζει γυναίκες, αποκαλώντας τις «φάλαινες», επειδή βγαίνουν στην παραλία με παραπάνω κιλά. Αφήνοντας πίσω μου φεμινισμούς και σεξισμούς, παρόλο που δεν έχω δει να κοινοποιείται κανένα παρόμοιο status με αντικείμενο το αντρικό κορμί στην παραλία, θέλω να δούμε λίγο το παρακάτω, του οποίου τον δημιουργό θα επιλέξω να κρατήσω ανώνυμο, αφού το θέμα μας δεν είναι να τον κάνουμε για μια ακόμα φορά, διάσημο για λίγες μέρες.

Δεν ξέρω γιατί θα πρέπει κάποια να διαλέξει ανάμεσα στην αγάπη της για το φαγητό και την αδυναμία της στη θάλασσα, ή να αναγκαστεί να βάλει στην εξίσωση της ζωής τη γυμναστική, επειδή κάποιος δίπλα της πιθανότατα να θίγεται από την παρουσία της. Έχω σκεφτεί αρκετές φορές ότι ενώ κάποια μυαλά μπορούν να αλλάξουν, κάποια άλλα αρνούνται ακόμα και να δηλώσουν παρουσία, πόσο μάλλον να σκεφτούν διαφορετικά. Τότε είναι που η δύναμη της ξεφτίλας και η απειλή της δημόσιας κατακραυγής δεν μπορεί να σταθεί αρκετά δυνατή μπροστά στο μεγαλείο της ανθρώπινης βλακείας και ορθώς αναρωτιόμαστε για την πορεία του σύγχρονου κόσμου.

Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχει σημασία τι κάνεις στη ζωή σου, αν δεν είσαι όπως θέλουν οι άλλοι να σε βλέπουν.

Αυτές οι γραμμές δεν γράφτηκαν για να συζητήσουμε ακόμα μια φορά πόσα αρρωστημένα μυαλά κυκλοφορούν δίπλα μας, ή πληκτρολογούν τη γνώμη τους για μας ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αλλά επειδή όντως έρχεται το καλοκαίρι και για κάποιο λόγο οι ζέστες κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο να καταθέσουν τις αποψάρες τους, είναι και πάλι – όπως και κάθε χρόνο – μια πολύ καλή περίοδος για όλες εμάς να μάθουμε να τους αγνοούμε. Νισάφι πια, λες και τους τρώμε το φαΐ ή καθόμαστε στην ξαπλώστρα τους.