OPINIONS

Χτύπα τη γυναίκα σου, αλλά με τον σωστό τρόπο. Ευχή και Κατάρ-α σου δίνω

Θέλεις να μάθεις την τέχνη του οριγκάμι για να διπλώσεις μία πετσέτα για να μπει στο τραπέζι; Θέλεις να μάθεις πώς γίνεται η τεχνοτροπία με το σφουγγάρι και την μπογιά για να βάψεις τον τοίχο στο σαλόνι; Θέλεις να μάθεις πώς θα γίνεις μία Ιταλίδα από την Κυψέλη; Υπάρχουν πάρα πολλά βίντεο how to που σε μαθαίνουν βήμα-βήμα τη σωστή διαδικασία. Το βιβλιαράκι των οδηγιών είναι εκεί, έτοιμο να το ανοίξεις και να ανατρέξεις στη σελίδα που κρύβει τη λύση του προβλήματος. Οδηγίες χρήσης. Οδηγίες σχέσης. Οδηγίες συμπεριφοράς. Οδηγίες σωστής σφαλιάρας.

Ο κοινωνιολόγος Αμπντ Αλ-Αζίζ Αλ-Καζράι Αλ Ανσάρι από το Κατάρ ανοίγει τους ορίζοντες μας καταργώντας τη κάθε είδους λογική. Έκανε την κοινωνιολογική έρευνά του και συνέταξε έναν οδηγό που θέλησε να μοιραστεί με τους μουσουλμάνους παντρεμένους άντρες. Να χαλάσει ένας γάμος και να κλείσει ένα σπίτι μόνο και μόνο επειδή οι άντρες δεν έδερναν τις συζύγους τους ή το έκαναν ακολουθώντας το λάθος μοτίβο;

Προς αποφυγή τέτοιων παρεξηγήσεων ο Αμπντ Αλ-Αζίζ Αλ-Καζράι Αλ Ανσάρι δημιούργησε ένα βίντεο το οποίο αναρτήθηκε σύμφωνα με το Μemri.org – που έκανε και τον σχετικό υποτιτλισμό-  στις 29 Μαρτίου για το σωστό τρόπο με τον οποίο ένας μουσουλμάνος πρέπει να δέρνει τη γυναίκα του. Παίρνουμε ως δεδομένο πως οι γυναίκες πρέπει να φάνε τη σφαλιάρα τους και συνεχίζουμε στο εμετικό επεξηγηματικό λογύδριο. «Αγαπητοί θεατές. Πολλοί, κυρίως όσοι είναι παντρεμένοι, θα ήθελαν να γνωρίζουν πώς πρέπει να δέρνουν τις γυναίκες τους. Είναι υποχρεωτικό να δέρνετε τη γυναίκα σας; Πρέπει ένας άνδρας να δέρνει τη γυναίκα του κάθε μέρα; Όχι».

Ο καθένας να βρει την αναλογία του. Το καθημερινό θα ρουτινιάσει τη σχέση. Η αναμονή, το στοιχείο της έκπληξης, δίνει μία νότα ανυπομονησίας, μία νότα ενδιαφέροντος. Κάτι τέτοια μικρά δένουν τα ζευγάρια και αναζωπυρώνουν τις σχέσεις. Τη θέλει τη σφαλιάρα η σύζυγος για να νιώσει πως έχει δίπλα της έναν άντρα με πυγμή. Είναι θέμα πρεστίζ. Σχεδόν, συζυγικό καθήκον. Οι άντρες είναι οι «ηγέτες, οι μάνατζερ της εταιρείας» και οι γυναίκες ένα κομμάτι ιδιοκτησίας.

 

Φεουδάρχης και φέουδο. Τσοπάνης και πρόβατο. Ιδιοκτήτης πολυκατοικίας και ενοικιαστής υπογείου. Ανώριμα πλάσματα που πρέπει να πειθαρχούν στον άντρα που είναι εκεί για να τα βάλει στο σωστό δρόμο, αυτόν του καρπαζοεισπράκτορα. Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο, υπό εξέταση, ένας άνδρας δε χρειάζεται να δέρνει τη γυναίκα του συχνά αλλά ως αρχηγός της οικογένειας πρέπει μερικές φορές να ασκεί την εξουσία του. Να τρίζει δόντια, να έχει το θηλυκό σε εγρήγορση. Ένας άνδρας, οφείλει να πειθαρχεί, όπως εξηγεί, τη σύζυγό του «από αγάπη» ώστε «η ζωή να συνεχίζεται». Η μέθοδός του, να την κατοχυρώσει την πατέντα μη βρεθεί κανένας επιτήδειος να του πάρει τη δόξα, παρουσιάζεται ως το «αυθεντικό, απαλό χτύπημα στο Ισλάμ».

Ο άνθρωπος δεν είναι σκιτζής, το έχει μελετήσει το θέμα «ξυλοδαρμός αγάπης και πειθαρχίας». Αφού έμαθες τα συστατικά, καιρός να περάσουμε στην εκτέλεση. Στο βίντεο επισημαίνει πως ο ξυλοδαρμός πρέπει να είναι ελαφρύς και σχετικά ανώδυνος. Τόσο ώστε να κάνει τη γυναίκα να αισθάνεται την αρρενωπότητα και τη δύναμη του άντρα της. Με αυτό τον τρόπο θα τονωθεί και η δική της θηλυκότητα. Με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια. Τονίζει δε πως ένας άνδρας απαγορεύεται να χρησιμοποιεί τις γροθιές του και επίσης δεν πρέπει να χτυπά τη γυναίκα στο πρόσωπο.

Όχι στο πρόσωπο, παιδιά. Να μη χαλάσουμε τη μόστρα, μη μας κακοχαρακτηρίσει και η γειτονιά. Επαγγελματικά χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Επαγγελματικά χτυπήματα με τη ζώνη. Δε θέλουμε γροθιές. Προτιμώνται οι κλωτσιές αλλά αν είστε νιόπαντροι καλύτερα να ξεκινήσετε με σφαλιάρες. Οι άντρες χρειάζεται να χτυπούν τις γυναίκες τους γιατί «σε κάποιες αρέσει να έχουν δεσποτικούς, βίαιους άντρες, με κύρος και δύναμη».

Το Κατάρ μπορεί να μην είναι στην Ελλάδα αλλά τέτοιοι άνθρωποι ζουν ανάμεσά μας. Είναι πολλοί (πολλοί περισσότεροι απ’ ο,τι φανταζόσουν) αυτοί που θεωρούν τις γυναίκες όντα κατώτερα που θέλουν μία σφαλιάρα για να στρώσουν. Επικίνδυνη ρητορική μίσους με τη λέξη αγάπη σε πρώτο πλάνο. Η βία δεν υπήρξε και θα υπάρξει ποτέ ένδειξη αγάπης και σεβασμού. Ήταν, είναι και θα παραμείνει πρόσχημα ανικανότητας.

Και έτσι η ζωή συνεχίζεται.