2 μέρες χωρίς τηλεόραση

Ξαφνικά, εκεί που παρακολουθούσα κάτι που ούτε καν θυμάμαι, έπεσε μαύρο. “Δεν έχει σήμα” έγραψε και κατάλαβα ότι ευτυχώς δεν κάηκε – είναι και πανάκριβη, SABA, συλλεκτικό κομμάτι. Κάτι παίζει με την κεραία σκέφτομαι, θα το δω αύριο.

Ούτε την επόμενη μέρα το κοίταξα και έτσι έφτασα 2 ολόκληρες μέρες της ζωής μου, να μην έχω τηλεόραση. Η πρώτη ήταν μια από τις άλλες και η δεύτερη, η χθεσινή, ήταν εκείνη η μέρα που έγινε η συγκλονιστική αιματηρή επίθεση στη Γαλλία.

Ένιωσα κάτι σαν ασφυξία. Άλλοι το νιώθουν όταν κλείνει το κινητό τους, άλλοι όταν δεν έχουν ίντερνετ. Εγώ το έπαθα με την τηλεόραση. Δεν είχε τύχει ποτέ ξανά πριν στη ζωή μου να μην μπορώ να έχω την επιλογή να την ανοίξω. Η αλήθεια είναι ότι έφριξα. Μετά από αυτές τις 48 ώρες διαπίστωσα τα εξής, τα οποία μπορούν άνετα να μπουν κάτω από την ομπρέλα “τα βάσανα μιας εξαρτημένης με τον τηλεοπτικό δέκτη”.

1. Δεν υπάρχει online ζάπινγκ

Άγνοια είχα. Πλήρη άγνοια. Νόμιζα ότι όλα τα κανάλια, άμα ψάξεις, έχουν το πρόγραμμα τους ζωντανά και στο διαδίκτυο. Γελάστηκα. Το ένα που μπήκα την Παρασκευή “δεν ήταν διαθέσιμο” και στα άλλα χρειάστηκε να ψάξω καμιά ώρα για να βρω που πατάω, που πηγαίνω για να μπω στο Live. Έχουμε τις πιο δύσχρηστες online πλατφόρμες για τηλεόραση.

2. Είναι αδύνατο να λιώσεις

Η Σαββατοκυριακάτικη ξεκούραση στο σπίτι, είναι συνυφασμένη με το “μπλα μπλα” της τηλεόρασης. Μόνο έτσι μπορείς να λιώσεις φανταστικά. Φυσικά και μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο, αλλά έτσι πνευματικά δεν πολυξεκουράζεσαι. Μπορείς να χαζέψεις στο Facebook, στο Instagram αλλά πόση ώρα; Μια ολόκληρη μέρα είναι αδύνατο. Αντίθετα, η τηλεόραση μπορεί να παίζει όλη μέρα και εσύ απλά σε ένα καναπέ να κάνεις πως παρακολουθείς, να αδειάζει το μυαλό σου, κάνοντας ουσιαστικά το απολύτως τίποτα.

3. Κλαις τα πετυχημένα tweets

Δεν παρέλειψα τυχαία το Τwitter από την παραπάνω παράγραφο. Δε μπορείς να χαζέψεις στο Twitter, χωρίς να έχεις ανοιχτή τηλεόραση. Και αυτό γιατί πολύ απλά, το λιγότερο 1 στα 10 πιο δημοφιλή hashtags θα έχει να κάνει με κάτι που προβάλλεται εκείνη την ώρα. (κλάμα για τα χαμένα RTs).

4. Με δυσκολία πλένονται τα πιάτα

Πως να έκανα δουλειές η δύσμοιρη η νοικοκυρά, χωρίς να παίζει κάτι το χαζοκούτι; Όση μουσική και να έβαλα, η δυσκολία μου ήταν μεγάλη. Δεν τσούλαγε η σκούπα, δεν απέδιδε το σφουγγαράκι πιάτων. Όλα μου φώναζαν : μου λείπει η τηλεόραση, μου λείπει πολύ.

5. Νιώθεις χαμένος από την επικαιρότητα

Αυτή η διαπίστωση, ήταν και η πιο τρομακτική. Δουλεύω σε online Μέσο, αγαπώ το διαδίκτυο, ενημερώνομαι από αυτό. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η τηλεόραση στο κομμάτι ενημέρωσης παίζει ακόμα τόσο δυνατό ρόλο – στη δική μου ζωή, τουλάχιστον. Το γεγονός ότι δε μπορούσα να δω τι λένε τα κανάλια, για το μακελειό στη Γαλλία με έκανε να νιώθω χαμένη ακόμα και αν είχα 10 sites ανοιχτά και όλα τα social media για να ενημερώνομαι. Μου είπαν ότι έδειξαν πολύ λιγότερα από όσο απαιτούσε η περίσταση. Κι αυτό όμως, θα ήθελα να το διαπιστώσω εγώ και να κάνω την κριτική μου, να προβληματιστώ κ.ο.κ.

6. Εκτιμάς το TV5…

…κι άλλα περίεργα ξενόγλωσσα κανάλια, που έχεις προς το τέλος της λίστας σου, επειδή απλά στα “έφερε” το ψηφιακό σήμα. Και τι δε θα έδινα, το Σάββατο, να μπορούσα να δω τις μεταδόσεις, με το πάτημα ενός κουμπιού αντί να χρειαστεί να ψάχνω live streamings.

7. Συνειδητοποιείς τελικά ότι η τηλεόραση δε θα πεθάνει ποτέ

Μπορεί να αλλάξουν χίλια δύο πράγματα, αλλά η δύναμη της τηλεόρασης δύσκολα θα χαθεί. Η δυνατότητα που έχει να μεταδίδει προγράμματα, πληροφορίες χωρίς ιδιαίτερο από τον τηλεθεατή κόπο, την κάνει ξεχωριστή. Ζούμε στην εποχή της διάδρασης, σίγουρα μπορεί στο μέλλον να έχει διαφορετικά στοιχεία, αλλά δε θα πεθάνει ποτέ.