Τα 10 βάσανα όσων ξεχνάνε πάντα τα PIN

Μας έχουν φάει τη ψυχή τα νούμερα και οι συνδυασμοί με πεζοκεφαλαία. Ακούμε σενάρια για τεχνικές αναγνώρισης, στο μέλλον, με το δαχτυλικό αποτύπωμα και νιώθουμε αγαλλίαση.

Βασανιζόμαστε, αλήθεια, όσοι απαντάμε πάντα “ναι” στην ερώτηση “μήπως ξεχάσατε τον κωδικό;”. Παρακάτω όλες οι λεπτομέρειες, προς ενημέρωση των τυχερών που έχουν φανταστική μνήμη και απόλαυση όσων συμπάσχουν. (Είμαστε πολλοί οι δεύτεροι, να είστε σίγουροι).

Κανείς δεν πιστεύει ότι για όλα φταίει ο δάσκαλος

Εκείνος, εκείνος ο δάσκαλος πληροφορικής στο Λύκειο ή λίγο πιο μετά τελοσπάντων, που μας είπε ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να έχουμε ίδιους κωδικούς παντού. Μα προφανώς αυτός φταίει! Κι αν όχι ο δάσκαλος, εκείνος ο τύπος. Eκείνος που μας έπεισε να έχουμε σούπερ κωδικούς για να μην τους σπάει κανείς και δημιουργήσαμε 150 παραλλαγές του “ΜΑΡΙΕΤΑτρελαίνομαι18!”. Και ποια παραλλαγή να έχουμε τώρα στoν λογαριασμό της κινητής, το “18!τρελαίνομαιμαριέτα” ή το “ΜΑΡιεΤΑ18τρελαίνομαι!”.

Μας μισούν οι υπάλληλοι

Για τρίτη φορά στο ίδιο εξάμηνο, ξεχνάμε τον κωδικό e-banking και πάμε στην τράπεζα να τον εκδώσουμε πάλι. Μας κοιτάει η υπάλληλος, κάτι της θυμίζουμε. Γελάμε με ευγένεια, εξηγούμε ότι έχουμε ένα μικρό θέμα μνήμης, γελάει, μετά σα να φορτώνει από μέσα της, παίρνουμε το χαρτί με τον πολυπόθητο φρέσκο κωδικό και τρέχουμε. Μόλις βγούμε από την πόρτα νιώθουμε μια φανταστική ελευθερία, σα να κρατάμε στα χέρια μας δελτίο με τους νικητήριους αριθμούς Τζόκερ.

Έχουμε καμιά δεκαριά χαρτάκια με κωδικούς

Στις απέλπιδες προσπάθειες μας να μη ξεχάσουμε πάλι τους κωδικούς μας, σημειώνουμε τους νέους σε κάποιους χαρτιά που εκείνη την ώρα έχουμε μπροστά μας. Φυσικά, δε γράφουμε αναλυτικά για ποιον κωδικό πρόκειται, χαζοί είμαστε; Οι κλέφτες καραδοκούν, σιγά μη τους δώσουμε το φαγητό στο πιάτο.

Είναι κάτι αντίστοιχο με την καταχώριση ονομάτων στον κατάλογο του κινητού. Βάζεις τη “Μαρία”, πιστεύοντας ότι αποκλείεται να ξεχάσεις για ποια Μαρία πρόκειται. Μετά από κανένα εξάμηνο, στέκεσαι πάνω από το νούμερο και αναρωτιέσαι. Που αντιστοιχεί αυτός ο αριθμός;

Ουρά

Δε φτάνει που έχουμε το άγχος να πετύχουμε τον σωστό κωδικό με μόλις 3 προσπάθειες, έχουμε και τους από πίσω στην ουρά να κάνουν το χαρακτηριστικό “τστστσ” και να κοιτάνε με βλέμματα που βγάζουν φλόγες. Αφήστε μας κόσμε στο πρόβλημα μας.

Μένουμε χωρίς

Χωρίς κινητά, χωρίς λεφτά, χωρίς ίντερνετ γιατί μπήκαμε να πληρώσουμε και είχαμε ξεχάσει τον κωδικό και μετά βαρεθήκαμε να συνεχίσουμε τη διαδικασία. Ενίοτε μένουμε και χωρίς ανθρώπους τριγύρω μας γιατί τους εκνευρίζει πολύ το γεγονός ότι το λιγότερο μια φορά το μήνα, προκύπτουν τα ίδια προβλήματα.

Έχουμε εξαντλήσει τη φαντασία μας

Κάθε φορά που φτιάχνουμε έναν καινούργιο κωδικό, βγαίνει αυτό το ηλίθιο πράγμα που ζητάει κάτι πιο δύσκολο. Όμως έχοντας ήδη εφεύρει περίπου 1000 δύσκολους κωδικούς μέσα σε ένα χρόνο, μας είναι πραγματικά πάαααρα πολύ χλωμό να βρούμε κάποιον.

Χάνουμε πολύτιμο χρόνο από τη ζωούλα μας

Με κάτι γρήγορους υπολογισμούς, χαραμίζουμε το μήνα περίπου μισή ώρα το λιγότερο με το θέμα “βρες κωδικό” ή “φτιάξε κωδικό” ή “τρέξε να πάρεις τον κωδικό από τη λογίστρια ή την εφορία”. Ξέρετε τι ωραία πράγματα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε μισή ώρα, αντί να ασχολείται με τέτοιες μπούρδες; Ξέρετε, μη τα λέω.

Έχουμε βαρεθεί τα σχόλια

Στο μεταξύ όχι μόνο έχουμε βαρεθεί να μας σχολιάζουν, αλλά είναι τόσο κοινό το ρεπερτόριο, που πραγματικά ξέρουμε ποια λέξη ακολουθεί την άλλη. “Πάλι τον ξέχασες μωρέ”, “μυαλό δε σου έχει μείνει”, “α καλά έχεις καταντήσει γραφική”, “σου’ χει πάρει το μυαλό αυτός”, “δεν παλεύεσαι” και τα λοιπά. Και τα λοιπά.

Πρέπει με ψυχραιμία να τηλεκατευθύνουμε

Ξεχνάμε τον κωδικό ενώ είμαστε έξω. Παίρνουμε τηλέφωνο τον άνθρωπο που έχουμε αφήσει σπίτι και προσπαθούμε να κρατήσουμε τη ψυχραιμία μας και παράλληλα να δώσουμε συντεταγμένες για το που βρίσκεται εκείνος ο φάκελος, που νομίζουμε ότι μέσα έχω το μαγικό νουμεράκι. “Πήγαινε στο δωμάτιο, άνοιξε το τρίτο συρτάρι, κοίτα εκεί κάπου”. Κι όσο δε βρίσκουμε λύση, τόσο συγχυζόμαστε και όσο συγχυζόμαστε, συγχύζεται και ο άλλος στην άλλη άκρη της γραμής.

Πανικός

Και γενικά έναν πανικό σε μόνιμη βάση τον έχουμε. Βλέπουμε άδειο κουτάκι για κωδικό μπροστά μας και μας πιάνει ένα μικρό τρέμουλο, γιατί πολύ απλά έχουμε πάθει αλλά δεν έχουμε μάθει.